ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ดาว อาชาไนย]

เขียนกลอนนี้เพื่อให้ใครคนหนึ่ง
คงไม่ซึ้งจับใจใครทั้งหลาย
แค่หวังใครคนหนึ่งซึ้งไม่คลาย
จุดประกายพราวพร่าง ณ กลางใจ

ความงามแห่งอาณาจักรของนักฝัน
เหนือตะวันเจิดจ้ายามฟ้าใส
เพราะพริ้งกว่าเพลงสวรรค์ชั้นใดใด
เพราะมีใออุ่นเอื้อเฟื้อต่อกัน

บทเพลงดอกไม้บานบนลานรัก
หวานยิ่งนักคีตกวีสร้างสีสัน
หลอมสองดวงใจชื่นคืนและวัน
ในโลกฝันเคลิ้มสุขอยู่ทุกครา

เธํออิ่มฝันพลันตื่นคืนวันนี้
ดาวริบหรี่แสงวับกับพื้นหล้า
คนแสนดีแฝงกายอยู่ปลายฟ้า
วอนช่วยมาสร้างหวังกำลังใจ

เพื่อวันนี้วันดีของชีวิต
เยาวมิตรคือสิ่งอันยิ่งใหญ่
มิหวังรับความหวงห่วงจากใคร
หวังเพียงได้เธอปลอบมอบเป็นทาน

ดุจของขวัญวันนี้สิ่งมีค่า
ชุบชีวาวาบหวามในความหวาน
ยามเธอหน่ายคลายคืนพอชื่นบาน
คอยสมานใจดาวคราวตรมตรอม

ดาวอาชาไนย

[ระนาดเอก]

"ในนามแห่งรัก?"

๐

ส่งอารมณ์ร่วมฝันอันวิจิตร
เนรมิตคำหวานด้านขับกล่อม
แด่สาวหนึ่งดาวกวีที่พี่ยอม
หัวใจพร้อมรับสุขหรือทุกข์ทน

พรรณนาในท่ามของความหลง
หวังอนงค์ถูกใจอย่าได้ก่น
ในนามแห่งรักแท้และจำนน
ขอกมลคนดีนี้เห็นใจ

ทั้งสำนวนซ่อนแฝงด้วยแรงภักดิ์
ที่เก็บกักท่วมท้นล้นแววใส
หากเธอขาดพลาดหวังพลั้งจากใคร
เชิญทรามวัยตักตวงล้วงไปเติม

ในขณะเธอสุขขลุกรอยยิ้ม
พี่ลอบเก็บทุกพิมพ์พริ้มเห่อเหิม
คอยเป็นเงาสัมผัสวัตรเดิมเดิม
ตั้งแต่เริ่มรู้จักจนรักเธอ

มิกล้าเปิดหัวใจในสนาม
จนเพลิงรักลุกลามสู่ความเหม่อ
เพียงใช้ลานอักษรซ่อนปรนเปรอ
ร่างเสนอสนองห้องใจตน

สำนวนนี้เล็งเป้าเธอเท่านั้น
ด้อยขบขันคลับคล้ายชายเพ้อบ่น
หวังเธออ่านต้องจิตฤทธิ์ทุรน
ทอดถนนไมตรี..ที่คนครวญ..

ระนาดเอก

[ทอฝัน]

...ขอเขียนเพียงคร่าวคร่าว
แต่ยืดยาวในใจไม่สงวน
ทอฝันเฟื่องนอนซมระทมนวล
จึงต้องน้อมตอบทวนสำนวนเคียง

...พลาดท่าถลำช้ำนัก
อกหักเลือดชุ่มไหลซุ่มเสียง
กลอนบทนี้ปนเศร้าเคล้าสำเนียง
บางคำเรียงเลือนเลือนเปื้อนน้ำตา
 

.....แค่นี้ก่อนนะฮะ คืนนี้หัวใจอ่อนแอจริงๆคิดถึงครูทั้งสองนะฮะ...//ทอฝัน

...........................จะเปลี่ยนคำลงท้ายอีกมั้ยคะครูระนาดดรีมตามไม่ทันแล้ว....

