ใครหนอพร่ำ พรรณนา ว่าแสนปลื้ม
ฟังดูดดื่ม ไพเราะ ฉอเลาะนั่น
ยกฉันจน เลิศลอย พลอยงงงัน
ช่างจำนรรจ์ คารม ได้สมจริง
ปากว่าปลื้ม แต่ภายใน ใจหลอนหลอก
กลปลิ้นปลอก ปรุงแต่ง แสร้งลวงหญิง
ซุกซ่อนเล่ห์ เพทุบาย หมายแอบอิง
ทั้งกลอกกลิ้ง มุสา น่าชิงชัง
หากหลงเชื่อ คงช้ำ น้ำตาตก
คำโกหก หวานซึ้ง เกินพึ่งหวัง
พอห่างไกล สิแหนงหน่าย ไม่จีรัง
ถึงฉุดรั้ง อย่างไร ใช่เหมือนเดิม
ระงับเถิด มารยา ปวงสาไถย
สงบใจ สำนึก หยุดฮึกเหิม
ที่อ้อนวอน งอนง้อ กล่าวต่อเติม
ฉันมิเคลิ้ม วาบหวาม ตามวาจา
แม้นมั่นคง อย่าเปรย เพียงเอ่ยเล่น
เลิกโอนเอน บิดพลิ้ว เล่นชิวหา
แน่จริงก็ มาสู่ขอ ต่อมารดา
ถ้าไม่กล้า จงหุบปาก หยุดมากความ
สุนทรวิทย์
