ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[yaguza]

ถึงบันนังสตา สุดว้าเหว่
เราร่อนเร่ ลงใต้ มาไกลโข
ต้องลาร้าง ห่างกัน เป็นพันโล
มาเด่โด่ โดดเดี่ยว อยู่เดียวดาย

นิราศร้าง ห่างนุช สุดจะหมอง
ผ่านน้ำตก ลือกอง ยิ่งใจหาย
คิดถึงเจ้า ดวงเดือน แม่เพื่อนตาย
น้ำตาชาย ไหลนอง อาบสองปราง

ผ่านมาถึง ถ้ำกระแชง แหล่งท่องเที่ยว
จะแลเหลียว ผู้คน ก็หม่นหมาง
เลยไถล ไปเยือน เขื่อนบางลาง
แต่หาคน เคียงข้าง ยังลางเลือน

.......ยากูซ่า.......

[--ณัชชา--]

ทุกคำเอ่ยออกมายิ่งกว่าเจ็บ
ช่างหนาวเหน็บหัวใจใครจะเหมือน
คำสัญญาบอกไว้จะไปเยือน
กลับบิดเบือนไม่จำคำสัญญา

มองดูเขื่อนบางลานสะท้านจิต
คำมิ่งมิตรบอกไว้จะไปหา
แต่นี่กลับผ่านเลยทำเฉยชา
ต้องก้มหน้าคอยเปล่าสุดเศร้าใจ

--natcha--

 

[ดาว อาชาไนย]

ชื่อบางลานหรือบางลางก็บางร้าง
น้ำเต็มอ่างอาเพศเหตุไฉน
น้ำจิตเธอมากล้นท้นหทัย
รินมาให้หล่อเลี้ยงเพียงนิดเดียว

อยากจะหาอยากพบก็หลบหน้า
มิรู้ว่าอยู่ไหนให้เฉลียว
แล้วมาพ้อต่อว่าน่า..นักเชียว
เขาตามเกี้ยวอยู่นี่..อย่าขี้โกง

ดาว อาชาไนย

[--ณัชชา--]

ถ้าตามจีบจริงจังดั่งคำว่า
ใยหลบหน้าหนีหายเหมือนพรายโหง
เกิดความต่างของใจไม่เชื่อมโยง
ทางรักโค้งเคี้ยวคดสลดใจ

น้ำจากเขื่อนเทียบได้น้ำใจน้อง
มันท่วมนองเย็นฉ่ำเช่นน้ำใส
แต่พี่กลับไม่รับมันทำฉันใด
เฝ้าส่งให้ทุกทีแต่พี่เมิน

เดินทางสู่บาเจาะลัดเลาะผ่าน
ต้องซมซานหวั่นไหวใจสุดเขิน
เหนื่อยกายใจจริงหนอท้อเหลือเกิน
เมื่อต้องเดินทางไกลไปยี่งอ

--ณัชชา--

[ดาว อาชาไนย]

ชื่อตำบลดังเดือนยี่พี่คอยน้อง
หวังจะจองจับคู่สู่ห้องหอ
นี่ก็เข้าเดือนสามตามพะนอ
จะต้องรอรสหวานนานเท่าไร

ถึงยี่งออย่าหน้างอพอพบพี่
ขอชื่อนี้เพียงตำบลของคนใต้
ถ้ายี่งอหน้าง้ำพาช้ำใจ
มิอยากไปยี่งอขอเปลี่ยนทาง

ดาว อาชาไนย

[--ณัชชา--]

อยู่ยี่งอรอคนฝั่งธนฯกลับ
เขาลาลับจากไกลใจหมองหมาง
คนยี่งอหนาวเหน็บเจ็บระคาง
ทนอ้างว้างเหงาใจไม่วายเว้น

เดินทางต่อถึงยะกังทางฝั่งเหนือ
ยืนดูเรือใบโล้โต้คลื่นเล่น
จนอาทิตย์ส่องจ้าเพลาเพล
จึงหลบเร้นขึ้นโป๊ะไปโต๊ะแดง

