ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[กังวาน]

มีคำถามสักข้อ...ขอได้ไหม
ตอบว่า"ใช่"หรือ"ไม่"ได้แค่นั้น
บทสรุปที่มีนี้สำคัญ
โปรดฟังฉันก่อนเธอตอบมอบถ้อยคำ

ถ้าตอบ"ไม่"ใจฉันคงหวั่นหวาด
โลกคงขาดสีสันฝันชื่นฉ่ำ
ดอกไม้คงเหี่ยวแห้งเหมือนแกล้งทำ
ฟ้าสีดำปกคลุมสุมดวงใจ

น้ำตาคงไหลนองทั้งสองข้าง
ความอ้างว้างความเหงาโถมเข้าใส่
มิอยากมีชีวีอยู่เป็นคู่ใคร
ดวงฤทัยฉันคงแตกจนแหลกลาญ

ถ้าตอบ"ใช่"ฉันสดใสกว่าใครอื่น
ความสดชื่นความสุขสนุกสนาน
โลกใบนี้สีชมพูดูเบิกบาน
แว่วกังวานเสียงเพลงขับน่ารับฟัง

รอยยิ้มคงเต็มหน้ากว่าใครเขา
รักของเรารื่นรมย์สมใจหวัง
อยากตระโกนกู่ก้องร้องดังดัง
โลกนี้ช่างน่าอยู่คู่กับเธอ

จะรับรักฉันไหมใคร่ขอถาม
โปรดตอบตามจริงแท้แน่เสนอ
จะได้รู้อยู่หรือไปตามใจเออ
รักเสมอ...ทุกคำตอบ...ขอขอบคุณ

[--ณัชชา--]

พูดคำอื่นออกไปคงไม่กล้า
นอกจากว่าคำ"ใช่"ใจหมกมุ่น
ถ้าหากเธอเมตตาและการุน
ขออกอุ่นพักพิงแอบอิงกาย

โปรดอย่าถามคำนี้เลยที่รัก
เพราะฉันจักเอ่ยคำย้ำความหมาย
คำว่าใช่ยอมรับไม่กลับกลาย
แม้ชีพวายไม่เป็นอื่น ขอยืนยัน

--natcha--

[กังวาน]

คำว่า"ใช่"ใครเอยเอ่ยไพเราะ
คำนี้เหมาะจากเธอฉันเพ้อฝัน
รอคำตอบจากคนนี้ชั่วชีวัน
รักนิรันด์ยังน้อยไปไม่คู่ควร

จะรักเธอเสมอว่าฟ้าดินดับ
อาทิตย์ลับโลกสลายกายผันผวน
เคยคิดว่าค่าที่มีนี้ไม่ควร
"ใช่"ของนวลนั้นใช่นัก...ฉันรักเธอ

karnkai

[Prapacarn ❀]

 
และคำถาม หนึ่งข้อ รอคำตอบ
คำที่ชอบ คือ”ใช่” ใฝ่ใจเสนอ
เธอรอคอย ใครหนึ่ง ซึ้งละเมอ
ฉันนั่งเผลอ แอบมอง อย่างหมองใจ

เพราะฉันช้า มาทีหลัง หมดหวังตอบ
แม้ชื่นชอบ คงอดกลั้น ไม่ฝันใฝ่
หลีกทางให้ คนดี เธอมีใจ
คำว่า”ใช่” ของฉัน พลันลบจาง...

