ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ปู่ริน]

มีคนช่วยรอดมาได้...รีบไปต่อ
คลองนี้หนอใครหลอก...บอกได้ไหม
ทั้งหิ่งห้อย..ทิ้งถ่วง มาลวงใจ
คว้าพายได้รีบจ้ำ...ขออำลา
 
แซมค่ะ
 

คลองผีหลอก คดเคี้ยว เลี้ยวโค้งศอก
เรือกระฉอก น้ำเชี้ยวมาก ยากนักหนา
เหมือนใจน้อง คดเคี้ยว เลี้ยวไปมา
ใจขวัญตา ลดเลี้ยว ดั่งเกลียวชล

เมื่อครั้งนั้น รู้จักกัน ท่านพันท้ายฯ
นายท้ายเรือ คลองโคกขาม คัดสับสน
หัวเรือหัก สะบั้นลงไป ในสายชล
ประชาชน ตั้งศาลไว้ ได้บูชา

พี่รีบพายเรือ เข้าปากอ่าว มหาชัย
เรือวิ่งไว น้ำท่าจีน ทางฝั่งขวา
ถึงบางหญ้าแพรก สองเราแยก เริ่มแปลกตา
พี่เหมือนคน แปลกหน้า แม่งามงอน.....

                            ริน ดอนบูรพา
                                        ๘ มี.ค. ๕๕

[--ณัชชา--]

โอ้ตลาดอัมพวาคราใกล้ค่ำ
ตะวันต่ำเรื่อยลงคงพักก่อน
พอรุ่งเช้าวันใหม่คงไกลจร
อนุสรณ์เรายังจำฝังใจ

ในค่ำคืนหนึ่งนั้นคืนวันชื่น
ลมรวยรื่นโชยพัดสะบัดไหว
แนวลำพูชายคลองเที่ยวท่องไป
ระยิบไฟหิงห้อยเป็นร้อยดวง

แสงเรืองรองส่องน้ำงามระยับ
เราซึมซับในกมลจนคืนล่วง
สุขสองเราเก็บรับประทับทรวง
เหมือนดั่งบ่วงร้อยรักความภักดี

จำใจลาหิงห้อยค่อยคล้อยเคลื่อน
จะกี่เดือนจะไม่คลายรักหน่ายหนี
แต่วันนี้นี่หนอขอลาที
ราชบุรีดินแดนแค้วนสาวงาม

--ณัชชา--

 

[yaguza]

ตลาดน้ำ ดำเนิน เดินซื้อของ
สะพานคลอง ดำเนิน ให้เดินข้าม
เกี๋ยวเตี๋ยวเรือ รองท้อง ไปสองชาม
แล้วเลียบตาม ชายคลอง มองดูเรือ

เห็นฝรั่ง มังค่า มากันอื้อ
เข้าเลือกซื้อ สินค้า พวกผ้าเสื้อ
ช่างเหมือนกัน ทุกที่ มีเหลือเฟือ
ดูไม่เบื่อ แต่ไม่ซื้อ ติดมือมา

กว่าจะพ้น มาได้ ก็บ่ายแก่
ผ่านบางแพ แป๊บเดียว ก็เลี้ยวขวา
คิดถึงสาว โพธาราม เจ้างามตา
ดูเวลา ใกล้ค่ำ ต้องจำจร



.......ยากุซ่า.......

 

[--ณัชชา--]

ผ่านจากโพธารามข้ามถนน
คิดถึงคนชิดใกล้สุดถ่ายถอน
ยามที่ต้องลาไกลใจอาวรณ์
เมื่อแรมรอนจากลามาหนองโพ

มองเห็นฟาร์มหนองโพช่างโตใหญ่
ผลิตนมเพื่อไทยให้อักโข
เลี้ยงลูกหลานหญิงชายได้เติบโต
ขึ้นป้ายโชว์พระราชู ฯผู้ปราณี

ทั้งสองฝั่งริมทางข้างถนน
ช่างเหลือล้นของขายในวิถี
เป็นตุ๊กตาผ้านุ่นอบอุ่นดี
เมื่อต้นปีพี่ชายซื้อให้เรา

เป็นตุ๊กตารูปวัวตัวสีฟ้า
พี่ให้มาแทนกายยามใจเหงา
คิดถึงพี่พร่ำพรอดกอดเบาเบา
ทุกความเศร้าพลันหายมลายลง

