ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ดาว อาชาไนย]

มีเพียงรูปเห็นอยู่ดูต่างหน้า
สิ่งเตือนตาเตือนจิตให้คิดถึง
เหมือนห้ามลืมดวงหน้านัยน์ตาซึ้ง
การลืมจึงลำบากยากพรรณนา

รู้ตัวคิดถึงมากอยากคิดถึง
คิดครั้งหนึ่งย่อมดีมีคุณค่า
ถ้านับครั้งประเมินเป็นเ้งินตรา
คงรวยกว่าใครใครในโลกนี้

ดาว อาชาไนย

[ช่วงนี้ไม่ว่าง]

แอบคิดถึง  ตรึงใจ  หวั่นไหวนัก
ด้วยฤทธิ์รัก  เริงร้อน  หรือผ่อนหนี
มันหวิวหวามวาบไหวในฤดี
จะกี่ปี  กี่เดือน ไม่เชือนชา

รักอย่างไร  ใจปัก  รักอย่างนั้น
ทุกคืนวัน ฝันถึง  คะนึงหา
สู้พร่ำเพรียก  เรียกร้อง  ให้น้องมา
แต่แก้วตา  ยาใจ  อยู่ไหนกัน

เพ่งมองรูป  จูบเจ้า  เหมือนเคล้าใกล้
เปี่ยมฤทัย  ไฟรัก  มิพักฝัน
แม้เราต่าง  ห่างเหิน  เนิ่นนานวัน
แต่ใจนั้น  คงคะนึง  เพ้อถึงนาง

 

[yaguza]

เฝ้าคิดถึง ตรึงใจ จนไหวหวั่น
ดวงตะวัน ลับลา จวบฟ้าสาง
ความทรงจำ ย้ำเตือน มิเลือนลาง
นอกหน้าต่าง นกกา ออกหากิน

ฉันลืมตา มองออก นอกหน้าต่าง
อุสาสาง เห็นนก บินผกผิน
หยาดนำค้าง เป็นกรวย ยังรวยริน
หูได้ยิน เสียงสาก จากในครัว


......ยากูซ่า.......

[unclekaew]

แอบคิดถึง  ตรึงใจ  หวั่นไหวนัก
ด้วยฤทธิ์รัก  เริงร้อน  หรือผ่อนหนี
มันหวิวหวามวาบไหวในฤดี
จะกี่ปี  กี่เดือน ไม่เชือนชา

รักอย่างไร  ใจปัก  รักอย่างนั้น
ทุกคืนวัน ฝันถึง  คะนึงหา
สู้พร่ำเพรียก  เรียกร้อง  ให้น้องมา
แต่แก้วตา  ยาใจ  อยู่ไหนกัน

เพ่งมองรูป  จูบเจ้า  เหมือนเคล้าใกล้
เปี่ยมฤทัย  ไฟรัก  มิพักฝัน
แม้เราต่าง  ห่างเหิน  เนิ่นนานวัน
แต่ใจนั้น  คงคะนึง  เพ้อถึงนาง

 

ค่ำนี้เหม่อมองฟ้าปลายหน้าหนาว
มวลหมู่ดาวกระพริบไหวในฟ้ากว้าง
เห็นดวงเดือนยิ่งหวลถึงนวลปราง
รักไม่จางจากไกลใจรำพึง

สายลมเย็นพลิ้วไหวล้อใบหญ้า
ราวกับว่าทวงถามความคิดถึง
ลมพัดแผ่วพรมพรำห้วงคำนึง
ใครคนหนึ่งไกลห่างยังจดจำ

กับสิ่งที่มีค่าส่งมาให้
กำลังใจคำคมอารมณ์ขำ
หลายเรื่องราวงดงามด้วยน้ำคำ
ให้ดื่มด่ำอิ่มอาบกำซาบใจ

อยากจะขอบคุณคืนสักหมื่นครั้ง
ไม่สมดังสิ่งดีๆเธอมีให้
อกอึดอัดคั่งค้างอยู่ข้างใน
จำเจียมใจเจียมคำทนกล่ำกลืน

จึงขอส่งบทกลอนวอนลมฝาก
คิดถึงมาก...รู้ไหม...ข่มใจฝืน
ลมหนาวเยือนเตือนคำในค่ำคืน
ได้แต่ยืนฝากจันทร์จูบขวัญแทน

แก้ว กรุงเก่า

[--ณัชชา--]

ยินน้ำคำรำพันของขวัญจิต
อยากบอกมิตรว่าห่วงสุดหวงแหน
ยังรักเธอหมดใจไม่คลายแคลน
ชายหมื่นแสนไม่ครองใจน้องนาง

อ่านบทกลอนวอนลมมาห่มรัก
อบอุ่นนักสุขกมลจนรุ่งสาง
หวังว่ารักที่ให้คงไม่จาง
หากรักร้างไม่สมคงตรมใจ

--natcha--

 

[เจ้าดอกรัก]

