คนไม่น้อย ถือสา คำว่า“เหี่ยว”
ถ้อยคำเดียว อาจก่อ ปรปักษ์
“ไอ้หัวล้าน หัวเถิก” จงเลิกทัก
มิควรจัก หยอกล้อ เกินพอดี
คำ“ม่อต้อ เตี้ย,ต่ำ” อย่าพร่ำบ่อย
อันปมด้อย คอยย้ำ นำเสียดสี
อาจกระเทือน น้ำใจ เสียไมตรี
พานราวี ทะเลาะ เพราะปากพา
บางคนหวาด-ผวา คำว่า“แก่”
ขืนเย้าแหย่ เป็นอันจบ เลิกคบหา
นับเป็นเรื่อง ละเอียดอ่อน ตอนพูดจา
บ่งจรรยา มารยาท ชาติพื้นเพ
“สำเนียงส่อภาษา” มีภาษิต
รู้ประดิษฐ์ วาทะ คือเสน่ห์
ให้เกียรติกัน ดีกว่า เย้ยฮาเฮ
ความขี้เหร่ เกิดแต่ตัว ใช่หัวใจ
“คำต้องห้าม” ยั่วยวน กวนโทสะ
นั้นมักจะ ติดปาก ยากแก้ไข
ยามนึกอยาก กระแหนะ-กระแหนใคร
สมควรใช้ สมอง ตรองก่อนทำ
สุนทรวิทย์
