ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[เพรางาย]

คราพรากจากไกลจึงได้เห็น
ดีด้อยที่เป็นสำนึกค่า
อยากยื้อยึดจับกลับคืนมา
แต่วันเวลาเคยคอยใคร

จำตรองมองเท้าที่เหยียบหยัด
พื้นราบแน่ชัดหรือเคลื่อนไหว
ประคองกายอยู่สู้ต่อไป
ปรับพื้นปรับใจไปพร้อมกัน

[hort39]

เคยมีมวลหมู่มิตรสหาย
หญิงชายร่วมกลอนอักษรฝัน
เวลาล่วงเลยไปกลายเงียบงัน
ภาพสวรรค์รางเรือนเหมือนไม่มี

เฝ้าคอยสายน้ำไหลคืนกลับ
ยิ่งไหลเลยลับเร็วรี่
วันเคลื่อนเดือนคล้อยนานปี
คอยอยู่อย่างนี้ที่เดิม..

[พิกุลแก้ว]

ใจหวนครวญพิศให้คิดถึง
เรื่องติดตราตรึงถึงวันเก่า
เวลาพาเคลื่อนบิดเบือนเอา
ความโศกความเศร้านั้นเข้ามา

วันวานผ่านพ้นจนลับล่วง
คอยปลดบทบ่วงความห่วงหา
ต้องก้าวต่อไปในเวลา
วันนี้ วันหน้า ไม่แน่นอน.

[บอม ซอง ดุ๊ก]

~สู่หนใด~ 



หันมองย้อน...ตอนตน..สับสนจิต
หันมองทิศ...คิดครวญ...แล้วหวนใหม่
หันมองเรื่อง...เบื้องหลัง...เคยพลั้งไป
หันมองใจ...ในห้วง...ห่วงอาทร


ย่ำตามรอย...ร้อยพัน...อันแกร่งกล้า
ย่ำตามแสง...ศรัทธา...ค่าเสี้ยมสอน
ย่ำตามกรรม...กำหนด...ทุกบทตอน
ย่ำเพื่อย้อน...คืนค่า...คำว่า.."คน" 
 


 
บอม ซอง ดุ๊ก

[รัตนาวดี]

คราพรากจากไกลจึงได้เห็น
ดีด้อยที่เป็นสำนึกค่า
อยากยื้อยึดจับกลับคืนมา
แต่วันเวลาเคยคอยใคร

จำตรองมองเท้าที่เหยียบหยัด
พื้นราบแน่ชัดหรือเคลื่อนไหว
ประคองกายอยู่สู้ต่อไป
ปรับพื้นปรับใจไปพร้อมกัน

...เวลาผ่าน กาลเตือน ไม่เหมือนเก่า 
ความเหงียบเคล้า เอาจินต์ โบยบินฝัน
ภาพเวลา คราอยู่ คู่เคียงกัน
รัก,สนุก,สุขครั้น มอบมั่นใจ...

...อยากให้วัน หวานชื่น หวนคืนกลับ
พร้อมรักรับ ปรับห่วง ในช่วงใหม่
อุปสรรค ผลักพราก การจากไกล
รักวันนี้ ที่ใฝ่ ทำใจรอ...

รัตนาวดี

[เมฆา...]

               

              ประดู่ทิ้งทวนลม

๐ เด็ดใบประดู่ทิ้ง         ทวนลม
เหมือนดั่งเด็ดลั่นทม     ทุ่มคล้อย
ไร้สิ้นซึ่งค่าชม              ชื่นชิด ติดนา
หอมหั่นบั่นบิดย้อย       ยับเยื้องแย้งยวน

๐ วงเวียนวนว่ายว้าง      วังเวง
ลมลัดพัดครื้นเครง        เคร่งนี้
บัดดลหล่นลงเลง         ลอยเลื่อน หลุดนอ
ทิ้งช่วงช้ำร่ำชี้               ที่ข้าอารมณ์

๐ คิดไปใจเจ็บเพ้อ         ผัวผัน
ติดหล่มตมรำพัน          เพ่งแพ้
เกินเอื้อมเลื่อมลายทัน   ทุกข์ปรับ จับเฮย
จำตัดหัดไขแก้              กิ่งเศร้าเราเอง
 
๐ จึ่งมองประดู่ย้อย       ยวงยาว
ลีละวดีดาว                    ดอกนั้น
ไยต้านผ่านลมราว         รากยึด ติดพ่อ
ฤาจักสอนอกรั้น            ซุ่มแจ้งนัยที ฯ