[my]

เห็นเธอเพียงไกลไกลพอใจแล้ว
มิเอื้อมอาจวาดแววไปห่วงหา
ส่วนเธอเองที่เห็นแสนเย็นชา
ฉันไม่กล้าแม้เพียงส่งเสียงทัก

[Music]

ฉันไม่รู้...เริ่มต้นณ หนไหน?
ความเหลวไหลชิงปลื้มลืมตระหนัก
มิเคยคิดถอยล่นไปจนรัก
มันฟูมฟักเงียบเงียบจนเฉียบเย็น

ตื่นก็คิดสายคอยตะบอยหา
ปรารถนาค่ำคืนตื่นมาเห็น
เขียนถึงเธอเพ้อคำ..เพราะจำเป็น
ฝากประเด็นเป็นนัย...ว่าใจมี

การมิเคยได้รับ...กลับไม่โกรธ
โดนคนโปรดเตรียมหน่ายตะกายหนี
ฉันแอบรัก-แอบช้ำแต่โดยดี
จึงไม่มีใครรู้....ชู้ทางใจ.

กลอนบทนี้ฝากถึงเธอ..ถ้าเผลออ่าน
คงไม่ผ่านแทรกกมลของคนไหน?
ไร้สำนวนตรวนล่ามพล่ามถึงใคร?
เขียนลงไปทุกคำ...ด้วยน้ำตา

ฉันไม่รู้...เริ่มต้นณ หนไหน?
จึงเฉไฉไม่อาจปรารถนา
อ่านบทกลอนเธออ้อนเขา...ร้าววิญญา
ทั้งชินชา.ทั้งชอบ.ทั้งลอบครวญ

 

[บ้านริมโขง]

ดุจของขวัญวันนี้สิ่งมีค่า
ชุบชีวาวาบหวามในความหวาน
ยามเธอหน่ายคลายคืนพอชื่นบาน
คอยสมานใจดาวคราวตรมตรอม

ดาวอาชาไนย

นั่งหลับตารำพึงถึงใครหนึ่ง
ก่อนเคยซึ้งตรึงทรวงสุดห่วงหอม
ระลึกคล้ายปลายทางห่างพะยอม
วนวกอ้อมเลยหายสุดสายตา

หนึ่งคนนั้นฝันถึงยังตรึงมั่น
ทุกวารวันหันติดครวญคิดหา
ร่ำวจีที่หวานซ่านอุรา
คำพรรณนาว่า “รัก” ยังปักทรวง

มาบัดนี้มองทางอย่างเหงาเหงา
ใจยังเฝ้าพะวงคงห่วงหวง
มองจันทราฝากฝันวันเคยควง
ให้เด่นดวงหวนหา..ว่าข้าคอย

เขียนถึงเธอยามนี้พี่สุดห่วง
เขียนถึงเธอพุ่มพวงอย่าง่วงหงอย
เขียนถึงเธอใช่พร่ำคำสำออย
เขียนถึงเธอ..ยามเดือนคล้อย..เศร้าสร้อยตรม..

"บ้านริมโขง"

[Music]

มันเป็นสัจธรรม...หรือกรรมหนอ?
เริ่มพ.ศ.ก็ตื่นมาขื่นขม
ฉันห่วงเธอ-เธอห่วงเขา-ร้าวระบม
เหมือนผูกปมคมคำให้จำนน

เมื่อต้องหลับกับใจที่ไร้ชื่น
เป็นการยื่นประสงค์ที่ส่งผล
รักแท้จริง..เธอให้...ใครอีกคน
สิ้นอดทน..คงเผย..เฉลยคำ

 

[amika29]

<a href="http://www.youtube.com/v/jgbno9ylJE4&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/jgbno9ylJE4&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

เ ธ อ เ ห็ น ค ว า ม คิ ด ถึ ง ข อ ง ฉั น ไ ห ม?
ฉันแขวนมันไว้....ที่ปลายขอบฟ้า
หวังเพียงสักวัน..เธอจะเห็นมันในสายตา
และรับรู้บ้างว่า...คนอีกฝั่งฟ้า...รู้สึกอย่างไร

