ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[รการตติ]

ขอบคุณภาพจาก Google ครับ

เหลือบมองเห็นความงาม..ยามเอียงอาย



เธอลุ่มล่ามโสภาแสนน่ารัก
อยากทายทักทว่าทำหน้าเขิน
กิริยาซุ่มซ่ามงามเหลือเกิน
จ้องมองเพลินเดินมาเอ้าขาพลิก !

ก็เธอใส่รองเท้าสูงเท่าตึก
เดินจนสึกเลยสะดุดด้วยจุกจิก
หอบของมาเกินตัวมัวดุ๊กดิ๊ก
แกล้งกุ๊กกิ๊กเลยประหม่าจนหน้าแดง

ผมกระเซิงเหลือบลอนดูอ่อนพลิ้ว
ที่ปลายนิ้วเล็บงามตามเติมแต่ง
ปากก็เรื่อเจืออมชมพูแดง
แต่ตาแฝงชม้อยมองเหมือนร้องไห้

โอ้..จริงซิเธอคงเจ็บช่วยเก็บของ
และประคองเพราะขาแพลงตะแคงไหล่
เดินเท้าเปล่ากะเผลกเขยกไป
ทนได้ไหมจะพาไปหาหมอ ?

พักสักครู่นั่งลงตรงหยุดป้าย
ดูคล้ายคล้ายยิ้มได้ไม่ใจฝ่อ
ยิ้มทั้งทั้งใบหน้าน้ำตาคลอ
เธอกลัวล้อบอกว่าช่างน่าอาย

ไม่เป็นไรนี่นาอย่ามัวเขิน
ก็บังเอิญมองแป้วแล้วใจหาย
เหลือบมองเห็นความงามยามเอียงอาย
ยิ่งชม้ายตาส่ง...ยิ่งหลงรัก !



Rakarn Tati

[แป้งน้ำ]

ทุกครั้งที่คุณเดินสวนทางผ่านมา
รู้สึกว่าระยะของการก้าวขา . . . มันหน่วงหนัก
ตัวเบาหวิว . . หัวใจเต้นตึกตัก
แขน ~ ขา อ่อนแรงเหมือนจะหัก . .. ลงทันใด

. . . .

อย่าทำตัวน่ารักมากนักเลย . . เห็นแล้วใจสั่น
ปล่อยให้แววตาของคุณเล่นงานฉัน . . . อีกจนได้
ขอบคุณที่ช่วยเก็บข้าวของ . . ขอบคุณที่ช่วยประคองเดินมาตั้งไกล
แต่ของที่ทำตกยังเก็บมาไม่หมดเลยรู้ไหม
รบกวนเก็บหัวใจฉันด้วยสิ~*

[เมฆา...]

ขอขอบคุณภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ตครับ




๐
ลมพัดผ่านป่านปอ..คลอยอดเคล้า
ดั่งยิ้มเจ้าเย้ายอ..คลอยอดคลื่น
เอนไหวพลิ้วลิ่วลม..ชมครามครืน
อกพี่ชื่นรื่นรมย์..ชมครามครัน
๐
งามเสมอเสมือนนาง..อยู่กลางฟ้า
วิจิตราตรึงร่าง..อยู่กลางฝัน
หลงเจ้าแล้วแก้วตา..ชบาจันทร์
อยากสู่ขวัญกัลยา..ชบาใจ
๐
ให้เป็นคู่เคียงครอง..สนองกล้า
สู่วิวาห์เราสอง..สนองใกล้
สร้างวิมานเมืองสุข..ทุกวันไป
ด้วยหทัยท่วมสุข..ทุกวันปอง
๐
แต่คงเป็นเพียงฝัน..วันหม่นมุ่น
อันขาดวุ่นไหวหวั่น..วันหม่นหมอง
ได้เพียงแอบสบตา...เวลามอง
เท่าที่สองสายตา..เวลามี
๐
นั่นคือสุขในกมล..คนต่ำศักดิ์
ไร้ค่านักเหลือทน..คนต่ำศรี
มีสิทธิ์เพียงเพ้อฝัน..รั้นฤดี
ดั่งลมที่ดื้อดั้น..รั้นฤดู..ฯ

[เนิน จำราย]

ขอบคุณภาพจาก Google ครับ

เหลือบมองเห็นความงาม..ยามเอียงอาย



เธอลุ่มล่ามโสภาแสนน่ารัก
อยากทายทักทว่าทำหน้าเขิน
กิริยาซุ่มซ่ามงามเหลือเกิน
จ้องมองเพลินเดินมาเอ้าขาพลิก !

ก็เธอใส่รองเท้าสูงเท่าตึก
เดินจนสึกเลยสะดุดด้วยจุกจิก
หอบของมาเกินตัวมัวดุ๊กดิ๊ก
แกล้งกุ๊กกิ๊กเลยประหม่าจนหน้าแดง

ผมกระเซิงเหลือบลอนดูอ่อนพลิ้ว
ที่ปลายนิ้วเล็บงามตามเติมแต่ง
ปากก็เรื่อเจืออมชมพูแดง
แต่ตาแฝงชม้อยมองเหมือนร้องไห้

โอ้..จริงซิเธอคงเจ็บช่วยเก็บของ
และประคองเพราะขาแพลงตะแคงไหล่
เดินเท้าเปล่ากะเผลกเขยกไป
ทนได้ไหมจะพาไปหาหมอ ?

พักสักครู่นั่งลงตรงหยุดป้าย
ดูคล้ายคล้ายยิ้มได้ไม่ใจฝ่อ
ยิ้มทั้งทั้งใบหน้าน้ำตาคลอ
เธอกลัวล้อบอกว่าช่างน่าอาย

ไม่เป็นไรนี่นาอย่ามัวเขิน
ก็บังเอิญมองแป้วแล้วใจหาย
เหลือบมองเห็นความงามยามเอียงอาย
ยิ่งชม้ายตาส่ง...ยิ่งหลงรัก !



Rakarn Tati

อยากจะส่งขันหมากไปสู่ขอ   
เพื่อร่วมหอเรือนเรียงเคียงสมัคร
เปิดประตูวิวาห์กับนงลักษณ์   
เริ่มประจักษ์ใจหวั่นให้ครั่นคร้าม

ก้มมองดูเสื้อผ้าที่ข้าใส่      
เพิ่งซักใหม่ไม่ได้รีดหลวมรุ่มร่าม
ทำยังไงใจรักสุดหักห้าม      
จึงเดินข้ามปากซอยค่อยลัดเลาะ

มองเห็นหลังไวไวนั่นไงนั่น      
เธอกลับหันหลังมองช่างปะเหมาะ
หยิบมือถือซื้อแปดร้อยค่อยพิเคราะห์   
จับจำเพาะภาพนั้นพลันกดแชะ

ไม่เป็นไรนะใจไม่เป็นไร         
มือสั่นไหวไปหน่อยค่อยค่อยแตะ
ภาพผุดพราวหน้าสาวขาวด้วยแหละ   
เดี๋ยวไปแวะร้านปริ๊นแหมอินจัง..แฮะ

เนิน จำราย