ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[hort39]

ไม่ได้เรียนเขียนกลอนแต่อ้อนออก
จำเขาบอกลอกเขาเอามาเขียน
สัมผัสนอกสัมผัสในไม่เคยเรียน
แต่พากเพียรเขียนกลอนตอนเมาเมา

ไม่เมาเหล้าก็เมารักสักอย่างหนึ่ง
นั่งรำพึงบทกลอนผ่อนคลายเหงา
ดีดกีตาร์บรรเลงเพลงเบาเบา
รักกับเหล้าเมากลิ้งดริ๊งกันเพลิน

[พิมพ์วาส]

ครามืดค่ำทำท่าพายิ้มแย้ม
กลิ่นคลุ้งแต้งแกมยิ้มปริ่มเขินเขิน
มืดจนรุ่งปรุงเหล้าเฝ้าแต่เดิน
เสียจนเพลินเมินค่ำที่ทำลวง

คราใกล้รุ่งปรุงแต้มแย้มแสงสี
ดวงสุรีย์พลีส่องต้องสรวง
แสงจากฟ้าหล้าสว่างกลางบำบวง
เหมือนจะหน่วงถ่วงรักจักตามบุญ

ดื่มเมรัยนัยน์ตาเริ่มพร่านัก
เรื่องรักรักหักไปแต่วันรุ่น
อ้อนเป็นกานท์จารณ์รสพจน์การุณ
นะพ่อคุณบุญใดแต่ในปาง

[รพีกาญจน์]

ชอบแสดง ละคร เมื่อตอนเล็ก
โตเป็นเด็ก ร้องเฮ ลิเก.บ้าง
แบกกลองยาว สาวรำวง หลงรูปนาง
ออกรับจ้าง ซอ.จ้อย ปอย(งาน)นานา

เคยอยู่วัด คัดคำ ท่องธัมมะ
จบ ม.จะ เรียนครู รู้ภาษา
สอนคล้องจอง สองคำ จำเรื่อยมา
แกล้งใบ้บ้า มารัก เป็น.นักกลอน

 

รพีกาญจน์ 59

[บ้านริมโขง]

เพียงนั่งคิดยามว่างอย่างเงียบเงียบ
เรียงร้อยเรียบภาษาหน้าสลอน
เลยจับวางอย่างเห็นเป็นบทตอน
ตามแบบสอนตอนเรียนเปลี่ยนอารมณ์

ไม่เคยคิดเขียนกลอนตอนสนุก
แต่ยามขลุกอยู่เดียวเปลี่ยวสุดข่ม
ได้ภาษาจากกลอนค่อยถอนปม
ยามตรอมตรมบ่มฟักสลักคำ

จนบัดนี้ไม่เคยมาเอ่ยบอก
ไม่ลวงหลอกบอกใครให้ได้ขำ
ว่าตนคือนักกลอนวอนใครจำ
แต่ตนคือคนทำพร่ำสำเนียง

เป็นทางหนึ่งซึ่งคล้ายช่วยคลายเหงา
อ่านกลอนเขาเฝ้าซึ้งรำพึงเสียง
กลอนเราบ้างวางลงตรงข้างเคียง
คล้ายอายเอียงยามเพี้ยน..คอยเปลี่ยนคำ. 

"บ้านริมโขง"

[ลมหนาว]

อันตัวเราเขารู้คงดูออก
ไม่เก่งหรอกกานท์กลอนอ่อนภาษา
แค่แวะเวียนเขียนเล่นเป็นบางครา
เพื่อผ่อนคลายอุราคราเหงาใจ

เพิ่งฝึกเรียนเขียนกลอนตอนสมัคร
มิใช่นักกลอนเก่งเจ๋งจากไหน
อาจผิดเพี้ยนเขียนอ่านบานตะไท
เพราะยังไกลห่างชั้นขั้นกวี

ด้วยรู้ตัวดีหนอขอบอกกล่าว
มิใช่ดาวเรืองรองผุดผ่องศรี
เป็นแค่นักรักกานท์ลานวจี
แต่งตะบี้ตะบันมันเรื่อยไป

[บูรพาท่าพระจันทร์]

ได้ร่วมเรียง เคียงกัน เยี่ยงขวัญจิตต์
ได้ร่วมคิด สนิทซึ้ง ถึงไหนไหน
ได้ร่วมรัก สมัครมอบ ตอบดวงใจ
ยากมีใคร ไหนกัน แยกบั่นเรา

ทั้งรักเหล้า เมาฤทธิ์ มากพิษสง
ทั้งอนงค์ หลงสุรา พาแผดเผา
หากเสพมาก ยากปลง หลงมึนเมา
สุดท้ายเศร้า เขลาขาน ประจานตน.../



 


บูรพาท่าพระจันทร์

[panthong.kh]

เริ่มเขียนกลอน กาลก่อน เพราะชอบอ่าน
จิตนาการ ตามกลอน สุขเหลือล้น
เลยขีดเขียน เวียนไป ให้วกวน
จิตสับสน เหมือนบ่น อยู่คนเดียว

จึงสืบค้น จากแหล่ง ที่เขาสอน
เข้าบ้านกลอน มาได้ ใจเด็ดเดี่ยว
เขียนผิดผิด ถูกถูก ยุ่งยากเชียว
มีคนเกี้ยว คนแก้ ให้แก่เรา

ไม่นานนัก ก็ชัก เริ่มเข้าที่
ขอบพระคุณ รุ่นพี่ มีใจเจ้า
แต่ตอนนี้ ดีขึ้น เพราะขัดเกลา
แต่งแต่เช้า ยันเย็น เป็นเช่นนี้
พันทอง

