ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[sunthornvit]

                               

              กงเกวียน  กำเกวียน  เวียนวนหมุน
              ดั่งบาป,บุญ  หนุนนำ  กรรมเคลื่อนไหว
          สัจธรรม  สังวร  สอนเวไนย
      ทำอะไร  มักบันดล  ผลนั้นมา

                      บางสิ่งอาจ  ไม่ชัดเจน  เห็นยามนี้
                       แต่คงชี้  ดี,ร้าย  เมื่อภายหน้า
                       คือกฎเกณฑ์  วัฏฏะ  กติกา
                   ย่อมตรึงตรา  ติดตัว  ทั้งชั่ว,ดี

                ตัดความโลภ  โกรธ,หลง  ปลงให้ตก
              ขุมนรก  สวรรค์รู้  อยู่ถ้วนถี่
              อย่าระเริง  เหิมท้า  อเวจี
          ทางชีวี  ควรสะอาด  ปราศราคิน

                      ยามชีพวาย  กายวอด  มอดแม้เถ้า
                        ใช่จะเอา  ไปได้  ในทรัพย์สิน
                       เหลือประวัติ  ให้คน  ได้ยลยิน
                   สร้างมลทิน  กันไย  โปรดไตร่ตรอง

             อันหัวโขน  สวมเห็น  เป็นมนุษย์
              เพียงสมมุติ  ยกเรา  แทนเจ้าของ
             แท้จริงนั่น  ภาพแสร้ง  แกล้งจำลอง
            เลิกลำพอง  งวยงง  จงละลด

                       ธรรมดา  นรชาติ  มิอาจพ้น 
                           รวยหรือจน  สุดท้าย  ล้วนตายหมด
                       ไม่เลือกเพศ  ผิวพรรณ  แบ่งชั้นยศ
                   ต่างต้องชด  ใช้กรรม  ที่ทำไว้

                       สุนทรวิทย์

[เพรางาย]

เพราะมีบาปจึงเสริมบุญหนุนให้เด่น
เหมือนดำเน้นขาวสว่างกระจ่างใส
บาปก็มีดีบ้างช่างสอนใจ
ยามแวะใกล้ไหวหวั่นพรั่นพรึงนัก

สิ่งให้คุณมากมีก็มีโทษ
หากคนโฉดคิดใช้ให้ทุกข์หนัก
บ้างแหนหวงตั้งค่าประสารัก
กลายเป็นกักขังปิดผิดที่ทาง

มีด้วยหรือสิ่งดีไม่มีโทษ
มีด้วยหรือสิ้นประโยชน์ไปทุกอย่าง
อย่าหลงกลก่นคำภาพอำพราง
เอาใจวางอย่าวางใจในบาปบุญ

[sunthornvit]

คนอ้างบุญ  ใจหยาบ  สร้างภาพหลอน
ห่มจีวร  กลิ้งกลอก  ออกต้มตุ๋น
คนมากมาย  คำนับ  เชื่อสรรพคุณ
ยอมทำบุญ  หนุนตาม  ความศรัทธา

เรื่องชั่ว,ดี  มีหลาก  ยากแยกแยะ
ความเหลาะแหละ  ของคน  ปนตัณหา
ยากนักจัก  วินิจ  พิจารณา
มองแต่หน้า  ไหนจะซึ้ง  ถึงจิตใจ

สุนทรวิทย์

[บูรพาท่าพระจันทร์]

เพราะมีบาปจึงเสริมบุญหนุนให้เด่น
เหมือนดำเน้นขาวสว่างกระจ่างใส
บาปก็มีดีบ้างช่างสอนใจ
ยามแวะใกล้ไหวหวั่นพรั่นพรึงนัก

สิ่งให้คุณมากมีก็มีโทษ
หากคนโฉดคิดใช้ให้ทุกข์หนัก
บ้างแหนหวงตั้งค่าประสารัก
กลายเป็นกักขังปิดผิดที่ทาง

มีด้วยหรือสิ่งดีไม่มีโทษ
มีด้วยหรือสิ้นประโยชน์ไปทุกอย่าง
อย่าหลงกลก่นคำภาพอำพราง
เอาใจวางอย่าวางใจในบาปบุญ

มิวางใจ ในบุญ การุณย์จิตต์
ควรสนิท ชิดชั่ว ให้หัวหมุน?
น่าระคาง มิวางใจ ในเรื่องบุญ
หากไร้คุณ มากโทษ โปรดชี้แจง.../


 

ป.ล.บุญ, บุญ-   [บุน, บุนยะ-] น. การกระทําดีตามหลักคําสอนในศาสนา; ความดี,
   คุณงามความดี. ว. ดี เช่น คนใจบุญ, มีคุณงามความดี เช่น คนมีบุญ.
   (ป. ปุญฺ?; ส. ปุณฺย).



