ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุนันยา]

เหมือนโจทย์ตั้ง ทั้งที่ ไม่มีหวัง
จะได้ฟัง คำตอบ มอบมาหา
จากใครหนึ่ง ซึ่งทรวง ห่วงศรัทธา
ว่ารักเรา หนักหนา มาจากใจ

คงได้แต่ฝันหวาน ประมาณว่า
มีรักลอย ล่องมา จากฟ้าใส
หยิบยื่นส่ง ตรงกลาง  หว่างหทัย
อยู่แนบชิด สนิทใน มิไกลกัน

จากห้วงจินต์ ยินคำ พร่ำว่ารัก
ร้อยสลัก ถักทอ ก่อสุขสันต์
ตระกองกอด พลอดย้ำ ร่ำรำพัน
โอ้..ว่ายอด ชีวัน ฉันรักเธอ

ตื่นจากห้วงภวังค์.มานั่งเศร้า
โธ่..เอ๋ยเรา เพียงฝัน เท่านั้นเหรอ
ไม่มีหรอก รักจริง สิ่งหวังเจอ
คงได้แต่ พร่ำเพ้อ...ละเมอครวญ....

“สุนันยา”
 

[พิมพ์วาส]

หลับตาลงตรงเขนยจะหลับฝัน
สุรางค์ปันสรรค์มาลาพาหอมหวน
ผกาหอมดอมจราวผาวรัญจวน
เคยสรวญครวญครางเจียนหมางไป

ใจรอนรอนวอนหาเมตตารัก
อุราหักจักต้องหมองร่ำไห้
ฤทัยตรมซมซานผลาญหทัย
เจียนหวั่นไหวในคำจำนรรจา

[กวีน้อย ลุ่มน้ำยาว]

เหมือนโจทย์ตั้ง ทั้งที่ ไม่มีหวัง
จะได้ฟัง คำตอบ มอบมาหา
จากใครหนึ่ง ซึ่งทรวง ห่วงศรัทธา
ว่ารักเรา หนักหนา มาจากใจ

คงได้แต่ฝันหวาน ประมาณว่า
มีรักลอย ล่องมา จากฟ้าใส
หยิบยื่นส่ง ตรงกลาง  หว่างหทัย
อยู่แนบชิด สนิทใน มิไกลกัน

จากห้วงจินต์ ยินคำ พร่ำว่ารัก
ร้อยสลัก ถักทอ ก่อสุขสันต์
ตระกองกอด พลอดย้ำ ร่ำรำพัน
โอ้..ว่ายอด ชีวัน ฉันรักเธอ

ตื่นจากห้วงภวังค์.มานั่งเศร้า
โธ่..เอ๋ยเรา เพียงฝัน เท่านั้นเหรอ
ไม่มีหรอก รักจริง สิ่งหวังเจอ
คงได้แต่ พร่ำเพ้อ...ละเมอครวญ....

“สุนันยา”


ใครว่าพี่  พร่ำเพ้อ    ละเมอฝัน
พี่สุนันฯ   ดั่งดอกไม้  ที่หอมหวล
เปรียบดั่ง  ดอกราตรี   หอมอบอวล
แสนรัญจวน   หนุ่มหลงไหล    ใคร่เด็ดดม

สุนันยา   ยาใจ   ใยต้องเศร้า
มานั่งเหงา     น้องเกรงว่า    จะไม่สม
หรือว่าใคร    เขามาทำ    ช้ำระทม
หรือใครเขา    มาเด็ดดม    แล้วทิ้งไป


กวีน้อย  ลุ่มน้ำยาว

[/b]

[nisakorn]

ฝันละเมอ เพ้อถึงรำพึงหา

ใครที่ไหน พี่ยา จงมาเผย

เห็นพูดอยู่ หลายหน บ่นเปรียบเปรย

น้องอยากรู้ ใครเอ่ย เผยมาไว


 

[สุนันยา]

หลับตาลงตรงเขนยจะหลับฝัน
สุรางค์ปันสรรค์มาลาพาหอมหวน
ผกาหอมดอมจราวผาวรัญจวน
เคยสรวญครวญครางเจียนหมางไป

ใจรอนรอนวอนหาเมตตารัก
อุราหักจักต้องหมองร่ำไห้
ฤทัยตรมซมซานผลาญหทัย
เจียนหวั่นไหวในคำจำนรรจา

"พิมพ์วาส"

คงไร้รัก จากใครมอบให้ถึง
คงไร้ซึ่งดวงใจ ใครห่วงหา
คงไร้จริง สิ่งหวังดังตั้งตา
คงได้แต่ จินตนา ว่ามีรัก

ฝันดายเดียว เปลี่ยวจิต ลิขิตฟ้า
ฝันตามปรารถนาพาประจักษ์
ฝันคือฝัน เป็นสิ่งยากจริงนัก
ฝันท้วงทัก ว่ารักมี ที่ดวงใจ...

"สุนันยา

[สุนันยา]

ใครว่าพี่  พร่ำเพ้อ    ละเมอฝัน
พี่สุนันฯ   ดั่งดอกไม้  ที่หอมหวล
เปรียบดั่ง  ดอกราตรี   หอมอบอวล
แสนรัญจวน   หนุ่มหลงไหล    ใคร่เด็ดดม

สุนันยา   ยาใจ   ใยต้องเศร้า
มานั่งเหงา     น้องเกรงว่า    จะไม่สม
หรือว่าใคร    เขามาทำ    ช้ำระทม
หรือใครเขา    มาเด็ดดม    แล้วทิ้งไป


กวีน้อย  ลุ่มน้ำยาว

[/b]

ใครที่ไหน เจ้าเอย จะเชยชื่น
ส่งรักยื่น รื่นรมย์ พรมสดใส
มิใช่ดอก พยอม กลิ่นหอมไกล
เพียงดอกไม้ บ้านนา ค่าไม่มี

ใครไหนจะ เด็ดดม ชมสมร
ไร้ภมร มองเมียงดุจเลี่ยงหนี
ทิ้งให้เฉา หล่นลา ล้าเต็มที
ดวงฤดี ฝันเพ้อ..ยากเจอรัก...

"สุนันยา"

[สุนันยา]

ฝันละเมอ เพ้อถึงรำพึงหา

ใครที่ไหน พี่ยา จงมาเผย

เห็นพูดอยู่ หลายหน บ่นเปรียบเปรย

น้องอยากรู้ ใครเอ่ย เผยมาไว


 

ก็ฝันเพ้อ เป็นศิลป์ ด้วยจินต์สร้าง

เพราะอ้างว้าง มิรู้ ใครผู้ไหน

คิดไปเอง ดั่งเพลงพา ว่ากันไป

ไม่รู้หรอกว่าใคร ในความจริง..


"สุนันยา"