[unclekaew]

ยกมือไหว้สวัสดีครับพี่น้อง
ค่อยค่อยย่องเดินมาหาน้องพี่
หิ้วมาด้วยยาดองล้วนของดี
ติดดีกรีโอทอปดูชอบกล

เพิ่งมาใหม่แปลกหน้าไม่กล้าเขียน
จึงวนเวียนอ่านดูอยู่หลายหน
ยอดฝีมือขจรขจายอยู่หลายคน
ล้วนฝึกฝนฝีมือกลอนเมื่อตอนเมา

เพราะเมารักเมาเหล้าทุกเช้าค่ำ
จึงต้องช้ำใจกายไม่คลายเหงา
ระบายความในใจให้บรรเทา
เขียนความเศร้าให้ทราบเป็นกาพย์กลอน

ก็ฉันเป็นนักกลอนซะเมื่อไหร่
ได้แต่ใช้ลักจำคำครูสอน
บันทึกทุกวันคืนนั่งยืนนอน
ยามพักผ่อนเข้าห้องน้ำกลอนตามมา

เขาว่าเป็นนักกลอนอย่านอนเปล่า
จึงเขียนเล่าความบ้างอย่างหรรษา
ขออภัยพาไขว้เขวเสียเวลา
จิบน้ำชาเสียก่อนเพื่อถอนเมา
 

[ส.เชื้อจันทร์]

เราเองก็ไม่ใช่นักกลอน
แต่อักษรร้อยกรองน่าลองยิ่ง
มีสัมผัสมีจังหวะดีจริงจริง
สะกดใจให้หยุดนิ่ง...ฟังทุกครา

เมื่อวัยเยาว์กลอนไหนชอบก็ลอบท่อง
อ่านให้คล่องจนใจภักดิ์รักภาษา
ลองหัดคิดหัดเขียนเพียรเรื่อยมา
กลายเป็นว่า...รักอักษรกาพย์กลอนไป...


...ส.เชื้อจันทร์...

๑๕ ม.ค. ๕๕

[hort39]

เป็นนักกลอนตอนเมาเอามาอวด
เมาเป็นขวด(โซดา)เป็นลังก็ยังไหว
ไม่เมาเหล้าก็เมารักมันหนักใจ
เมาที่ไรได้กลอนสดหลายบทเลย

มาบ้านกลอนตอนแรกก็แปลกหน้า
ต้องเร่งหาเพื่อนพ้องลองเือื้อนเอ่ย
ประชันกลอนประลองกันหมั่นเปรียบเปรย
คนคุ้นเคยทั้งนั้นในวันวาน

แต่วันนี้ห่างหายไม่ค่อยเห็น
ฉันกลายเป็นคนเหงาเฝ้าสุสาน
เห็นอยู่แต่คนเก่งที่เบ่งบาน
สร้างผลงานพุ่้งพรวดกวดแซงไป

[กังวาน]

เขาเขียนกลอนอ่อนหวานอ่านแล้วซึ้ง
กลอนคิดถึงพาเหงาเศร้ารู้ไหม
กลอนอกหักรักไม่เป็นเช่นฉันไง
ปวดหัวใจเพ้อพร่ำเป็นคำกลอน

ถึงมีปีกหลีกหนีมีความฝัน
กลอนของฉันยากจะจบลบอักษร
รักทุกครั้งพังภินท์จินต์สังวร
มาเพื่ออ้อนขอความรักอีกสักที

[hort39]

แม้นไม่ใช่กวีขั้นซีไรท์
ก็พอใจในเกียรติคอยเสียดสี
แมันไม่ได้เทียบขั้นท่านกวี
ก็ยินดีเขียนบทประชดประชัน

แม้นมิได้เป็นกลอนอักษรเลิศ
ก็ขอเปิดประเด็นเป็นสีสรร
แม้นไม่มีใครนิยมชมชอบกัน
ก็ยืนยันแบบนี้นี่ตัวเรา

 

[ทอฝัน]

...มิใช่นักกลอนแต่คือนักกล้า
ใช้ภาษาสื่อชัดขจัดเขลา
ไหลเรื่อยผ่านกาลอีกนานเนาว์
จะเรียกเราว่าอะไรนั้นไม่แคร์

ยอดหญ้าไหวเอนระเนนระนาด
แลระดาษพลิ้วว่อนทั้งอ่อนแก่
ก่อนถมทับโคนต้นไร้คนแล
เพียงอยากแพร่พันธ์ชะอุ่มเพื่อคลุมดิน...

.................//ทอฝัน

[บูรพาท่าพระจันทร์]

มีความรู้ อยู่เพียง ใช้เลี้ยงชีพ
ยามคนงีบ รีบขยับ ลักทรัพย์สิน
ประพฤติตัว ชั่วช้า เป็นอาจิณ
เลื่องระบิล ยินรู้ ในหมู่โจร

อันเรื่องกลอน วอนเว้า ให้เจ้ารู้
เราคือผู้ สู้งาน ชาญผาดโผน
กลอนใครดี มีให้เห็น เป็นต้องโดน
พุ่งกระโจน โหนสะเดาะ เจาะประตู

หากผู้ใด ใครเบ่ง เก่งกลอนนัก
ใคร่รู้จัก ชื่อชั้น อันเลิศหรู
มาแข่งขัน สะบั้นกลอน อ้อนคนดู
เพื่อสดับ รับรู้ ใครครูกลอน.../


 


บูรพาท่าพระจันทร์