ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[กังวาน]

พลิกตัวตื่นฟื้นตนโอ้คนรัก
เธอมาหักช่องหนีไม่มีเสียง
รีบคว้าย่ามคว้ากระเป๋าเอาเสบียง
เดินตัวเอียงมาลงตรงสะเดา

เคยนั่งข้างย่างมัจฉาน้ำปลาหวาน
สะเดาบ้านกินแกล้มแนมตัวเจ้า
มาบัดนี้มิมีเสียงมีเพียงเรา
ส่วนตัวเขาเข้าปีนังพี่นั่งมอง

[ดาว อาชาไนย]

นามปีนังปีนี้หรือปีไหน
คงจะไม่มีเราเคล้าคู่สอง
เมื่อปีนี้เป็นปีที่เธอปอง
จะจับจองคู่ชีวีที่ปีนัง

เปลี่ยนผันวันเดือนปีที่คล้อยเคลื่อน
เธอคงเลือนลืมซึ้งถึงความหลัง
ชายที่โน่นหมายปองต้องระวัง
จะเหมือนดังน้ำบ่อหน้าหาไม่เจอ

ดาว อาชาไนย

[Prapacarn ❀]

หนีข้ามไปปีนังยังมีสิทธิ
รักมีพิษฝั่งไทย..จนใจสะเหล่อ
จะมุ่งไปมะละกา,กัวลาลัมเปอร์
มีคนเสนอ"ประไหมสุหรี" ที่อยากเป็น

แซมค่ะ

[--ณัชชา--]

เป็นประไหมสุหรีที่แดนใต้
อกคงไหม้หมองหม่นทุกคนเห็น
ต้องนั่งรอราชาพาลำเค็ญ
ทั้งเช้าสายบ่ายเย็นไม่เห็นเงา

เป็นด้วยมเหสีท่านมีเยอะ
กว่าจะเจอะสักหนต้องทนเหงา
ตกอยู่ในกรงทองหมองซึมเซา
คงต้องเศร้าดายเดียวนอนเหี่ยวตาย

--ณัชชา--

 

[ดาว อาชาไนย]

น้องณัชชาคนดีนี่คิดถูก
ไม่ยอมปลูกต้นรักที่หลากหลาย
กลัวแห้งเฉาเปล่าเปลี่ยวอยู่เดียวดาย
รักพี่ชายดีกว่ามาทุกวัน

จะพาชมหนังดีที่โรงใหญ่
โปรแกรมไหนมิพลาดขาดสุขสันต์
เสาร์อาทิตย์มีรอบเช้าเราชมกัน
วันสำคัญรอบบ่ายกรายไปดู

มิให้น้องต้องเหงานอนเปล่าเปลี่ยว
เราไปเที่ยวชายหาดสะอาดหรู
น้องบอกน่ารื่นรมย์ชมปลาปู
อยากควงคู่กับพี่ที่ชายทะเล

ดาว อาชาไนย

[yaguza]

เป็นปะไหม สุหรี ไม่ดีดอก
จะขอบอก เธอนั้น ให้หันเห
มีมากมาย ชายหนุ่ม ที่ทุ่มเท
พร้อมกล่อมเห่ ปลอบขวัญ วันคืนเรือน

ตามมาถึง ปีนัง หวังพบหน้า
อนิจา มาไกล เราไร้เพื่อน
จึงขอกล่าว เล่าคำ เพื่อย้ำเตือน
อย่าลืมเลือน รอยอดีต ที่กรีดใจ

เกาะปีนัง นามเสนาะ ว่าเกาะหมาก
คนหมู่มาก ทำกิน ถิ่นอาศัย
ก่อนนี้ยัง เป็นเขต ประเทศไทย
มาตัดให้ ฝรั่งเศส ดังเหตุการณ์

ประวัติศาสตร์ ชาติไทย ในอดีต
เขาเขียนขีด บอกกล่าว หรือเล่าขาน
เฝ้าตรองตรึก ศึกษา มาช้านาน
ถูกรุกราน แผ่นดินไทย ไปกี่คราว

.......ยากูซ่า........

[ปู่ริน]

ประเทศไทยจะเสียใจอีกกี่ครั้ง
ปัจจุบันนี้ก็ยังดังอื้อฉาว
ครั้งต่อไปเสียให้ใครกันอีกเล่า
มาบอกกล่าวเตือนจิตคิดให้ดี

ถึงดอนรักรักติดหล่มมิอาจถอน
รักลุ่มดอนตื้นเขินเมินหน้าหนี
รักกันมาเป็นเวลาตั้งหลายปี
รักติดหนี้จึงติดหล่มจมดอนรัก

                         ริน ดอนบูรพา
                              ๑๙ ก.พ. ๕๕

                                                      รักพี่ ...ต้องหนีพ่อ  แต่ขอให้รักประเทศไทย ...ฮิ ฮิ

[ปู่ริน]

ถึงวัดมุจลินทรวาปีพระวิหาร
ลูกกราบกรานขอพรตอนอกหัก
"หลวงพ่อดำ" อำนวยชัยพี่ทายทัก
ช่วยปกปักคุ้มครองป้องกันภัย