ขับรถเลาะเรื่อยไปจวนใกล้ค่ำ
ยังดื่มด่ำแสนปลื้มไม่ลืมหลง
นครปฐม เจดีย์ที่ยืนยง
จิตมั่นคงหวังใจหมายกราบกราน

-- --

[ดุลย์ ละมุน]

พระปฐมคงไม่สงสารพี่
ปล่อยคนดีลี้ไกลให้ร้าวฉาน
เคยสัญญาหน้าองค์พระกับนงคราญ
ว่าสาบานจะรักมั่นนิรันดร

หวนนึกถึงเทศกาลผ่านลมหนาว
เคยชมดาวชี้ชวนนวลสมร
ร่วมลำนำคำเย้ากระเซ้ากลอน
แม่บังอรอ้อนพจน์สะกดพี่

อดีตรักหลอกหลอนนครปฐม
สาวตากลมแก้มใสนครชัยศรี
ลืมสาบานหวานรักปักวจี
ดุจนทีลี้หายมิไหลคืน

รสส้มโอเคยหวานเป็นฝ่านขม
เพราะหลงลมจมใจไม่อาจขืน
ยังอาลัยใฝ่ซึ้งถึงขวัญยืน
ต้องสะอื้นทุกคราที่มาเยือน


***ปล.เทศกาลงานนมัสการองค์พระปฐมเจดีย์ จะมีในช่วงเดือนพฤศจิกายนของทุกปี***

[D]

สาวตากลม แก้มใส นครชัยศรี
ยังรอพี่ อยู่เสมอ เคียงเสมือน
หมู่ดารา เยือนนภา ราตรีเตือน
มิลืมเลือน ยังจำ ย้ำสัญญา

ส้มโอน้อง หม่นหมอง พี่ตรองเถิด
พี่เตลิด ไปไหน ไม่มาหา
ทำเหมือนสิ้น รักร้าง ห่างใจลา
หลบหนีหน้า ใครพา พี่จากจร

ใยวันนี้ มาเยือน แล้วเลือนหลบ
ไม่มาพบ แม่พ่อ ของสมร
หรือรักพี่ ทีมี นั้นคลายคลอน
คิดตัดรอน รักเก่า เฝ้าผูกพัน

(ผ่านมาเจอพอดีเลย)

ผู้หญิงดินๆ

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 

ส้มโอน้อง หมองหม่น ไร้คนเหลียว
ดูโดดเดี่ยว เปลี่ยวดาย เจ้าสายขวัญ
หากบุญมี ชี้ชัก คงสักวัน
ได้พบกัน ฉันเช่น เป็นคู่ครอง

คนใจเดียว เขียวหวาน ปานส้มพี่
หลายหลากมี ชี้เห็น มิเป็นสอง
ทั้งทุเรียน เนียนเนื้อ สีเจือทอง
เงาะลองกอง สักนิด จะติดใจ

เบื่อไร่สวน ชวนท่อง ล่องชลสินธุ์
ให้โฉมฉิน ชื่นฉ่ำ ซึ่งน้ำใส 
เห็นปลาปู ดูโลมา เคลื่อนคลาไคล
ชื่นฤทัย ไหนเทียบ เปรียบทะเล.../



 

บูรพาท่าพระจันทร์ 

[ดอกกระเจียว]

 

ถึงวังเวงและว้าวุ่นขุ่นข้องจิต
มาไร้มิตรคิดไปให้ว้าเหว่
เมื่อเดียวดายชายตามองทะเล
เหมือนรักเร่เฝ้าเรรวนไม่หวนมา

ถึงกล้ำกลืนกลืนกล้ำช้ำในอก
อยากละล่องไม่วกเสน่หา
จงละลิ่วไปไกลอย่าหวนมา
ความหลอกลวงจากวาจาที่ดั่งลม

 

[D]

ออกทะเล มหาชัย ยังปลายฝั่ง
แว่วเสียงดัง ฟังเสียงคลื่น คลืน-คลืนขรม
เหมือนใจใคร ปวดร้าว คราวระทม
ครางระงม จมเสียงคลื่น คลืนครางครวญ

ผู้หญิงดินๆ

[yaguza]

ผ่านครชัยศรี  ฤดีหมอง
คิดถึงน้อง มิวาย ใจขื่นขม
บุญไม่ถึง จึงคลาด มิอาจชม
โอ้เอวกลม จำลา ด้วยอาลัย

ต้องจำใจ เดินทาง ไปข้างหน้า
ศาลายา เคยพำนัก พักอาศัย
ไม่มีเจ้า งามขำ พี่ช้ำใจ
พี่มองไป ไร้คนดี ที่ศาลา


......ยากูซ่า......

