ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[มานพ]

มองท้องนาสีทองอยากร้องไห้
น้องไปไหนคนดีของพี่จ๋า
พี่รอน้องอ่อนใจใยไม่มา
หรือแก้วตาหนีไกลไปเมืองกรุง

ทิ้งนาร้างห่างรักหนักอยู่เจ้า
พี่นั่งเศร้าเสียใจในท้องทุ่ง
มาลืมพี่น้าอาป้าและลุง
ทิ้งผ้าถุงคันไถไปไหนนวล

เบื่อแล้วหรือน้องรักหักใจหนี
วอนคนดีอนงค์จงคืนหวน
กลับมาเถิดน้องจ๋าอย่าเรรวน
พี่ชักชวนแก้วตาหนาดวงใจ

มาร่วมสร้างผืนนาให้ผาสุก
มาสนุกสร้างสรรค์วันสดใส
กลับมาเถิดบ้านนาป่าพงไพร
จงกลับไปหาพี่ที่รอนวล

[ทอฝัน]

...นวลหนีนาด้วยอายขายหน้าเพื่อน
หลายปีเดือนดูใจใยผันผวน
เหมือนเจ้าดอกรักเร่ทีเรรวน
พี่ไม่ชวนแต่งงานร้าวรานนัก

...อยากกลับเยือนถิ่นเก่าของเราสอง
แต่จำต้องตัดใจเพราะไร้หลัก
สิ้นสุดแล้วหนทางระหว่างรัก
นวลขอพักกายหยุด ณ จุดนี้

...ฝากบอกทุยเพื่อนเดียวอย่าเปลี่ยวเหงา
บอกผู้เฒ่าตายายอย่าหน่ายหนี
บอกข้าวรวงพวงผักหญ้าปูปลามี
บอกพงพีป่าไพรให้ได้รู้

...หากวันใดพี่พร้อมยอมสมัคร
เลือกจะรักนวลน้องไปครองคู่
ยกขันหมากถึงเรือนให้เพื่อนดู
นวลจะหวลคืนสู่เป็นคู่เคียง...

................//ทอฝัน

[สิงขร]

กลับมาเถิดบ้านนาป่าพงไพร
จงกลับไปหาพี่ที่รอนวล
  
อ้างจากมานพ

ยากมาก  หากนวลมา  ตามหาพี่
เขาหนี  ลี้จากไกล  ไม่กำสรวล
ตัดใจ  จากพี่ไป  ไม่เรรวน
ไม่คิดหวล  ทวนกลับ  ไปลับตา

หนุ่มสาว  สมัยนี้  หนีจากทุ่ง
ชอบมุ่ง  เข้ากรุงศรี  มีหรรษา
ทำงาน  หาเงินง่าย  ข่ายพารา
ไม่มา  พลิกพื้นดิน  กินอย่างเคย

           สิงขร

[panthong.kh]

อยากคืนกลับ บ้านนา ไปหาพี่
แต่ติดหนี้ ลี้หลบ กลบเรื่องเอ่ย
เกิดเจ้าหนี้ มาพบ จบเห่เลย
โธ่พี่เอ๋ย ไม่เคย ลีมท้องนา

ยังคิดถึง กลิ่นอาย ควายทุยเจ้า
ทุกค่ำเช้า ร้าวราน พานคิดว่า
นั่งกินข้าว คลุกเคล้า กับน้ำตา
อยากกลับป่า พริกฟื้น แผ่นดินทอง

จึงขอร้อง คุณพี่ ใช้หนี้ให้
จะรีบกลับ ทันใด ไร้ขุ่นข้อง
หนี้สิบแสน แม้นได้ สมใจปอง
จะรีบกลับ ทุ่งทอง ท้องนาเรา
พันทอง

[บูรพาท่าพระจันทร์]

พี่รอนวล ครวญคร่ำ ยืนกร่ำฝน
จำฝืนทน หม่นไหม้ ด้วยใจเหงา
โอ้อนาถ วาสนา ชะตาเรา
ไยซึมเซา เฝ้าแต่ ชะแง้รอ

ช่างใจดำ คำนี้ มิมีเปรียบ
หาใดเทียบ จินต์เจ้า เศร้าจริงหนอ
มากเท่าใด ใจจึง ถึงจะพอ 
คงต้องขอ ง้อเมตตา จากฟ้าแทน.../


 


บูรพาท่าพระจันทร์

[กังวาน]

น้ำตาร่วงรินหยดรดท้องทุ่ง
ไอ้หนุ่มกรุงมาแย่งชิงสิ่งหวงแหน
รักของเราเท่านี้มีคนแทน
แล้วไอ้แผนจะอยู่ไหนอยากไปตาม

