ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ปู่ริน]

ถึงท่ายาง พี่หยุดพัก สักคืนหนึ่ง
สุดคะนึง ถึงดวงกมล จนรุ่งสาง
นอนไม่หลับ กินไม่ได้ แต่ครวญคราง
ต้องอ้างว้าง อาวรณ์ นอนระทม

ดอนขุนห้วย ตามมาด้วย ถึงห้วยลึก
พี่นั่งนึก ทำยังไง ไม่ขื่นขม
ถึงบ้านแหลม แหลมชื่อบ้าน มานานนม
เหมือนแหลมคม มีดกรีดใน ใจนงคราญ

แหลมผักเบี้ย แสนละเหี่ย คิดถึงเจ้า
ตั้งแต่เช้า มิเห็นหน้า แม่ตาหวาน
พี่ตามน้อง นุชนาถ หาดเจ้าสำราญ
พี่ฟุ้งซ่าน เพ้อคลั่ง ทั้งหาดทราย....

                             ริน ดอนบูรพา
                                         ๖ ก.พ. ๕๕

                                                       

[รัตนาวดี]

...ริมหาดทราย มีหนุ่ม หนึ่งคลุ้มคลั่ง
ให้จังงัง นั่งมอง ต้องใจหาย
เขาร้องเพลง โหยหา หูตาลาย
ข้างเดือนหงาย คล้ายจังหวะ จะเลอะเลือน..

...เห็นชาวบ้าน วิ่งตาม ถามความปลอบ
เราต้องหมอบ จ้องแล เห็นแกเหมือน
คล้ายบังริน บ้านกลอนไทย ใคร่เยี่ยมเยือน
เราเสมือน เพื่อนพร้อง พี่น้องพา...

...ช่วยนำส่ง คลีนิค ข้างวิกหนัง
แต่หมดตังส์ จนใจ ไขปัญหา
จึงพาไป ฝากโชว์ วัดโกฑาฯ
ประกาศหา ญาติรับ กลับชุมพร...

รัตนาวดี
 

ขอหยอก แจมขำๆนะจ๊ะบังริน

[กังวาน]

ถึงเขาวังนั่งตรึกนึกถึงน้อง
ถ้าเราครองคู่กันมั่นอักษร
เหมือนวังอยู่คู่เขาเฝ้าอาทร
ยามหลับนอนอยากอยู่เป็นคู่นาง

เห็นลิงน้อยลิงใหญ่วิ่งไล่กวด
ให้ร้าวรวดยิ่งนักรักเริ่มห่าง
ลิงกระโจนโผนเล่นไม่เป็นทาง
เหมือนรักร้างแรมไกลไม่หวนคืน

ลงจากเขาเข้าตลาดฟาดข้าวแช่
อร่อยแท้ลิ้มรสแล้วสดชื่น
ทอดมันด้วยก๋วยเตี๋ยวหมูดูกลมกลืน
แอบสะอื้นกินคนเดียวเปล่าเปลี่ยวใจ

มองแม่ค้ามาเก็บเงินเพลินไปหน่อย
พี่ใจลอยคิดถึงเจ้าเฝ้าหวั่นไหว
สัมผัสมือของน้องต้องฤทัย
เอ๊ะมิใช่มือของเธอพี่เพ้อครวญ

[--ณัชชา--]

จากเขาวัง วังเวงเกรงจะค่ำ
จึงรีบล่ำลาไกลจิตไห้หวล
คนเขาวังหรือใครเรรวน
เขาจึงด่วนจากลาน่าน้อยใจ

ถึงเขาย้อยคอยพี่อยู่ที่เก่า
ที่ที่เราเคียงคู่อยู่อาศัย
เหลือแต่รอยขื่นขมระทมใจ
พี่จากไกลไปลับไม่กลับมา

--natcha--

 

[กังวาน]

ถึงเขาย้อยคล้อยเจ้าพี่เข้าพัก
กระทั่งรักยังมีย้อยน้อยใจหนา
ไหว้เจ้าพ่อเขาย้อยปล่อยน้ำตา
เธอคืนมาจะมากราบไล่บาปกรรม

ชาติก่อนคงลงดาบบาปสนอง
แยกคู่ครองคนอื่นมิชื่นฉ่ำ
ชาตินี้มีทุกข์หนักรักกระทำ
แม่งามขำจึงมานิ่งทิ้งพี่ไป

[panthong.kh]

