ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[เฮยอิง]

จรัสแสงแห่งกวีที่ปลายฟ้า

ประกาศว่าข้าแกร่งยามแข่งขัน

แววเรืองรองของวลีที่รำพัน

สุริยันนั้นยังฉาบมิทาบทาม

เมื่อจะไหวไร้สิ่งที่ติงกั้น

พริ้วรำพันนั้นขนาบจนวาบหวาม

เมื่อจะร้อนร้อนใส่ดั่งไฟลาม

แล เมื่อยามเย็นเยือกก็เยือกเย็น

เถิดผู้ตามความกวีที่พร่างพราย

เลือดในกายหลายเหล่าที่เราเห็น

กว่าจะเลิศเจิดจ้ากว่าที่เป็น

เขาลำเค็ญเช่นเหล่าเช่นเผ่าพันธ์ุ

ด้วยลำแสงแห่งกวีที่สวยสด

เก็บทุกบทจดทุกบาทแล้ววาดฝัน

ให้ขึ้นเด่นเป็นดาวคราวรำพัน

หากแต่ฉันนั้นขอเอาแค่เถ้าดิน. . .   

[♥หทัยกาญจน์♥]

ดาวส่องแสงแห่งกวีที่ปลายฟ้า
สาดสวยสดงดงามตาข้าถวิล
ระยิบแพรวแวววับประดับจินต์
ลอยเที่ยวล่องท่องบินทั่วดินแดน

ดังกวีที่ร่ายรินศิลป์และศาสตร์
อิสระร่ำทุกบาทวาดหมื่นแสน-
อักขระปะอักษรกลอนกลแกน
ตามแบบผังดังแผนแล่นลงคำ

ดาวกวีที่ปลายชายขอบคุ้ง
ของขอบฟ้าฝากรุ้งร้อยงามขำ
ถ้อยแสงสีมณีเด่นเช่นแสงธรรม
จากแดนดินจินต์ล้ำเลิศกวี


หทัยกาญจน์
๒๖ มกราคม พ.ศ.๒๕๕๕

[..กุสุมา..]

      ดวงใจเอ๋ยเคยรู้ไหมใจดวงอื่น
เขาขมขื่นชื่นชมตรมหมองสี
มองเขาเป็นเช่นชนบนผงคลี
เมตตามีไหมกอร์ปตอบเพียงนิด

ทำไมหนอน้ำจินต์สิ้นหวานฉ่ำ
รินหลั่งช้ำนำสู่หมู่มวลมิตร
เส้นใยบางกางกั้นฝันเพริศพิศ
ขีดแบ่งปิดอักษราภาษางาม

ลมเจ้าเอยรำเพยพัดปัดทดท้อ
เคล้าพะนอห่อห่มพรมอร่าม
ใจสดสวยพวยพุ่งมุ่งฟ้าคราม
ฝากนิยามไพเราะเพาะกล้ากลอน

คีตะกานต์หวานพลิ้วหวิวเสนาะ
ดังไพเราะรอขับกับอักษร
วรรณศิลป์รินรดบทขจร
สะอาดอ่อนวอนรับกลับลานใจ
          ..กุสุมา..