เคยโอบกอดยอดชีวันยามเจ้าหลับ
เคยนอนนับดวงดาราฝากความฝัน
เคยผูกพันเราอิงแอบใต้แสงจันทร์
ต้องไกลกันแสนคิดถึงดวงหทัย
***********************************
อยากสบตาฝากคำหวานตราตรึงจิต
ห้วงนิมิตยามนิทรายังหลงใหล
โอ้ดวงใจเจียนจะขาดสะบั้นไป
น้ำตาไหลเพราะคำนึงถึงเพียงเธอ
************************************
ส่งกลอนรักพร่ำพรอดถึงดวงจิต
ด้วยลิขิตแห่งรักใจฉันเพ้อ
ละเมอฝันครวญหายามไม่เจอ
รักเสมอขออิงแอบแนบชีวา

[บูรพาท่าพระจันทร์]

แอบคิดถึง  ตรึงใจ  หวั่นไหวนัก
ด้วยฤทธิ์รัก  เริงร้อน  หรือผ่อนหนี
มันหวิวหวามวาบไหวในฤดี
จะกี่ปี  กี่เดือน ไม่เชือนชา

รักอย่างไร  ใจปัก  รักอย่างนั้น
ทุกคืนวัน ฝันถึง  คะนึงหา
สู้พร่ำเพรียก  เรียกร้อง  ให้น้องมา
แต่แก้วตา  ยาใจ  อยู่ไหนกัน

เพ่งมองรูป  จูบเจ้า  เหมือนเคล้าใกล้
เปี่ยมฤทัย  ไฟรัก  มิพักฝัน
แม้เราต่าง  ห่างเหิน  เนิ่นนานวัน
แต่ใจนั้น  คงคะนึง  เพ้อถึงนาง

 

พิศเพียงพักตร์ ลักขณา เรขาเขียน
นุ่มนุ่มเนียน ปรางสอง ไร้หมองหมาง
ดวงเนตรพราว ดาวเดือน หม่นเลือนจาง
ซึ้งสะอาง พร่างพราย หาใดปาน

รำพึงเฝ้า เคล้าลูบ จูบกระดาษ
โอ้อนาถ ขาดนุช สุดสงสาร
อยู่แห่งใด ใจพะวง ถึงนงคราญ
ด้วยดวงมาน ซ่านซึ้ง คนึงครวญ

จะเพียรรอ ขอเฝ้า นะเจ้าเอ๋ย
เคียงเขนย เชยชื่น ยามคืนหวน
ขอจุมพิต ขนิษฐ์ชื่น รื่นรัญจวน 
หอมกลิ่นนวล อวลเนื้อ ซึ้งเจือจันทร์.../


 


บูรพาท่าพระจันทร์

[panthong.kh]

แอบคิดถึง  ตรึงใจ  หวั่นไหวนัก
ด้วยฤทธิ์รัก  เริงร้อน  หรือผ่อนหนี
มันหวิวหวามวาบไหวในฤดี
จะกี่ปี  กี่เดือน ไม่เชือนชา

รักอย่างไร  ใจปัก  รักอย่างนั้น
ทุกคืนวัน ฝันถึง  คะนึงหา
สู้พร่ำเพรียก  เรียกร้อง  ให้น้องมา
แต่แก้วตา  ยาใจ  อยู่ไหนกัน

เพ่งมองรูป  จูบเจ้า  เหมือนเคล้าใกล้
เปี่ยมฤทัย  ไฟรัก  มิพักฝัน
แม้เราต่าง  ห่างเหิน  เนิ่นนานวัน
แต่ใจนั้น  คงคะนึง  เพ้อถึงนาง

 

พิศเพียงพักตร์ ลักขณา เรขาเขียน
นุ่มนุ่มเนียน ปรางสอง ไร้หมองหมาง
ดวงเนตรพราว ดาวเดือน หม่นเลือนจาง
ซึ้งสะอาง พร่างพราย หาใดปาน

รำพึงเฝ้า เคล้าลูบ จูบกระดาษ
โอ้อนาถ ขาดนุช สุดสงสาร
อยู่แห่งใด ใจพะวง ถึงนงคราญ
ด้วยดวงมาน ซ่านซึ้ง คนึงครวญ

จะเพียรรอ ขอเฝ้า นะเจ้าเอ๋ย
เคียงเขนย เชยชื่น ยามคืนหวน
ขอจุมพิต ขนิษฐ์ชื่น รื่นรัญจวน 
หอมเนื้อนวล ชวนคนึง ซึ้งเจือจันทร์.../

 

บูรพาท่าพระจันทร์

ร่ำร่ำจะ ขาดใจ วันไกลจาก
จึงทิ้งซาก รูปเก่า ให้เฝ้าฝัน
คนึงหวน อาลัย ไม่เว้นวัน
สุดโศกศัลย์ จากลา ด้วยอาวรณ์

จะพิศไหน ไม่เป็น อย่างที่คิด
คนึงนิจ จิตหวั่น บรรจถรณ์
ดั่งฤทัย จะขาด ลงรอนรอน
ยามจะนอน ร้าวจินต์ ถวิลครวญ
พันทอง