ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ภู กวินท์]

การเดินทางจากความไม่เข้าใจ
…..
หากว่าเป็นความหลังครั้งเก่าก่อน
ที่กลับย้อนเวาลามาหวนไห้
ข้าพเจ้าอ่อนแอ, ไม่แน่ใจ
กับสิ่งที่เปลี่ยนไป ในค่ำคืน
นั่งทบทวนการพราก-จากชีวิต
เขาหรือเราที่ผิดคิดเป็นอื่น
ขอเวลาสักพัก ตั้งหลักยืน
ให้ลุกตื่นจากฝันอันซีดจาง
ผ่านไปแล้วผ่านไปไร้เพื่อนเก่า
แม้แต่เงาคำตอบ มาปลอบบ้าง
เก็บความเหงาซ่อนงำด้วยอำพราง
เหลือเพียงความอ้างว้าง, ต่างทางเดิน
ห้วงคำนึงถึงดาวอาจยาวนาน
ลมพัดผ่านเมฆปลิวมาผิวเผิน
ฤดูฝน หม่นดำคล้ำเหลือเกิน
ให้หมางเมินชีวิต อนิจจา
…..
ข้าพเจ้านิ่งงัน ในวันนี้
ไม่รู้เหตุที่มีการหนีหน้า
ลับล่วงไปแล้วคราบน้ำตา
ที่หลั่งมาอีกครั้ง ไม่รู้ตัว
มิตรภาพที่พบคงหลบเร้น
มันจะเป็นเช่นไรมืดไปทั่ว
ไม่รู้สิ! ขี้ขลาดเริ่มหวาดกลัว
อยู่ในห้องมัวซัว วันต่อวัน
…..
และ คืนต่อคืน…
ข้าพเจ้าสะอื้นอยู่อย่างนั้น
คงไม่กล้าทักทาย, เสียดายกัน
ว่าไร้ความผูกพัน จากอันใด?
…..
 

[แป้งน้ำ]

"ความคิดถึง" ทิ้งตัวใน "สายน้ำตา"
"ความห่วงหา" เคว้งคว้างในความ "เหงาหงอย"
"ความรัก" อ้างว้างในการ "รอคอย"
"ความผูกพัน" ทิ้งรอย . . . แค่ "ความทรงจำ"

คุณหายไป . .. ฉันแทบบ้า!
คุณกลับมา . .. ฉันยิ่งบอบช้ำ!
มีคุณหรือไม่ . .. ฉันก็ถูกกระทำ!
ในโลกมืดทุกคืนค่ำ . . ฉันจมทะเลน้ำตา

ขอบฟ้า . . สายรุ้ง . . ที่ว่าสวย
ฉันมองมันด้วยดวงตาคู่ล้า
รู้ไหม? อะไรที่ทำให้การมองเห็นโลกนี้เป็นสีชา
คุณลองมองเข็มนาฬิกา . . นึกย้อนเวลา . . แล้วจะรู้เอง~*



.. . เอิ่ม แต่งไว้เมื่อเช้า . . คงเข้ากะหัวข้อได้เนาะ . ..

[Music]

กลับไปมาหลายรอบ...ชอบทุกสิ่ง
เม็ดทรายกลิ้งผ่านหลอดแก้วสิ้นแววฝัน
รู้ทุกช่วงวินาทีที่มีกัน
ความผูกพันเริ่มลดเหมือนคดเคี้ยว

จะพูดคุยผ่านสื่อ...ยิ่งดื้อกลับ
ต่างสลับทิฐิ...ติทุกเที่ยว
การเดินทางของความรักชักคลายเกลียว
ผิดคนเดียวหรือทั้งสองเริ่มหมองมัว

ในความมืดนั่งนิ่งกลับยิ่งคิด
ฉันเดินผิดหลงทาง..ลางสลัว
ดั่งตามกลิ่นประทิ่นหอมห้อมล้อมตัว
รู้สึกกลัวขึ้นเฉียบพลัน...คืนจันทร์แรม

ในขณะมืดสนิท...จิตสว่าง
มีบางอย่างคิดอ่าน...ไหลผ่านแก้ม
ยามระเริงเพลิงระยับวะวับแวม
มอบรักแซมเสียบหล่นณ หนใด?



ดั่งพิกุลตามทาง...ที่จางกลิ่น
เคยถึงถิ่นโหยหามาแต่ไหน
แล้วเสียงก้องซ้องส่ายก็หายไป
เหลือแต่ใจเงียบงันคั่นราตรี

มายืนหยุดระหว่างทางสามแพร่ง
ที่แต้มแต่งเชิญชวนประมวลศรี
แต่ด้วยความเข็ดขยาดบังอาจมี
ยั้งชีวี...คิดเสียก่อน...กลัวย้อนรอย

 

[amika29]

ฉั น เ ดิ น ท า ง ร อ น แ ร ม ม า ไ ก ล
แบกความไม่เข้าใจ...มาเต็มกระบุงฝัน
เหนื่อยกับการเฝ้ารอ...รักแล้วก็ท้อไปวันๆ
สุดแท้แต่สวรรค์...และปล่อยมันตามโชคชะตา

บ า ง ค รั้ ง เ มื่ อ ฉั น ล้ ม ล ง
ทำได้เพียงร้องให้ร้องห่ม...และก้มหน้า
ทั้งหวาดและกลัว..มีเพียงน้ำตา
อ่อนแรงและรอนล้า...กับปัญหาที่มี

บ า ง ค รั้ ง . . ฉั น เ จ  อ บ า ง ค น
ที่พิเศษมากล้น...เดินปะปนมาทางนี้
ยิ้มให้ฉัน...จนกลายเป็นบางวันที่รู้สึกดี
แต่ก็แค่นี้...เพราะใจเค้าที่มีไม่คิดผูกพัน

แ ต่ ฉั น ยั ง ค ง เ ดิ น ท า ง ต่ อ ไ ป
แม้ความไม่เข้าใจ..จะยังเต็มกระบุงฝัน
เพราะฉันเชื่อแน่..ว่าถ้าไม่ยอมแพ้เสียกลางครัน
ก็คงมีสักวัน...ที่ฉันคงเข้าใจมัน...ได้สักที

เอ-มิ-กา