บูรพาท่าพระจันทร์

[เพรางาย]

มิวางใจ ในบุญ การุณย์จิตต์
ควรสนิท ชิดชั่ว ให้หัวหมุน?
น่าระคาง มิวางใจ ในเรื่องบุญ
หากไร้คุณ มากโทษ โปรดชี้แจง.../


 

บูรพาท่าพระจันทร์

ถ้าจะอธิบายด้วยร้อยกรองที่หนึ่งคำสามารถตีความได้ไพศาล 
ก็เกรงว่าจะยิ่งทำให้เข้าใจความหมายต่างกันไปใหญ่
แน่นอนว่าสิ่งที่เป็นบาปและบุญย่อมมีความหมายในตัวมันเอง
เนื่องจากกระทู้กลอนนี้คุณสุนทรวิทย์ตั้งไว้ว่า บาปบุญคุณโทษ
คุณงายจึงแต่งออกมาเป็นกลอนในความหมายว่า
บาปก็มีบุญ  คุณก็มีโทษ

บุญของบาปก็คือ  ทำให้เราเห็นว่าบุญดีอย่างไร
เพราะได้เห็นโทษของการทำบาป
เมื่อต้องไปข้องแวะกับสิ่งไม่ดี
จึงมีเครื่องคอยเตือนใจ

ส่วนคุณก็มีโทษ
คือไม่มีสิ่งใดที่มีประโยชน์อย่างเดียว
ยกตัวอย่างเช่นพลังงานนิวเคลียร์ที่ถูกยกย่องว่า
สามารถผลิตพลังงานไฟฟ้าได้มากมาย
แต่หากเกิดข้อผิดพลาดก็อาจรั่วไหลออกมาทำลายชีวิตผู้คน
หรือกากแร่ที่นำมาผลิตพลังงานนั้น
ก็ไม่สามารถกำจัดด้วยวิธีทั่วไป
มันจะยังคงส่งพลังงานอันเป็นพิษออกมาต่อเนื่อง
แม้ว่าจะหมดหน้าที่ในการผลิตพลังงานไปแล้ว

หรือทองคำที่มีประโยชน์
ได้รับการยกย่องว่ามีราคาดี
จนหลายคนซื้อมาเก็บกักตุนไว้
แทนที่จะได้อวดคนว่ามีของดี
ก็ต้องแอบซ่อนระแวดระวัง
มิฉะนั้นอาจต้องเผชิญกับโจรภัยซึ่งอาจจบที่การสูญเสียชีวิต

บทสุดท้ายคุณงายสรุปว่า
ไม่มีสิ่งใดที่มีแต่ดีหรือไม่ดีเพียงด้านเดียว

มีด้วยหรือสิ่งดีไม่มีโทษ
มีด้วยหรือสิ้นประโยชน์ไปทุกอย่าง

อย่าได้หลงเชื่อเพียงคำใครต่อใครบอกว่า
ว่าสิ่งไหนดีหรือไม่ดี
ให้เอาใจของตนไปพิจารณาก่อน
เพราะมันอาจจะไม่จริงก็ได้

ขอโทษด้วยที่กลอนของคุณงายทำให้เกิดข้อกังขา
แต่ขอย้ำอีกครั้งว่า
กลอนของคุณงายบอกว่า
บาปนั้นมีบุญ  สิ่งที่มีคุณก็มีโทษ
อย่ามองอะไรเพียงด้านเดียว
ไม่ได้บอกว่า  บาปเป็นสิ่งที่ดี  ส่วนบุญเป็นสิ่งไม่ดี

ลองอ่านทวนกลอนคุณงายดูใหม่นะคะ

[บูรพาท่าพระจันทร์]

บุญของบาปก็คือ  ทำให้เราเห็นว่าบุญดีอย่างไร
เพราะได้เห็นโทษของการทำบาป
เมื่อต้องไปข้องแวะกับสิ่งไม่ดี
จึงมีเครื่องคอยเตือนใจ


