| 27 มกราคม 2012, 08:34:PM |
|
ภู กวินท์
|
 |
« เมื่อ: 27 มกราคม 2012, 08:34:PM » |
 ชุมชน
|
 ค่ำหนึ่ง : ถึงอีกวัน…..
ค่ำหนึ่ง
ขณะซึ่งความหวัง กำลังเริ่ม
ดวงอาทิตย์ลับตา เวลาเดิม
ความอบอุ่นกรุ่นเสริม เติมเรี่ยวแรง
…..
พรุ่งนี้เป็นวันหยุด
ลมหายใจใกล้หลุด ไปสุดแสง
ท่ามเมฆฝนวนเวียน การเปลี่ยนแปลง
ค้นพบการแสดง แห่งค่ำคืน
…..
โบยบินอิสระ
ทุกขณะความฝัน ไม่ทันตื่น
ก่อนสิ้นไร้อารมณ์ อย่างกลมกลืน
ใครจะยื่นมือมอบ มาปลอบโยน
…..
บอกผู้คนมากมาย อย่าพ่ายแพ้
ต่อสู้ความอ่อนแอ อยู่ไกลโพ้น
เราเพียงแค่มีสิทธิ์ คิดตะโกน
รบเร้าปลุก ลุกโชน ไม่โดนใจ
…..
บอกให้เขาผจญ เหมือนคนเก่ง
แต่ตัวเองเงียบเหงา แทบเผาไหม้
กอดผ้าห่มอาวรณ์ แล้วนอนไป
ชีวิตในโลกอับ เริ่มกลับมา
…..
ค่ำหนึ่ง
ส่งไปถึงการพบและหลบหน้า
เล่าเรื่องราวซ้ำซ้ำ แล้วหลับตา
กระซิบผ่านเวลา มาทักทาย..!!
.....  ภาพจาก showded.com |
|
|
|
|
|
 ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : พิมพ์วาส, nisakorn, รพีกาญจน์, สุวรรณ, ระนาดเอก, สิงขร, ปู่ริน, ไพร พนาวัลย์, amika29, รัตนาวดี, panthong.kh, sucklife, แป้งน้ำ, Thammada, เมฆา..., ไม่รู้ใจ, ยามพระอาทิตย์อัสดง
ข้อความนี้ มี 17 สมาชิก มาชื่นชม
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 27 มกราคม 2012, 09:14:PM |
|
พิมพ์วาส
|
|
« ตอบ #1 เมื่อ: 27 มกราคม 2012, 09:14:PM » |
ชุมชน
|
"วันนี้เหนื่อยจัง..อยากโทรศัพท์ไปหาแต่เงินหมด
คิดถึงเธอทุกทักวันไม่ละลดและไม่คิดหน่าย
วันนี้ฉันต้องเหงาเศร้าใจและเดียวดาย
กับวันท้ายท้ายที่หม่นใจและตอกย้ำ"
อิงแนบหมอน นอนสั่น ใจหวั่วหวิว
สายลมพลิ้ว พานผ่าน เมื่อกาลค่ำ
ท้องฟ้ามืด จืดแสง ดาวแจ้งนำ
ฝนกระหนำ พรำโหม ประโลมห้อง-
ม่านสีขาวขุ่นขุ่นหมุนสะบัด
ตามลมพัดพาใจไหวไหวหมอง
ฝนหล่นร่วงลงมาน้ำตานอง
หยดไหลมาข้าวข้อง ต้องชำรุด
นาฬิกาตีตราว่าตีหนึ่ง
ใจคำนึงถึงวันนั่นไม่หยุด
ห่มผ้าคลุมสุมหัวแล้วนอนมุด-
นอนคู้คุดอยู่ในใต้เตียงผ้า
พาใจสั่นพลันลมฝนกรากเกรี้ยว
ร่างซีดเซียวตัวสั่นหวั่นผวา
เปรี้ยงเปรี้ยงเปรี้ยงเสียงฟ้าคำรามมา
ฝนลดซาคราเช้าเฝ้าผ่อนใจ
นาฬิกาปลุกตื่นคืนวันผ่าน
ช่างยาวนานเมื่อวานพานหวั่นไหว
สายฝนโดนผกาทั้งรวงใบ
หริ่งเรไรขานรับสดับฟ้า
"ตืด ตืด ตืด เสียงโทรศัพท์ใครกันนั่น?