แต่ติดที่ข้าวกล้าข้ายังขาด
คนไถคราดควายทุยลุยสนาม
อีกพ่อแม่แก่เฒ่าเข้าห้ามปราม
ปล่อยนวลหยามน้ำใจข้าให้พอ

คืนนี้เหงาเศร้าสร้อยละห้อยหา
มองดูฟ้า....น้องสาวนวลป่วนใจหนอ
หน้าตาคล้ายชม้ายตามาเคลียคลอ
เลิกแล้วรอนวลไม่ต้อง...รักน้องแทน

[D]

นวล...จำใจ ต้องจากลา หนีหน้าพี่
ไยคนดี มีรักแยก แตกเป็นสอง
มีคนอื่น ไว้ชื่น นวลเป็นรอง
พี่สมปองนวลช้ำ ระกำชีวี
พี่เคยบอก รักนวล ทบทวนใหม่
ลืมหรือไร ลืมนวล ผวนใจหนี
มีรักใหม่ ดูหรือใจ ร้ายเต็มที่
นวลคนนี้ น้ำตานอง ต้องลาไป

ผู้หญิงดินๆ

[สะเลเต]

ฟังเพ้อพร่ำคร่ำครวญนวลใช่หนี
ด้วยหน้าที่ทำนั้นอย่าหวั่นไหว
หากเชื่อมั่นกันจริงยากทิ้งไกล
ห่างแค่ตัวหัวใจ...ใกล้ชิดกัน

ถึงจะกินพิชซ่าหน้าฮาวายเอี่ยน
ใช่จะเปลี่ยนรักเราที่เฝ้าฝัน
ยากลืมรสแกงส้มชะอมนั้น
นับคืนวัน.....รอคืนสู่ผืนนา

น้องไม่หลงกลิ่นกรุงมุ่งแสงสี
คิดถึงพี่เช้าเย็นอยากเห็นหน้า
หากมั่นคงจงรอขอสัญญา
ออกพรรษาเจอกัน....ห้ามปันใจ
 
---สะเลเต---

[D]

นวลอยากคืน ทุ่งทอง ท้องนาเขียว
จับด้ามเคียว เคียงคู่ อยู่เคียงฝัน
อยากมีคน รู้ใจ ใกล้ชิดกัน
ติดพี่นั้น ยังไม่ง้อ ขอคืนดี

พี่จงคอย รอนวล อย่าด่วนหลบ
อยากมาพบ คืนถิ่น แผ่นดินนี่
สู่ท้องทุ่ง บ้านเรา เหงาไม่มี
กลับถิ่นที ทุ่งทอง ท้องนาเรา

ผู้หญิงดินๆ

[มานพ]

...นวลหนีนาด้วยอายขายหน้าเพื่อน
หลายปีเดือนดูใจใยผันผวน
เหมือนเจ้าดอกรักเร่ทีเรรวน
พี่ไม่ชวนแต่งงานร้าวรานนัก

...อยากกลับเยือนถิ่นเก่าของเราสอง
แต่จำต้องตัดใจเพราะไร้หลัก
สิ้นสุดแล้วหนทางระหว่างรัก
นวลขอพักกายหยุด ณ จุดนี้

...ฝากบอกทุยเพื่อนเดียวอย่าเปลี่ยวเหงา
บอกผู้เฒ่าตายายอย่าหน่ายหนี
บอกข้าวรวงพวงผักหญ้าปูปลามี
บอกพงพีป่าไพรให้ได้รู้

...หากวันใดพี่พร้อมยอมสมัคร
เลือกจะรักนวลน้องไปครองคู่
ยกขันหมากถึงเรือนให้เพื่อนดู
นวลจะหวลคืนสู่เป็นคู่เคียง...

................//ทอฝัน

 

น้ำท่วมไร่นาสวนนวลก็รู้
ใจน้องอยู่ที่ไหนใครเข้าเลี้ยง
นวลหนีนาอายใครใจนวลเอียง
จึงมาเลี่ยงว่าพี่นี้เฉื่อยชา

พี่อยากชวนเป็นแฟนแสนอนารถ
เงินสักบาทไม่มีที่จะหา
จะขอน้องคนสวยช่วยทำนา
หมดปัญญาพี่แล้วแห้วเช่นเคย

หากว่าพร้อมยอมกายหมายสมัคร
ก็จะรักนวลน้องครองเขนย
รอเก็บเงินห้าปีพี่ขอเชย
ขันหมากเกยอวดเพื่อนถึงเรือนชาน

[Prapacarn ❀]

จะถนอมนวลเนื้อเพื่อรอพี่
อีกกี่ปีเฝ้าภักดิ์สมัครสมาน
อ้อมใจพี่อิงแอบแนบนงคราญ
ทั้งห้วงมานมอบรักแทบตักเธอ...