[ปู่ริน]

<a href="http://www.youtube.com/v/c_M3a5ouXuo&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/c_M3a5ouXuo&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

ก่อนถึงศาลายาตามหาเจ้า
ตั้งแต่เช้าจนบ่ายเที่ยวตามหา
พี่รักน้องนงคราญขวัญชีวา
ตลาดน้ำท่านาค้าขายของมากมี

ทั้งส้มตำ ผัดไทย เป็ดพะโล้
มีส้มโอหว๊านหวานนครชัยศรี
ชาวสวนนำมาขายตลาดนี้
สถานที่เก่าแก่แต่บุราณ

เคยสัมพันธ์รักใคร่ใยเนื้อนวล
สาวชาวสวนแม่ค้าในตาหวาน
มีเคราะห์กรรมต้องจำพรากจากนงคราญ
ก็เพราะม่านประเพณีจึงหนีไกล

พี่กลับใต้ด้วยหัวใจพี่ช้ำชอก
พี่จากไปมิใช่หลอกน้องรู้ไหม
เมื่อหวนกลับมาอยากเห็นเป็นเช่นไร
ด้วยหัวใจที่ปวดร้าวเคล้าน้ำตา...

                     ริน ดอนบูรพา
                               ๑๔ มี.ค. ๕๕

                                               

[D]

ใกล้ตลาด ท่านา ที่ว่านี้
คือถิ่นที่ ดินอาศัย ไม่หนีหน้า
หากพี่ริน มาเห็น เป็นขวัญตา
ตลาดท่านา ใหญ่โต ส้มโอมี

แต่ดินนี้ ไม่ใช่ แม่ค้านะ
แล้วดินจะ เอาส้มไหน ขายให้พี่
คงไปเจอ สาวอื่น แล้วละซี
คนมากมี เมาแล้วเหมา เอาเป็นดิน

ผู้หญิงดินๆ

[ปู่ริน]

ใกล้ตลาด ท่านา ที่ว่านี้
คือถิ่นที่ ดินอาศัย ไม่หนีหน้า
หากพี่ริน มาเห็น เป็นขวัญตา
ตลาดท่านา ใหญ่โต ส้มโอมี

แต่ดินนี้ ไม่ใช่ แม่ค้านะ
แล้วดินจะ เอาส้มไหน ขายให้พี่
คงไปเจอ สาวอื่น แล้วละซี
คนมากมี เมาแล้วเหมา เอาเป็นดิน

ผู้หญิงดินๆ

เที่ยวเวียนวน จนใจ ไม่พบนุช
พี่จึงหยุด คิดหนักแน่น ดั่งแผ่นหิน
สุดชอกช้ำ ระกำใจ จนชาชิน
ต้องลาถิ่น นครปฐม ทั้งตรมตรอม

ตัดสินใจ พี่รีบไป ถิ่นอีสาน
จากสามพราน แม้ร่างกาย จะผ่ายผอม
พี่หักห้าม หัวใจจาก ดวงพยอม
นึกถึงแต่ อ้อมกอดพี่ ให้ทุกสิ่ง

รถวิ่ง ถึงหนองแค สระบุรี
พี่พ่ายแพ้ คราวนี้ นะน้องหญิง
ถึงแก่งคอย ลอยละลิ่ว วิ่งเร็วจริง
พี่นั่งนิ่ง นึกถึงหน้า น้ำตาคลอ

มิตรภาพ พี่กับน้อง ต้องขาดสะบั้น
เราขาดกัน บนเส้นทาง ถนนนี้หนอ
ดงพญาเย็น เย็นจับใจ ก็ไม่พอ
พี่ทดท้อ สิ้นรักไป...เพราะใจเย็น....
       