หลายปีแล้วมิได้มาเที่ยวที่นี่
ปัตตานี แดนดิน  กว่าถิ่นไหน
"หลวงปู่ทวด" วัดช้างให้ไปไม่ไกล
มากราบไหว้ทุกหนพ้นภัยพาล

อุปสรรคทุกสิ่งให้รอดพ้น
มีโอกาสมาอีกหนช่วยลูกหลาน
คุ้มภัยครู ประชาชน ดลบันดาล
เหล่าทหารให้มีสุขทุกครอบครัว

                           ริน ดอนบูรพา
                                ๒๐ ก.พ. ๕๕

[/font]

[landseaairza]

แต่งเพราะหลายคนเลย

[ดุลย์ ละมุน]

มีจันทราราตรีนี้เป็นเพื่อน
มิเคยเลือนคืนเหงาดาวสลัว
ไกลนงนุชสุดอาลัยใจระรัว
คืนเมามัวกลัวเจ้าจะหนาวใจ

รัตติกาลเลือนลางสางอุษา
คืนย้อนมาสงขลาเมื่อฟ้าใส
ชมธรรมชาติหาดทรายแก้วแพรวรำไพ
ก็คล้อยใจลำพึงหาแก้วตาขวัญ

ก่อเม็ดทรายเรียงรายเป็นปราสาท
จินตวาดพริ้งพราวราวภาพฝัน
เป็นเจ้าชายเป็นเจ้าหญิงวิ่งเย้ากัน
สุขสวรรค์ครื้นเครงละเลงทราย

[--ณัชชา--]

มาถึงรัฐเคด้าเวลาเช้า
ช่างเงียบเหงาดวงแดเหมือนแพ้พ่าย
รักที่เคยวาดหวังพังทลาย
เมื่อเขาหายหน้าหนีฤดีตรม

โอ้บุหงารายาสุดว้าเหว่
ชีวิตเร่เรื่อยไปไม่สุขสม
เปรียบมาลีไร้ค่าไม่น่าชม
ต้องซานซมจากถิ่นแผ่นดินไทย

แวะตึกปิโตรนาสอนาถล้น
ดูหรือคนเคยรักกลับผลักไส
ทรมานทั้งตัวทั้งหัวใจ
ยามห่างไกลใจเหงาเศร้าอาวรณ์

--natcha--

 

[สะเลเต]

เปรียบมาลีไร้ค่าครารักล่ม
ต้องซานซมจมปักรักวันก่อน
เธอเปลี่ยนผันปันใจไร้แน่นอน
เริ่มสั่นคลอนถอนตัวและหัวใจ

มองตึกปิโตรนาสวันขาดรัก
หมดที่พึ่งพิงพักรักหมองไหม้
ต้องเหว่ว้าอาดูรสูญรักไป
ทอดสายตาอาลัย..ไยลืมกัน

---สะเลเต---

[กังวาน]

ปิโตรนาสยังมีคู่อยู่เคียงข้าง
มีใครบ้างร้องไห้เฝ้าใฝ่ฝัน
เธอทิ้งไปไม่มามองแล้วสองจันทร์
อีกกี่วันจะได้กลับไปนับดาว

อยากปีนป่ายตะกายตึกนึกอิจฉา
กระโดดมากลัวเจ็บมันเหน็บหนาว
คอยบุหงารายาจนฟ้าพราว
ไม่ได้เรื่องได้ราวเลยเข้านอน

[yaguza]

อยากติดตาม ทูลหัว กลัวจะหลง
จึงหยุดลง ตั้งหลัก เพื่อพักผ่อน
มาหลงพลัด ซัดเซ พเนจร
เธอแรมรอน จากเรา เข้ามาเลย์

อยากไปเที่ยว เก็นติ้ง ซิ่งกระเช้า
จะไปเข้า คาสิโน โอ้โฮเท่ห์
คิดถึงเจ้า เศร้าใจ ไม่ฮาเฮ
ช่างว้าเหว่ เหลือเกิน เมื่อเดินทาง


......ยากูซ่า......

[--ณัชชา--]

จากเกนติ้งไปโกตาสุดว้าเหว่
ต้องหันเหถึงท่าเมื่อฟ้าสาง
เสียงสายลมพัดไกวเหมือนใครคราง
เราต้องร้างห่างกันแสนหวั่นใจ

การเดินทางจากแผ่นดินอาจสิ้นสุด
แต่รักเราไม่รู้หยุดตรงจุดไหน
รู้เพียงว่าถ้าต้องพรากจากกันไป
ฉันจะอยู่อย่างไรเมื่อไร้เธอ

--ณัชชา--

 

[สะเลเต]

จากคนเหงาเฝ้ารอขอเห็นหน้า
ใจแห้งโรยโหยหาไม่กล้าเผยอ
มองหนทางข้างหน้าเริ่มพร่าเบลอ
สิ่งพบเจอเจ็บนัก...รักถูกลืม

