21 มกราคม 2012, 08:06:AM |
panthong.kh
|
|
« เมื่อ: 21 มกราคม 2012, 08:06:AM » |
ชุมชน
|
หัวใจฉัน จะขาด ลงรอรอน เธอถอดถอน ความรัก สุดหักหาญ แสนเจ็บปวด รวดร้าว ทรมาน เธอผลาญพล่า หัวใจ ไร้ปราณี
เมื่อรักมา สลาย มลายสิ้น ฤดีพิน พังยับ ดับป่นปี้ อกแทบแตก เจ็บแน่น แสนทวี เกินกว่าที่ จะฟื้น คืนดังเดิม
เธอหมดเยื่อ หมดใย ไม่สงสาร จึงได้คิด ทำการ อย่างฮึกเหิม ใช้เหล็กแหลม ทิ่มแทง จนใจเริ่ม แถมยังเพิ่ม รอยช้ำ ย้ำลงไป
อยากประสาน รอยช้ำ ทิ่มตำอก สั่นระทก ระทวย ด้วยหมองไหม้ แผลเหวะหวะ สาหัส หนักปานใด เธอฝากไว้ ตราบาป ซาบซึ้งทรวง
ขอร้องเธอ อย่าสน คนอย่างฉัน แผลฉกรรจ์ ครั้งนี้ มันใหญ่หลวง ฉันทนเจ็บ เจียรตาย แผลคนลวง น้ำตาร่วง รินหยด รันทดจินต์ พันทอง
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ..กุสุมา.., เมฆา..., Thammada, รพีกาญจน์, บูรพาท่าพระจันทร์, sunthornvit, สุนันยา, กังวาน, --ณัชชา--, ♥หทัยกาญจน์♥, มานพ, สิงขร
ข้อความนี้ มี 12 สมาชิก มาชื่นชม
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
21 มกราคม 2012, 12:15:PM |
unclekaew
Special Class LV1 นักกลอนผู้เร่ร่อน
คะแนนกลอนของผู้นี้ 27
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 57
|
|
« ตอบ #1 เมื่อ: 21 มกราคม 2012, 12:15:PM » |
ชุมชน
|
หัวใจฉัน จะขาด ลงรอรอน เธอถอดถอน ความรัก สุดหักหาญ แสนเจ็บปวด รวดร้าว ทรมาน เธอผลาญพล่า หัวใจ ไร้ปราณี
เมื่อรักมา สลาย มลายสิ้น ฤดีพิน พังยับ ดับป่นปี้ อกแทบแตก เจ็บแน่น แสนทวี เกินกว่าที่ จะฟื้น คืนดังเดิม
เธอหมดเยื่อ หมดใย ไม่สงสาร จึงได้คิด ทำการ อย่างฮึกเหิม ใช้เหล็กแหลม ทิ่มแทง จนใจเริ่ม แถมยังเพิ่ม รอยช้ำ ย้ำลงไป
อยากประสาน รอยช้ำ ทิ่มตำอก สั่นระทก ระทวย ด้วยหมองไหม้ แผลเหวะหวะ สาหัส หนักปานใด เธอฝากไว้ ตราบาป ซาบซึ้งทรวง
ขอร้องเธอ อย่าสน คนอย่างฉัน แผลฉกรรจ์ ครั้งนี้ มันใหญ่หลวง ฉันทนเจ็บ เจียรตาย แผลคนลวง น้ำตาร่วง รินหยด รันทดจินต์ พันทอง
เห็นรอยแผลที่ครวญคร่ำยามเดินเฉียด แผลเหวอะหวะน่าเกลียดสยดสยอง แผลฉกรรจ์กลางอกเลือดตกนอง อาการต้องสาหัสจองวัดคอย...อิอิอ๊ะล้อเล่น เอาใหม่เนอะ... เท่าที่เห็นเป็นแผลแค่รอยช้ำ เธอครวญคร่ำงอแงดุจแดดิ้น แสนเจ็บปวดร้าวใจยามได้ยิน เหมือนจะสิ้นใจตามยามเธอครวญ
เมื่อเขาหมดเยื่อไยไม่สงสาร รักเคยหวานกลมกล่อมกลิ่นหอมหวล มาจืดจางร้างไปใจเรรวน ใจจึงจวนเจียนขาดบาดอารมณ์
ยามเขารักน้ำต้มผักก็ว่าหวาน ครั้นยามชังน้ำตาลพาลว่าขม เพราะรักเขาเราต้องยอมใจตรอมตรม หากจะข่มดวงใจต้องไม่แคร์
ลืมเขาเถิดคนดีฟังพี่ว่า ซับน้ำตากับอกพี่ไม่มีแผล รอยแผลเก่าจะสนใจไฝ่ดูแล ใช้รักแท้สมานใจให้คนงามแก้ว กรุงเก่า
|
...ความสำเร็จหรือล้มเหลวที่ผ่านมา ใช่วัดค่าดีทรามความเป็นคน...
