ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[D]

"ส้มโอหวาน ข้าวสารขาว ลูกสาวงาม ข้าวหลามหวานมัน สนามจันทร์งามล้น
พุทธมณฑลคู่ธานี พระปฐมเจดีย์เสียดฟ้า สวยงามตาแม่น้ำท่าจีน"

นครปฐม ส้มโอ โชว์ว่าหวาน
อีกข้าวสาร ขานกล่าว ว่าขาวนั่น
ข้าวหลามตาม งามใหญ่ ใส่หวานมัน
กะทิคั้น นั้นล้วน สวนลุง"อิน"

สนามจันทร์ นั้นกว้าง สร้างงามแท้
ตั้งตาแล แท้เชียว เที่ยวทั่วถิ่น
พุทธมณฑล ดลอยู่ คู่ธาณิน
ยลระบิล ศิล-สัตว์-ไพร ใหญ่อนันต์

พระปฐม-เจดีย์ มีเก่ากรุ
ก่อปะปุ ลุไป ใหญ่มหันต์
มนัสการ งานปี ที่รู้กัน
เดือนสิบสอง ผ่องพรรณ คืนจันทร์เพ็ญ

แม่ท่าจีน รินไหล ใสสง่า
สองฝั่งฝา พาใฝ่ ในคืนเห็น
ศศิแสง แยงส่อง ล่องน้ำเย็น
ขาดคนเซ็น เป็นคู่ครอง นั่งมองจันทร์

"ดิน"

[Shumbala]

วานสายน้ำท่าจีนที่รินหลาก
จงไหลฝากคำนึงถึงจอมขวัญ
สะท้อนเงาเพ็ญแขเคยแลกัน
ให้เฉิดฉันท์โชติช่วงในดวงใจ

แม้ห่างหายกายไกลใจยังห่วง
สานสายใยผูกทรวงจันทร์ดวงใส
ส่องไปถึงแห่งหนของคนไกล
แทนสัญญามั่นไว้..ไม่ลืมเลือน

 

[D]

ฝากสายน้ำ ฉ่ำชื่น ระรื่นจิต
ไปผูกมิตร คนไกล อย่าได้เฝื่อน
คอยดูแล แคร์ใจ ใฝ่คอยเตือน
อย่าร้างเลือน เพื่อนใจ ยามไกลตา

ยลจันทร ตอนค่ำ ให้ย้ำนึก
ความรู้สึก ผนึกลง ส่งไปหา
อิงอกแนบ แอบพบ ซบอุรา
Shumbala + Sasi ชั่วนิรันด์

"ดิน"

[ปู่ริน]

สาวนครชัยศรีอย่าหนีหาย
เหมือนครั้งยายหนีจากฝากเพียงฝัน
ทั้งรอยช้ำทำเสียใจตั้งหลายวัน
ช่างน่าขันหวั่นไหวไม่นำพา

ด้วยความรักมากมายไม่กล้าบอก
หนุ่มบางกอกคนนั้นสร้างปัญหา
มุ่งหมายปองน้องนงคราญสาวบ้านนา
สาวสามพรานขวัญตายอดยาใจ

เริ่มตีจากฝากข้าวหลามเมื่อยามขม
แม้ผลส้มซึ่งว่าหวานพาหวั่นไหว
วันเวลาทำให้คนเปลี่ยนแปรไป
หนุ่มชุมพร..ต้องร้องไห้..ไปอีกนาน.

                            ริน ดอนบูรพา
                                  ๕ มิ.ย.๕๖

[D]

สาวนคร-ชัยศรี นี้มิหลอก
เผยใจออก บอกตรง มิหลงผ่าน
หนุ่มชุมพร ร้อนรน จนหม่นมาน
แล้วมาพาล ขานกล่าว ว่าสาวลวง

ขอให้พี่ ใจเที่ยง อย่าเบี่ยงบ่าย
เดี๋ยวจะสาย กรายห่าง ทางเลยล่วง
ยกขันหมาก มาคล้อง น้องรอควง
หนุ่มเมืองหลวง มิเคยปอง...มองพี่คนเดียว

