(ขอบคุณภาพจาก Intternet ค่ะ)
"ฟ้าร้องไห้อีกแล้วสิ! ฉันต้องปิดโทรศัพท์ก่อน
แต่หัวใจของฉันก็เฝ้าวอน เพื่อให้คุณโทรมาหาฉัน
น้ำฝนริน น้ำตาก็รินอาบแก้มแทบซับไม่ทัน
หัวใจของฉันมันก็หวั่นหวั่น แล้วก็จมลงด้วยความเศร้า"
โทรศัพท์...ดับเครื่อง...เยื่องวันก่อน
ใจรอนรอน...นอนซม...ใคร่ตรมเหงา
ฟ้าร้องไห้...ใจสั่น...ไม่บรรเทา
วันเก่าเก่า...เคล้าทุกข์...สุขใจปน
"เมื่อไหร่ฝนที่ตกจะ ซาเสียทีค่ะที่รัก
ฉันนั่งถัก ผ้าเช็ดหน่าให้คุณและมองท้องฟ้าสีเท่าหม่นหม่น
ดูทีไรก็เหมือนใจของฉันจะทุกข์ทน-
ฉันนั่งอยู่บนเก้าอี ของคุณเหมือนทุกวัน"
ฝนกระเซ็น...เย็นฉ่ำ...ทำใจหมอง
แอบนั่งตรอง...พ้องคิด...จิตใจสั่น
แค่แอบนึก...ตรึกถึง...รำพึงพรั่น
แค่เท่านั่น...หวั่นไหว...ในใจทรวง
"ฝนเริ่มซาแล้ว..สายรุ่งเจ็ดสีขึ้นแต่งแต้มเป็นวงเสี้ยว
ม่วง,คราม,น้ำเงิน,เขียว,เหลือง,แสด,แดง,ขึ้นเหมือนภาพลวง
ฉันแอบยิ้มดีใจ ที่เหมือนมีคนมาปลอบใจหนึ่งที่ถ่วง-
กับสายฝนเมื่อกี้ช่อดอกไม้แย้มงามเป็นพวงฉันแอบยิ้มปริ่มแก้มทันที"
