ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ดาว อาชาไนย]

ทั้งเธอฉันมั่นใจในความรัก
ห่วงกันนักยามห่างต่างห่วงหา
ยามกินกินพร้อมกันทุกวันมา
ยามนอนพาฉะอ้อนพร้อมนอนเตียง

มื้อกลางวันเธอนั่งสั่งหอยกุ้ง
แต่ฉันมุ่งกินปลาอยู่หน้าเขียง
เธอเดินริมชายหาดขาดคนเคียง
ฉันแอบเลี่ยงออกมาดื่มกาแฟ

เธอกลับมาตั้งต้นตรวจคนไข้
ฉันเลี่ยงไปริมคลองจ้องทอดแห
สองทุ่มเธอเหนื่อยนักชักงอแง
ชวนนอนแต่พักผ่อนก่อนเวลา

เธอนอนเตียงเอียงร่างมาทางซ้าย
ตัวพี่ชายนอนทางเตียงข้างขวา
ถิ่นเธอนอนนครศรีที่ไกลตา
แต่พี่ยานอนฝั่งธนคนละเตียง

ดาว อาชาไนย

[♥หทัยกาญจน์♥]

ตอนเริ่มอ่านกานท์กลอนอักษรนี้
นึกตอบจบจงดีพี่ส่งเสียง
คงคิดถึงหนึ่งนางวางสำเนียง
ว่านอนนั้นฝันเรียงเคียงคู่เธอ

แต่ที่เห็นเป็นอยู่ดูใกล้ชิด
ห่างกันไกลคนละทิศคิดเสนอ
ว่านอนข้างนางนวลชวนละเมอ
พี่ชายคิดจิตเพ้อเผลอเคียงกัน

แอบตลกลงคำลำนำหวาน
ตอนน้องอ่านแอบขำร่ำสุขสันต์
พี่คิดถึงหนึ่งหญิงจริง...รำพัน
รำพึงถ้อยร้อยฝันอันตระการ



หทัยกาญจน์
๒๓ มกราคม พ.ศ.๒๕๕๕

[sunthornvit]

เธอนอนอยู่  นครศรีฯ  มีผมกอด
คอยอ้อนออด  พะนอ  มิต่อเถียง
คุณดาวนอน  ฝั่งธน  คนละเตียง
มีกะเหรี่ยง  ซบอก  กกกันเพลิน

อยู่ต่างทิศ  ผิดทาง  ต่างมีใหม่
ต่างเปลี่ยนใจ  เริดร้าง  ยามห่างเหิน
ขออภัย  ที่ผมเผอ-เรอล่วงเกิน
ผมบังเอิญ  เป็นเพื่อนชาย  ใหม่ของเธอ

สุนทรวิทย์  

[สะเลเต]

เธอนอนเตียงเอียงร่างมาทางซ้าย
ตัวพี่ชายนอนทางเตียงข้างขวา
ถิ่นเธอนอนนครศรีที่ไกลตา
แต่พี่ยานอนฝั่งธนคนละเตียง

ดาว อาชาไนย

ขยี้ตา...สงสัยในที่อยู่
เห็นพี่ดาวบอกหนูอยู่บนเขียง
แคะขี้ตาก่อนนะถ้าจะเอียง
จึงอ่านเตียงผิดไปอย่างไรนั้น

แคะขี้ตาสามที่...คราวนี้แจ่ม
กาแฟแถมหนึ่งแก้วแจ๋วเลยนั่น
อ่านกลอนต่อสบายไปหลายวัน
ขี้ตาฉัน...มันเยอะเขอะสองตา
 
---สะเลเต---

[panthong.kh]

ทั้งเธอฉันมั่นใจในความรัก
ห่วงกันนักยามห่างต่างห่วงหา
ยามกินกินพร้อมกันทุกวันมา
ยามนอนพาฉะอ้อนพร้อมนอนเตียง

มื้อกลางวันเธอนั่งสั่งหอยกุ้ง
แต่ฉันมุ่งกินปลาอยู่หน้าเขียง
เธอเดินริมชายหาดขาดคนเคียง
ฉันแอบเลี่ยงออกมาดื่มกาแฟ

เธอกลับมาตั้งต้นตรวจคนไข้
ฉันเลี่ยงไปริมคลองจ้องทอดแห
สองทุ่มเธอเหนื่อยนักชักงอแง
ชวนนอนแต่พักผ่อนก่อนเวลา

เธอนอนเตียงเอียงร่างมาทางซ้าย
ตัวพี่ชายนอนทางเตียงข้างขวา
ถิ่นเธอนอนนครศรีที่ไกลตา
แต่พี่ยานอนฝั่งธนคนละเตียง

ดาว อาชาไนย

พี่ชายนอน หมอนมุ้ง รุงรังเก่า
จึงซบซม เหงาหงอย คอยฟังเสียง
คนฝั่งทน บ่นไป ไร้คนเคียง
ยินสำเนียง เพียงผ่าว ร้าวทรวงใน

อยากสมัคร รักแน่น มาแทนที่
นอนซบไหล่ ไม่มี หนีไปไหน
รักพี่ดาว อาชา มากกว่าใคร
เฝ้าถนอม ยอมให้ ไม่ลีลา

ถ้าตกลง ปลงจิต รีบติดต่อ
น้องจะรอ คอยไป ใจโหยหา
ตอนตีสี่ พี่นั้น อย่าหวั่นนา
เลยตีสี่ มิต้องมา ว่าจบกัน
พันทอง

[ดาว อาชาไนย]

พี่รีบมาตีหนึ่งจึงคลาดน้อง
หวังพันทองรีบกลับมารับขวัญ
พี่ไปหาเวลานี้ทุกวี่วัน
เวลานั้นน้องอยู่คู่กับใคร

น้องคงกลับมาก่อนตอนตีสี่
จึงนัดพี่ไม่ให้มาเวลาไหน
บอกมาหน่อยเวลานี้พี่สนใจ
ว่าเหตุใดตีหนึ่งจึงไม่นัด

ดาว อาชาไนย

[panthong.kh]

พี่รีบมาตีหนึ่งจึงคลาดน้อง
หวังพันทองรีบกลับมารับขวัญ
พี่ไปหาเวลานี้ทุกวี่วัน
เวลานั้นน้องอยู่คู่กับใคร

น้องคงกลับมาก่อนตอนตีสี่
จึงนัดพี่ไม่ให้มาเวลาไหน
บอกมาหน่อยเวลานี้พี่สนใจ
ว่าเหตุใดตีหนึ่งจึงไม่นัด

ดาว อาชาไนย

โถพี่จ๋า อย่าว่า เลยคนดี
ตัวน้องนี้ มีงาน คร้านบอกปัด
งานมันรุม สุมทรวง ห่วงชมัด
จะป้องปัด นัดไป ใช่แก้ตัว

กว่าจะกลับ หลับนอน ตอนตีสี่
ไม่ได้มี เจตนา นะทูลหัว
น้องรักจริง หวังแต่ง ใช่แกล้งชัวร์
อย่าหวั่นกลัว มัวหมอง ต้องช้ำใจ

แม้นพี่มา หาถึง ซึ่งตีสี่
คงพอดี ที่ทาง อย่างสดใส
พ่อแม่หลับ จับกอด พรอดรักไป
วิวาห์เหาะ ทันใด สมใจปอง
พันทอง