. . . ฉั น ข อ โ ท ษ. . .
อย่าโกรธกันอีกเลย...จะได้ไหม?
อยากบอกเหลือเกินคำนี้..แต่ไม่กล้าพูดไป
ได้แต่ฝากจันทร์เอาไว้..เผื่อวันไหนเธอผ่านมา

. . .แ ล้ ว ไ ด้ ยิ น มั น บ้ า ง
เสียงของความอ้างว้างและโหยหา
จากคนที่ไกลใจ..และห่างไกลตา
แต่ทุกครั้งที่มองจันทร์บนฟ้า...ได้แต่มีน้ำตาเพราะคิดถึงเหลือเกิน

เอ-มิ-กา

[Music]

นำใจไปฝากจันทร์.....นำฝันไปฝากดาว
ดูเหมือนมันยืนยาว แต่ รวดร้าวเพราะอยู่ไกล

นำรักไปฝากเธอ.....แต่เจอคนเคียงใกล้
ฉันจึงก้าวถอยไป รั้งทำไม?ใจฉันงง

เชื่องช้าและล้าหลัง.....ใช่ที่หวัง ดั่งประสงค์
ฉันช้ำเพราะไม่ปลง พูดตรงตรง..."ฉันชอบเธอ"

 

[บูรพาท่าพระจันทร์]

เคยเขียนกลอน อ้อนสาร ส่งผ่านถึง
ด้วยดวงจิตต์ คิดคนึง ซึ้งเสมอ
พักตร์ทรามวัย ไหนเลย ใช่เคยเจอ
เฝ้าละเมอ เพ้อหา ร่ำอาวรณ์

ทุกบทตอน กลอนกานท์ ที่จารเล่า
เปรียบแทนเงา เนาแนบ แอบอักษร
บรรจุไว้ ใส่มนตรา ด้วยอาทร
เพียรออดอ้อน วอนอนงค์ คิดปลงใจ

ทุกฉบับ นับไป ไร้คำตอบ
ความว่างมอบ ขอบคุณมา น่าสงสัย
หรือกลอนกานท์ จารผจง เพียรส่งไป
เจ้าทรามวัย มิได้รับ ตอบกลับคืน

ก่อนกายจาก พรากลับ สิ้นดับสูญ
แม้อาดูร เพียงไร ให้จำฝืน
ถึงระทก อกช้ำ ต้องกล้ำกลืน
ขอส่งยื่น ให้ยุพิน ก่อนสิ้นลม.../


 


บูรพาท่าพระจันทร์

[ดาว อาชาไนย]

นำใจไปฝากจันทร์.....นำฝันไปฝากดาว
ดูเหมือนมันยืนยาว แต่ รวดร้าวเพราะอยู่ไกล

นำรักไปฝากเธอ.....แต่เจอคนเคียงใกล้
ฉันจึงก้าวถอยไป รั้งทำไม?ใจฉันงง

เชื่องช้าและล้าหลัง.....ใช่ที่หวัง ดั่งประสงค์
ฉันช้ำเพราะไม่ปลง พูดตรงตรง..."ฉันชอบเธอ"

 

ประจักษ์"รักสามเส้า"   ทำไงเล่าเมื่อมาเจอ
รักจริงสิ่งเลิศเลอ       "วัวพันหลัก"จักเป็นจริง

ทุกคนกมลชื่น            จิตระรื่นทั้งชายหญิง
ทุกคนมนต์รักอิง          มิมีช้ำดั่งรำพัน

ความรักไม่เคยสาย       หากมั่นหมายรักร่วมกัน
ร่วมวงส่งเสริมบรรณ      กลอนเธอเพราะเจาะกินใจ

ดาวอาชาไนย

[..กุสุมา..]

