ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[sucklife]

เสียงของการ...ตบมือข้างเดียว

ช่างเปล่าเปลี่ยว-เดียวดายยิ่งนัก

ฟังให้ดี..เธอจะ..ประจักษ์

ว่าความรัก..นั้นเป็น..เช่นไร


คือเสียงของ...ความเงียบ

ไม่อาจเปรียบ-เปรย-ด้วยถ้อยคำไหน

รู้-หรือไม่รู้...อยู่ที่ใจ

กับคืนวัน..ที่ผันไป....ในนิรันดร์

[amika29]

เ ค ย ฟั ง เ สี ย ง ข อ ง ฉั น บ้ า ง ห รื อ เ ป ล่ า
ทำไมไม่รู้บ้างเล่า....ว่ามันเศร้าแค่ไหน
คนที่ยืนข้างเธอวันนี้ คือคนที่ควรใส่ใจ
ไม่ใช่ใครต่อใคร...ที่เป็นแค่คนอื่นคนไกลของเธอ

กั บ เ ข า . . . ก็ จ บ ม า น า น เ ห ลื อ เ กิ น แ ล้ว
ทำไมสองตายังฉายแวว ยามพลั้งเผลอ
อาลัยอาวรณ์ คร่ำครวญเหมือนอยากเจอ
ยังเฝ้าฝันละเมอ..เธอเพ้อหาอะไร

ไ ม่ เ ค ย มี สั ก ค รั้ ง  ที่ บั ง คั บ ใ ห้ ม า รั ก กั น
เป็นเธอเองที่บอกกับฉัน...ว่าลืมเขาได้
รอเธอมาเสมอ..แต่เธอกลับคบฉันเพื่อรอใคร
ฉันเองก็คนมีหัวใจ...โปรดรับรู้เอาไว้ว่า "เจ็บเป็น"

ห รื อ เ พ ร า ะ ค ว า ม เ จ็ บ ข อ ง ฉั น มั น ไ ม่ มี เ สี ย ง
เธอเลยทำได้แค่เพียงมองมันไม่เห็น
ถ้าการลืมใครสักคนมันลำบากยากเย็น
ก็อย่าเอาหัวใจฉันไปล้อเล่น...เพราะมันเจ็บเป็นและเจ็บนาน

เอ-มิ-กา

ขอโทษนะคะที่ไม่สัมผัส กลอนนี้แต่งไว้หลายเดือนแล้ว เห็นมันไม่มีเสียงเหมือนกัน เลยขอแจมนะคะ

***ขอโทษอีกทีนะคะไม่ทันดูว่าเป็นบอร์ดปรัชญาน่ะค่ะเห็นเมื่อเช้านี้เองกลายเป็นกลอนอกหักซะได้...ให้อภัยด้วยนะคะ..**

[my smile]

ถ้ า จ ะ ค บ กั น ..เ พื่ อ คั้ น เ ว ล า
รอบางใครกลับมา..ฆ่าความเหงา.ด้วยฉัน
ขอร้อง..อย่าเลยเธอ.อย่าล้อเล่น.กับมัน
เพราะหัวใจดวงเงียบงัน..ไม่ต้องการ

เ สี ย ง ดั ง.. ขึ้ น ทุ ก ที
ร้องสุดเสียง.พอเถอะ. พอแค่นี้..กับความรักอาบยาพิษ..ซ่อนหวาน
ยิ่งมอบให้.รู้ไหม..ยิ่งร้าวราน
เกินกว่าทรมาน..หัวใจที่ว่าด้าน..ยังเจ็บเกินเยียวยา

[นางฟ้า ชาลี]

ยามดึกดื่น คืนเหงา ทำเราเจ็บ
ได้แต่เก็บ กักใจ ไม่โหยหา
คำว่า"เหงา" เศร้าเกิน  เธอเดินลา
ใจนางฟ้า ล้าเกิน จะเดินไป

คำว่าจบ ลบค่า ราคารัก
เธอหาญหัก รักเรา เฝ้าผลักไส
เธอปรีดิ์เปรม เกษมสุข คลุกกับใคร
เธอหลอกใช้ ให้ฉัน ฝันเฝ้ารอ

วาดวิมาน สวยงาม ตามความคิด
วาดลิขิต ขีดเขียน เรียนรู้หนอ
วาดอนาคต สดใส ใจถักทอ
วาดสานก่อ รอวัน ฉันและเธอ

