13 มกราคม 2012, 01:45:PM |
Prapacarn ❀
|
|
« เมื่อ: 13 มกราคม 2012, 01:45:PM » |
ชุมชน
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : รการตติ, sunthornvit, เมฆา..., พี.พูนสุข, บูรพาท่าพระจันทร์, รพีกาญจน์, กามนิต, กังวาน, panthong.kh, พิมพ์วาส, คอนพูธน, รัตนาวดี, สุนันยา, กวีน้อย ลุ่มน้ำยาว, ขจาริน, ภู กวินท์
ข้อความนี้ มี 16 สมาชิก มาชื่นชม
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
Take my love, take my land Take me where I cannot stand I don't care, I'm still free You can't take the sky from me..
|
|
|
13 มกราคม 2012, 04:05:PM |
กามนิต
|
|
« ตอบ #1 เมื่อ: 13 มกราคม 2012, 04:05:PM » |
ชุมชน
|
เอ่อ...คือว่า เข้าใจว่า... เอ่อเอ่ออ้า แมวหง่าว (เราเขินเขิน) คือตัวผู้หาสาวมาเพลิดเพลิน (แต่ที่เกิน) ทำไมแซมก็หง่าวเป็น
หง่าวหง่าวร้อง แมวหง่าว หง่าวหง่าวร้อง ครือมันจ้องหาสาวหง่าวหง่าวเห็น เรื่องมันจักกะดี๊จั๊กกะเด็น กลอนก็เข็นมายากปากมิไป
คือ...คิดว่า เธอมิเปลี่ยว มิใช่ตัวคนเดียว (หรือไฉน) เหมียวหง่าวหง่าว สาวเจ้าเหมือนเข้าใจ เมี้ยวเมี้ยวเองหรือไร นะสาวแซม
เอ่อ...จึงขีด คำเขียนว่า เอ่อเอ่ออ้า มิได้หง่าว (แต่มาแถม) ลองลายกลอนสดสดเป็นพจน์แจม พอกล้อมแกล้ม นวลเนื้อโปรดเกื้อกูล
กามนิต ๑๓ ม.ค.๕๕
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : กังวาน, panthong.kh, บูรพาท่าพระจันทร์, พิมพ์วาส, พี.พูนสุข, รัตนาวดี, คอนพูธน, สุนันยา, กวีน้อย ลุ่มน้ำยาว, เมฆา..., ขจาริน, รพีกาญจน์, ภู กวินท์, รการตติ
ข้อความนี้ มี 14 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
ความรักแท้จริงมีสีดำดังศอพระศิวะ
|
|
|
13 มกราคม 2012, 04:40:PM |
บูรพาท่าพระจันทร์
|
|
« ตอบ #2 เมื่อ: 13 มกราคม 2012, 04:40:PM » |
ชุมชน
|
เจ้าแมวหง่าว ก้าวขยับ เดินสับขา ร่ายลีลา พาเฉิดฉิน มิสิ้นสูญ ต่างกับเรา เศร้าหทัย ไห้อาดูร ที่เพิ่มพูน ยามนี้ มีแต่ตรม
ถูกทิ้งเปลี่ยว เดียวดาย ด้วยหน่ายแหนง เพียงเพื่อแกล้ง ลวงใจ ให้ขื่นขม หวังพึงใจ ในตัณหา เบี่ยงอารมณ์ ได้สาสม ชมฤทธิ์ พิษสตรี
บูรพาท่าพระจันทร์
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : พิมพ์วาส, พี.พูนสุข, คอนพูธน, รัตนาวดี, สุนันยา, กวีน้อย ลุ่มน้ำยาว, เมฆา..., กังวาน, ขจาริน, รพีกาญจน์, กามนิต, ภู กวินท์, รการตติ
ข้อความนี้ มี 13 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
"สั้น-ตรงเป้า-เร้าใจ"
|
|
|
13 มกราคม 2012, 05:12:PM |
กวีน้อย ลุ่มน้ำยาว
Special Class LV1 นักกลอนผู้เร่ร่อน
คะแนนกลอนของผู้นี้ 41
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 134
การกระทำ สำคัญกว่าคำพูด
|
|
« ตอบ #3 เมื่อ: 13 มกราคม 2012, 05:12:PM » |
ชุมชน
|
นั่นแหละหนอ ชีวิตนี้ มีแต่เศร้า ชีวิตเรา คล้ายคล้ายกัน นะท่านพี่ ผมก็เพิ่ง เจ็บช้ำมา เพราะนารี พิษสตรี แสนร้ายนัก ชักกลัวกลัว
เพราะความงาม เธอเปล่งปรั่ง ดั่งนางฟ้า เธอเลยใช้ มายา หว่านไปทั่ว แค่เธอยิ้ม ใจฉัน สั่นระรัว เธอมายั่ว เลยหลงรัก ปักดวงใจ
แต่พอเงิน กระเป๋า เราเริ่มหมด สุดรันทด เธอดันหนี ไปมีใหม่ เพราะเราจน รักเลยจาง ลาร้างไกล จะมีไหม ใครรักจริง ไม่ทิ้งเรา
กวีน้อย ลุ่มน้ำยาว
[/b]
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : บูรพาท่าพระจันทร์, คอนพูธน, รัตนาวดี, สุนันยา, เมฆา..., กังวาน, ขจาริน, รพีกาญจน์, กามนิต, ภู กวินท์, รการตติ
ข้อความนี้ มี 11 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
13 มกราคม 2012, 09:58:PM |
กังวาน
|
|
« ตอบ #4 เมื่อ: 13 มกราคม 2012, 09:58:PM » |
ชุมชน
|
บนหลังคา.... ฝนเริ่มซาเม็ดแล้ว....เจ้าแมวหง่าว ยังโซเซไส้แห้งท่ามแสงพราว คงศักดิ์ศรี แมวหง่าว..ทุกก้าวเดิน
แซม...(หง่าว..ว..ว..ซะงั้น) 01/12/2012
[/quote] เจ้าแมวอ้วนครวญครางกลางสายฝน มันสับสนชีวิต...คิดแล้วเขิน อาหารมีหลายหลากดูมากเกิน อยากเผชิญโลกบ้างอย่างตั้งใจ
นั่นอะไรผลุบโผล่...โอ้แมวสาว เธอคงหนาวสายฝนทนไม่ไหว มาซุกอกแมวอ้วนอย่ากวนใคร อบอุ่นไอความรักและภักดี
จะแบ่งข้าวแบ่งปลาอาหารถุง เธอเอาพุงฉันเอาหางวางไว้นี่ จะคลอเคลียเลียขน...บ่นไม่มี แล้วขอพี...หง่าว...หง่าว..คลายหนาวเธอ
|
ถ้ารู้สึกพอ ก็เป็นสุขทันที
|
|
|
|