"ในนามแห่งรัก?"
๐
ส่งอารมณ์ร่วมฝันอันวิจิตร
เนรมิตคำหวานด้านขับกล่อม
แด่สาวหนึ่งดาวกวีที่พี่ยอม
หัวใจพร้อมรับสุขหรือทุกข์ทน

พรรณนาในท่ามของความหลง
หวังอนงค์ถูกใจอย่าได้ก่น
ในนามแห่งรักแท้และจำนน
ขอกมลคนดีนี้เห็นใจ

ทั้งสำนวนซ่อนแฝงด้วยแรงภักดิ์
ที่เก็บกักท่วมท้นล้นแววใส
หากเธอขาดพลาดหวังพลั้งจากใคร
เชิญทรามวัยตักตวงล้วงไปเติม

ในขณะเธอสุขขลุกรอยยิ้ม
พี่ลอบเก็บทุกพิมพ์พริ้มเห่อเหิม
คอยเป็นเงาสัมผัสวัตรเดิมเดิม
ตั้งแต่เริ่มรู้จักจนรักเธอ

มิกล้าเปิดหัวใจในสนาม
จนเพลิงรักลุกลามสู่ความเหม่อ
เพียงใช้ลานอักษรซ่อนปรนเปรอ
ร่างเสนอสนองห้องใจตน

สำนวนนี้เล็งเป้าเธอเท่านั้น
ด้อยขบขันคลับคล้ายชายเพ้อบ่น
หวังเธออ่านต้องจิตฤทธิ์ทุรน
ทอดถนนไมตรี..ที่คนครวญ..
ระนาดเอก

      ในวันแรก แทรกทรวง บ่วงบาศรัก
โดนทุกข์หนัก ทำร้าย ใจปั่นป่วน
สองมือโอบ รั้งกอด พรอดปลอบนวล
มิห่างขวัญ จูบซับ รับน้ำตา
      อุ่นกายใจ ผูกพัน มั่นดวงจิต
เก็บแนบชิด ติดตรึง ซึ้งปรารถนา
ห่วงอาวรณ์ อ้อนผ่าน ม่านทิวา
วอนเทวา พร่างพรม ห่มรักเอย
            ..กุสุมา.. 
  @ วันนี้เป็นวันพิเศษ.. เจ้าค่ะ ไปทำบุญมา 2 วัน นำบุญมาฝากพี่ระนาดเอกด้วย เจ้าค่ะ @
         

<a href="http://www.youtube.com/v/U4W6EYX86aM&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/U4W6EYX86aM&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[Prapacarn ❀]

"ในนามแห่งรัก?"

๐

ส่งอารมณ์ร่วมฝันอันวิจิตร
เนรมิตคำหวานด้านขับกล่อม
แด่สาวหนึ่งดาวกวีที่พี่ยอม
หัวใจพร้อมรับสุขหรือทุกข์ทน

พรรณนาในท่ามของความหลง
หวังอนงค์ถูกใจอย่าได้ก่น
ในนามแห่งรักแท้และจำนน
ขอกมลคนดีนี้เห็นใจ

ทั้งสำนวนซ่อนแฝงด้วยแรงภักดิ์
ที่เก็บกักท่วมท้นล้นแววใส
หากเธอขาดพลาดหวังพลั้งจากใคร
เชิญทรามวัยตักตวงล้วงไปเติม

ในขณะเธอสุขขลุกรอยยิ้ม
พี่ลอบเก็บทุกพิมพ์พริ้มเห่อเหิม
คอยเป็นเงาสัมผัสวัตรเดิมเดิม
ตั้งแต่เริ่มรู้จักจนรักเธอ

มิกล้าเปิดหัวใจในสนาม
จนเพลิงรักลุกลามสู่ความเหม่อ
เพียงใช้ลานอักษรซ่อนปรนเปรอ
ร่างเสนอสนองห้องใจตน

สำนวนนี้เล็งเป้าเธอเท่านั้น
ด้อยขบขันคลับคล้ายชายเพ้อบ่น
หวังเธออ่านต้องจิตฤทธิ์ทุรน
ทอดถนนไมตรี..ที่คนครวญ..