ก่อนอื่นต้องขอเรียนเช่นกันครับ จากที่ได้ยกตัวอย่างของคุณเพรางายตามข้างต้นมานั้น มิใช่อะไรอื่นเพียงแค่อยากแจงเช่นกัน
ขอยกตัวอย่างแล้วกันครับว่า ถ้าคนที่ทำไม่ดีเช่นพวกปล้นฆ่า เมื่อได้กระทำผิดดังกล่าวแล้วเขาจะอ้างมาว่าที่ได้ทำผิดปล้นฆ่า
ก็เพื่อให้ผู้คนเขาได้รู้จักคุณค่าของบุญมากยิ่งๆ ขึ้น ดังนี้จะเป็นการถูกต้องสมควรหรือไม่อย่างไร และถ้าพวกนี้จะมาขอบรรเทา
โทษ โดยอาศัยข้ออ้างดังกล่าวเล่า จะสมควรถือเป็นเหตุผลอภัยโทษได้หรือไม่

ดังนั้น การเปรียบเทียบว่า"บุญของบาป"นั้น ไม่น่าจะถูกต้องนักครับ เพราะโดยตัวของบาปแล้ว ไม่น่าจะมีผลในทางให้เกิดเป็น
บุญได้หรอกครับ "บุญ"จึงคู่กับ"คุณ" ส่วน"บาป"ย่องต้องคู่กันกับ"โทษ" จึงถูกต้องที่สุด


ด้วยจิตคารวะ


 


บูรพาท่าพระจันทร์

[sunthornvit]

     คงเป็นเพราะผมตั้งหัวข้อกำกวมไปครับ ถ้าจะให้ละเอียดต้องใช้ว่า บาปกับบุญ คุณกับโทษ ครับ
     ภาษากลอนต่างจากภาษาพูดในบางครั้ง จึงสุดแต่ผู้ตีความตีด้านไหนก็มีความหมายและถูกต้องครับ

                                          สุนทรวิทย์

[เพรางาย]

ป.ล.บุญ, บุญ-   [บุน, บุนยะ-] น. การกระทําดีตามหลักคําสอนในศาสนา; ความดี,
   คุณงามความดี. ว. ดี เช่น คนใจบุญ, มีคุณงามความดี เช่น คนมีบุญ.
   (ป. ปุญฺ?; ส. ปุณฺย).



บูรพาท่าพระจันทร์
[/i][/font][/size][/color][/center]

ขอบคุณสำหรับคำชี้แจง
บาปก็คือบาป  บุญก็คือบุญ
สิ่งที่ไม่ดีอย่างไรเสียก็ไม่ดี
สิ่งที่ดีถึงใครจะว่าอย่างไรก็ยังคงความดี
จะอ้างว่าทำบาปเพื่อเอาบุญคงไม่ได้อย่างที่คุณว่า

คุณงายเพียงแค่เลือกใช้ความหมายของคำว่า บุญ 
ตรง      บุญ, บุญ-   [บุน, บุนยะ-] . ว. ดี    (ป. ปุญฺ?; ส. ปุณฺย).

คือใช้ในกรณีที่ต้องการหมายถึงข้อดี  มิได้หมายความว่าการทำบาปเป็นสิ่งที่ดีค่ะ
ขออภัยที่ทำให้กระทู้นี้ยืดยาวโดยปราศจากบทกลอนนะคะ


เวลาแต่งกลอนต่อกระทู้
คุณงายไม่ค่อยอย่างแต่งแนวเดียวกับที่เริ่มต้น
อยากลองเสนอความเห็นที่ต่างมุมหรือเพิ่มเติมมากกว่า
ตรงนี้คือข้อสนุกของการแต่งกลอนค่ะ
คุณสุนทรวิทย์ตั้งกระทู้ได้ดีแล้ว
ไม่งั้นคงไม่ทำให้คุณงายนึกอยากต่อความได้หรอก

[เอ๊พ]

ดีดี ชอบครับ กดไล๊ค์ให้ครับ- (ไม่รู้เป็นแบบไหนแล้ว)
กระทู้นี้ ไม่มีกลอน แต่ก็ได้แนวคิด มากมาย
*สัจธรรมหนึ่งคือร้อยกรองอาจเข้าใจไม่ถึงแก่นเท่ากับร้อยแก้ว*

 

มานี่ครับ ..ปุจฉา ว่า
*สี่คนหาม
สามคนแห่
หนึ่งคนนั่งแคร่
สองคนมาพาไป
คืออะไรครับ 

เหมือนจะตรง แต่ไม่ตรงทีเดียวกับกระทู้คุณสุนทรวิทย์..ครับ