ถึงชายหาดราทัสรีบจัดของ
ใจหม่นหมองอับเฉาเขาหน่ายแหนง
สัญญาใจบอกไว้ไม่เปลี่ยนแปลง
เขากลับแบ่งหัวใจให้ใครครอง

ผ้าบาติกผืนงามยังจำมั่น
ลวดลายมันสดใสไม่มัวหมอง
เป็นรูปปลาเล่นลายด้วยไหมทอง
ยามได้มองจิตคำนึงถึงไม่วาย

เดินทางถึงตากใบใจขื่นขม
รักคงล่มเหลวแหลกแตกสลาย
ฝันที่เราเคยสร้างพังทลาย
เมื่อย่างกรายไกลโขสู่โก-ลก

--ณัชชา--

[yaguza]

ถึงโก-ลก พกเหล้า เอามาด้วย
คงจะช่วย คลายช้ำ ระกำอก
ทั้งเขาเขิน เนินท่า เป็นป่ารก
ยิ่งสะทก อกไห้ ไทยด้วยกัน

ไฉนเลย แดนดิน ถิ่นด้ามขวาน
ถูกล้างผลาญ เข่นฆ่า ให้อาสัญ
ไทยต่อไทย รบรา เข้าฆ่าฟัน
ดั่งนรก ลงทัณฑ์ ให้บรรลัย

ตัดสินใจ ลาจาก ไม่อยากอยู่
แต่ไม่รู้ เคว้งคว้าง ไปทางไหน
เข้ามาเล ไกลมาก ไม่อยากไป
กลับตากใบ ดีกว่า หาที่นอน

.....ยากูซ่า.....

[--ณัชชา--]

ยากูซ่าขี้เมาเราแสนเบื่อ
พ่อเรือเกลือยอดแย่เอาแต่ถอน
ไม่สนอกสนใจในบังอร
หรือเป็นหนอสุราระอานัก

ต้องข้ามไปมาเลซัดเซบ้าน
ต้องเข้าด่านสะเดาฉันเหงาหนัก
ด้วยไม่อยากจำพรากจากคนรัก
กลัวยิ่งนักกลัวช้ำชอกเขานอกใจ

--ณัชชา--

 

[ปู่ริน]

มาถึงด่านตอนเช้าไม่เข้าด่าน
คิดถึงบ้านคนรักอยู่แห่งไหน
พี่ติดตามถามหานางเดินทางไกล
ท่องเที่ยวไทยตามนงนุชจนสุดเขต

จากลพบุรีมานรามาถึงถิ่น
พระตำหนักทักษิณราชนิเวศน์
ศูนย์ศึกษาพิกุลทองลองสังเกต
ศูนย์ฝึกคนทั่วประเทศแหล่งศึกษา

ถึงระแงะแวะกราบพุทธทักษิณ-
มิ่งมงคลแผ่นดิน  ชาติ ศาสนา
ช่วยปกปักคุ้มภัยพี่ก่อนอำลา
ด้วยห่างน้องกานดามาหลายวัน

                           ริน ดอนบูรพา
                                ๑๗ ก.พ.๕๕

[/b][/color]
                                                               ไป  ม่าย ...ไป  ม่าย...ไปใต้  กับพี่....                                         

[--ณัชชา--]

ถึงทักษิณราชนิเวศน์เขตตำหนัก
ราชสถานที่พำนักประจักษ์มั่น
กราบพระมิ่งมงคลดลจิตพลัน
ให้จอมขวัญคืนถิ่นทักษิณเรา

ข้ามไปเยือนเกาะยาวอีกคราวหนึ่ง
ระลึกถึงพี่ยาพาใจเหงา
เคยเที่ยวท่องล่องผ่านธารลำเนา
ต้องสุดเศร้าร้าวฤดีไม่เธอ

--natcha--

 