ระนาดเอก

ฝากถ้อยคำในนามของความฝัน
เผลอรำพันหวานหวามความหอมหวน 
กลิ่นสุคนธ์มณฑาว่าอบอวล
ยังแพ้นวลหอมร่ำน้ำคำชาย

คงไม่ใช่ดาวกวีที่พี่หา
เพียงไขว่คว้าแอบมองเฝ้าปองหมาย
ในห้วงจินต์ถวิลอยู่เคียงคู่กาย
ไม่ห่างหายซึ้งสลักภักดีเธอ

พวงผกาเผยกลิ่นผึ้งบินไขว่
รักซ่อนใจมิกล้ามาเสนอ
เพราะเป็นหญิงกริ่งเกรงเพลงละเมอ
หวั่นจะเก้ออับอาย...พี่ชายเมิน

ขอเป็นเพียงแสงจันทร์วันเดือนเสี้ยว
โค้งรูปเคียววาววามท่ามเขาเขิน
แม้มิอ่าอำไพได้เพลิดเพลิน
ส่องท่ามเนินแนวร้างหว่างไพรพฤกษ์

จะเป็นแสงส่องทางกลางคลื่นเห่
ยามลมรวน..กวนเล..เร่เรือดึก
ทอแสงทองนำทางห่างห้วงลึก
ประกายพรึกสว่างในท่ามใจเธอ

ฝากสายลมห่มกมลคนช่างฝัน
สายสัมพันธ์หวานหวามยามจิตเผลอ
กลอนบทนี้ตั้งใจเขียนให้เธอ
ไม่เลิศเลอ...ของฝาก จาก”ประภาคาร”

แซมค่ะ

แซมขออนุญาต มาต่อกลอนของพี่ระนาดเอก ด้วยนะคะ...
กลอนของพี่ระนาดฯ ไพเราะ จนแซมอดไม่ไหว..
แซมบกพร่อง ได้โปรดชี้แนะด้วยค่ะ..
ขอบคุณค่ะ..
แซม
 

[ดาว อาชาไนย]

ฉันไม่รู้...เริ่มต้นณ หนไหน?
ความเหลวไหลชิงปลื้มลืมตระหนัก
มิเคยคิดถอยล่นไปจนรัก
มันฟูมฟักเงียบเงียบจนเฉียบเย็น

ตื่นก็คิดสายคอยตะบอยหา
ปรารถนาค่ำคืนตื่นมาเห็น
เขียนถึงเธอเพ้อคำ..เพราะจำเป็น
ฝากประเด็นเป็นนัย...ว่าใจมี

การมิเคยได้รับ...กลับไม่โกรธ
โดนคนโปรดเตรียมหน่ายตะกายหนี
ฉันแอบรัก-แอบช้ำแต่โดยดี
จึงไม่มีใครรู้....ชู้ทางใจ.

กลอนบทนี้ฝากถึงเธอ..ถ้าเผลออ่าน
คงไม่ผ่านแทรกกมลของคนไหน?
ไร้สำนวนตรวนล่ามพล่ามถึงใคร?
เขียนลงไปทุกคำ...ด้วยน้ำตา

ฉันไม่รู้...เริ่มต้นณ หนไหน?
จึงเฉไฉไม่อาจปรารถนา
อ่านบทกลอนเธออ้อนเขา...ร้าววิญญา
ทั้งชินชา.ทั้งชอบ.ทั้งลอบครวญ

 

เป็นบาปหนักยิ่งล้ำเพราะน้ำถ้อย
ทำน้องน้อยหมองไหม้อาลัยหวน
ไถ่โทษได้อย่างไรด้วยไม่ควร
เรื่องทั้งมวลมาคิดเราผิดเอง

อยากให้เธอออกปากพิพากษา
ขอขมาจงอภัยใช่อวดเก่ง
กรรมเราสองสร้างไว้ให้ยำเยง
เหมือนบทเพลงหวานหวานผ่านลอยลม