อ่อนละมุนอุ่นอ้อมถนอมจิต
วางมัดจำจุมพิตคิดครวญเสมอ
ในความฝันหวานล้ำพร่ำละเมอ
อย่าให้นวลต้องรอเก้อ..นะคนดี

แซมค่ะ
 

[มานพ]

กลับมาเถิดบ้านนาป่าพงไพร
จงกลับไปหาพี่ที่รอนวล
  
อ้างจากมานพ

ยากมาก  หากนวลมา  ตามหาพี่
เขาหนี  ลี้จากไกล  ไม่กำสรวล
ตัดใจ  จากพี่ไป  ไม่เรรวน
ไม่คิดหวล  ทวนกลับ  ไปลับตา

หนุ่มสาว  สมัยนี้  หนีจากทุ่ง
ชอบมุ่ง  เข้ากรุงศรี  มีหรรษา
ทำงาน  หาเงินง่าย  ข่ายพารา
ไม่มา  พลิกพื้นดิน  กินอย่างเคย

           สิงขร

น่าเห็นใจ นวลมาก อยากบอกน้อง
อยากประครอง เคียงคู่ ใช่อยู่เฉย
โอ้นวลจ๋า ผ่านมา อย่าละเลย
อ่านแล้วเอ่ย เอื้อนย้ำ เป็นคำกลอน

มาหลบหนี พี่ไป ไกลสุดหล้า
พี่ตามหา คนดี พี่สังหรณ์
มาตัดใจเสียแล้วแก้วบังอร
น้องคืนย้อนเมื่อไรคงใกล้กัน

[--ณัชชา--]

นวลไม่ได้หายไปที่ไหนนี่
อยู่ตรงนี้อยู่ใกล้ใกล้ชายในฝัน
ยังคิดถึงแต่พี่ทุกวี่วัน
ไม่เคยปันหัวใจให้ใครเลย

มากล่าวหาว่านวลไม่หวนกลับ
ใครลาลับหรือหลอกบอกเฉลย
สำหรับนวลบอกได้ว่าไม่เคย
อย่ามาเอ่ยกล่าวหาหน้าไม่อาย

นวลเห็นพี่มีสาวเฝ้าหน้าหลัง
นวลยังนั่งสลดหมดความหมาย
นวลต้องอยู่ดายเดียวแสนเปลี่ยวกาย
นวลขอบายอยู่ก็ทุกข์ถูกพี่เมิน

--ณัชชา--
 

[ทอฝัน]

...นวลหนีนาด้วยอายขายหน้าเพื่อน
หลายปีเดือนดูใจใยผันผวน
เหมือนเจ้าดอกรักเร่ทีเรรวน
พี่ไม่ชวนแต่งงานร้าวรานนัก

...อยากกลับเยือนถิ่นเก่าของเราสอง
แต่จำต้องตัดใจเพราะไร้หลัก
สิ้นสุดแล้วหนทางระหว่างรัก
นวลขอพักกายหยุด ณ จุดนี้

...ฝากบอกทุยเพื่อนเดียวอย่าเปลี่ยวเหงา
บอกผู้เฒ่าตายายอย่าหน่ายหนี
บอกข้าวรวงพวงผักหญ้าปูปลามี
บอกพงพีป่าไพรให้ได้รู้

...หากวันใดพี่พร้อมยอมสมัคร
เลือกจะรักนวลน้องไปครองคู่
ยกขันหมากถึงเรือนให้เพื่อนดู
นวลจะหวลคืนสู่เป็นคู่เคียง...

................//ทอฝัน

 

น้ำท่วมไร่นาสวนนวลก็รู้
ใจน้องอยู่ที่ไหนใครเข้าเลี้ยง
นวลหนีนาอายใครใจนวลเอียง
จึงมาเลี่ยงว่าพี่นี้เฉื่อยชา

พี่อยากชวนเป็นแฟนแสนอนารถ
เงินสักบาทไม่มีที่จะหา
จะขอน้องคนสวยช่วยทำนา
หมดปัญญาพี่แล้วแห้วเช่นเคย

หากว่าพร้อมยอมกายหมายสมัคร
ก็จะรักนวลน้องครองเขนย
รอเก็บเงินห้าปีพี่ขอเชย
ขันหมากเกยอวดเพื่อนถึงเรือนชาน