[ดาว อาชาไนย]

หวังรักรื่นยืนยาวราวชื่อเกาะ
คงเป็นเคราะห์คราวนี้ที่มาเก้อ
เพราะรักสั้นมั่นหมายจะได้เจอ
น้ำตาเอ่ออกเดาะที่เกาะยาว

เคยเกาะแขนแสนรื่นชื่นชมเกาะ
เดินลัดเลาะริมหาดสะอาดขาว
มาครั้งใดได้สุขทุกทุกคราว
ครั้งนี้ร้าวรวดใจให้อาวรณ์

สะพานคอย ๑๐๐ ปีที่เดินข้าม
ยากหาความสุขใจได้ดังก่อน
เหมือนให้คอยร้อยปีนี้แน่นอน
กว่าจะจรบรรจบมาพบกัน

ดาว อาชาไนย

[--ณัชชา--]

เป็นสะพานเชื่อมใจให้มาพบ
ให้บรรจบชีวาพาสุขสันต์
ให้สองใจมีสุขร่วมผูกพัน
รักเราต้องคงมั่นสะพานดาว

ต้องลาแล้วลาถิ่นแผ่นดินแม่
สุดท้อแท้สับสนจนใจหนาว
เข้ามาเลย์สุดช้ำน้ำตาพราว
ไร้พี่บ่าวเคียงข้างอ้างว้างทรวง

--natcha--

 

[ปู่ริน]

ถึงเจ๊ะเหเร่รอนตอนใกล้ค่ำ
เข้าอาบน้ำบ้านเพื่อนเก่าเราห่วงหวง
เคยมาพักบ้านเพื่อนซี้ชื่อพี่ "ดวง"
กำนันช่วงมาทักทายแสนสบายใจ

เพื่อนรู้ข่าวมาเลี้ยงรับหน้าลานบ้าน
สนุกสนานกันเฮฮาหน้าสดใส
ตอนรุ่งเช้าจำลาจากฝากเยื่อใย
ต้องขอบคุณในน้ำใจมิตรไมตรี

มาเจ๊ะเหใยน้องพี่จึงหันเห
ปล่อยให้พี่หลงเสน่ห์แล้วเมินหนี
จำใจลา ลาก่อนน้องคนดี
ต่อจากนี้ไม่โหยหาพาระทม

ถึงตอหลังพี่หวนคิดถึงความหลัง
ตอนเมื่อครั้งอกหักรักขื่นขม
ร่างกายพี่ผ่ายผอมต้องตรอมตรม
ชีวิตล่มบ้านเกือบร้างอ้างว้างจริง

บ้านกำแพงชื่อบ้านมาขวางกั้น
รักสลายถูกกีดกันแม่ยอดหญิง
สุดชอกช้ำกำแพงพังบ้านตะบิง
พี่ยืนนิ่งอ่อนหล้าน้ำตาคลอ...
     
                       ริน ดอนบูรพา
                                  ๑๘ ก.พ. ๕๕

                                                                             

[--ณัชชา--]

บ้านกำแพงแสร้งว่าช่างน่าขัน
ความสัมพันธ์ฝากไว้กับใครหนอ
หรือรักที่มอบให้ไม่เพียงพอ
น้องเฝ้ารอพี่กลับมาลับลา

กำแพงรักกำแพงใจใครคนนั้น
อยากเชื่อมั่นแต่พี่กลับหนีหน้า
ทิ้งให้น้องครองเศร้าเหงาอุรา
น้องโศกาชอกช้ำเพราะคำชาย

--ณัชชา--

 

[สะเลเต]

กำแพงรักสูงชันนั้นกั้นขวาง
คงสิ้นทางท้อนักรักสลาย
เพราะค่าเราใช่เพชรเพียงเกล็ดทราย
รักแทบตายอย่าหวังรั้งเขาคืน