ถึงเขาวัง นังรอ ท้อยิ่งนัก
พี่รีบจน เสียหลัก ชักเบื่อหน้า
นัดเอาไว้ เก้าโมง ตรงเวลา
น้องณัชชา หนีหาย คล้ายเง้างอน

นัดเขาวัง ไปเขาย้อย นะกลอยเจ้า
พี่เลยเศร้า เหงาหนัก จักถ่ายถอน
น้องณัชชา ผิดนัด ตัดใจจร
จะไม่ย้อน ไปเขาย้อย ปล่อยตามดวง

หรือว่าควง ยากูซ่า หนีหน้าพี่
โถคนดี ชี่ช้ำ น้ำตาร่วง
พี่อุตส่าห์ อยากเจอ เธอพุ่มพวง
ขับรถบึ่ง จากเมืองหลวง แสนง่วงนอน
พันทอง

[ดาว อาชาไนย]

ลาเขาย้อยครวญคร่ำน้ำตาย้อย
ใจเราคอยคิดถึงเขาเฝ้าทอดถอน
ไหนว่าสวยหยดย้อยปล่อยให้งอน
เขาย้อยย้อนคำนึงถึงไม่วาย

ดาว อาชาไนย

[yaguza]

ถึงเขาวัง นังรอ ท้อยิ่งนัก
พี่รีบจน เสียหลัก ชักเบื่อหน้า
นัดเอาไว้ เก้าโมง ตรงเวลา
น้องณัชชา หนีหาย คล้ายเง้างอน

นัดเขาวัง ไปเขาย้อย นะกลอยเจ้า
พี่เลยเศร้า เหงาหนัก จักถ่ายถอน
น้องณัชชา ผิดนัด ตัดใจจร
จะไม่ย้อน ไปเขาย้อย ปล่อยตามดวง

หรือว่าควง ยากูซ่า หนีหน้าพี่
โถคนดี ชี่ช้ำ น้ำตาร่วง
พี่อุตส่าห์ อยากเจอ เธอพุ่มพวง
ขับรถบึ่ง จากเมืองหลวง แสนง่วงนอน
พันทอง

จากหนองปรง ตรงมา หนองปลาไหล
อย่าน้อยใจ คนดี ฟังพี่ก่อน
หอบเอารัก มาฝาก จากชุมพร
อย่าแง่งอน นักซี ฟังพี่ยา

ผ่านมาถึง ทับคาง หว่างเขาย้อย
เจ้าเนื้อกลอย ของพี่ กลับหนีหน้า
ผ่านเขาย้อย ยิ่งหมอง ครองน้ำตา
สิ้นศรัทธา หรือไร ไยลืมกัน

มาถีงทาง บางเค็ม พี่เต็มตื้น
ถอนสะอื้น ชีวา แทบอาศัลย์
หรือบางเค็ม จะเค็มเท่า ใจเจ้านั้น
มาทิ้งกัน แล้วหรือ ดั่งชื่อบาง

ไม่คำนึง ถึงบาง เดินทางต่อ
ช่างทดท้อ ในจิต คิดไม่สร่าง
มองหญ้าปรก รกร้าง สองข้างทาง
สุดอ้างว้าง เหลือทน จนพ้นมา

เข้าถึงแยก วังมะนาว ราวใกล้เที่ยง
ขึ้นทางเลี่ยง ประเดี๋ยว ก็เลี้ยวขวา
ผ่านห้วยโรง หลวงพ่อหนึ่ง บึ่งตรงมา
กราบวันทา หลวงพ่อ ลูกขอพร


........ยากูซ่า........

[ดาว อาชาไนย]

ให้น้องรักพี่มั่งดังพี่รัก
ได้หนุนตักนอนเตียงร่วมเรียงหมอน
ยามห่างไกลให้หวงห่วงอาทร
ถึงยามนอนนึกคะนึงคิดถึงกัน

หลังสวดมนต์กราบหมอนก่อนจะหลับ
จงมองดาววาววับแล้วหลับฝัน
ขอความขลังหลวงพ่อหนึ่งดึงผูกพัน
ให้พบวันสองเราเคล้าคู่ครอง

ดาว อาชาไนย

[ปู่ริน]

 

แวะชมวัง นอนตามวัด มาหลายแห่ง
พี่หมดแรง คลุ้มคลั่ง กระโดลงหนอง
พอฟั้นกาย คลายคลั่ง นั่งตรึกตรอง
พี่รักน้อง จนตกหลุม หลงลงลาย

