ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ภู กวินท์]

เช้าอีกวัน
...........
ณ  คืนที่ราตรีมีสีรุ้ง…
กลิ่นควันคลุ้ง คละเคล้าเหล้า-บุหรี่
บนโต๊ะไม้อีกแล้ว, แก้วบรั่นดี
จุมพิตกับดีกรีแห่งชีวิต
หลบจากงานมาร้านประจำ
บทเพลงแห่งคืนค่ำ กำลังติด
บริกรย้อนถามเหมือนตามคิด
น้ำแข็งอีกสักนิด, เหล้า, โซดา
.....
เสียงแก้วดังเสนาะเคาะจังหวะ
ขณะ ความอ้างว้างอยู่ข้างหน้า
โต๊ะข้างหลังกำลังสรวลเสเฮฮา
จากมายา ล้าฝัน แห่งวันนั้น!
.....
ณ คืนที่สนุก สุขจริงไหม?
รถผ่านไป ผ่านมาหาสวรรค์
ทุกพื้นที่สำราญอยู่นานวัน
หลากเพศพรรณ-พันธะต่างระบาย
.....
หันไปมองซ้าย-ขวาร้านค้าปิด
ท้องฟ้ามืดสนิทชีวิตหาย
เหลือแค่เพียงความฝันอันเปล่าดาย
เพื่อมุ่งสู่จุดหมายอีกปลายทาง
ค่ำคืนที่ซ้ำซากไม่อยากหลับ
สมองปรับวันพรุ่งถึงรุ่งสาง
หลีกหนีค่ำคืนมืดอันจืดจาง
นั่งปล่อยวางวิญญาน ร้านข้าวต้ม!
.....
เหมือนหัวใจหลบหลีก อยู่อีกโลก
เสียงเศร้าโศกเสนาะ กะเทาะบ่ม
มันดังแทรกเข้ามา กับอารมณ์
สู่เรื่องราวคราวขม ระงมนัก
ประหนึ่งว่าวิ่งหนีความดีงาม
สังคมทรามหยามเหยียดเบียดเบียนหนัก
บนถนนความหวัง สู่รังรัก
ท่ามกลางความแตกหัก กระจัดกระจาย
คืนนี้ยังนั่งลงตรงที่เก่า   
สิ้นความเมาลุกเดิน จนเกินส่าย
ผ่านลมหนาวพราวพัดสัมผัสกาย
ใบไม้ร่วงเรียงราย อยู่ปลายทาง
.....
ออกค้นหาสวรรค์เช้าวันใหม่
ดับแสงไฟนีออน เหนื่อยอ่อนร่าง
รังสีแดดแผดเผา สีเทาจาง
ทักทายกันอยู่บ้าง อย่างบอบช้ำ!
.....

 
ภาพจาก อินเตอร์เน็ต

ก็แค่...อารมณ์นี้!

[Music]

ความเจ็บปวดรวดร้าว...ของเช้านี้
เชิญพิรี้พิไร...เอาให้หนำ
ฉันนิ่งเฉยไม่คูณหารหรือขานคำ
เธองึมงำตามอารมณ์ข่มไม่ลง

อธิบายคล้ายแค่...คำแก้ต่าง
รู้ทุกอย่างเธอประชดเพราะหมดหลง
อกเริ่มสั่นหวั่นไหวใจพะวง
ว่าเราคง...จบกันก่อน ค่ำวัน

นึกไม่ออกคำพูดใด?...ให้เธอหยุด
เราสิ้นสุดเพราะชะตา...ช่างน่าขัน
หรือต้องจบ...เพราะพะวงไม่ตรงกัน
เป็นเช้าวันที่เจ็บปวด...ขอบวชใจ

ไม่ทานน้ำทานข้าว...เอาแต่ทุกข์
ขอซ่อนซุกกลอนเศร้า(อย่าเข้าใกล้)
เช้าอีกวัน...สัญญาไม่อาลัย
พร้อมจากไปโดยลำพัง...แม้วังเวง

 

[สิงขร]

เจ้าจะจาก  หากลา  มาสักนิด
จะหวลคิด  นิดหนึ่งนี้  มิหวั่นเกรง
อธิบาย  ยายคำ  นำมาเส็ง
เจ้ายังเคร่ง  เล็งไป  ในเวลา

หรือว่าเจ้า  เล่าไข  ในใจแล้ว
จึงขอแจว  จากจร  เล่นซ่อนหา
ตัดคำพ้อ  ล้อเล่นคน  เป็นมนตรา
จึงจากมา  ไม่ลานำ  แม้คำเดียว

         สิงขร

[/color]

[panthong.kh]

จะจากเป็น จากตาย คล้ายกันหนา
อยากจะลา กลัวหา ว่ามาเกี้ยว
จึงขอหลบ ซ่อนใจ อย่าคิดเชียว
กลัวไม้เรียว อาจารย์ พานหลบมา

อย่าน้อยใจ เลยหนา ยอดยาหยี
ตัวน้องนี้ มีใจ สิเน่หา
รักยิ่งกว่า ฝืนดิน และฝืนฟ้า
รอเวลา ครองชื่น พารื่นรมย์
พันทอง