ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[D]

 

ชีวิตล่ม ล้มรัก อกหักสิ้น
ครอบครัวบิ่น ปี้ป่น จนยากแก้
หันทางไหน ไร้ใคร ใฝ่เหลียวแล
ใจท้อแท้ เปลี่ยวเปล่า คนเขาไกล

ตัวคนเดียว โดดเดี่ยว ไร้ที่พึ่ง
แม้เพียงหนึ่ง พึ่งใคร ไม่เคยได้
ต้องอดทน ทนอด รันทดใจ
พานพบใคร ใจดี ไม่มีเจอ

 

ผู้หญิงดินๆ

[ปู่ริน]

เกิดเป็นคนจนใจอย่าจนจิต
จนความคิดปิดกั้นฝันเสมอ
เกิดปัญหามีไว้แก้แน่จริงเออ
นั่งพร่ำเพ้อรำพันกันยังไง

พระพุทธองค์สอนไว้ใช่ "ตัวกู"
มันไม่อยู่อนิจจังสิ้นอายุไข
อย่ายึดมั่นถือมั่นกันทำไม
ต้องอดทนอยู่ได้ด้วยพลัง

ชีวิตคือการต่อสู้ความชอกช้ำ
ต่างมีกรรมเพียงมากน้อยคอยความหวัง
ทุกชีวิตที่รันทดมักบดบัง
เดิน ยืน นั่ง สติคิด ชีวิต จะรุ่งเรือง..

                       ริน ดอนบูรพา
                                 ๑๐ ก.พ. ๕๕

                                                       

[สล่าผิน]

เห็นท่านรินตั้งท่ามาสั่งสอน
หลังตื่นนอนไม่นานอ่านท้องเรื่อง
แสนถูกใจในคำพร่ำเนืองเนือง
เหมือนกระเตื้องให้จิตคิดไตร่ตรอง

ความเปล่าเปลี่ยวเดียวดายคลายลงได้
หากทำใจให้ว่างวางความหมอง
แล้วมุ่งคิดส่งจิตย้ำตามครรลอง
ส่งจิตจ้องมองย้ำคำพุธ-โธ

แต่ก็ยากกว่าใจจะได้คิด
เพราะชีวิตช่างยากลำบากโข
แม้มีคู่อยู่ร่วมห้องยังร้องโฮ
ปัญหาโผล่ให้แก้แต่จนใจ

ทั้งมีคู่ไร้คู่อยู่บนทุกข์
คนจะสุขเพราะคู่มีอยู่ไหม
คนขาดคู่อยู่สุขมีถมไป
คนนั้นไม่เหมือนกันนั้นแน่นอน

สล่าผิน..ขอแจมด้วย

[panthong.kh]

แสนพูดง่าย ทำยาก อยากจะบอก
กิเลสหลอก หลอนให้ ไม่ผันผ่อน
อันตัวกู คือกู รู้อยู่ ในบางตอน
แต่ความร้อน ในจิตใจ ดับไม่ลง

เพราะชีวิต ยังต้องเดิน ไปข้างหน้า
ต้องไขว้คว้า ยื้อยุด จุดประสงค์
หาเลี้ยงชีพ ต่อสู้  อยู่ดำรงค์
ความมั่นคง ใช้จ่าย ได้ด้วยเงิน

มีภาระ มากมาย ก่ายกองนัก
ยังอยากรัก รักใคร่ ไม่ห่างเหิน
อยากมีทรัพย์ นับล้าน บ้านใหญ่เกิน
ยังอยากสุข สนุกเพลิน เกินกว่าใคร

สติมา ปํญญาเกิด ประเสริฐแท้
ที่แน่แน่ ทำยาก จักบอกให้
ความหลุมหลง รักเกลียด มีในใจ
ยากที่จะ ทำได้ คลายลงนา
พันทอง

[D]

เกิดเป็นคนจนใจอย่าจนจิต
จนความคิดปิดกั้นฝันเสมอ
เกิดปัญหามีไว้แก้แน่จริงเออ
นั่งพร่ำเพ้อรำพันกันยังไง

พระพุทธองค์สอนไว้ใช่ "ตัวกู"
มันไม่อยู่อนิจจังสิ้นอายุไข
อย่ายึดมั่นถือมั่นกันทำไม
ต้องอดทนอยู่ได้ด้วยพลัง

ชีวิตคือการต่อสู้ความชอกช้ำ
ต่างมีกรรมเพียงมากน้อยคอยความหวัง
ทุกชีวิตที่รันทดมักบดบัง
เดิน ยืน นั่ง สติคิด ชีวิต จะรุ่งเรือง..