แวะเข้าชิม ขนมไทย ในเมืองเพชร
ขนมหว๊านหวาน รสเด็ด ล้วนหลากหลาย
ร้านชื่อดัง แม่กิ้มลั้ง แม่กิ้มไล้
มีขนมขาย ของฝาก จากชุมชน

ทองหยิบ ทองหยอด ฝอยทอง สังขยา
จ่ามงกุฎ เสน่จันทร์ นั้นน่าสน
ซื้อหลายหลาก ฝากให้ น้องน่ามล
ได้ยินยล คนไทยได้ ของดีๆ

ขนมหม้อแกง รสอร่อย ใช้สูตรเด็ด
ขนมเมืองเพชร ชื่อเด่น เป็นศักดิ์ศรี
ก่อนจากไป ได้ของฝาก จากถิ่นนี้
คงจะมี ความสุขใจ ไม่ลืมเลือน....

                   ริน ดอนบูรพา
                             ๗ มี.ค. ๕๕

                                           

[--ณัชชา--]

ร้านขนมหม้อแกงร้อนแรงรส
น้ำตาลสดชื่นใจหาใดเหมือน
เคยแวะชิมทุกครายามมาเยือน
ไม่แชเชือนแวะเข้าเจ้าประจำ

ซื้อซาหริ่มของฝากจากเมืองเพชร
รสหวานเด็ดเส้นนุ่มแสนชุ่มฉ่ำ
ซื้อข้าวหลามข้าวขาวข้าวเหนียวดำ
สุขเหลือล้ำยามเดินเพลินอุรา

พี่เคยชอบด้วยนะวุ้นมะพร้าว
ทุกครั้งคราวมานี่พี่ซื้อหา
น้องเคยป้อนวุ้นนี้ให้พียา
วันนี้มาคนเดียวแสนเปลี่ยวใจ

--ณัชชา--

 

[ดาว อาชาไนย]

ถ้ามีพี่มาด้วยจะช่วยป้อน
แล้วจะวอนอย่าทานหวานแสบไส้
น้ำตาลพี่เกินร้อยมิน้อยไป
อาจเป็นเบาหวานได้เชื่อหมอซี

ดาว อาชาไนย

[--ณัชชา--]

ผ่านมาถึงแม่กลองสองโมงกว่า
อ่อนแรงล้าจริงเราเหงาเหลือที่
แวะตลาดอัมพวาดูท่าที
ไม่เห็นพี่แม้เงาเศร้าระทม

สองเราเคยเพริดเพลินเดินตลาด
ร่วมตักบาตรข้าวพระพร้อมขนม
หวังผลบุญส่งให้ได้ภิรมณ์
แสนสุขสมเราสองต้องคู่กัน

แต่บัดนี้พี่ไกลไม่เห็นหน้า
อนิจาพี่ยามาแปรผัน
พี่คงลืมความสุขเคยผูกพัน
น้องนับวันเฝ้ารอจนท้อใจ

--ณัชชา--

 

[สะเลเต]

มองแม่กลองหมองหม่นสิ้นมนต์ขลัง
หมดโอกาสพลาดหวังรั้งรักได้
เหลือเพียงความทรงจำนำเก็บไว้
เพราะสายน้ำที่ไหลไม่ย้อนคืน

อธิษฐานกราบตรงองค์หลวงพ่อ
ลูกยังรอและไม่รักใครอื่น
เว้นที่ว่างกลางใจให้เขายืน
รักฉ่ำหวานวานซืน..หวังคืนมา

ความทรงจำวานวันฉันแสนปลื้ม
ยากจะลืมเลือนลบหวังพบหน้า
ยังรักษาคำมั่นและสัญญา
ถึงแม้ว่า...สิ้นหวังก็ยังคอย

---สะเลเต---

[Prapacarn ❀]

ขอบคุณภาพจาก Internet ค่ะ

หลับตานึกถึงวันที่ผันผ่าน
แม่ตาหวานเคยออดอ้อนที่ดอนหอย
ครั้นยามค่ำสนธยาพาเนื้อกลอย
ชมหิ่งห้อยใต้ลำพูเราคู่กัน

เมื่อเรือผ่านคลองผีหลอกพี่บอกน้อง
ผีมันจ้องหลอกเจ้าเขย่าขวัญ
ซบอกพี่แนบใจใต้แสงจันทร์
จูบเนื้อหนั่นนวลน้อง...ยามล่องเรือ

แซมค่ะ
 

[panthong.kh]