แซมค่ะ
 

[กังวาน]

คำว่า"ใช่"ให้ฉันอย่าผันเปลี่ยน
ที่ฉันเขียนคือเธออย่าเผลอห่าง
รักของฉันมีให้ไม่อำพราง
แง้มหน้าต่างหัวใจให้เธอดู

อาจออดอ้อนอ่อนไหวใครคนนั้น
แต่ว่าฉันยังสมัครรักเธออยู่
และจะรักตลอดยอดพธู
และไม่รู้จะรักใครถ้าไร้เธอ

[สะเลเต]

กระซิบบอกอีกรอบ....ตอบว่า"ใช่"
เมื่อเคียงใกล้..ทุกวันมิหวั่นเผลอ
กินไม่ได้ถ่ายลำบากหากไม่เจอ
รักเสมอยิ่งนัก..."คุณอักษรา"

สองปีผ่านลานกลอนป้อนอักษร
คุณพร่ำสอนสั่งฉัน...กลั่นภาษา
คุณคือคนที่"ใช่"...ใจสั่งมา
กระซิบว่า...รักมากอยากให้ฟัง

---สะเลเต---

[มานพ]

สองปีผ่านบ้านนี้มีอักษร
คอยบังอรมาต่อก็ผิดหวัง
หรือเพราะเราแย่มากอยากจะดัง
อยู่ลำพังได้ไหมตอบใช่เลย

มองภาพพจน์ตอนนี้มิเข้าขั้น
บทประพันธ์เจ้าชู้รู้เฉลย
ใครจะมาสนเล่าเศร้าตามเคย
โอ้อกเอ๋ย “ไม่ใช่” ใครจะแล

[สะเลเต]

เอ๊ะใช่เราหรือเปล่าพี่เขาเอ่ย
อยากเปิดเผยดวงแดว่าแยแส
เอ๊ะใช่เราหรือเปล่าพี่เขาแคร์
หรือเขาแค่...พูดเล่นใจเย็นเรา


เอ๊ะใช่เราหรือเปล่าเราคิดก่อน
อยากต่อกลอนกานท์นั้นเช่นวันเก่า
สิบห้าปี... เลยผ่านมานานเนา
กลัวพี่เขาลืมแล้วแป่วแน่เลย

---สะเลเต---

[มานพ]

ตอบน้องแกงเขียวหวาน

คงจะใช่น้องแดงแกงเขียวหวาน
เมื่อวันวานแอบมองจ้องจะเผย
แอบไปชอบคนงามแล้วทรามเชย
อยากจะเอ่ยกลัวเจ้าไม่เข้าใจ

เคยไปต่อทรามวัยไม่ตอบกลับ
คนอาภัพอย่างพี่เหมือนมีไข้
จะไปมองจ้องแอบแนบสาวใด
ไม่มีใครเหลียวแลแม้หางตา

มานพ

[กังวาน]

ถ้าจดจ้องอย่างเดียวอยากเกี่ยวติด
ต้องตามชิดติดพันอย่าพรั่นหนา
เธอดูถูกเหยียดหยามตามอย่าลา
ต้องทำหน้าด้านไว้จะได้ดี

ผู้หญิงด่าถูกทุกสิ่งผู้หญิงรัก
ผมประจักษ์หลายหนทนไม่หนี
ทุกวันเลยสบายใจแฟนไม่มี
คุณมานพสิทำก่อนแล้วสอนเรา

[มานพ]

 

 

ผู้หญิงด่าเขาว่าน่าจะรัก
แปลกยิ่งนักแบบนี้มีหรือเปล่า
ถ้ารักมากด่ามากยากจะเดา
คงจะเศร้าเหลือเพียงเสียงรำพึง

ถ้าจดจ้องอย่างเดียวอาจเกี่ยวติด
เพราะเธอคิดจะเอาเฝ้าแต่หึง
อยากเกี่ยวดองเธอมากอยากเคล้าคลึง
รักที่หนึ่งคือเธอเพ้อรำพัน

 

[panthong.kh]

อันชายนี้ ก็แปลก แยกไม่ออก
หญิงด่าออก บอกใบ้ ที่ไหนนั่น
ด่าคือด่า จะมีนัย ที่ไหนกัน
ด่าทั้งวัน พลันโกรธ พิโรธนา

ผู้หญิงรัก หญิงก็บอก เลยว่ารัก
แท้ยิ่งนัก ไม่รัก ไม่มองหน้า
อันมารยา หญิงนั้น มากลีลา
ว่ากันว่า มากว่า พันเล่มเกวียน
พันทอง