ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สะเลเต]

คลื่นกระทบซบฝั่งฟังเกิดเสียง
สองเราเคียงพิงไหล่จำไหมเอ่ย
มองปูลมเล่นคลื่นชื่นชิดเชย
ตาสบตาเช่นเคย...เอ่ยความนัย

เกาะสมุยสิ้นมนต์จนบัดนี้
เพราะว่าพี่ลืมคำทำเมินใส่
น้องเฝ้าคอยพี่มารักษาใจ
ชิดเคียงใกล้...ดั่งทรายคู่ทะเล

---สะเลเต---

[yaguza]

โอ้ยามนี้ มีเพียง เสียงคลื่นสาด
เพราะมิอาจ ร่วมทาง จึงห่างเห
เหมือนการพราก จากฝั่ง ของตังเก
ต้องว้าเหว่ เหน็บหนาว กี่คราวคืน

จากสมุย กลับย้อน มาดอนสัก
หาที่หลัก พักก่อน นอนสักตื่น
แม้อาหาร เข้าปาก มิอยากกลืน
คิดถึงเจ้า ขวัญยืน ฝืนอาลัย


........ยากูซ่า........

[--ณัชชา--]

จากดอนสักบ่ายหน้ามาขนอม
คิดถึงอ้อมแขนนั้นยังหวั่นไหว
เมืองขนอมยึดมั่นผูกพันใจ
ที่บางใครบอกรักปักอุรา

เคยเดินเคียงเคล้าคลอ”หาดคอเขา”
ยามสองเราเล่นน้ำฉ่ำนักหนา
ชมน้ำตกหินลาดสะอาดตา
ยามเหนื่อยล้าเข้าพักค้างถ้ำวังทอง

หาดหน้าด่านด้านเหนือมีเรือข้าม
อาทิตย์ยามย่ำค่ำดูงามผ่อง
สาดแสงสุกสกาวคราเรามอง
ช่างผุดผ่องผุดผาดสวยบาดใจ

ล่องเรือมาท่าข้ามถ้ำเขากรด
สุดรันทดแล้วฉันแสนหวั่นไหว
เคยมีเขาเคียงข้างไม่ห่างไกล
วันนี้ไยไร้เขาเหงาเหลือเกิน

--natcha--
 

[ปาระ]

ถึงเขากรด งดงาม อร่ามเหลือ
มาหยุดเรือ แรมรอน ต้องนอนเถิน
อรุณรุ่ง เรืองรอง ตรองดำเนิน
มุ่งหน้าเดิน วัดเขาธาตุ พิลาสใจ

ดำเนินดง พงไพร แต่ไก่โห่
ผ่านไผ่โพธิ์ พงพี ศรีไสว
อรุณเรือง เมืองป่า พนาลัย
ลืมทุกข์ใจ ไหวหวั่น ไม่สั่นทรวง

กราบเจดีย์ ศรีสม บรมธาตุ
อภิวาท เทเวศ วิเศษสรวง
ช่วยโอบอุ้ม พุ่มรัก ปักแดนดวง
คืนสู้ห้วง รักชื่น รื่นฤดี

[yaguza]

ลาขนอม ยอมแล้ว แก้วตาเอ๋ย
ไม่รู้เลย หรือไร ดวงใจพี่
กลับมาอ้อน งอนง้อ ขอไมตรี
เจ้าไม่มี เยื่อไย ในแววตา

ไม่เหลือรอย อาลัย ไว้ให้เห็น
โอ้เนื้อเย็น เสียที ที่คบหา
จากขนอม ตรอมใจ ไม่สร่างซา
จนล่วงเข้า ท่าศาลา ยังอาลัย


.......ยากูซ่า..........

[--ณัชชา--]

อุทยานเขาหลวงช่วงรอยต่อ
ตั้งตารอท่าศาลาเคยอาศัย
ครั้งที่เราฟันฝ่าวาตภัย
ไม่หวั่นไหวเพราะมีพี่อยู่เคียง

ผ่านน้ำตกกรุงนางทางรกชัฏ
เราเลาะลัดทางชันเข้าขั้นเสี่ยง
สองเรามีความสุขเก็บลูกเนียง
แต่เหลือพียงความทรงจำช้ำกมล

ผ่านถึงนพพิตำคร่ำครวญหา
ไร้พี่ยาเคียงใกล้ใจหมองหม่น
เจ็บปวดใจไร้สุขทุกข์เกินทน
หยาดน้ำฝนปนน้ำตาอย่างพร่าพราย

แวะพักพรมคีรีอยากหนีหน้า
คนไร้ค่าไม่มีซึ่งที่หมาย
มองน้ำตกอ้ายเขียวอย่างเดียวดาย
คอยพี่ชายแต่คอยเปล่า เขาไม่มา

--natcha--
 

[สะเลเต]