..................//เฮียนพ

...โอ้ละหนอเจ้านวลหวนสะอื้น
อยากจะคืนท้องทุ่งมุ่งสู่บ้าน
หากแต่เจ็บยังซึ้งตรึงดวงมาน
เมื่อสงกรานต์ปีกลายไม่คลายคิด

...ก่อพระทรายดายเดียวช่างเปลี่ยวเหงา
คนรักเราไม่แคร์แม้สะกิด
เขาควงสาวบ้านใต้แอบใกล้ชิด
เพียงเรื่องเข้าใจผิดแค่เล็กน้อย

...คำสัญญาหมั้นหมายต้องกลายกลับ
นวลลาลับหนีไกลด้วยใจหงอย
แม้หู่หดทดท้อยังรอคอย
หวังยินถ้อยถามไถ่ให้คืนรัก

...หนึ่งปีผ่านสัญญาณปิดเลิกติดต่อ
พี่คงไม่มาง้อขอสมัคร์
นวลสิ้นแรงหักใจไม่ขอภักดิ์
จะลืมรักแรกนั้นเสียวันนี้

...แต่แล้วเสียงครวญคร่ำที่พร่ำฝาก
รอขันหมากแต่งนวลเป็นแม่ศรี
ขอผลัดผ่อนเวลาอีกห้าปี
ในฤดีร้าวรอนกว่าก่อนนั้น

...เมื่อบัดนี้นวลปาเข้าห้าสิบ
อีกห้าปีไกลลิบจนเกินฝัน
กว่าจะได้วิวาห์คงจาบัลย์
จึงยืนยันไม่ย้อนกลับดอนแล้ว...
 
...........รอไม่ไหวอ่าาาาา....//ทอฝัน

[TAKA]

ฟังเพ้อพร่ำคร่ำครวญนวลใช่หนี
ด้วยหน้าที่ทำนั้นอย่าหวั่นไหว
หากเชื่อมั่นกันจริงยากทิ้งไกล
ห่างแค่ตัวหัวใจ...ใกล้ชิดกัน

ถึงจะกินพิชซ่าหน้าฮาวายเอี่ยน
ใช่จะเปลี่ยนรักเราที่เฝ้าฝัน
ยากลืมรสแกงส้มชะอมนั้น
นับคืนวัน.....รอคืนสู่ผืนนา

น้องไม่หลงกลิ่นกรุงมุ่งแสงสี
คิดถึงพี่เช้าเย็นอยากเห็นหน้า
หากมั่นคงจงรอขอสัญญา
ออกพรรษาเจอกัน....ห้ามปันใจ
 
---สะเลเต---

กลัวเจ้าเพลินเมืองกรุงแล้วลืมนา
เพลินพิซซ่าลืมพี่ชาวนาไร่
หลงแสงสีเมืองกรุงลืมดงไพร
พี่ถือไถ่รอนวลคอยหวนคืน

เถียงนาเราวันก่อนเคยมีเจ้า
มองนาข้าววันนี้ไม่สดชื่น
อยากเรียกวันเก่าสองเราคืน
ร่วมพลิกพื้นนาดอนวอนขวัญตา

[มานพ]

อยากคืนกลับ บ้านนา ไปหาพี่
แต่ติดหนี้ ลี้หลบ กลบเรื่องเอ่ย
เกิดเจ้าหนี้ มาพบ จบเห่เลย
โธ่พี่เอ๋ย ไม่เคย ลีมท้องนา

ยังคิดถึง กลิ่นอาย ควายทุยเจ้า
ทุกค่ำเช้า ร้าวราน พานคิดว่า
นั่งกินข้าว คลุกเคล้า กับน้ำตา
อยากกลับป่า พริกฟื้น แผ่นดินทอง

จึงขอร้อง คุณพี่ ใช้หนี้ให้
จะรีบกลับ ทันใด ไร้ขุ่นข้อง
หนี้สิบแสน แม้นได้ สมใจปอง
จะรีบกลับ ทุ่งทอง ท้องนาเรา
พันทอง

 

 

รีบคืนกลับบ้านนามาหาพี่
อย่าหลบลี้บ้านนาพาให้เหงา
เรื่องหนี้สินส่งดอกบอกเขาเอา
ไม่ต้องเศร้าดอกหนาอย่ากังวล

หากคิดถึงเจ้าทุยเคยลุยทุ่ง
จงรีบมุ่งสู่นาอย่าสับสน
แค่สิบแสนน้องจ๋าอย่าร้อนรน
เดี๋ยวผ่อนปรนจนหมดปลดหนี้เธอ

[panthong.kh]

 