รุ้เถิดเกิดจากฤดีที่เริ่มต้น
กาพย์กลอนกลอนรรฆค่ามาผสม

ดุจสายสร้อยร้อยใจให้เกลียวกลม
ลอยอารมณ์รืนรสบทกวี

เพราะรับความรักมากจากคนโปรด
เธอไม่โกรธดอกหนาอย่าหน่ายหนี
ด้วยเป้นหนึ่งในใจคอยไยดี
อย่าได้มีน้ำตามาเสียใจ

เมื่ออยู่กับโลกฝันอันโศภิต
เนรมิตทุกทางอย่างสดใส
เราอาจสร้างความฝันอันอำไพ
สร้างหทัยสองดวงห่วงหากัน

ดาวอาชาไนย


[/color][/size]

[กังวาน]

                     
 

กลอนบทนี้ที่เธอพร่ำคำคิดถึง
และซาบซึ้งในรักประจักษ์ฉัน
แค่เพียงถ้อยร้อยคำร่ำรำพัน
ให้แก่กันยามอารมณ์เธอตรมตรอม

ปรารถนาหารักเพียงพักทุกข์
พอยามสุขดอกไม้เก่าเขาไม่หอม
พอกันทีจะมีใหม่ไปเถิดยอม
เชิญเธอมอมเมาคนใหม่...ต่อไปเชิญ

                                                                                                                 

[Music]

  (ฝากต่อกร...ท่าน.การณ์ไกล) 

ทำไมเธอมองข้าม..ยามหมดรัก
คิดไสผลักถากถาง..จะห่างเหิน
พอเจอคนคร่ำครวญ..ฉันส่วนเกิน
ทิ้งให้เดินเดียวดาย..ละอายจันทร์

ฉันอาจเอื้อมเชื่อมสวรรค์...จึงปัญหา
ปรารถนาหวานชื่นร่วมคืนฝัน
กลับซ่อนซุกทุกข์ทวีเมื่อมีกัน
จวบถึงวันกลั่นน้ำตาขอ..ลาดาว

กล้ำกลืนเหงาเฝ้ารอ...น้ำคลอเนตร
ทุกข์อาเพท..ฝ่าฝืนค่ำคืนหนาว
ฟ้ากระจ่างอย่างแววเคยแพรวพราว
พอถึงคราว..ถูกลาสั่ง..จึ่งพรั่งพรู

 

[กังวาน]

คำตัดพ้อต่อว่าช่างน่าขัน
ทำลายฝันย่อยยับกับอยากอยู่
เมื่อก่อนใช่!.. รัก.. รัก.. รักเธอน่าดู
ตอนนี้คู่ควรไหมถามใจที

โอกาสมีเธอไม่ไร้เหตุผล
คนที่ทนก็มีสิทธิ์คิดจะหนี
ยามเดือนเด่นไม่มองกล้าลองดี
ยามราตรีมืดมิดไยคิดเกรง

ฉันคงพรากจากไกลไม่หวนกลับ
เดือนที่ลับจากฟ้าอย่าข่มเหง
เรื่องความรักหักใจฉันไปเอง
ขอบรรเลงเพลงเหงาเศร้าคนเดียว

[กาญจนธโร]

รอยนาง

ครั้งจำจากพรากลาน้ำตาหลั่ง
ถะโถมถั่งพรั่งพรูลงสู่เบื้อง
ตระกองโลมโจมจิตมิคิดเคือง
หมายปลิดเปลื้องเรื่องช้ำที่กล้ำกลืน

ดั่งปักษาคราบินพลัดถิ่นฝูง
ป่ายางยูงสูงงามกลับคร้ามขืน
ความว้าเหว่เอกาต้องฝ่ายืน
กลั้นสะอื้นฝืนแท้ดวงแดครวญ

คอยวันโบยบินคืนป่าผืนเก่า
รวงรังเนาเหย้าสถิตครุ่นคิดหวน
มาครองเคียงเพียงขวัญรื่นรัญจวน
ให้สิ้นอวลมวลเหงาที่เคล้าเคย

ห้วงเพรงกาลวารผันแม้นสั้นนัก
หมายมั่นจักภักดีพี่เฉลย
ในอ้อมอุ่นกรุ่นรื่นคะครื้นเชย
กระซิบเผยเอ่ยความต่อทรามวัย