รักที่จากพรากไกลไม่อาจย้อน
ถึงวิงวอนแทบตายสิ้นไร้ค่า
ใจที่แตกเป็นเสี้ยวเกินเยียวยา
หมดปัญญารั้งใจ...ให้กลับคืน

กระซิบสั่งยังคอยแม้หงอยเหงา
หญิงคนเศร้าหมองหม่นปนสะอื้น
ด้วยหัวใจไร้รัก...เป็นหลักยืน
ทุกวันตื่นแบกหาม....ความระทม

---สะเลเต---

[ดาว อาชาไนย]

จำจากกันวันคืนสะอื้นอ้อน
หนาวทรวงนอนยามร้างอย่างขื่นขม
วิบากกรรมจำยอมต้องตรอมตรม
ใจที่ซมเคียงข้างไม่ห่างกัน

คิดครั้งเราพักพิงอิงอกแนบ
แขนเราแอบโอบน้องประคองขวัญ
กายเราอุ่นกรุ่นเนื้อเหลือรำพัน
ใจเรานั้นบอกรักปักฤทัย

เหน็ดเหนื่อยนักพักผ่อนนอนเคียงข้าง
กอดเรือนร่างผมนุ่มดังกลุ่มไหม
เวียนจูบทุกเส้นผมจนสมใจ
นอนกอดไว้มิคลายมิหน่ายเลย

มองน้ำตกอ้ายเขียวจึงเปลี่ยวจิต
ร้าวรวดพิษหมองไหม้แล้วใจเอ๋ย
มาโรงหมอขอยาอย่าเฉยเมย
คนคุ้นเคยหมอมารักษาที

หมอเชี่ยวชาญทุกโรคแม้อกหัก
หมอช่วยรักษาให้ได้สุขศรี
อยากจ้างไว้ประจำตัวชั่วชีวี
ทุกเคสนี้ห้าสิบบาทอาจไม่แพง

ดาว อาชาไนย

[--ณัชชา--]

ผ่านอำเภอพิปูนอาดรูเศร้า
สุดเงียบเหงาพี่ยามาหน่ายแหนง
คนที่เคยซึ้งใจไยเปลี่ยนแปลง
เหมือนเธอแกล้งให้ช้ำระกำใจ

ถึงทุ่งสงหลงคอยละห้อยหา
ไม่รู้ว่ายามนี้พี่อยู่ไหน
น้ำตกโยง แสนช้ำร่ำอาลัย
ดั่งน้ำไหลไม่หวนทวนรักคืน

--natcha--
 

[สะเลเต]

ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ต

เธอคงลืมรสของ..."ขนมหวัก"
สิ้นหมดรักหรือไรใจเป็นอื่น
ลืมเรื่องราวความหลังครั้งวานซืน
บางใครยื่น..รักหวานพานเปลี่ยนใจ

สิ้นรัก..ไร้ใยเยื่อมิเหลือซาก
พบเพื่อจาก..จมอยู่คู่หมองไหม้
มิโทษดินโทษฟ้าหรือว่าใคร
เพราะเราใช่...คู่กัน..ฉันรู้ดี

---สะเลเต---

[สล่าผิน]

ณ.ทุ่งสงหลงทุ่งจนยุ่งเหยิง
มัวระเริงร่ายรักสุดหักหนี
อยากจะอยู่ทุ่งสงหลงนานปี
ด้วยหน้าที่ค้างไว้จำใจจร

จดจำไว้ในทุ่งคละคลุ้งรัก
ต่างสลักจิตไว้ไม่ถ่ายถอน
แม้จากไกลใจพี่นี้อาวรณ์
ขอบังอรจงรู้จิตอยู่เคียง

สล่าผิน

[บัณฑิตเมืองสิงห์]

ผ่านทุ่งสงหลงทางอยู่หว่างเขา
จนต้องเข้าห้วยยอดป่าปลอดเสียง
เลาะลำธารผ่านถ้ำซ้ำมองเมียง
ไร้น้องเคียงเสียงพนาพาเหงาใจ

ชมน้ำตกตกหล่นบนโขดหิน
กระแซะดินดินชุ่มนุ่มเพียงไหน
เหมือนเนื้อน้องน้องพี่ที่อยู่ไกล
เหงาพงไพรไพรเหงากลางเขาเนิน

ตะวันแสดแผดแสงช่างแรงกล้า
กระทบหน้าตากิ่วอย่างผิวเผิน
คิดถึงน้องหมองเศร้าเหงาเหลือเกิน
ยังคงเดินเมินป่านึกหน้านาง

บัณฑิตเมืองสิงห์

[ดาว อาชาไนย]

แล้ววนเวียนเพียรตรึกนึกไปทั่ว
ตลอดตัวนงรามงามทุกอย่าง
จึงผูกพันใจได้ไม่จืดจาง
เมื่อยามห่างให้หวนครวญถึงเธอ

จากทุ่งสงสงสัยยามไกลน้อง
มีใครครองคลอเคล้าเฝ้าเสนอ
จะแพ้ความใกล้ชิดคิดปรนเปรอ
หลงละเมอลืมเราที่เฝ้าคอย

วอนเจ้าป่าเจ้าเขาและเจ้าทุ่ง
ใครหมายมุ่งน้องรักจักเอื้อมสอย
ช่วยให้น้องทนคำที่สำออย
อย่าเคลิ้มพลอยพะวงจนหลงคำ

ดาว อาชาไนย

[รัตนาวดี]

...ล่องทางตัด ลัดเข้า นครศรีฯ   
ตั้งใจดี ที่จะ ไหว้พระพร่ำ
ขอพรลูก ผูกศรี ฤดีธรรม   
พ่อโปรดค้ำ ย้ำทาง ปางรักคืน...