"ดิน"

[บูรพาท่าพระจันทร์]

หวังความรักปักฤทัยหลักชัยศรี
ดวงฤดีมีนวลแขคอยแลเหลียว
เป็นหลักชัยให้ชีวันกระสันเกลียว
รวมหนึ่งเดียวเกี่ยวทรวงร้อยดวงใจ

หากยามร้อนวอนขอละอออ่อน
ชมสาครผ่อนกมลสายชลไหล
ท่าจีนคงส่งร้อนช้อนอาลัย
ลอยทิ้งไปไกลลับไม่กลับมา

จะสมหวังดังใจหรือไม่หนอ
คำตอบรอขอขวัญไขปัญหา
นครปฐมสมคำร่ำวาจา
ขอชีวากายาฝากไม่จากจร...

--บูรพาฯ--



 

[D]

กลิ่นสาวสวน อวลไอ ไม่หอมฟุ้ง
กินผักบุ้ง คลุ้งน้ำคลอง จงตรองก่อน
มิงามฟ้อ ลออ อรชร
คนดงดอน นอนแคร่ ไร้แอร์อิง

มีแค่เรือ ลำน้อยไว้ลอยเล่น
อยากจะเย็น ลงน้ำ ตามตลิ่ง
ชวนพี่มา ตีโป่ง จับ(หอย)โข่งปิ้ง
หัวใจหญิง จริงจัง อย่าหวังลวง

สุดเขตแดน บูรพา หากกล้าแน่
ให้มาขอ ต่อพ่อแม่ แกมิหวง
ผูกสัมพันธ์ ลั่นวิวาห์ หากกล้าควง
วัยเลยล่วง ห้าสิบ ต้องรีบมา

"ดิน"

[muneenoi]

มาทีหลัง ดังว่า อุราช้ำ
อ่อนลำนำ คำคม จะชมสาว
อยากลองลิ้ม ชิมส้ม กลัวขมคาว
ถิ่นอู่ข้าว กล่าวไว้ อยากไปดู

หากส้มโอ โก้หวาน สำราญลิ้น
ขอยุพิน กินเผื่อ ถ้าเหลืออยู่
จะบินตรง ลงน้ำ ตามพธู
มิอดสู รู้แหล่ง แห่งส้มโอ

ล่องท่าจีน ปีนป่าย หมายพระธาตุ
มิเสียชาติ ขาดทุน บุญอักโข
ไหว้ปฐมเจดีย์ ศรีพุทโธ
ตั้งนะโม โผล่ก้ม บังคมกร

สนามจันทร์ อันงาม จะตามเที่ยว
กลัวโดดเดี่ยว เปลี่ยวจินต์ กินหลามก่อน
ลูกสาวงาม นามก้อง จะลองอ้อน
อรชร งอนง้อ ขอข้าวกิน

ข้าวสารขาว สาวสวย คงรวยล้น
พี่มันจน หม่นหมอง ต้องติฉิน
จำลากลับ ลับเลือน เหมือนนกบิน
มิลืมถิ่น ดินแดน แคว้นเจดีย์

"มุนีน้อย"

 

[D]

เกิดกลางดง พงไพร ไกลเมืองฟ้า
มิงามตา โก้หรู "มุนีฯ"พี่
อยู่กับตม จมหนอง คลองวารี
อัฐมิมี มากมาย คนใช้แรง

อยากจะชวน ตีโป่ง ลงเล่นน้ำ
เรือพายจ้ำ ลำล่อง ท่องตามแหล่ง
ชวนเก็บผัก ดักเต่า เฝ้ากบแทง
พอค่ำแลง แกงปลา หุงหากิน

เปิบด้วยมือ ถือไหม อยากให้ป้อน
เสร็จนั่งอ้อน ชมเดือน หากเยือนถิ่น
มาเถิดหนา พี่มา พายลยิน
"ละอองดิน" จินต์เหงา ยังเฝ้ารอ

"ดิน"

[ไพร พนาวัลย์]

