ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ภูต พเนจร]

      ฉันเพียรพยายามมองเข้าไปในความมืด
หลายต่อหลายครั้ง
สิ่งที่ฉันอยากเห็น...
แสงสว่าง....................ไม่ใช่
ความว่างเปล่า...............ไม่ใช่
สิ่งที่ซ่อนเร้นอยู่ในนั้น.......ไม่ใช่
จิตใจของฉันเอง.............ไม่ใช่
อากาศอันจับต้องไม่ได้......ไม่ใช่

ฯลฯ

...สิ่งที่ฉันอยากเห็น...

...แต่ไม่เคยได้มองเห็น...

...คือ...

..."ความมืด"...

[ภูต พเนจร]

เมื่อฉันมองฟ้า...........ฉันเห็นฟ้า
เมื่อฉันมองน้ำ...........ฉันเห็นน้ำ
เมื่อฉันมองดิน...........ฉันเห็นดิน
เมื่อฉันมองไฟ...........ฉันเห็นไฟ

...แต่...

เมื่อฉันมองไปในอากาศ

ฉัน...ไม่เห็นอะไรเลย!!!





รัก

เธอมองเขา..........เขาก็มองเธอ
เธอสบตาเขา........เขาก็สบตาเธอ
เธอรักเขา............เขาก็รักเธอ

...ทั้งสองแต่งงานกัน...
...และอยู่ด้วยกัน...
...อย่างมีความสุข...

..."จบ"...

[Design with love ᵔᴥᵔ]

เมื่อฉันมองฟ้า.. .
......................... . .ฉันเห็นฟ้า
และไม่เคยคิดว่าจะเห็นเป็นอย่างอื่น
.
.
เมื่อฉันมองดิน.. .
......................... ..ฉันก็ยังเห็นเป็นดิน
และไม่ได้คิดว่า จะเห็นมันเป็นอย่างอื่น
.
.
เมื่อฉันมองอากาศ.. .
............................ . .ฉันมองไม่เห็น
แต่มั่นใจ   ว่า ฉันกำลังมองอากาศ
หลับตา. . ..
.. . .สูดลมหายใจ

อากาศกำลังเคลื่อนไหวข้างในตัวฉัน.. .
. . . ..ฉันเห็นปริมาตรของอากาศ. . ..

                       >> Design with love"

[สิงขร]

สิ่งที่เธอ  เห็นนั้น สัจจธรรม
คาวมคิดนิดเดียวนั้น   ทำให้หวั่นพลั่นดวงใจ
เรามองธรรม มองกัน  นั้นอย่างไร
อยากฝากหากคิดไว้  ความในใจใคร่ทำแต่ดี

       กลอนแปดผสมกาพย์ยานีครับ สิงขร

[/color]

[คุณไสย]

สงสัย....ความมืดคงจะกว้างใหญ่ไป.....
จนใครต่อใคร.....มักมองไม่เห็น.......
ทั้งๆที่เป็นสิ่งที่มี.....และสิ่งที่เป็น......
อาทิเช่นยามเย็น.....ดึกดื่น.....และก่อนรุ่งสาง...ตื่นขึ้นมา.....

เมือทุกสิ่ง.....ล้วนเป็นสีดำ.....
ไม่ว่าผืนน้ำ.....พื้นดิน.....ท้องฟ้า.......
นั่นคือความมืดที่ยืนยืดในสายตา.......
แม้เธอจะไม่เห็นค่า....แต่ทว่า...มิอาจไม่เจอะเจอ.......

                   

[ภูต พเนจร]

      ฉันเพียรพยายามมองเข้าไปในความมืด
หลายต่อหลายครั้ง
สิ่งที่ฉันอยากเห็น...
แสงสว่าง....................ไม่ใช่
ความว่างเปล่า...............ไม่ใช่
สิ่งที่ซ่อนเร้นอยู่ในนั้น.......ไม่ใช่
จิตใจของฉันเอง.............ไม่ใช่
อากาศอันจับต้องไม่ได้......ไม่ใช่

ฯลฯ

...สิ่งที่ฉันอยากเห็น...

...แต่ไม่เคยได้มองเห็น...

...คือ...

..."ความมืด"...

