ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ไพร พนาวัลย์]

รับรองดีมีอีกไหมจะไปรับ
ไหว้พระกับตัวพี่ที่รับไหว้
ใจนักเลงอย่างนี้พี่ชอบใจ
คนบ้านไกลอยากมีรักดูสักคน

แม่ศรีเรือนเพื่อนพ้องต้องเรียกแม่
สนใจแท้แม่จ๋าช่างน่าสน
ทนเพียงใดไม่ท้อขอยอมทน
เพียงหน้ามนรักจริงยิ่งพอเพียง

“ไพร พนาวัลย์”
 

[D]

นครชัยศรีโอ่ส้มโอหวาน
รับประทานทุกเที่ยวเปรี้ยวนักหนา
ทนรับประทานก็เพราะซื้อมา
ที่ยอมผ่ากินเนี่ยเสียดายเงิน

ไม่ต้องอยู่อู่เรือเมื่อใจมั่น
ลงจากคานพร้อมกันเขินนั่นเขิน
เราจูงมือกันและกันคานยับเยิน
สองเราเพลินหลอกต้มขายส้มโอ

ก็น้ำท่วม อ่วมท้น ต้นตายหมด
นั่งสลด หดเหี่ยว ทรวงเซียวโบ๋
สงสารแม่ พ่อ,น้อง ท้องก็โซ
จำต้องโม้ ไปนั่น ฉันผิดไร

รับที่อื่น มาขาย หมายผกผัน
ผ่านพ้นวัน กันท้อ พออยู่ได้
เธอกับฉัน รู้กันเนี่ย เคลียร์แล้วไง
ดันเผยไต๋ มาจ้อ ล่อด้วยไม้คาน

"ดิน"

[D]

สุดบรรเจิด เกิดมา บ้านป่าไพร
ถิ่นที่ให้ ลืมตาเปิด เกิดตัวตน

 

ผู้หญิงดินๆ

รู้จักทำชำนาญงานต้นไม้
อยากจะไปเยี่ยมเยือนเพื่อนสักหน
ด้วยหูฝ้าตาลายกายพิกล
ฟันล่างบนหลายซี่หนีจากไกล

อับอายจังครั้งเดียวเที่ยวบางกอก
กลับบ้านนอกเหนื่อยเหน็บเจ็บป่วยไข้
กลัวทั้งหมดรถหวอมอเตอร์ไซด์
เห็นรถไฟโกยแนบแอบพุทรา

มีสวนใหญ่ไม้ดอกไม้ประดับ
จัดห้องหับโรงแรมห้องหรูหรา
จัดกระเช้าของขวัญวันนานา
ขายต้นกล้ากิ่งกาบทาบตัดตอน

สวนกล้วยไม้กายชื่นระรื่นเช้า
ช่วยบรรเทาเศร้าคลายโศกถ่ายถอน
ช่วยสร้างสรรค์จรรโลงงานโคลงกลอน
คราพักผ่อนอภิรมย์จมภวังค์

เจ้าของสวนครวญใคร่ยังไร้คู่
ขาดคนดูแลเลาะเพาะปลูกฝัง
ให้แสนกลุ้มหนุ่มเหลือน้อยด้อยพลัง
อยากจะเป็นสกั๊งค์รังสวนเธอ

 

รพีกาญจน์

สงบเสงี่ยม เจียมใจ ภายในสวน
หอมอบอวล ยวนหยอก ดอกไม้เกร่อ
ต่างสีสัน หรรษา อุราเพ้อ
บ้างพลั้งเผลอ เหม่อจินต์ ผกผินไป

เฝ้าตัดต่อ แต่งเติม เพิ่มผลิตผล
เสริมสวนตน ล้นหลาก มากสีใส
ผกาดอก หลอกจินต์ กินมิได้
น้ำท่วมใหญ่ ตายหมด แทบอดกัน

เข้าบ้านกลอน อ้อนออด หยอดคำหวาน
ฟ้าประทาน ผ่านพบ สบดั่งฝัน
คิดจะเชื่อม เหนือ,กลาง วางสัมพันธ์
อยากเปลี่ยนผัน หันปอง ครองลำไย

"ดิน"

[D]

ต่อไปสวน ถูกโค่น จัดโซนนิ่ง
กล้วยไม้ดอก ถูกตัดทิ้ง แน่เสมอ
ทั้งลุงไพร ป๋ารพี มีพร่ำเพ้อ
บูรพา นั่งตาเม่อ มัวท่องมนต์

อยู่กับปู่ ดูกาแฟ เขาทะลุ
ปู่..บรรจุ ตำแหน่งใหญ่ ให้เหตุผล
นั่งชี้นิ้ว สั่งการ ดูแลคน
มิให้หม่น หมองเศร้า สักนิดเดียว

เป็นเถ้าแก่ เรืออวนลาก มากหลายที่
นครศรีฯ สุราษฎร์ฯ นั้นข้องเกี่ยว
ระนอง ตรัง พังงา หลายแห่งเชียว
อยู่โดดเดี่ยว จึงเตรียมหา เลขานุการ

ให้ผัดหน้า ทาแป้ง ให้สุดสวย
มีคนช่วย ซักผ้า ทำอาหาร
ปรนนิบัติ พัดวี ที่ต้องการ
รับแม่บ้าน ...หนึ่งตำแหน่ง..แย่งกันมา..

                        ริน ดอนบูรพา
                            ๘ ก.ค.๕๖

งานเยอะจัง ฟังแล้ว มิแคล้วโหย
ร่างร่วงโรย แน่นอน ซะ.!ก่อนท่า
ถึงได้เป็น คุณนาย คงตายคา
วาสนา ใช้ตังค์ น้อยจังเรา

เชื่อ.นะปู่ อยู่ไป วัยก็หมด
เกินกำหนด อดเชย ล่วงเลยเปล่า
ขายให้หมด สมบัติ อัฐไปเข้า--
แบ้งค์.แล้วเอา เวลาเที่ยว ก่อนเหี่ยวตาย

"ดิน"

[D]

รับรองดีมีอีกไหมจะไปรับ
ไหว้พระกับตัวพี่ที่รับไหว้
ใจนักเลงอย่างนี้พี่ชอบใจ
คนบ้านไกลอยากมีรักดูสักคน

แม่ศรีเรือนเพื่อนพ้องต้องเรียกแม่
สนใจแท้แม่จ๋าช่างน่าสน
ทนเพียงใดไม่ท้อขอยอมทน
เพียงหน้ามนรักจริงยิ่งพอเพียง

“ไพร พนาวัลย์”
 

อ้อนอิงอก ดีไหม ใจอยากอ้อน
เสี่ยงแน่นอน เข้าใกล้ ใจก็เสี่ยง
เลี้ยงไหมน้อ..? เอาไป เกรงไม่เลี้ยง
งอนไม่เถียง สักคำ มิทำงอน

เฉือนแน่นอน นอกลู่ อ่ะ! หนูจะเฉือน
ถอนต้องเถื่อน แม้ตอ ก็จะถอน
ตอนนี้รัก ปักทรวง ทุกช่วงตอน
ใจมิรอน ทอนทิ้ง หากจริงใจ

"ดิน"