เคลื่อนกายจากปลายฟ้า
เฝ้ารอพบแสงสุริยาที่สดใส
เจ้ารู้หรือเปล่า. . .วันนี้เรามาไกล
มาจากเมืองกว้างใหญ่ที่ยากไร้เกินพรรณา
ม า เ พื่ อ ที่ จ ะ ท า ย ทั ก
มวลแมกไม้ที่ทอดกายพักอย่างหรรษา
เฝ้ารอพบหมอกควันและตัวแทนของวันเวลา
มาบอกสายน้ำที่ไหลบ่า ว่ากรุณาหยุดรอใครใคร
เพราะ ณ กรุงเทพแห่งเมืองฟ้า
พวกเขามองแต่นาฬิกาที่ติงไหว
เขาไม่เห็นหมอกจาง ไม่เห็นเส้นบางบางของหัวใจ
"เพราะเขาเชื่อว่าสายน้ำที่รินไหล บอกเวลาว่าอย่าคอยใครตลอดกาล"
จึงมัวหมกมุ่นเกินกำลัง
โถมกายมุ่งหวังกลัวพลาดพลั้งเจ้าเลยผ่าน
"เขาไม่เห็นฟ้า ไม่เห็นน้ำ ไม่เห็นโมงยามแห่งความกังวาล"
เขามองเห็นแค่เพียงงาน!! งาน!! งาน!! และ เงิน!!
