...ร่างไร้วิญญาณ - ชีวิตรับถอยหลัง...
"ติ๊ก ตอก ติ๊ก ตอก
นาฬิกาเดินบอกเวลา...ฉันยังคนนั่ง
นั่งอยู่บนกล่องลัง
สีเทาเทาเพื่อจะฟังเสียงชิวิตที่โรยรา"
เด็กคนหนึ่ง..ซึ่งนั่ง..เพื่อฟังเสียง
สุดท้ายเพียง..เคียงค้าง..ในทางหน้า
ว่าจะเป็น..เช่นนี้..ตายชี้มา
ถึงเวลา..พาชีวิต..นี้จากไป
"ตุ๊บ ตุ๊บ ตุ๊บ
ท้อง พอง-ยุบ สงเสียงหัวใจ
เต้น เบา-แรง ต่อไป
ไม่รู้ว่าตอนไหนจะไปจากโลกี "
นั่งพะวง..งงใจ..ไม่ไหวติง
รางเล็กทิ้ง..กลิ้งลง..จากกล่องนี้
แนบถนน..บนพื้น..สะอื้นฤดี
ต้องมาพลี..ชีวีนี้..แก่โรคร้าย
"ฉันรู้ว่าฉันยิ้ม
จนปริ่มแก้มเพื่อสังเวยความตาย
ดีใจ-เสียใจ แต่ฉันก็ผ้าย
แก่มะเร็งเมื่อรู้ว่าสายก็ต้องตายไป"
ร่างไร้ลม..จมยิ้ม..จนปริ่มแก้ม
หน้าหมองแย้ม..แซมสุข..ความทุกข์ได้-
ไปสิ้นซาก..จากร่าง..เดินทางไกล
สู่สวรรค์ชั้นไหน..ไม่รู้จริง
"กรุ๋ง กริ๊ง กรุ๋ง กริ๊ง
เสียงกระติ่งเรียกความตาย กับร่างนอนนิ่ง
ฉันยังเฝ้า แอบอิง
ร่างที่ทิ้งลมหายใจไปยิ้มแกร่ว"
..บทส่งท้าย..
"ฉันได้ทิ้งร่างไป
นาฬิกาชีวิตของฉันได้หยุดลงแล้ว
ฝัน..ของฉันคงพังทลายไม่เป็นแนว
เหมือนกับแก้ว..ที่หล่นพื้นแตกกระจาย"
น้ำตาพรายปรายแต้มบนแก้มหม่น
ยมฑูตพูดบ่นใจท้นหมาย
อยากให้อยู่รู้ตายเห็นเป็นตาย
บทส่งทายคล้ายว่าคร่าชีวิต