นายพันโทนอกราชการดวงมานร้าว
หลงรักสาว’ชัยศรีคนนี้หนอ
หนุ่มชุมพรพ่ายรักโดนหักคอ
ขอเชิญช่อมะเฟืองไปเมืองลิง

จะรักใครไม่ว่ารอท่าเจ้า
แม่จะเฒ่าชะแรยังแน่นิ่ง
หลงรักสาว'ชัยศรีคนนี้จริง
ขอจงทิ้งชุมพรไปนอนวัง

วังนารายณ์ยังรอถักทอรัก
จงประจักษ์รักนี้ต้องมีหวัง
คอยเศรษฐีเลี้ยงลิงมารองรัง
อย่าชิงชังพันโทมาโชว์ตัว 

“ไพร พนาวัลย์”
 
แหะๆ ตอนไปรบรับจ้างที่เมืองลาว ถ้าตาย ได้ยศพันโทไปแล้ว 

[muneenoi]

เกิดกลางดง พงไพร ไกลเมืองฟ้า
มิงามตา โก้หรู "มุนีฯ"พี่
อยู่กับตม จมหนอง คลองวารี
อัฐมิมี มากมาย คนใช้แรง

อยากจะชวน ตีโป่ง ลงเล่นน้ำ
เรือพายจ้ำ ลำล่อง ท่องตามแหล่ง
ชวนเก็บผัก ดักเต่า เฝ้ากบแทง
พอค่ำแลง แกงปลา หุงหากิน

เปิบด้วยมือ ถือไหม อยากให้ป้อน
เสร็จนั่งอ้อน ชมเดือน หากเยือนถิ่น
มาเถิดหนา พี่มา พายลยิน
"ละอองดิน" จินต์เหงา ยังเฝ้ารอ

"ดิน"

มิเป็นไร ไม่ถือ คือพี่ชอบ
จึงขอตอบ มอบคำ จำนำไว้
มีเวลา ว่างเว้น มิเข็ญใจ
จะตรงไป ให้เธอ เพ้อถึงเรือน

จากเมืองกรุง มุ่งไป ถึงชัยศรี
วอนคนดี มีใจ ให้เป็นเพื่อน
ไปพายจ้ำ ลำคลอง มองดาวเดือน
คงเสมือน เราสอง ประคองกัน

เก็บพืชผัก ดักปลา สารพัด
จะขอหัด ตีโป่ง คงสุขสันต์
ลองแทงกบ พบเต่า เราปล่อยมัน
เพียงแค่ฝัน หวั่นใจ ในสัญญา

"มุนีน้อย"

 

[D]

นายพันโทนอกราชการดวงมานร้าว
หลงรักสาว’ชัยศรีคนนี้หนอ
หนุ่มชุมพรพ่ายรักโดนหักคอ
ขอเชิญช่อมะเฟืองไปเมืองลิง

จะรักใครไม่ว่ารอท่าเจ้า
แม่จะเฒ่าชะแรยังแน่นิ่ง
หลงรักสาว'ชัยศรีคนนี้จริง
ขอจงทิ้งชุมพรไปนอนวัง

วังนารายณ์ยังรอถักทอรัก
จงประจักษ์รักนี้ต้องมีหวัง
คอยเศรษฐีเลี้ยงลิงมารองรัง
อย่าชิงชังพันโทมาโชว์ตัว 

“ไพร พนาวัลย์”
 
แหะๆ ตอนไปรบรับจ้างที่เมืองลาว ถ้าตาย ได้ยศพันโทไปแล้ว 

ยศพันโท โก้นัก ชักน่าอ้อน
พ่อเคยสอน ต้อนไว้ ไปเป็น..-ัว
จะตีไก่ ไพ่ป๊อก ขอบอกชัวร์
มิต้องกลัว ตำรวจ มากวดตาม

อยากนอนวัง จังจริง วิ่งตามอ้าว
ทิ้งพี่บ่าว ชาวใต้ แม้ใครห้าม
หลงคารม พันโท โก้จังนาม
มิใช่หยาม วังยังเพชร เข็ดแล้วเรา

