ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[เมฆา...]

ขอขอบคุณภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ตครับ..



‘..ฤๅ..โลมเล้า?..’


๐ คีตะศัพท์จับใจเมื่อไขข้อง
พยางค์ผ่องเพียงเพ็ญเป็นไฉน
ฤาโลมเล้าตัณหามรรคาใจ
ที่ตั้งไว้เพียงตัว..จนมัวเมา

๐ ประโคมแข่งแสงสูรย์สุรีย์หรือ
นั่นคล้ายถือถาดทองมารองเขลา
กลับสะท้อนก้อนตมในงมเงา
อำพรางเถ้าธุลีแห่งชีวา

๐ เบียดบังบดงดงามอร่ามร่วง
จะกล่อมทรวงก็สร้อยหงอยผวา
กระนั้นฤๅยังพร่ำกระทำมา
อวิชชาเกินปรับหรือกลับตัว

๐ ทุรนร้อนหลงเหลิงในเพลิงอับ
ละเลงดับดวงแดแผลท่วมหัว
อนิจจังวังวนคนขลาดกลัว
แยกจักรบัวย่อมเบือนมิเหมือนคน

๐ จึงสลักคำคายละลายพจน์
บริบทเบือนบังอีกครั้งหน
ก่อวิสัยนัยเน้นเช่นสากล
ออกเที่ยวยลเสาะเยี่ยงเสียงพจี

๐ หมายเพียงศัพท์จับใจสิ้นไขข้อง
มโนผ่องเพียงเพ็ญเป็นวิถี
ถึงครานั้นคงสุขทุกราตรี
กล่อมฤดีโลมเล้า..เลิกเมามัวฯ


//////////////////////////

[เมฆา...]

..ขอขอบคุณภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ตครับ..
๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐


‘...ฤๅ..เฝ้าฝัน?..’


๐ ครืนครืนครั่น ครั้นฟังเริ่มดังเรื่อย
ฝนเม็ดเฉื่อยเริ่มชัด..บัดสลัว
เมฆมวลดำคร่ำฟ้าช่างน่ากลัว
พลัน!ก็รัวอิทธิฤทธิ์..มหิตทัณฑ์
๐ คล้ายความหวังวังเวงละเลงอาบ
ฝนแห่งบาปชโลมโคมสวรรค์
เปียกปอนทั่วทุกทิศ..มิดถึงจันทร์
ชุ่ม!แม้ฝันอันฝากฟากสุรีย์
๐ จนเปื่อยยุ่ยผุยผงลงคลุกคละ
ฝันระกะด้าวดิ้นทั้งกลิ่นสี
อนาถเนื้อเหลือชมสมประดี
เถ้าธุลีแห่งฝัน..อันเคยงาม
๐ แต่!มิวายเลิกหวังยังตั้งมั่น
กอบซากฝันเศษเสียดเย้ยเหยียดหยาม
มาปะต่อปะติดเหมือนอิฐราม
สร้างนิยามอีกที ณ ที่ใจ

๐ จับบรรจงลงเชื่อมอาจเหลื่อมบ้าง
ขาดไปข้างขอบคดก็ทดไว้
ฝันก่อโครงโหวงแหว่งค่อยแต่งไป
เดี๋ยวคงได้อย่างคนึง..เพียรกลึงเกลา
๐ เพียงระลึกบนฐานด้วยมานชอบ
อย่าประกอบโทสะอันจะเขลา
สำทับใจปล่อยวาง..อย่างเคยเนา
ฤๅ..จะเฝ้าแต่ฝัน!..จนฟั่นเฟือน..

   
////////////////////

[เมฆา...]

ขอขอบคุณภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ตครับ.

‘...ฤๅ.ฟั่นเฟือน?..’

๐ ยิ้มกับฝันวันฟ้าตั้งท่าฝน
จิตลุกลนล่องลอยเห็นรอยเกลื่อน
ศัพท์ประพนธ์หล่นครืนบนพื้นเรือน
พร้อมกับเดือนดึงร่วงพวงพิรุณ
๐ ห้ามหัวเราะคงยากหากเผลอผัน
แสงตะเกียงน้ำมันเริ่มปั่นหมุน
ดาวแค่เอื้อมมือดึงก็ถึงคุณ
หมึกแค่ฝุ่นหากกรอก็ถึงดาว
๐ ประกายแสงวับวับขยับวาด
เป็นบทพาทย์ผังแผนแทนห้วงหาว
จรดทุกคำย้ำชัดคัดเรื่องราว
พร้อมลมหนาวแนบฝนหล่นหลังคา
๐ เสียงกระเถาะเปาะแปะและปกป้อง
ยังขำก้องบวกขลาดหวาดผวา
สองมือโอบรอบอกปรกนัยน์ตา
เหมือนวิญญายื้อยุดหยุดหรือไป
๐ ครั้นสำนวนหวนโหยโชยนาสิก
เกิดอยากพลิกอยากแพลงตะแคงใส่
หมึกจากฝุ่นจึงฟ่องร่องควันไฟ
เขียนด้วยใจยิ้มเยาะหัวเราะตัว
๐ จึงตามต่อแต่งแต้มแซมบาทบท
กลายเป็นคดลดลงยิ่งงงหัว
ฤๅ..ฟอนเฟะฟั่นเฟือนเกลื้อนกลากกลัว
จนกลิ้งกลั้วกลืนกลอน..กร่อนลงเกรียว...


