เป็นมนุษย์ ตามรู้สึก ว่านอนดึก
ใจคักคึก เพราะมันนึก ไปตามเรื่อง
ถึงสิ้นเดือน บิลล์มาเยือน ค่าไฟเปลือง
เดินหน้าเซื่อง จำควักจ่าย เสียดายตังค์
ไม่มีการงานทำประจำที่
อยู่แบบนี้เรื่อยไปไร้ความหวัง
เฝ้าหน้าเว็บเจ็บใจมิได้ตังค์
แต่ก็ยังเขียนกลอนอ้อนเรื่อยไป
ยามดึกดื่น นั้นชอบตื่น เป็นนกฮูก
เป็นฝังปลูก มิค่อยถูก เสียนิสัย
พอรุ่งสาง อรุโณทัย ค่อยปิดไฟ
แล้วกอดหมอน นอนหลับไหล ไปยันเพล
เขาเรียกว่า มนุษย์ค้างคาว หาวกลางวัน
มักอุตุ นอนฝัน หลบกางเขน
ส่วนกลางคืน ออกหากิน ไปตามเกณฑ์
ส่อชัดเจน ว่าว่างงาน คร้านเต็มที
หาทำงาน รับเงินเดือน เหมือนใครอื่น
มีดาษดื่น หลายผู้ อยู่แถวนี้
เรียกว่าอยู่ ด้วยความหวัง ตังค์บ่ มี
แต่งกลอนหลี สาวเรื่อยไป ไร้สาระ
โซ่วัยทอง คล้องใจ อยู่ใกล้ฝั่ง
เปี่ยมพลัง เหมือนบำเพ็ญ เล่นตบะ
เชิงคีย์บอร์ด ช่างเยี่ยมยอด สอดวาทะ
เขียนเป็นตุเป็นตะ ยอดกวี