สงสัยคนที่แอบคิดถึงกันติ๊ต่างเองใครหละจะห่วงหาในตัวข้า(หุหุ)"
รับโทรศัพท์และเองอิงพิงเพดาน "สวัสดีที่รัก ผมเป็นห่วงคุณและห่วงหา"
คำหวานหวานเอ่ยขาน ผ่านสายโทรศัพท์มา หัวใจชุ่มชื้นมีชีวิตชีวาเหมือนดอกไม้ที่ผลิแย้ม |
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : nisakorn, สุวรรณ, รพีกาญจน์, รัตนาวดี, สิงขร, ปู่ริน, ไพร พนาวัลย์, amika29, panthong.kh, แป้งน้ำ, Thammada, Music, ภู กวินท์, ไม่รู้ใจ, ยามพระอาทิตย์อัสดง
ข้อความนี้ มี 15 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
ความผกผันของเวลา เฉือนเจตนาของอารมณ์
|
|
|
| 27 มกราคม 2012, 09:51:PM |
|
รัตนาวดี
|
|
« ตอบ #2 เมื่อ: 27 มกราคม 2012, 09:51:PM » |
ชุมชน
|
...ดั่งอาทิตย์ สถิตปน ทนย่อแสง
ตะวันแฝง แรงชื่น ขื่นเกยก่าย
มุ่งมืดถ่อ ต่อเติม เดิมเดียวดาย
วนเวียนจ่าย ถ่ายวัน ผันกาลเตือน...
...อยู่ทุกค่ำ ย่ำหยุด สุดวันไว้
ครอบฤทัย ให้ห่วง ถ่วงเสมือน
ว่ามีสุข ทุกข์เร้า เคล้าครองเยือน
เป็นคู่เพื่อน เลื่อนทิวา ทุกราตรี...
รัตนาวดี
ถูกปาด...  ..ตกสัมผัส! 
|
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : รพีกาญจน์, สุวรรณ, ดาว อาชาไนย, สิงขร, ปู่ริน, ไพร พนาวัลย์, amika29, แป้งน้ำ, sucklife, Thammada, Music, ภู กวินท์, ไม่รู้ใจ, ยามพระอาทิตย์อัสดง
ข้อความนี้ มี 14 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 28 มกราคม 2012, 12:05:AM |
|
ปู่ริน
|
|
« ตอบ #3 เมื่อ: 28 มกราคม 2012, 12:05:AM » |
ชุมชน
|
[color=tomato ค่ำ......คืนหนึ่งคืนนี้ น้องของพี่ อยู่ที่ไหน
หนึ่ง.....น้องนางเดียว พี่เปรี่ยวดวงใจ
คืน......ฟ้าหม่น ครึ้มฝนซึมเศร้า สุดแสนอาลัย
นี้........น้องแสนสวย สวมชุด ด้วยผ้าไหม่
พี่........ยืนรำพึง คะนึงถึงน้อง นางหน้าใส
นึก.......รักน้อง เนื้อนวลนาง อยู่เขตพญาไท
รัก.......น้องสุดซึ้ง พี่จึง มาถามไถ่
สุด.......แต่ใจจะไขว่คว้า พี่นำพารักมาให้
หัว.......ใจที่แตกสลาย ก็ให้มันตายไป.......
ใจ........ที่จะพองโต หรืออดโซ ก็เป็นไปได้
ถึง.......เวทนา เมตตาหนุ่มนา บ้านหนองใหญ่
อีก.......วันพรุ่งนี้ พี่จะทำยังไง
วัน......หนึ่ง "คำคืนนี้ พี่รักน้อง จนสุดหัวใจ"
ริน ดอนบูรพา
๒๕ ม.ค. ๕๕[/color]  |
|
|
|
|
|
|
|
