คงเพราะเป็นแบบนี้ชีวีขม
พ่อแม่ผมเป็นชาวนาไม่กล้าอยู่
ยอมยกมือมัดตราสังฆ์หมดหวังสู้
หนีทั้งคู่หลบไปไม่ไหวแล้ว
ทิ้งไร่นาให้ร้างให้ว่างเปล่า
ไม่ยอมเอาไปด้วยด้วยใจแป้ว
กลัวนาแล้งนาล่มจมหมดแนว
จึงรีบแจวเขาโลงคงโล่งใจ
พ่อแม่ครับไร่นาผมพาขาย
มิเสียดายตอนนี้ขี่รถใหม่
ขายที่นาพารถขับบดไป
ขายนาไรเพราะไร้คนสนใจดู
สล่าผิน
ขายที่แล้ว จึงมั่งคั่ง นั่งนับทรัพย์
มิยอมกลับ บ้านป่า บอกว่าเหงา
เที่ยวผับบาร์ ปลาบปลื้ม ลืมอู่เนา
ดื่มน้ำเมา เคล้าอีหนู ดูผินทำ
ก่อนเคยชวน เพื่อนฝูง จูงกันเที่ยว
ตอนนี้ท่าน ฉายเดี่ยว เฮี้ยวจนหนำ
ปล่อยสุนทรฯ ตะรอน นอนระกำ
ช่างใจดำ เย่อหยิ่ง ทิ้งเพื่อนลง
เพื่อนสล่าครับ เอาคำสุดท้ายคืนมาครับไม่ต้องเปลี่ยนครับ
สุนทรวิท