ยึดถือคำจำนรรจ์ที่กลั่นถ้อย
สลักร้อยรอยนางแต่ปางไหน
พิไรร่ำคำขานเข้าดาลใจ
อย่ายอมให้ชายอื่นได้ชื่นชม

เยื่อใยรักถักทอต่อผสาน
อาจร้าวรานพานทุกข์ฤๅสุขสม
จงพร้อมรับสรรพแห่งระทม
จักกี่ขมข่มกลั้นอย่าหวั่นตาม

จึงกรองกานท์จารถ้อยเรียงร้อยพจน์
เอื้อนเพียงบทรสหวานบนลานหวาม
เฝ้ารังสรรค์ปันส่งสู่นงราม
แม้นในยามความทุกข์รุกกมล

ปภัสร์
๑๑ มกราคม ๒๕๕๕

[Prapacarn ❀]

               
 

กลอนบทนี้ที่เธอพร่ำคำคิดถึง
และซาบซึ้งในรักประจักษ์ฉัน
แค่เพียงถ้อยร้อยคำร่ำรำพัน
ให้แก่กันยามอารมณ์เธอตรมตรอม

ปรารถนาหารักเพียงพักทุกข์
พอยามสุขดอกไม้เก่าเขาไม่หอม
พอกันทีจะมีใหม่ไปเถิดยอม
เชิญเธอมอมเมาคนใหม่...ต่อไปเชิญ

                                                                                                                 

ปรารถนา จากใจ ใช่เพื่อผ่อน
คำออดอ้อน แอบหวัง ยังขัดเขิน
ข้ามขอบฟ้า แสนไกล ใช่บังเอิญ
พี่อย่าเมิน เยื่อใย คนใฝ่รัก
 
วาจาตอบ ขอบคุณ เคยอุ่นเอื้อ
ไยจางเหลือ ตัดไมตรี พี่หายหัก
หัวใจดวงน้อย.น้อย คอยเฝ้าภักดิ์
ขออ้อนรัก เพียงคุณ ได้อุ่นทรวง

แซมค่ะ
 

[ตะวันฉาย]

...มือบรรจง  ลงกลอน  ตอนแสนเศร้า
น้ำตาเฝ้า  ไหลหยด  เป็นบทห่วง
จ้องอักษร  เขียนคำ  นำถอดลวง
หวังออกบ่วง  ปมรัก  ที่ปักใจ

...บทกลอนนี้  อาจมีภาพ  มาฉาบฉวย
เข้าอำนวย  ลงกลอน  สะท้อนไหว
มีหน้าเธอ  ลอยชัด  เทียวปัดไกล
ลบยังไง   ก็ยังเหลือ  เยื่อผูกพัน

...เมื่อทรงจำ  ยังปรากฎ  ไม่ลดหนี
ทุกนาที  เคยให้   ไยแปรผัน
น้ำคำบอก  มีเพียงเรา  แต่เงาปัน
เธอไล่ฉัน  ผลักไส  ไม่ไยดี

...เขียนถึงคน  เคยรัก  พัักอักษร
ให้ใจทอน  ความเจ็บ  ก่อนเย็บที่-
ทรวงดวงน้อย  ซอยขาด  บาดฤดี
เกิดแผลพลี  ชี้เข้า  เฝ้าช้ำเติม

...อยากบอกคน  ที่เขียนถึง  รำพึงหา
คราบน้ำตา   ยังไม่จาง  เทียววางเสริม
มองเดือนร้าง  ดาวดับ   ประทับเจิม
ใจดวงเดิม   เพิ่มช้ำ  กระหน่ำแทง

...ตัวอักษร  ยังมีค่า  กว่าว่ารัก
แม้อกหัก  ยังเคียงข้าง  สร้างคำแฝง
ฝังรู้สึก  บันทึกค่า  ว่าแสดง
ใช่จำแลง  เหมือนใจเจ้า  ที่เฝ้าลวง....


ตะวันฉาย