"ดิน"

วังเนี้ย คนสมัยก่อนเขาใช้กันนะ 

[D]

มิเป็นไร ไม่ถือ คือพี่ชอบ
จึงขอตอบ มอบคำ จำนำไว้
มีเวลา ว่างเว้น มิเข็ญใจ
จะตรงไป ให้เธอ เพ้อถึงเรือน

จากเมืองกรุง มุ่งไป ถึงชัยศรี
วอนคนดี มีใจ ให้เป็นเพื่อน
ไปพายจ้ำ ลำคลอง มองดาวเดือน
คงเสมือน เราสอง ประคองกัน

เก็บพืชผัก ดักปลา สารพัด
จะขอหัด ตีโป่ง คงสุขสันต์
ลองแทงกบ พบเต่า เราปล่อยมัน
เพียงแค่ฝัน หวั่นใจ ในสัญญา

"มุนีน้อย"

 

อั๊ยย่ะ! น้องตีโป่ง คนเดียว พี่อย่าเกี่ยวด้วย
มิต้องช่วย หลีกทาง ห่างดีกว่า
พี่ว่ายน้ำ ห่างน้อง สักสองวา
มองแต่ตา มืออย่าต้อง เดี๋ยวหมองมาน

อย่าได้หวั่น พรั่นพรึง บึ่งมาโลด
น้องครองโสด รอพี่ อย่าหนีผ่าน
สาวนคร นอนเดี่ยว เหี่ยวมานาน
ฝันซาบซ่าน หวานย้อย คอยมาเยือน

"ดิน"

[บูรพาท่าพระจันทร์]

ช่างหวนหอมตอมเต็มลิ้มเล็มรอบ
ดุจผมชอบมอบใจภักดิ์รักเห็บเหา
สาวชัยศรีมีเสน่ห์เท่ห์ไม่เบา
ชายรุมเร้าเอาใจให้เลือกชม

ยืนเรียงรายชายตาอุราหวัง
เคียงร้อยชั่งนั่งชิดสนิทสนม
เทน้ำหอมย้อมร่างหยดพร่างพรม
กลิ่นทวนลมคละคลุ้งกันนุงนัง

น้ำอบไทยไหลวนปนชาแนล
ช่างหอมแค่นแสนสับสนเหมือนมนต์ขลัง
สาวชัยศรีหนีไม่พ้นมนต์จังงัง
แม่ร้อยชั่งนั่งนึกรำลึกตรอง

จะเลือกใครใจลังเลเสน่หา
ล้วนต้องตายาหยีไม่มีสอง
นั่นก็ดีนี่ก็เด็ดทั้งเพชรทอง
รักพี่ชายเสียดายน้องจะหมองตรม

โยนมาลัย(รถยนต์)ใส่พ่อกลัวคอหัก
ต้องโทษหนักจักติดคุกไม่สุขสม
ปั่นหัวก้อยทอยเหรียญเอียนอารมณ์
ให้ระทมขมจิตคิดการกล

แล้วฉับพลันทันทีเหมือนผีเข้า
ยันยีเยาเป้ายิ้งฉุบสรุปผล
อันผู้ใดใครชนะปะทะชน
รับมานมนคนงามนาม"น้องดิน"

--บูรพาฯ--



 

[D]

กฏลูกเขย ชาวสวน ควรตรองก่อน
อย่าได้ค่อน มองข้าม หรือหยามหมิ่น
ต้องพายงัด คัดวาด ถนัดชิน
เป็นอาจิณ ปีนป่ายไม้สูงชัน

เก่งเรื่องหา อาหาร งานบ้านครบ
คำน้อมนบ พบทุกข์ ต้องบุกบั่น
ทั้งขุดหลุม มุมหลังคา สารพัน
อย่าได้หยั่น ย่านงาน ผ่านแน่นอน

รักครอบครัว ที่ตั้ง อย่าบังเบียด
มิรังเกียจ ญาติกา ระอาอ่อน
คอยช่วยเหลือ เจือปัน หมั่นอาทร
พึงสังวรณ์ น้องเมียหญิง ห้ามอิงตน