                     ริน ดอนบูรพา
                         ๑๕ มี.ค. ๕๕

[panthong.kh]

สระบุรี น่ายล มีมนต์ขลัง
สวยเสียจัง ทิวเขา เราอยากเห็น
สักการะ พระพุทธบาท เมื่อยามเย็น
แล้วเดินเล่น แสนสบาย คลายอุรา

มีแหล่งน้ำ อุดม แหล่งนมเนื้อ
สาวงามเหลือ นั่งขายของ จ้องผวา
ตาคมกริบ รีบหลบ เมื่อพบพา
คร่ำควญหา ถึงอยู่ มิรู้คลาย

ขับรถผ่าน โรงงาน ย่านสิงขร
ให้อาวรณ์ สะท้อน อ่อนอกหลาย
แม้นถ้าพี่ มาด้วย คงสบาย
น้ำค้างพราย พัดผ่าน ร้าวรานจินต์
พันทอง

[--ณัชชา--]

ลืมตุ๊กตารูปวัวตัวสีฟ้า
ไว้ที่ศาลายาหันหน้าผิน
ใจสุดช้ำโศกาน้ำตาริน
ต้องคืนถิ่นหวนกลับรับตุ๊กตา

เราไม่เคยห่างกันทุกวันนี้
รักเหลือที่เหมือนบ่วงเฝ้าห่วงหา
ไม่เคยมีสักครั้งร้างแรมลา
รับแล้วมากลับทางบางบัวทอง

สองข้างทางไร่นาเขียวชอุ่ม
ต้นข้าวคลุมไปทั่วบึงบัวหนอง
ธารน้ำใสไหลหลั่งสองฝั่งคลอง
เย็นละอองสายน้ำชื่นฉ่ำใจ

ขับรถเรื่อยถึงทางต่างระดับ
ตะวันลับเขาเขินเนินไสล
ผ่านวงแหวนตะวันออกยอกฤทัย
รอคนไกลปลายทางบางปะอิน

--natcha--

 

[ปู่ริน]

บางปะอิน ถิ่นนี้ มีความหลัง
พาน้องเที่ยว พระราชวัง ชมทรัพย์สิน
หอวิฑูรทัศนา พระที่นั่ง จอมบดินทร์
ทรงสูญสิ้น สามพระองค์ ในปีเดียว

สถานที่ ประดิษฐาน หินแกะสลัก
อนุสาวรีย์ แห่งความรัก ไว้แลเหลียว
พระนางเรือล่ม อนุสรณ์ ใจเด็ดเดี่ยว
น้องท่องเที่ยว ดูที่ประทับ นายฝ่ายหน้า

แวะชมวัด นิเวศ ธรรมประวัติ
สถาปัตยกรรม เด่นชัด ล้ำเลิศหนา
พระนาคปรก เก่าแก่ พุทธศิลา
ต้นมหาโพธิ์ สูงใหญ่ แผ่เต็มลาน

วันนี้พี่ เดินทางมา อย่างเดี่ยวโดด
หรือเจ้าโกรธ พี่เป็นแน่ แม่ตาหวาน
ปล่อยให้พี่ ต้องทนทุกข์ แสนทรมาน
น้องนงคราญ จากกันที่ ศรีอยุธยา...

                       ริน ดอนบูรพา
                                  ๑๗ มี.ค. ๕๕ 

                                                  จะไป อิสาน ...ยังเดินทางไป  ไม่ถึงไหนเลย  น้ำมันก็ขึ้นราคา อีก ล่ะ..เฮ้อ....                             

[panthong.kh]

สระบุรี ที่เที่ยว มีมากนัก
จึงหยุดพัก ทานข้าว ราวตีห้า
สอบถามทาง เพื่อไป น้ำตกนา
เจ็ดสาวน้อย ระห้อยหา พาเดียวดาย

ขับรถไปตามทาง อ้างว้างจิต
แสนหงุดหงิด ฝนฟ้า ท่าครึ้มหลาย
รถก็ติด มองทาง พลางตาลาย
ทุลักลุเล แทบตาย ขายหน้าจัง

ที่จอดรถ ขว้างขวาง ทางชันลาด
กี่เกียจเดิน เกินคาด อาจหมดหวัง
ไม่ได้ขึ้น ไปดู เสียงฝนดัง
ซู่ซู่ฟัง หลบข้าง ร้านแตงโม

