"คนหนีน้ำ"
ข้าวใบเรียว เขียวงาม อยู่ตามทุ่ง
คนบำรุง ปรุงแต่ง เป็นแปลงใหญ่
เริ่มแตกหน่อ กอก้าน เบ่งบานใบ
โบกแกว่งไกว ไหวลม ที่พรมพา
อีกไม่นาน ผ่านไป คงได้เห็น
รวงข้าวเป็น เมล็ดใหญ่ เนื้อในหนา
เหลืองอร่าม งามแท้ ลุแก่ตา
รอเวลา เก็บเกี่ยว ด้วยเคียวคม
จากความหวัง ตั้งไว้ อย่างในฝัน
ก็มีอัน พังหาย สลายล่ม
เมื่อน้ำใส ไหลบ่า ท่วมนาจม
ความระทม ตรมหมอง เข้าครองใจ
น้ำเริ่มปริ่ม ริมคลอง ล้นสองฝั่ง
แล้วก็หลั่ง ล้นเรือน เพื่อนรู้ไหม
เกาะหลังคา ตามอง ปากร้องไป
รีบเร่งไว ใครหนอ พอช่วยเรา
อัตตาหิ อัตตโน นาโถเอ๋ย
เมื่อก่อนเคย ท่องมา ตำราเก่า
ต้องพึ่งตน ทนอยู่ ฝืนสู้เอา
อย่าจับเจ่า เฝ้าขอ รอเมตตา
สองแขนว่าย ตะกายน้ำ ทั้งดำผุด
เร่งรีบรุด มุดว่าย ด้วยปลายขา
แข่งน้ำใส ไหลแรง แข่งเวลา
ด้วยศรัทธา พลัง ความหวังตน
เมื่อถึงฝั่ง รั้งเขื่อน เพื่อนก็ช่วย
หลากหลายหน่วย ช่วยไว้ เพื่อนไม่บ่น
ทั้งข้าวปลา อาหาร ทานเสียจน
พุงนั้นล้น เพราะหิว หน้านิ่วยาน
นาก็ล่ม จมน้ำ ยั่งพร่ำหา
ของมีค่า จมไป อยู่ในบ้าน
อพยพ หลบภัย ใจซมซาน
แม้อาหาร ทานหนอ ก็ไม่มี
มหาซัง นานๆเขียนทีงงครับพี่น้อง