|
|
|
21 มกราคม 2012, 12:59:PM |
บูรพาท่าพระจันทร์
|
|
« ตอบ #2 เมื่อ: 21 มกราคม 2012, 12:59:PM » |
ชุมชน
|
อยากเอ่ยความ ถามไถ่ ผู้ใดหนอ เพียรพร่ำขอ รอรัก เฝ้าทักถาม หวังอยู่เรียง เคียงจิตต์ คอยติดตาม ทุกโมงยาม ความรัก ประจักษ์จริง
เว้นดาวเดือน เกลื่อนกล่น ดวงมนชอบ จะอดทน ค้นมอบ ตอบน้องหญิง มิพูดพร่ำ ร่ำไร ให้ประวิง เพียงหวังพิง อิงแอบ น้องแนบทรวง
ใครเล่าชัง ดั่งเมิน แล้วเหินห่าง มองเห็นต่าง ร้างไกล ไม่ห่วงหวง ผลสุดท้าย พ่ายกล ถูกคนลวง ยากจะทวง รักกลบ ลบแผลใจ.../
บูรพาท่าพระจันทร์
|
"สั้น-ตรงเป้า-เร้าใจ"
|
|
|
21 มกราคม 2012, 01:05:PM |
panthong.kh
|
|
« ตอบ #3 เมื่อ: 21 มกราคม 2012, 01:05:PM » |
ชุมชน
|
เห็นรอยแผลที่ครวญคร่ำยามเดินเฉียด แผลเหวอะหวะน่าเกลียดสยดสยอง แผลฉกรรจ์กลางอกเลือดตกนอง อาการต้องสาหัสจองวัดคอย...อิอิอ๊ะล้อเล่น เอาใหม่เนอะ... เท่าที่เห็นเป็นแผลแค่รอยช้ำ เธอครวญคร่ำงอแงเหมือนแผลใหญ่ เหมือนเจ็บปวดทรมานร้าวรานใจ ใครนะใครใจดำทำเธอครวญ
เมื่อเขาหมดเยื่อไยไม่สงสาร อ้อยเคยหวานกลมกล่อมกลิ่นหอมหวล มาจืดจางร้างไปใจเรรวน จึงใจจวนเจียนขาดบาดอารมณ์
ยามเขารักน้ำต้มผักก็ว่าหวาน ครั้นยามชังน้ำตาลพาลว่าขม ถ้าแคร์เขาต้องยอมตรอมใจตรม หากจะข่มดวงใจต้องไม่แคร์
ลืมเขาเถิดคนดีฟังพี่ว่า ซับน้ำตากับอกพี่ไม่มีแผล รอยแผลเก่าจะสนใจไฝ่ดูแล ใช้รักแท้สมานใจให้คนง� [/font][/size][/color] [/quote] คนเขาเจ็บ แทบตาย ชายมาแหย่ ช้ำดวงแด เหลือหลาย คล้ายถูกหยาม แผลที่ใจ เหวะหวะ เพราะคนทราม มาล้อเล่น คนงาม ตามราวี
แผลที่เห็น เป็นเพียง รอยฟกช้ำ แผลในใจ ระกำ ช้ำเหลือที่ ต้องใช้ใจ รักษา เท่านั้นซี จึงจะดี ขึ้นได้ หายเร็วพลัน
ถ้าแม้นพี่ สมัคร รักษาแผล อย่าเชือนแช รีบมา หาตัวฉัน ประคองกอด ยอดรัก ดวงชีวัน คงสุขสันต์ แผลหาย ได้แน่นอน พันทอง
|
|
|
|
|
|
|
|
21 มกราคม 2012, 06:05:PM |
บูรพาท่าพระจันทร์
|
|
« ตอบ #8 เมื่อ: 21 มกราคม 2012, 06:05:PM » |
ชุมชน
|
หลงละเมอ เพ้อพก อกจะแตก รอยแผลแรก ที่ฝาก จากปากพี่ ลืมหรือไร คืนนั้น ไงคนดี ตอนตีสี่ ขี้อ้อน วอนทั้งคืน
จะมีใคร ที่ไหน กันละนั่น มีเพียงพี่ กับฉัน วันคงชื่น ทำรุนแรง เป็นแผล ทนกล้ำกลืน วันมะรืน ถ้าไม่หาย ตายแน่นอน
พันทอง
ขอจุมพิต ชิดดู รู้ไม่ยาก รอยพิมพ์ปาก ฝากไว้ ให้สมร หากของจริง ทิ้งไว้ ให้งามงอน จะขอวอน อ้อนย้ำ จูบซ้ำรอย.../
บูรพาท่าพระจันทร์
|
"สั้น-ตรงเป้า-เร้าใจ"
|
|
|
|
|
|
|
|