เหลือบแลเห็น ของฝาก จากมวกเหล็ก
รีบไปเช็ค ราคา ว่ามากโข
มีไข่เค็ม กระกรี่ปั๊บ เขาตั้งโชว์
ซื้อหนึ่งโหล กับหนึ่งแพ็ค เพื่อแจกกิน

จำใจลา น้ำตก เจ็ดสาวน้อย
สุดเศร้าสร้อย น้อยใจ ไม่ถวิล
วันนี้หนา จำจากลา เพราะฟ้าดิน
โอกาสหน้า ถ้าไม่สิ้น มิลืมเยือน
พันทอง

[--ณัชชา--]

แวะกราบหลวงพ่อโตเมืองโบราณ
เป็นตำนานจารไว้ไม่คลาดเคลื่อน
แม้ผ่านกาลมากมายหลายปีเดือน
ยังดูเหมือนมั่นคงความทรงจำ

พระมงคลบพิตรสถิตมั่น
พวกพม่ารามัญ-มันเหยียบย่ำ
แต่ต้องพ่ายแพ้ไปชดใช้กรรม
พวกใจต่ำรู้ได้ธรรมไม่คุ้ม

ล่องเรื่อยมาตลาดน้ำตามวิถี
คนมากมีทานอาหารกันเป็นกลุ่ม
มองในสายธาราปลาชุกชุ่ม
ว่ายกระพุ่มโดดข้ามน้ำกระจาย

แล้วเดินทางต่อไปไม่รอช้า
ด้วยเวลาสายัณห์รีบผันผาย
ผ่านนิคมโรจนะใจละลาย
จิตมิวายกังวลถึงคนดี

สองเราเคยร่วมทางบ้านสร้างผ่าน
เคยแวะทานข้าวไก่มันกันที่นี่
ร้านข้าวแกงบ้านสวนล้วนมากมี
เสร็จแล้วพี่ส่งน้องที่หนองแค

--natcha--

 

[yaguza]

ร้านอาหาร บ้านสวน หวนคิดถีง
คนเคยซึ้ง ใยหวน ทวนกระแส
ผ่านบ้านสวน ครวญคร่ำ ช้ำดวงแด
เจ้าไม่แล สืบสวน มาด่วนลา

ถึงหนองแค แลไป ใจแทบทรุด
มาร้างนุช สุดอนาถ วาสนา
เมื่อไม่แคร์ ความดี ที่มีมา
จำผินหน้า ผ่านหนองแค ไม่แลมอง

ยังไกลเกิน เดินทาง หว่างวิถี
ถึงสระ บุรี พี่ยิ่งหมอง
คิดถึงสาว โรงงาน ย่านหินกอง
แค่หมายปอง เนื้ออุ่น บุญไม่พอ

สระบุรี นิดเดียว แล้วเลี้ยวขวา
หักใจลา มองเมิน เดินทางต่อ
เข้าแก่งคอย ชะรอยแก่ง คงแสร้งรอ
ได้แต่พ้อ ชื่อแก่ง ไยแกล้งกัน

ผ่านแก่งคอย น้อยใจ ในชีวิต
ไม่มีสิทธิ์ เลือกทาง เพื่อสร้างฝัน
ถึงมวกเหล็ก ใกล้เคียง จะเที่ยงวัน
ต้องมีอัน พักรถ ไปซดนม


.......ยากูซ่า.......

[--ณัชชา--]

จากมวกเหล็กสุดช้ำระกำหมอง
สู่ปากช่องกล้ำกลืนสุดขื่นขม
มองเห็นลำตะคองยิ่งหมองตรม
เมื่อความรักมิสมจมน้ำตา

มองดูน้ำแห้งคอดตลอดลำ
ใจยิ่งช้ำร้าวรวดแสนปวดปร่า
ลำตะคองวันนั้นที่ผ่านมา
ยังคอยหาแต่เขาเฝ้าคร่ำครวญ

เลาะเลียบลัดผ่านเขินเนินไสล
สุดเจ็บร้าวหัวใจจนไห้หวน
อยากขอถามความในใครเรรวน
ที่มาด่วนลืมคำเคยจำนรรจ์

เดินทางเข้าเขาเขียวเปล่าเปลี่ยวจิต
ใจยังคิดถึงเขาเฝ้าใฝ่ฝัน
อีกเมื่อไรถึงประสบได้พบกัน
รู้ไหมฉันสุดท้อทรมาน

--ณัชชา--