บทเรียนของชีวิต พาให้จิตคิดสะอื้น
อดีตพากล้ำกลืน พอว่าตื่นฟื้นความจำ
เมื่อก่อนตอนยังหนุ่ม ใจร้อนรุ่มหนุ่มกำยำ
ไม่คิดก่อนจะทำ พาหญิงช้ำตั้งหลายคน
เมียแรกแสนแปลกจิต คู่ชีวิตลิขิตดล
เธอสวยรวยเลิศล้น สวยสะอางนางสาวไทย
บ้านอยู่ราชบุรี บางคนทียังจำได้
ยามคิดสะกิดใจ ว่าทำไมต้องเลิกลา
มีลูกเธอรับหมด มิให้อดให้ห่วงหา
ฉันไปไม่นำพา แม้ลูกยาก็ไม่ดู
ตอนนี้ลูกเติบใหญ่ แสนสดใสไม่อดสู
เป็นหนุ่มไม่อุ้มชู คิดว่าฉันนั้นแย่จัง
นี่แหละเป็นบทเรียน เหมือนภาพเขียนบนผนัง
เรื่องเก่าเล่าให้ฟัง เผื่อสอนสั่งยังลูกตน
สล่าผิน
บทเรียนเขียนชีวิต
ยามหลงผิดจิตสับสน
พลั้งพลาดอาจเสียคน
ถึงอับจนหมดหนทาง
หนุ่มสาวคราวลำพอง
คึกคะนองลองทุกอย่าง
เชื่อเพื่อนเหมือนบอบบาง
ทำโฉ่งฉ่างอวดอ้างตัว
กระด้างสร้างปัญหา
ล้วนเก่งกล้าน่าปวดหัว
ครื้นเครงมิเกรงกลัว
จับกลุ่มมั่วดุจมัวเมา
สุนทรวิทย์