                       ริน ดอนบูรพา
                                 ๑๐ ก.พ. ๕๕

                                                       

ก็เคยนะทำใจไม่ให้คิด
พอสะกิดสักนิดก็คิดเฟื่อง
การทำมาหากินไม่รุ่งเรือง
เลยขุ่นเคืองขัดข้องจิตหมองตรม

อยากจะบวชเข้าวัดเป็นพรามณ์ชี
เพื่อหลีกหนีความทุกข์ไม่สุขสม
ทำไม่ได้จิตใจยังโง่งม
เลยนั่งจมที่หน้าจอพอบรรเทา

ขอบคุณค่ะ

ผู้หญิงดินๆ

[D]

เห็นท่านรินตั้งท่ามาสั่งสอน
หลังตื่นนอนไม่นานอ่านท้องเรื่อง
แสนถูกใจในคำพร่ำเนืองเนือง
เหมือนกระเตื้องให้จิตคิดไตร่ตรอง

ความเปล่าเปลี่ยวเดียวดายคลายลงได้
หากทำใจให้ว่างวางความหมอง
แล้วมุ่งคิดส่งจิตย้ำตามครรลอง
ส่งจิตจ้องมองย้ำคำพุธ-โธ

แต่ก็ยากกว่าใจจะได้คิด
เพราะชีวิตช่างยากลำบากโข
แม้มีคู่อยู่ร่วมห้องยังร้องโฮ
ปัญหาโผล่ให้แก้แต่จนใจ

ทั้งมีคู่ไร้คู่อยู่บนทุกข์
คนจะสุขเพราะคู่มีอยู่ไหม
คนขาดคู่อยู่สุขมีถมไป
คนนั้นไม่เหมือนกันนั้นแน่นอน

สล่าผิน..ขอแจมด้วย

ทำไงล่ะ..ทีนี้ทางชีวิต
กำหนดจิตกลับหวลทบทวนก่อน
ความเปล่าเปลี่ยวเดียวดายและอาวรณ์
ไม่อยากย้อนคืนกลับ ดับอาลัย

พี่สล่า ให้คาถาท่องพุท-โธ
พิโถโธ่.ใครจะว่างนั่งท่องได้
ต้องทำมาหากินต้องดิ้นไป
แต่ขอบใจนะ  พี่ที่ห่วง"ดิน"

 

(ขอบคุณค่ะพี่สล่าผิน)

ผู้หญิงดินๆ

[D]

แสนพูดง่าย ทำยาก อยากจะบอก
กิเลสหลอก หลอนให้ ไม่ผันผ่อน
อันตัวกู คือกู รู้อยู่ ในบางตอน
แต่ความร้อน ในจิตใจ ดับไม่ลง

เพราะชีวิต ยังต้องเดิน ไปข้างหน้า
ต้องไขว้คว้า ยื้อยุด จุดประสงค์
หาเลี้ยงชีพ ต่อสู้  อยู่ดำรงค์
ความมั่นคง ใช้จ่าย ได้ด้วยเงิน

มีภาระ มากมาย ก่ายกองนัก
ยังอยากรัก รักใคร่ ไม่ห่างเหิน
อยากมีทรัพย์ นับล้าน บ้านใหญ่เกิน
ยังอยากสุข สนุกเพลิน เกินกว่าใคร

สติมา ปํญญาเกิด ประเสริฐแท้
ที่แน่แน่ ทำยาก จักบอกให้
ความหลุมหลง รักเกลียด มีในใจ
ยากที่จะ ทำได้ คลายลงนา
พันทอง

ใครหนา..มาลิขิตชีวิตดิน
ให้ผกผินสิ้นหวัง สิ้นหรรษา
ในทุกวันเวลาที่ผ่านมา
อ่อนระอาเหลืออด หมดกำลัง

ชีวิตที่เดินลำพังมีพลั้งเผลอ
มีเรินเร่อ มีท้อรอความหวัง
ทุกย่างก้าวขาดแรงและพลัง
มองทางยังมืดมนทุกข์ทนจริง

(ดินขอให้คุณพันทองมีความสุขในวันวาเลนไทน์ที่จะมาถึงนี้นะคะ)

ผู้หญิงดินๆ

[D]

 

วุ่นวายสับสน…
กับผู้คนบนโลกกว้าง
ชีวิตหนึ่งกลับพบเจอความอ้างว้าง
ณ หนทางที่ลาล้าง..กำลังใจ

มองความเคลื่อนไหวแต่ละชีวิต
ให้หวนคิด..ว่าชีวิต..ต่างก็มีจุดมุ่งหมาย
แต่ชีวิตที่ก้าวเดิน..เพียงเดียวดาย
ไร้จุดหมาย..มองข้างกาย..ยังไม่มี

หันหา..ทั้งทางซ้าย..และแลขวา
พยายามมองข้างหน้าเส้นทางนี้
ด้วยหัวใจที่สิ้นหวัง..อย่างริบหรี่
ท้อเหลือเกิน..ใจที่มี…โดยลำพัง

ขาที่เดินเริ่มล้าและหมดแรง
ใจที่มีกับแสดง..ความหวั่นไหว
เส้นทางนี้..ยังคงเหลือ..อีกยาวไกล
ยังไขว่คว้า..หาอีกใจ..มาร่วมทาง

มาเป็นเพื่อน..ร่วมชีวิต..ร่วมฟันฝ่า
เติมแรงใจ..ที่อ่อนล้า..ยามเคว้งคว้าง
คอยปรึกษา..และแนะนำ..ตามเส้นทาง
มาลบล้าง..ความอ้างว้าง..บนทางเดิน

(กลอนบทนี้ ท่านปรายุ ปัฐพีทอง( แห่งไร่ปัฐพี2)ได้ส่งมาให้ดินค่ะ  ดินขอขอบพระคุณนะคะ)

ผู้หญิงดินๆ