พวงมาลัย ของน้อง จะคล้องให้
ต่อเมื่อได้ ชายหลัก ปักใจสน
ชายบ้านกลอน อ้อนจบ ครบทุกคน
คงได้ยล รูปทอง ตอนน้องชรา

"ดิน"

[choy]

กฏลูกเขย ชาวสวน ควรตรองก่อน
อย่าได้ค่อน มองข้าม หรือหยามหมิ่น
ต้องพายงัด คัดวาด ถนัดชิน
เป็นอาจิณ ปีนป่ายไม้สูงชัน

เก่งเรื่องหา อาหาร งานบ้านครบ
คำน้อมนบ พบทุกข์ ต้องบุกบั่น
ทั้งขุดหลุม มุมหลังคา สารพัน
อย่าได้หยั่น ย่านงาน ผ่านแน่นอน

รักครอบครัว ที่ตั้ง อย่าบังเบียด
มิรังเกียจ ญาติกา ระอาอ่อน
คอยช่วยเหลือ เจือปัน หมั่นอาทร
พึงสังวรณ์ น้องเมียหญิง ห้ามอิงตน

พวงมาลัย ของน้อง จะคล้องให้
ต่อเมื่อได้ ชายหลัก ปักใจสน
ชายบ้านกลอน อ้อนจบ ครบทุกคน
คงได้ยล รูปทอง ตอนน้องชรา

"ดิน"

(อ้างอีกนานไหม)

กฎลูกสะใภ้ ชาวไร่ ไม่ยอกย้อน
ท่องทุกตอน ขึ้นใจ ถ้วนหมดสิ้น
ต้องจับจอบ มีดเสียบ ทะแมงชิน
งานนิจสิน ตัดอ้อย ขุดหัวมัน

เรื่องอาหาร การกิน ครัวสากครก
ตำให้ไว รัวยก เรือนบ้านสนั่น
อาหารป่า หน่อไม้ ผักสารพัน
อย่าได้อู้ เกียจคร้าน งานเกี่ยงงอน
 
รักแม่ยาย พ่อตา อย่ารังเกียจ
เห็นญาติโก รีบเบียด มือไหว้ว่อน
เรื่องเหล้ายา ปลาปิ้ง ญาติอาทร
พึงสังวร คู่-เขย อย่าสาละวน

พวงดอกใจ ของพี่ พร้อมคล้องให้
ผ่านให้ได้ ฝึกงาน ก่อนสับสน
สาวบ้านกลอน สมัครได้ ทุกใครคน
ชาติหน้าคง ได้ยล...คนหน้าตาดีฯ

55555ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

***รักหรอกจึงหยอก (กระทู้) เล่น***

สนอง เสาทอง

[khuadkao]

นครชัยศรีโอ่ส้มโอหวาน
รับประทานทุกเที่ยวเปรี้ยวนักหนา
ทนรับประทานก็เพราะซื้อมา
ที่ยอมผ่ากินเนี่ยเสียดายเงิน

ไม่ต้องอยู่อู่เรือเมื่อใจมั่น
ลงจากคานพร้อมกันเขินนั่นเขิน
เราจูงมือกันและกันคานยับเยิน
สองเราเพลินหลอกต้มขายส้มโอ

[รพีกาญจน์]

สุดบรรเจิด เกิดมา บ้านป่าไพร
ถิ่นที่ให้ ลืมตาเปิด เกิดตัวตน

 

ผู้หญิงดินๆ

รู้จักทำชำนาญงานต้นไม้
อยากจะไปเยี่ยมเยือนเพื่อนสักหน
ด้วยหูฝ้าตาลายกายพิกล
ฟันล่างบนหลายซี่หนีจากไกล

อับอายจังครั้งเดียวเที่ยวบางกอก
กลับบ้านนอกเหนื่อยเหน็บเจ็บป่วยไข้
กลัวทั้งหมดรถหวอมอเตอร์ไซด์
เห็นรถไฟโกยแนบแอบพุทรา