///////////////////////

[เมฆา...]

ขอขอบคุณภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ตครับ.
๐๐๐๐๐๐๐๐๐


‘..ฤๅ..เลื่อนลอย?..’

๐ พนมกรอ้อนกรรมอย่าพร่ำหลอก
มโนบอก กรอกตนจนหวาดเสียว
อัตตาตะปะรูปเพียงวูบเดียว
มันก็เปลี่ยวเปล่าเกินประเมินนัก

๐ ขยาดคำซ้ำซ้อนซุ่มซ่อนซุก
มณีมุกหมกเม็ดล้นเกล็ดกลัก
ร่วงลงกรูกราวกรอบหมอบชะงัก
ยามประจักษ์แจ้งจิตอนิจจัง

๐ ครั้นฟ้าแลบแปลบปลาบฉายภาพเวิ้ง
ตะเกียงเพลิงเร่งเพลงบรรเลงหวัง
รากเหง้าเดิมเริ่มชื้นฟื้นกำลัง
ก่อแผนผังครั้งใหม่ ณ ใจตน

๐ เริ่มจากอิฐก้อนอ่าน เป็นฐานราก
รับให้มากจากแหล่งทุกแห่งหน
คำวิจารย์หาญกล้าฝ่าผจญ
แล้วปรับค้นเคี่ยวปรักอักษรา

๐ ค่อยค่อยคัดจัดวางสร้างประดิษฐ์
คำนิมิตรคิดคาดปรารถนา
กานท์วลีดาวดึงส์ถึงนภา
โน้มลงมาหาหมวด ฝังลวดลาย

๐ ดุจประหนึ่งตรึงกรอบขอบความคิด
มิให้บิดบั่นทอนจนกร่อนหาย
ฤๅ..เลื่อนลอยปล่อยทิ้งยิ่งละอาย
ตก!ม้าตายแต่ต้น..จนลืมกลอน...


///////////////////

[เมฆา...]

ขอขอบคุณ ภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ตครับ.
๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐

‘..ฤๅ..ย่อยยับ?..’

๐ ศัพท์ประดิษฐ์คิดค้นคล้ายกลแกล้ง
จัดแสดงแย้งยัดขัดคำสอน
เข้าใจเพียงตัวตนจนบางตอน
มันโคลงคลอนเคลื่อนคลาดจากมาตรา
๐ เลือกคำนี้คำนั้นคั่นคำไหน
จึงจักจ้องต้องใจเที่ยวไล่หา
แม้นเลือกผิดเลือกพลั้งดั่งสัญญา
เหมือนจักว่า..ย่อยยับในฉับพลัน
๐ พิษคำแผลงแสลงโสตโจทย์กระดิก
แล่นกระซิกซึมทรวงจ้วงมหันต์
อกกระตุกลุกลี้ปรี่ประจัน
จำเปลี่ยนผันควั่นปลดบทวลี
๐ ถั่งถาโถมโหมหวั่นกลั้นดวงจิต
จวนหวุดหวิดผิดพ่ายแทบอายหนี
ร้องระงมตรมมานซ่านฤดี
กับมณีคำเขียนเจียนสิ้นลม
๐ แต่ก็ยึดแผนผังตั้งแกนก่อ
แก่นกระพ้อกระพี้ที่ทับถม
มาแต่ครั้งดรุณคุ้นอารมณ์
ผูกเป็นปมไต่เต้าเข้าลานคำ
๐ แม้นคราวนี้ฝนซาไม่หนาเม็ด
วลีเด็ดครูพรมยังคมขำ
ศัพท์ประดิษฐ์ผิดแผกแปลกกระทำ
ให้รู้จำรู้จดเป็นบทวาง
๐ เมื่อสำนึกเกิดในหัวใจแป้ว
คงไม่แคล้วหนาวสั่นตะวันสาง
แสงตะเกียงหยุดหมุนฝุ่นควันจาง
ศัพท์พยางค์ก็พลอย..ลอยลับเลือน

////////////////////////