เพราะฉันไม่ได้มองความมืด

ความมืดที่ปรากฎต่อสายตา

ฉันไม่ได้มองความมืด

ความมืดที่อยู่รอบกาย

ฉันไม่ได้มองความมืด

ความมืดที่มีอยู่ตามกาลและเทศะ

ฉันไม่ได้มองความมืด

ความมืดที่อุปโลกขึ้นในนิยาม

เพราะฉันไม่ได้มองความมืด

ฉันจึงมองไม่เห็นความมืด

แต่ฉันมองในสิ่งหนึ่งที่ไม่ใช่ความมืดและไม่ใช่ความสว่าง
และไม่ใช่อะไรทั้งนั้น

เพราะฉันไม่ได้มองความมืด ตั้งแต่ต้น
ฉันจึงไม่เห็นความมืด

แต่ฉันก็ปรารถนาที่จะเห็นความมืด

ความมืดที่แท้จริง

หาใช่สิ่งลวงที่อุปโลกขึ้นไม่

นั้นคือความมืดที่ฉันอยากเห็น

[ภูต พเนจร]

เมื่อฉันมองฟ้า.. .
......................... . .ฉันเห็นฟ้า
และไม่เคยคิดว่าจะเห็นเป็นอย่างอื่น
.
.
เพราะฉันมองฟ้า
.
.
เมื่อฉันมองดิน.. .
......................... ..ฉันก็ยังเห็นเป็นดิน
และไม่ได้คิดว่า จะเห็นมันเป็นอย่างอื่น
.
.
เพราะฉันมองดิน
.
.
เมื่อฉันมองอากาศ.. .
............................ . .ฉันมองไม่เห็น
แต่มั่นใจ   ว่า ฉันกำลังมองอากาศ

หลับตา. . ..
.. . .สูดลมหายใจ

อากาศกำลังเคลื่อนไหวข้างในตัวฉัน.. .
. . . ..ฉันเห็นปริมาตรของอากาศ. . ..
.
.
ตามที่มันเคลื่อนที่ในตัวฉัน
.
.
ฉันมองไม่เห็นอากาศ
ฉันสัมผัสได้ถึงอากาศรอบกาย
ฉันรู้ว่าอากาศมาแต่ทำไมถึงมองไม่เห็น
หรือว่าสายตาฉันผิดปกติ

นับแต่เกิดมาฉันรู้ว่าอากาศมี
แต่ฉันกลับมองไม่เห็น

หรือว่า

ที่ผ่านมาฉันไม่เคยตั้งใจมองอากาศเลย

แต่ฉันมองอย่างอื่นที่ไม่ใช่อากาศ

ฉันเลยมองไม่เห็น

[ต้นก้ามปู]

ฉันมองโลก
ด้วยสองตาที่สดใส
เห็นทุกสิ่งทุกอย่างสดใส
แต่เมื่อมองกลับในตัวเอง
ฉันไม่เห็นอะไรเลย
ฉันตาดีแต่มืดบอด
จึงไต่ลำแสงตามแมงเม่า
ถูกไฟแผดเผาตกลงมา
จมจ่อมในความอยาก
ฉันไม่เคยอิ่มอะไรเลย
ฉันบอด
ฉันหิว
ฉันลงมือกัดกินตัวเอง
เริ่มกินที่ขาก่อน
เมื่อไม่มีขาฉันเลิกเดิน
จากนั้นฉันกินศีรษะ
เมื่อไม่มีศีรษะฉันเลิกคิด
ฉันกัดกินลำตัว ก้น และสองแขน
จนเหลือแต่มือและนิ้วกำลังจิ้มคอมพ์

เมื่อฉันกัดกินนิ้วสุดท้าย ฉันจะจุติ
กำเนิดใหม่ในคอมพ์
ดั่งนี้.


ต้นก้ามปู 2012-01-13

[Design with love ᵔᴥᵔ]

ฉัน มอง “อากาศ”
ฉันกำลังมองอากาศ

ด้วยสายตาปกติของฉัน  . . ...ไม่ใช่
แต่ “ฉัน” มองมันด้วย “ใจ” อย่างไรเล่า

เพียงหลับตา
.. .. . .. . . . . .... .....สูดลมหายใจ.
.
. . ....อากาศเคลื่อนไหวในตัวฉัน. . .... .

“มันคืออากาศ”
เสียงนั้นเพียงพร่ำบอกกับตัวเอง

ปริมาตรของมัน ซึมผ่านทุกอณู
เท่าที่ฉันรู้.. .
จมูกฉัน
หลอดคอฉัน
กล่องเสียงฉัน
หลอดลมฉัน
และปอดของฉัน

ข้างในนั้น คือ “ปริมาตรของอากาศ” ที่ฉันเห็น และสัมผัสได้

ฉันตั้งใจมองในความว่างเปล่า
และเชื่อว่า "ฉันเห็นอากาศรอบกายฉัน"

. ..ไร้สี.  . . ..ไร้รส... .  . ..ไร้กลิ่น... .

 นั่นแหละ “อากาศ”


                         >> Design with love"

[ต้นก้ามปู]

บทกวีไหลจากจอมอนิเตอร์
เข้าสู่คลองจักษุ
เติมกระแสประสาท
ไปรวม ณ สมุทรใจ
ก่อนแผ่ซ่านซู่ซ่า ณ ขุมขน
ขยายม่านเติมปีติให้เต็มตา
โอ้ อากาสา ช่างพริ้งพราย


ต้นก้ามปู 2012-01-17