เจ็บเหลือเกิน เดินต่อ ก็ไม่ไหว
เจ็บจนใจ ไร้ทาง สร้างเสนอ
เจ็บจนทน ไม่ไหว แม้อยากเจอ
เจ็บจนเพ้อ เผลอครวญ ตรวนล่ามใจ

นางฟ้า  ชาลี

ขอหยุดความฮัก ตี้ปักหัวใจ เอาไว้ตังใน ฤทัยตี้เศร้า
ขอพักหัวใจ๋ ตี้ใฝ่ตี้เฝ้า ตี้มันมัวเมา ไปฮัก
หากน้องหื้อไป กลั๋วใจ๋จ้ำนัก กลั๋วมันกระอัก เลือดมา
ด้วยใจ๋อ้ายนั้น ผูกพันแน่นหนา บ่อซ่างบ่อซา ใจ๋ปาหม่นไหม้

....  ค่าวก้อม  อ่านเอาม่วนเจ้า  ....

[บูรพาท่าพระจันทร์]

เ ค ย ฟั ง เ สี ย ง ข อ ง ฉั น บ้ า ง ห รื อ เ ป ล่ า
ทำไมไม่รู้บ้างเล่า....ว่ามันเศร้าแค่ไหน
คนที่ยืนข้างเธอวันนี้ คือคนที่ควรใส่ใจ
ไม่ใช่ใครต่อใคร...ที่เป็นแค่คนอื่นคนไกลของเธอ

กั บ เ ข า . . . ก็ จ บ ม า น า น เ ห ลื อ เ กิ น แ ล้ว
ทำไมสองตายังฉายแวว ยามพลั้งเผลอ
อาลัยอาวรณ์ คร่ำครวญเหมือนอยากเจอ
ยังเฝ้าฝันละเมอ..เธอเพ้อหาอะไร

ไ ม่ เ ค ย มี สั ก ค รั้ ง  ที่ บั ง คั บ ใ ห้ ม า รั ก กั น
เป็นเธอเองที่บอกกับฉัน...ว่าลืมเขาได้
รอเธอมาเสมอ..แต่เธอกลับคบฉันเพื่อรอใคร
ฉันเองก็คนมีหัวใจ...โปรดรับรู้เอาไว้ว่า "เจ็บเป็น"

ห รื อ เ พ ร า ะ ค ว า ม เ จ็ บ ข อ ง ฉั น มั น ไ ม่ มี เ สี ย ง
เธอเลยทำได้แค่เพียงมองมันไม่เห็น
ถ้าการลืมใครสักคนมันลำบากยากเย็น
ก็อย่าเอาหัวใจฉันไปล้อเล่น...เพราะมันเจ็บเป็นและเจ็บนาน

เอ-มิ-กา

ขอโทษนะคะที่ไม่สัมผัส กลอนนี้แต่งไว้หลายเดือนแล้ว เห็นมันไม่มีเสียงเหมือนกัน เลยขอแจมนะคะ

เสียงหัวใจ ใครกัน พลันระส่ำ
ปานกลองย่ำ พร่ำออก เหมือนบอกขาน
ใครคนหนึ่ง ซึ้งทรวง หมดดวงมาน
ขอกราบกราน นบนอบ  หวังมอบใจ

หวังเพียงน้อย ร้อยริน ใช่สิ้นหมด
เพียงหนึ่งหยด ลดรัก สักเพียงไหน
กลับมีคุณ หนุนทรวง ดวงฤทัย
ชื่นละไม ใดเทียบ เปรียบน้ำจินต์.../


 


บูรพาท่าพระจันทร์

[Music]

เสียงของการ...ตบมือข้างเดียว
ช่างเปล่าเปลี่ยว-เดียวดายยิ่งนัก
ฟังให้ดี..เธอจะ..ประจักษ์
ว่าความรัก..นั้นเป็น..เช่นไร

คือเสียงของ...ความเงียบ
ไม่อาจเปรียบ-เปรย-ด้วยถ้อยคำไหน
รู้-หรือไม่รู้...อยู่ที่ใจ
กับคืนวัน..ที่ผันไป....ในนิรันดร์

จึงมิอาจสดับรับด้วยโสต
จึงโอยโอดอึดอัดในอกอั้น
ตบมือข้างเดียวจึง..ดื้อดึงดัน
เสียงของความเงียบงัน..จึงเงียบนัก