สิ้นไร้เธอคงโศกวิโยกช้ำ
รักวานวันฉันจำย้ำสุดปลื้ม
ต้องคืนใจให้เขาเราแค่ยืม
รักด่ำดื่มคงมลาย...ใจสุดช้ำ

---สะเลเต---

[ดุลย์ ละมุน]

เป็นเพราะใจใฝ่รักมิหักห้าม
เหมือนเสี้ยนหนามตำห้วงบ่วงถลำ
รอยรักคุดดุจไฟไหม้ระกำ
ช่างตอกย้ำจำเจ็บเหน็บฤดี

คืนนภาเดือนดาวสกาวฟ้า
มองจันทราคล้ายหน้ามารศรี
ยังจำจดหยดย้อยถ้อยวจี
ต้องราคีหมองหม่นเพราะคนลวง

มิอาจข่มนิทราในคราเหงา
ต้องซึมเศร้าหลงเงาที่เฝ้าหวง
น้ำตาหยดรดรินสิ้นแรงทรวง
สุดจะตวงตักรักมากักชม

เดินถลำย่ำไปในคืนหนาว
เส้นทางยาวก้าวไปฤทัยขม
เห็นคู่รักหยอกเย้าเรายิ่งตรม
เพียงลิ้วลมบาดไล้ใจละลาย

ที่โกตาคราดึกยิ่งคึกครื้น
ทุกค่ำคืนโชว์แสดงแสงสีสาย
รีบานา อูบีก้องร้องทักทาย
ว่าเดือนหงายแม้นสว่างอาจพร่างมัว

คืนนี้หนอข้าขอจะได้ไหม
ขอพักใจตรอมตรมจมสลัว
วันพรุ่งนี้ฟ้าใหม่คงหายกลัว
ถนอมตัวบำรุงใจไว้ก้าวเดิน

***ปล. รีบานา อูบี คือการแสดงโชว์การเล่นกลองยักษ์ ที่ เมืองโกตาบาห์รู รัฐกลันตัน

[--ณัชชา--]

อยู่โกตาบารูอดสูยิ่ง
ด้วยใจจริงไม่ย่างกรายด้วยอายเขิน
ยังจำวันพี่ยาพาเที่ยวเพลิน
สุขเหลือเกินสองเราเคล้าเคลียคลอ

“Fantastic" แห่งนี้มีความหลัง
เธอคงยังจำได้หรือไม่หนอ
ใครคนหนึ่งเศร้าสร้อยเฝ้าคอยรอ
ฝากคำพ้อถึงเขาว่าเหงาใจ

--ณัชชา--

 

[ดอกกระเจียว]

เรามาอยู่"โนนขี้กลิ้ง"บ้านพิงพัก
ในสำนักชาวนาให้อาศัย
เพื่อนมาหาสุราขาวแก้หนาวใจ
จึงก่อไฟไก่มีที่ซื้อมา

ได้เสื่อนอนหมอนมุ้งจากลุงแก้ว
อีกบักแม้วให้ไก่ฟรีเมื่อซื้อหา
เอาตัวหนึ่งต้มข่าแกล้มสุรา
อีกตัวหนึ่งนึ่งเข้าท่ากลิ่นหอมดี

ระหว่างรอจี่ขาไก่ไต-หัวย่าง
จิบเหล้าแกล้มพลางๆเมาได้ที่
น้าป้อตให้อ่อมเนื้อมาก็เข้าที
บักสมดีมีย่างปลาสุรากลม

สุมฟอนไฟกองใหญ่ไว้หน้าเถียง
ก่อนส่งเสียงเคล้าดนตรีอันเหมาะสม
คุกระถังเคาะเข้าไปตามอารมณ์
กลางสายลมกลางฟ้าดาราราย

เรียกอดีตเก่าๆคราวหนุ่มน้อย
เหตุเกิดบ่อยนาของใครที่ไก่หาย
มักลงหม้อลงท้องเพื่อนเรามากมาย
ชักกัญชาสุรารายมิอดโซ

มาวันนี้แก่แล้วหวนแถวบ้าน
ไม่ขอนอนเรือนชานสมใจหมาย
มาเถียงนาหลังเก่าเฝ้าวุ่นวาย
บรรยากาสสบายๆแบบเดิมๆ

[ดาว อาชาไนย]

เป็นความหลังเก่าเก่าเขาคนนั้น
คิดถึงวันเก่าเก่าเข้ามาเสริม
บรรยากาศเก่าเก่าเอามาเติม
เรามาเริ่มใหม่ใหม่ในมาเลย์

จูบแรกแปลกที่แดน Fantastic
เลยโดนหยิกที่ขาจนหน้าเบ้
โทษฐานที่ล่วงล้ำทำเกเร
ทนเสน่ห์ไมไหวใจสุดทน

Fantastic เป็นแดนแสนประหลาด
มีอำนาจผู้ได้ไปทุกหน
อัศจรรย์บันดาลการไปยล
จะเหงาจนใจท้อทรมาน

ดาว อาชาไนย