ผ่านมาถึงแม่กลองสองโมงกว่า
อ่อนแรงล้าจริงเราเหงาเหลือที่
แวะตลาดอัมพวาดูท่าที
ไม่เห็นพี่แม้เงาเศร้าระทม

สองเราเคยเพริดเพลินเดินตลาด
ร่วมตักบาตรข้าวพระพร้อมขนม
หวังผลบุญส่งให้ได้ภิรมณ์
แสนสุขสมเราสองต้องคู่กัน

แต่บัดนี้พี่ไกลไม่เห็นหน้า
อนิจาพี่ยามาแปรผัน
พี่คงลืมความสุขเคยผูกพัน
น้องนับวันเฝ้ารอจนท้อใจ

--ณัชชา--

 

ติดตามเจ้า จากเขาย้อย น้อยใจนัก
เกือบเสียหลัก เซซัง นั่งร้องไห้
เฝ้าตามหา แก้วตา ล้าฤทัย
โถทรามวัย ณัชชา ไม่มาแล

จึงหยุดพัก ทานข้าว เข้าเรือนเพชร
อาหารเด็ด รสอร่อย พลอยอิ่มแปล้
แสงตะวัน สาดส่อง หมองดวงแด
จากเขาย้อย มุ่งหน้าแน่ อัมพวา

ถึงอัมพวา พาใจ ให้เศร้าหมอง
ตามหาน้อง สองจังหวัด ณัชชาจ๋า
เดินวนเวียน อยู่นาน พานระอา
หยุดพักผ่อน ก่อนหนา หาของกิน

ปลาหมึกย่าง ข้างคลอง ของที่ใช่
น้ำแข็งไส โดยรอบ ตอบถวิล
ขนมตาล หวานมัน ยวนยั่วลิ้น
มาถึงถิ่น อัมพวา พาเดียวดาย
พันทอง

[กังวาน]

ขอบคุณภาพจาก Internet ค่ะ

หลับตานึกถึงวันที่ผันผ่าน
แม่ตาหวานเคยออดอ้อนที่ดอนหอย
ครั้นยามค่ำสนธยาพาเนื้อกลอย
ชมหิ่งห้อยใต้ลำพูเราคู่กัน

เมื่อเรือผ่านคลองผีหลอกพี่บอกน้อง
ผีมันจ้องหลอกเจ้าเขย่าขวัญ
ซบอกพี่แนบใจใต้แสงจันทร์
จูบเนื้อหนั่นนวลน้อง...ยามล่องเรือ

แซมค่ะ
 

เรือเกือบล่มจมเสยเกยชายฝั่ง
เพราะเรานั่งออดอ้อนกันตอนเหนือ
คลื่นสาดซัดตอนท้ายตรงปลายเรือ
น้ำถูกเสื้อพี่เฝ้าเข้าประคอง

อกต่่ออกอิงแอบแนบไออุ่น
หอมละมุนความรักพี่มิมีสอง
แสงสว่างจากดวงจันทร์ไม่ฝันปอง
มีแสงทองจากน้องแซมแต้มแต่งใจ

[Prapacarn ❀]

อกอีแป้นแล่นลึกเข้าตึกแขก
หัวเรือแหวกทวนน้ำลืมถามไถ่
เรือกระดกอกกระดอนไปอ้อนใคร
อ๋อ..พี่ไก่ ก. กานต์ คนหวานคำ
♫ .. ♪ .. ♪
น้องตัวสั่นงันงกหกขะล้ม
กลัวเรือล่มจมหนองต้องถลำ
หวั่นพี่มาลวงหลอกแกล้งหยอกอำ
น้องงึมงำโง่งมจมน้ำตาย...
♥ ♥ ♥
แซมค่ะ

นิราศเค้าจะไปถึงไหนไม๊เนี่ยะ... ♥

[D]

มี...ปอเต็กตึ้ง ใจดี รีบรี่ช่วย
ยังไม่ม้วย ยังไม่ม้วย พอช่วยได้
เอาขึ้นฝั่ง มานั่ง ไม่เป็นไร
สักพักไป ต่อได้ หายทันใด

(บังเอิญผ่านมาเจอเลยช่วยไว้ทันน่ะ)

ผู้หญิงดินๆ

[Prapacarn ❀]

มีคนช่วยรอดมาได้...รีบไปต่อ
คลองนี้หนอใครหลอก...บอกได้ไหม
ทั้งหิ่งห้อย..ทิ้งถ่วง มาลวงใจ
คว้าพายได้รีบจ้ำ...ขออำลา
 
แซมค่ะ