ความเจ็บช้ำย้ำเตือนเสมือนว่า
เราไร้ค่าควรจมคู่ขมขื่น
เมื่อผ่านบ้านกำแพงไร้แรงยืน
จำต้องกลืนระทมข่มเดียวดาย

---สะเลเต---

[กังวาน]

กำแพงกั้นฉันและเธอไยเพ้อพร่ำ
ทุกถ้อยคำก่อสร้างแล้วร้างหาย
เอ่ยคำรักหนักยิ่งหญิงกับชาย
พอบั้นปลายก่อกำแพงสิ้นแรงปีน

จึงขอผ่านบ้านกำแพงใช่แกล้งหนี
น้ำตาปร่ี่นึกถึงเขาเราผิดศีล
เกลืออะไรไม่มีไอโอดีน
แขกกับจีนรักกันมันไม่จริง

[ปู่ริน]

กำแพงพังยังไม่เท่าเจ้าทิ้งพี่
เจ็บครั้งนี้สุดช้ำน้ำใจหญิง
คำก่อร่างสร้างรักแล้วขว้างทิ้ง
น้องให้พี่ทนนิ่งได้อย่างไร

ม่านประเพณีแขกไทยใครขวางกั้น
หากใจเรารักกันหนีไปไหน
รักกันจริงสู้ความจริงความจริงใจ
เราคนไทยควรรักสามัคคี

                       ริน ดอนบูรพา
                            ๑๘ ก.พ. ๕๕

[ดาว อาชาไนย]

คำรักออมเอาไว้ไม่พูดพล่อย
มอบน้องน้อยซึ้งนักรักล้นปรี่
กำแพงแก้วแพรวพรรณวรรณกวี
โอบรักนี้ล้อมเรานานเท่านาน

ความรักไม่หลบลี้หนีไปได้
เพราะหัวใจเราสองครองรักหวาน
ขอให้ฟ้าดินเห็นเป็นพยาน
เพียงอย่ารานสัมพันธ์จงมั่นใจ

ดาว อาชาไนย

[ดอกกระเจียว]

เห็นกำแพงดังแฝงรักตระหนักจิตร
ถึงมิ่งมิตรคราวจากลาที่อาศัย
อยากแอบแฝงกำแพงมั่งเหมือนดั่งใจ
ใต้ต้นไทรฝอยย้อยอันร่มเย็น

อิฐหลายก้อนซ้อนทับนั้นนับหมื่น
โศกสะอื้นดวงหทัยใครแลเห็น
ศิโณทกตกฟ้้าเวลาเย็น
นกกะเต็นกระแตเจ้าเข้าหอคอน

เรามิต่างบ่างผีชะนีหวีด
กับจิ้งหรีดร้องร่ำสุนัขหอน
เมื่อคล้ำฟ้าหาที่พักพิงนอน
จวบรุ่งเช้าจะแรมรอนไปอีกไกล

จึงตัดไม้ขัดใต้ต้นไทรย้อย
สุมขอนไม้ใหญ่น้อยสว่างไสว
ดูดวงดาวพราวพร่างอันอำไพ
อยู่เบื้องบนฟ้าไกลช่างงดงาม

ก่อนจะหลับขับเพลงก๊อบแอนด์ไมค์
พอบันเทิงหัวใจยามวาบหวาม
เข้าดึกดื่นคืนนี้ก็สองยาม
ท่องพุทโธกราบสามแล้วหลับไป

      ฯลฯ

[--ณัชชา--]

เห็นพี่หลับขยับปลุกไม่ลุกตื่น
จำใจฝืนเอ่ยลาน้ำตาไหล
น้องคงต้องห่างเหินเดินทางไกล
ทั้งที่ไม่อยากลาสักคราครั้ง

ผ่านที่ด่านสะเดาเศร้าหมองหม่น
คิดถึงคนเคยอยู่คู่ความหลัง
ต้องลาแล้ลาพี่สู่ปีนัง
น้ำตาหลั่งระทมเศร้าขาดเขาเคียง

--ณัชชา--