อยู่ใกล้สาว ทีไร ใจคอสั่น
ท้องไส้มัน ปั่นป่วน รวนไม่หยุด
ขี้จะหยด ตดจะแตก แปลกมนุษย์
ก้นชำรุด ฉุกละหุก ทุกข์ฤดี
มันตื่นเต้น ลืมตัว กลัวจนหด
ขมิบตด ไว้ทัน ดันปวดฉี่
ทวารหนัก ทวารเบา เฝ้าราวี
พานหันรี-หันขวาง อย่างสิ้นลาย
เขินจนเผลอ เกาตูด ซ้ำดูดนิ้ว
แล้วบี้สิว แก้เก้อ จนเธอหน่าย
เดี๋ยวแกะนี่ เกานั่น คันทั่วกาย
แคะหูซ้าย ย้ายหูขวา ประหม่าจริง
เป็นเช่นนี้ ทุกครั้ง ยังไม่เข็ด
เพียรหาเคล็ด เรียนรู้ มิอยู่นิ่ง
จนฝีมือ น่าทึ่ง พอพึ่งพิง
จึงนัดหญิง ต้องตา มาเคลียคลอ
ครั้นถึงตอน สำคัญ พลันต้องเศร้า
เมื่อนกเขา เจ้ากรรม กลับทำหงอ
มันคอพับ คออ่อน นอนหน้างอ
ถูกตัดพ้อ เป็นไอ้ ไร้น้ำยา
ขอปรึกษา หมอ“นพพร” วอนให้ช่วย
นกผมป่วย โทรมหนัก เกินรักษา
หมออย่าได้ โอ้เอ้ เสียเวลา
กรุณา หาอะไหล่ เปลี่ยนให้ที
สุนทรวิทย์