...ณ ศาลเจ้า พ่อหลัก ประทักษ์เมือง
พระจตุคามฯ อร่ามเรือง คลายเคืองขื่น
ยามไหว้วน บนสอด อ้อนออดชื่น 
ขอพ่อช่วย ด้วยรื่น คืนรักเคียง...

รัตนาวดี

 

[ปู่ริน]

รถวิ่งไปถึงนครให้อ่อนจิต
ยังหวนคิดถึงน้องพี่ที่แหนหวง
นั่งตาค้างคิดถึงแต่แม่พุ่มพวง
พี่เป็นห่วงงามงอนนอนไม่ลง

อธิษฐานองค์พระธาตุนครศรีฯ
ช่วยรักษาน้องของพี่อย่าไหลหลง
ช่วยอวยพรพี่ทุกวันอย่างมั่นคง
อยู่ยืนยงอีกไม่นานจะกลับมา

                       ริน ดอนบูรพา
                           ๒๗ ม.ค.๕๕
                                     

[สะเลเต]

ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ต

ผ่านห้วยยอดยืนมองทะเลสองห้อง
คลื่นในท้องทะเล...ซัดเซหา-
กระทบฝั่งดังก้องพร่ำร้องมา
แทรกเหว่ว้าอาลัยยามใจฟัง

อยากเอ่ยถามคนดีพี่อยู่ไหน
ผ่านทะเลกว้างไกล....คนไร้หวัง
เหมือนดั่งนกพลัดพรากจากรวงรัง
ใจเซซังพังภินท์....ยามสิ้นรัก

---สะเลเต---

[ดาว อาชาไนย]

ใจทะเลยังครองถึงสองห้อง
หากใจน้องเหมือนนกจึงอกหัก
อีกห้องหนึ่งจงจองครองอยู่พัก
จะสุขนักอย่าเหมือนนกตกจากคอน

ทะเลงามยามชื่นจูบผืนน้ำ
ก็สุขล้ำราวโลมลูบจูบสมร
เวลานี้อ้างว้างห่างอาวรณ์
ยามเข้านอนยังระลึกนึกถึงเธอ

ดาว อาชาไนย

[yaguza]

มาห้วยยอด หมายได้กอด ยอดยาหยี
เจ้าคนดี แล้วไฉน ทิ้งให้เก้อ
แสร้งหลบหน้า ลาไกล ไม่มาเจอ
ปล่อยพี่เพ้อ งมงาย อยู่ฝ่ายเดียว

จากห้วยยอด ทอดอาลัย ใจสิ้นหวัง
สู่เมืองตรัง อีกครา เคยมาเที่ยว
ขนมเค้ก หลายหลาก มีมากเชียว
กาแฟสด ซดเพียวเพียว เดี๋ยวต้องลอง

ทั้งหมูย่าง รสเด็ด หั่นเสร็จสรรพ
ต้นตำรับ เขารัปทาน งานฉลอง
หรืองานเลี้ยง ทั่วไป ใช้รับรอง
รีบเมียงมอง ซื้อหา เอามาทาน


.......ยากูซ่า.......

[--ณัชชา--]

มาเมืองตรังฝังจิตสุดคิดถึง
พิษรักตรึงอุราหวานกว่าหวาน
สัญญารักของเรานานเท่านาน
แสนซาบซ่านทุกครั้งจำฝังใจ

เคยเที่ยวเล่นสุขล้ำถ้ามรกต
งามหมดจดทะเลตรังยังหลงใหล
จูงมือเดินเลาะเขาลำเนาไพร
สุขอื่นใดไม่เท่าเรามีกัน

--natcha--

[yaguza]

พักเมืองตรัง หนึ่งคืน ตื่นแต่เช้า
ไม่มีเจ้า ร่วมเรียง เคียงคู่ขวัญ
อยู่โดดเดี่ยว เดียวดาย มาหลายวัน
ดั่งดวงจันทร์ เคว้งคว้าง เพราะร้างดาว

ออกจากตรัง แรมรอน เมื่อตอนสาย
สู่ทีหมาย คือบ้าน ย่านตาขาว
สงสารรถ พักบ้าง เดินทางยาว
อ้าปากหาว เอนหลังนอน ซ่อนตาดำ


......ยากูซ่า........