รีบคืนกลับบ้านนามาหาพี่
อย่าหลบลี้บ้านนาพาให้เหงา
เรื่องหนี้สินส่งดอกบอกเขาเอา
ไม่ต้องเศร้าดอกหนาอย่ากังวล

หากคิดถึงเจ้าทุยเคยลุยทุ่ง
จงรีบมุ่งสู่นาอย่าสับสน
แค่สิบแสนน้องจ๋าอย่าร้อนรน
เดี๋ยวผ่อนปรนจนหมดปลดหนี้เธอ

ต้องใช้คืน เร็วจี๋ นะพี่จ๋า
เลยเวลา มานาน พานเสนอ
เขาตามล่า หาเข้า ถ้าเขาเจอ
จังเบ้อเร่อ บาทา บนหน้าเรา

ถ้าให้ดี พี่นี้ รีบมาก่อน
อย่าผัดผ่อน น้องกลัว ตัวร้อนเร่า
รุมสะกำ ต่อยตบ สลบเอา
ตามด้วยเข่า เขย่าศอก บอกถึงตาย
พันทอง

[มานพ]

พี่รอนวล ครวญคร่ำ ยืนกร่ำฝน
จำฝืนทน หม่นไหม้ ด้วยใจเหงา
โอ้อนาถ วาสนา ชะตาเรา
ไยซึมเซา เฝ้าแต่ ชะแง้รอ

ช่างใจดำ คำนี้ มิมีเปรียบ
หาใดเทียบ จินต์เจ้า เศร้าจริงหนอ
มากเท่าใด ใจจึง ถึงจะพอ 
คงต้องขอ ง้อเมตตา จากฟ้าแทน.../


 


บูรพาท่าพระจันทร์

นวลเอ๋ยนวลคนดีของพี่ชาย
คืนเดือนหงายสวมสอดกอดกันแน่น
ลืมแล้วหรือวันก่อนตอนเป็นแฟน
 ยังจำแม่นสัญญาต่อฟ้าดิน

พี่ยังรอที่เก่าบ้านเจ้าเกิด
รีบกลับเถิดรู้ไหมใจถวิล
เคยมองหน้าเช้าเย็นเป็นอาจินต์
กลัวสูญสิ้นเธอไปใจเหม่อลอย

[มานพ]

น้ำตาร่วงรินหยดรดท้องทุ่ง
ไอ้หนุ่มกรุงมาแย่งชิงสิ่งหวงแหน
รักของเราเท่านี้มีคนแทน
แล้วไอ้แผนจะอยู่ไหนอยากไปตาม

แต่ติดที่ข้าวกล้าข้ายังขาด
คนไถคราดควายทุยลุยสนาม
อีกพ่อแม่แก่เฒ่าเข้าห้ามปราม
ปล่อยนวลหยามน้ำใจข้าให้พอ

คืนนี้เหงาเศร้าสร้อยละห้อยหา
มองดูฟ้า....น้องสาวนวลป่วนใจหนอ
หน้าตาคล้ายชม้ายตามาเคลียคลอ
เลิกแล้วรอนวลไม่ต้อง...รักน้องแทน

 

 

ขอรักน้องของนวลแม่ชวนชื่น
พี่ขมขื่นมีเจ้าเข้าควงแขน
นึกถึงผู้กำกับบังคับแกน
รักโลดแล่นพลิ้วไหวตามสายลม

คืนนี้เหงาเศร้าสร้อยคอยน้องชวน
มาทบทวนอีกทีดีเหมาะสม
มองดูฟ้าคราใดไม่ตรอมตรม
รักติดหล่มน้องชวนแล้วนวลเอย

[มานพ]

นวล...จำใจ ต้องจากลา หนีหน้าพี่
ใยคนดี มีรักแยก แตกเป็นสอง
มีคนอื่น ไว้ชื่น นวลเป็นรอง
พี่สมปอง...นวลช้ำ ระกำชีวี

พี่เคยบอก รักนวล ทบทวนใหม่
ลืมหรือไร ลืมนวล ผวนใจหนี
มีรักใหม่ ดูหรือใจ ร้ายเต็มที่
นวลคนนี้ น้ำตานอง ลา...พี่สมปอง...ไป

ผู้หญิงดินๆ

 

วันนี้พี่ใจเดาะเพราะสมปอง
โอ้นวลน้องคนดีพี่หมองไหม้
ทำไมต้องย้ายแยกแตกทำไม
พี่ช้ำใจสุดช้ำระกำทรวง

พี่เคยบอกรักนวลทบทวนแล้ว
ใยน้องแก้วทำได้รู้ไหมห่วง
มีรักใหม่ลืมพี่ที่เคยควง
น้ำตาร่วงไหลหยดลดที่นอน