มีสวนใหญ่ไม้ดอกไม้ประดับ
จัดห้องหับโรงแรมห้องหรูหรา
จัดกระเช้าของขวัญวันนานา
ขายต้นกล้ากิ่งกาบทาบตัดตอน

สวนกล้วยไม้กายชื่นระรื่นเช้า
ช่วยบรรเทาเศร้าคลายโศกถ่ายถอน
ช่วยสร้างสรรค์จรรโลงงานโคลงกลอน
คราพักผ่อนอภิรมย์จมภวังค์

เจ้าของสวนครวญใคร่ยังไร้คู่
ขาดคนดูแลเลาะเพาะปลูกฝัง
ให้แสนกลุ้มหนุ่มเหลือน้อยด้อยพลัง
อยากจะเป็นสกั๊งค์รังสวนเธอ

 

รพีกาญจน์

[ปู่ริน]

ต่อไปสวน ถูกโค่น จัดโซนนิ่ง
กล้วยไม้ดอก ถูกตัดทิ้ง แน่เสมอ
ทั้งลุงไพร ป๋ารพี มีพร่ำเพ้อ
บูรพา นั่งตาเม่อ มัวท่องมนต์

อยู่กับปู่ ดูกาแฟ เขาทะลุ
ปู่..บรรจุ ตำแหน่งใหญ่ ให้เหตุผล
นั่งชี้นิ้ว สั่งการ ดูแลคน
มิให้หม่น หมองเศร้า สักนิดเดียว

เป็นเถ้าแก่ เรืออวนลาก มากหลายที่
นครศรีฯ สุราษฎร์ฯ นั้นข้องเกี่ยว
ระนอง ตรัง พังงา หลายแห่งเชียว
อยู่โดดเดี่ยว จึงเตรียมหา เลขานุการ

ให้ผัดหน้า ทาแป้ง ให้สุดสวย
มีคนช่วย ซักผ้า ทำอาหาร
ปรนนิบัติ พัดวี ที่ต้องการ
รับแม่บ้าน ...หนึ่งตำแหน่ง..แย่งกันมา..

                        ริน ดอนบูรพา
                            ๘ ก.ค.๕๖

[D]

(อ้างอีกนานไหม)

กฎลูกสะใภ้ ชาวไร่ ไม่ยอกย้อน
ท่องทุกตอน ขึ้นใจ ถ้วนหมดสิ้น
ต้องจับจอบ มีดเสียบ ทะแมงชิน
งานนิจสิน ตัดอ้อย ขุดหัวมัน

เรื่องอาหาร การกิน ครัวสากครก
ตำให้ไว รัวยก เรือนบ้านสนั่น
อาหารป่า หน่อไม้ ผักสารพัน
อย่าได้อู้ เกียจคร้าน งานเกี่ยงงอน
 
รักแม่ยาย พ่อตา อย่ารังเกียจ
เห็นญาติโก รีบเบียด มือไหว้ว่อน
เรื่องเหล้ายา ปลาปิ้ง ญาติอาทร
พึงสังวร คู่-เขย อย่าสาละวน

พวงดอกใจ ของพี่ พร้อมคล้องให้
ผ่านให้ได้ ฝึกงาน ก่อนสับสน
สาวบ้านกลอน สมัครได้ ทุกใครคน
ชาติหน้าคง ได้ยล...คนหน้าตาดีฯ

55555ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

***รักหรอกจึงหยอก (กระทู้) เล่น***

สนอง เสาทอง

ลูกสะใภ้ บ้านทุ่ง ต้องนุ่งซิ่น
เป็นอาจิณ ตื่นเช้า ราวตีสี่
เรื่องงานครัว คาวหวาน อาหารมี
ทั้งตระหนี่ ถี่ถ้วน ควรครบครัน

แขกมาเยือน เรือนชาน ขับขานใส
อย่าละไร้ ไหว้เชิญ เกริ่น,น้ำขัน
เก็บกวาดเกลื่อน เรือนหรู ถูทุกวัน
ใครหยามหยัน ยันส่ง ลงบันได

"ดิน"