ในความเงียบเรียบรื่นคลื่นสงบ
เธอซ่อนศพใครไว้ใต้วงตัก
ความเงียบหรือคือเสียงสำเนียงรัก
มาชวนชักรักเงียบเงียบใจเยียบเย็น

นั่นล่ะหรือคือเสียงของความเงียบ
ใยแซมเสียบซ่อนซุกความทุกข์เข็ญ
หยุดความเงียบ..แล้วเผยเอ่ยประเด็น
อย่าทำเล่นเงียบเงียบ..บักเขียบน้อย


 

<a href="http://www.youtube.com/v/RPg7mtO1Tw4&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/RPg7mtO1Tw4&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

(แอบเอาเพลงมาลงให้ค่ะ)

[sucklife]

เสียงของการ...ตบมือข้างเดียว

ช่างเปล่าเปลี่ยว-เดียวดายยิ่งนัก

ฟังให้ดี..เธอจะ..ประจักษ์

ว่าความรัก..นั้นเป็น..เช่นไร


คือเสียงของ...ความเงียบ

ไม่อาจเปรียบ-เปรย-ด้วยถ้อยคำไหน

รู้-หรือไม่รู้...อยู่ที่ใจ

กับคืนวัน..ที่ผันไป....ในนิรันดร์

จึงมิอาจสดับรับด้วยโสต
จึงโอยโอดอึดอัดในอกอั้น
ตบมือข้างเดียวจึง..ดื้อดึงดัน
เสียงของความเงียบงัน..จึงเงียบนัก

ในความเงียบเรียบรื่นคลื่นสงบ
เธอซ่อนศพใครไว้ใต้วงตัก
ความเงียบหรือคือเสียงสำเนียงรัก
มาชวนชักรักเงียบเงียบใจเยียบเย็น

นั่นล่ะหรือคือเสียงของความเงียบ
ใยแซมเสียบซ่อนซุกความทุกข์เข็ญ
หยุดความเงียบ..แล้วเผยเอ่ยประเด็น
อย่าทำเล่นเงียบเงียบ..บักเขียบน้อย

เสียงของความเงียบงันนั้นประหลาด
ย่อมไม่อาจสดับด้วยสองหู
แม้นเธอเปิดเปลือยใจไปฟังดู
จะรับรู้ได้ดังเช่นที่เป็นจริง

อันความรัก-ตระหนักด้วยใจ..ใช่ต้องเอ่ย
เช่นแม่เคยคอยพันผูกรักลูกยิ่ง
เพียงอ้อมอกอุ่นไอให้แอบอิง
บอกรักจริงใจแท้.....แม้เงียบงัน

ถึงเห็นต่าง..เพราะต่างเห็นเช่นใจคิด
น้อมรับในไมตรีจิตมิตรมิ่งขวัญ
ถึงอมทุกข์ขุกเข็ญเช่นทุกวัน
ลึกๆนั้น..รู้สึกดี-ที่พบเธอ

[sucklife]

เ ค ย ฟั ง เ สี ย ง ข อ ง ฉั น บ้ า ง ห รื อ เ ป ล่ า
ทำไมไม่รู้บ้างเล่า....ว่ามันเศร้าแค่ไหน
คนที่ยืนข้างเธอวันนี้ คือคนที่ควรใส่ใจ
ไม่ใช่ใครต่อใคร...ที่เป็นแค่คนอื่นคนไกลของเธอ

กั บ เ ข า . . . ก็ จ บ ม า น า น เ ห ลื อ เ กิ น แ ล้ว
ทำไมสองตายังฉายแวว ยามพลั้งเผลอ
อาลัยอาวรณ์ คร่ำครวญเหมือนอยากเจอ
ยังเฝ้าฝันละเมอ..เธอเพ้อหาอะไร

ไ ม่ เ ค ย มี สั ก ค รั้ ง  ที่ บั ง คั บ ใ ห้ ม า รั ก กั น
เป็นเธอเองที่บอกกับฉัน...ว่าลืมเขาได้
รอเธอมาเสมอ..แต่เธอกลับคบฉันเพื่อรอใคร
ฉันเองก็คนมีหัวใจ...โปรดรับรู้เอาไว้ว่า "เจ็บเป็น"

ห รื อ เ พ ร า ะ ค ว า ม เ จ็ บ ข อ ง ฉั น มั น ไ ม่ มี เ สี ย ง
เธอเลยทำได้แค่เพียงมองมันไม่เห็น
ถ้าการลืมใครสักคนมันลำบากยากเย็น
ก็อย่าเอาหัวใจฉันไปล้อเล่น...เพราะมันเจ็บเป็นและเจ็บนาน

เอ-มิ-กา

ขอโทษนะคะที่ไม่สัมผัส กลอนนี้แต่งไว้หลายเดือนแล้ว เห็นมันไม่มีเสียงเหมือนกัน เลยขอแจมนะคะ

***ขอโทษอีกทีนะคะไม่ทันดูว่าเป็นบอร์ดปรัชญาน่ะค่ะเห็นเมื่อเช้านี้เองกลายเป็นกลอนอกหักซะได้...ให้อภัยด้วยนะคะ..**

โปรดเธอจง-ขีดเขียนไปตามใจปรารถนา
จากส่วนลึกในวิญญาที่ถาโถม
เพื่อปลดเปลื้อง-จงเปล่งถ้อยร้อยประโลม
แล้วจุดโคมส่องทาง..กลางใจเธอ

[รพีกาญจน์]

<a href="http://www.youtube.com/v/9hUy9ePyo6Q&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/9hUy9ePyo6Q&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

เสื้อถักทอ ม่อฮ่อม ย้อมดำหม่น
รอยยับย่น ขวาง.รี สี่กระเป๋า
ผ้าสีชาด คาดพุง นุ่งเตี่ยวเทา
ยาวเลยเข่า ปลายยุ่ย เป็นพุ้ยพรวน

สายเกือกกิ่ว นิ้วคีบ หนีบไว้แน่น
เดินบนแผ่น ดงดาน สู่บ้านสวน
ย่ำกรวดหิน ดินดาย ทรายนุ่มนวล
ผ่านโคลน.ควน ธารใส ไหลกระเซ็น

นับต้นไม้ ใกล้ทาง เคียงย่างก้าว
มีมากราว ห้าร้อย ใหญ่น้อยเห็น
ตะวันวิง ชิงพลบ เมื่อจบเย็น
จันทร์จวนเพ็ญ แสงงาม อร่ามตา

เลื่อนตะเกียง เบี่ยงบัง ไว้หลังเสา
ปากดูดเป่า เม้าท์ออแกน เงยแหงนหน้า
ดาราราย พรายพร้อม ล้องลงมา
ทั่วนภา ป่าหลัง คงวังเวง

อยู่คนเดียว เปลี่ยวเปล่า ให้เหงาจิต
ท่ามมืดมิด จันทร์ลา นัยน์ตาเพ่ง
ไร้เรไร ไก่ขัน ไพรบรรเลง
คงเสียงเพลง ความเงียบ เสียบหัวใจ

ลมยังโรย โชยฉิว ต้องผิวเนื้อ
ความหนาวเหลือ ทนทาน มานหมองไหม้
เมื่อน้ำค้าง พร่างพรม ห่มทั่วไพร
คิดถึงใคร คนหนึ่ง เคยซึ้งทรวง

รพีกาญจน์ 59

[Charlie]

ความเงียบเอย  เคยไหม  ใครยินเสียง
ฉันมองเมียง  ค้นคว้า  หาไม่เห็น
ทั่วดึกดื่น  ค่อนคืนเล่า  เช้า สาย  เย็น
หรือจะเป็น  เพียงขาน  ตำนานใคร

อยู่คนเดียว  เปลี่ยวนิทรา  หาคนอ้อน
ในสาคร  แห่งกาล  สุดขานไข
ชีวิตนี้  มองไม่เห็น  ทางเป็นไป
สดับใด  ยินเสียง  เพียงข่าวลือ

หลับตาลง  ปลงใจ  ในความเงียบ
หวังย่างเหยียบ  แกรกเสียง  เพียงหนังสือ
ให้สะทก   อกสะท้อน  ซ่อนตาปรือ
ได้ยินคือ  เสียงลมหายใจ แผ่วเบา

 

[ไม่รู้ใจ]

เอ่ยทักทายความเงียบเยียบเย็นจิต
เนรมิตความฝันอันแสนหวง
มาคลี่กางวางในใจทั้งดวง
แล้วร้อยพ่วงรวงเหงาเข้ากล่อมจินต์

สวัสดีที่รักเสียงทักตอบ
ผู้ชื่นชอบเดียวดายคลายถวิล
ขอเชื้อเชิญผองเพื่อนยลเยือนยิน
ภิรมย์รินเรื่อยเรียงเคียงข้างกัน

ไม่รู้ใจ