ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สมนึก นพ]

หกสิบสองมาลบสองห้าห้าห้า
ผลออกมาสองสี่เก้าสามตามเฉลย
ท่านใดเกิด พ.ศ.นี้นี่ใช่เลย
โอ้อกเอ๋ยแก่กว่าเราเขาเอาไป. (774)

นพ
26 มี.ค.55

[กามนิต]

นิยามรักตักใส่จานข้าวขาว
เติมน้ำตาเพชรพราวสกาวใส
กินและดื่มลืมโลกโศกสุขใด
กล้าไหมใจจึงรักสลักทรวง

นิยามรักปักลงเป็นพงหนาม
แหลมคมตามห้องหับถนนหลวง
เป็นอาภรณ์กรีดผิวเป็นริ้วรวง
ทิ่มทุกท่วงก้าวเธอผู้เผลอรัก

กามนิต - ๒๗ มี.ค.๕๕

[ดุลย์ ละมุน]

เมื่อฝ่าเท้าก้าวลงบนดงรัก
มายาปักเป่าใจไม่ตระหนัก
จินตภาพฉาบฝันนิรันทร์ภักดิ์
แท้เพียงกักเก็บไว้ในอัตตา  (๗๗๗)

มิรู้รอดหมอดไหม้ด้วยไฟหลง
ซ่อนพิษดงพงหนามไว้ตำขา
เพียงเผลอไผลใฝ่ใจในกามา
อาจนิทราลาลับมิกลับคืน  (๗๗๘)

หากรู้นึกตรึกตรองเพียงมองเห็น
มนุษย์เป็นเช่นฟ้าครามเมื่อยามชื่น
พอหมดแสงแรงส่องต้องหมองกลืน
มิรู้ตื่นฝืนหักในมรรคา  (๗๗๙)

[บูรพาท่าพระจันทร์]

โอ้ยามนี้ฤดีแล้งแจ้งประจักษ์
กลิ่นไอรักชักโรยยากโหยหา
หลากหลายผู้รู้ลำเอียงเพียงกายา
มินำพาว่าผู้อื่นขมขื่นทรวง (780)

มิเคยมอบชอบนักจิตต์มักได้
คำว่าให้ไร้ตอบซ้ำชอบหวง
ต่อหน้าดีสีใสข้างในกลวง
กับความลวงห่วงหาพร่ำอาวรณ์ (781)

แผ่นดินแล้งแห้งผากมิยากไร้
กลัวแห้งใจในกมลต้องทนหลอน
แม้ยามตื่นยืนนั่งกระทั่งนอน
สุดร้าวรอนถอนยากลำบากใจ (782)

เกิดชาติหน้าฟ้าใหม่อย่าได้สบ
พึงพานพบจบลงอสงไขย
อย่าได้เรียงเคียงข้างจงห่างไกล
หลายล้านไมล์ในชีวันหรือฝันเลย (783)



 

บูรพาท่าพระจันทร์

[..กุสุมา..]

แม้นชาตินี้ยังคิดถึงซึ้งจิตพี่
ดวงฤดีใยพ้อข้อเฉลย
น้ำคำขานมานช้ำย้ำเปรียบเปรย
ถ้อยพร่ำเอ่ยเผยบอกไม่หลอกลวง ( ๗๘๔)

ไม่เกิดแล้วเจ้าค่ะถึงชาติหน้า
เพราะกลัวว่าตัวพี่หนีไม่ห่วง
ทิ้งหญิงเหน็บเจ็บช้ำระกำทรวง
พี่คล้องบ่วงเล่ห์รักหักอกตรม ( ๗๘๕ )
..กุสุมา..

[ปู่ริน]

แม้นชาตินี้ยังคิดถึงซึ้งจิตพี่
ดวงฤดีใยพ้อข้อเฉลย
น้ำคำขานมานช้ำย้ำเปรียบเปรย
ถ้อยพร่ำเอ่ยเผยบอกไม่หลอกลวง ( ๗๘๔)

ไม่เกิดแล้วเจ้าค่ะถึงชาติหน้า
เพราะกลัวว่าตัวพี่หนีไม่ห่วง
ทิ้งหญิงเหน็บเจ็บช้ำระกำทรวง
พี่คล้องบ่วงเล่ห์รักหักอกตรม ( ๗๘๕ )
..กุสุมา..

ขอชาตินี้ ให้มีสุข ทุกคืนค่ำ
ขอชาตินี้ อย่าชอกช้ำ จนขื่นขม
ขอชาตินี้ ให้ห่างไกล ความระทม
ขอชาตินี้ ให้สุขสม ทั้งใจกาย  (๗๘๖)

อโหสิ น้องที่รัก หักอกพี่
อโหสิ ลูกหนี้ ที่หนีหาย
อโหสิ ความหลอกลวง มีมากมาย
อโหสิ ความตาย เคลือบคลานมา (๗๘๗) 

พี่ไม่ห่วง สิ่งใด ล้วนอนิจจัง
พี่ไม่ห่วง ความมุ่งหวัง ดั่งปรารถนา
พี่ไม่ห่วง บ่วงเล่ห์รัก เคล้าน้ำตา
พี่ไม่ห่วง วันเวลา จวนจบลง.... (๗๘๘)

                     ริน ดอนบูรพา
                         ๓๐ มี.ค. ๕๕

                                      ร่วมฉลอง ความเจ็บช้ำ...

[..กุสุมา..]

พรวอนขอชาตินี้พี่รินนั้น
มันบีบคั้นหัวใจให้เป็นผง
รู้บ้างไหมเสียงครวญ..นวลอนงค์
แทบปลิดปลงน้ำคำย้ำพี่ชาย ( ๗๘๙ )

อโหสิ..ไม่เอาสาวไม่รับ
รอพี่กลับทุกวัน..พลันลับหาย
พี่รินขา..กุสุมา..อยู่เดียวดาย
สุขสบายแต่เศร้าเหงาบนคาน ( ๗๙๐ )

พี่ไม่ห่วง..น้องร่วงตกคานตาย (หรอ)เจ้าค่ะ
แสนเบื่อหน่ายนอนหาววว..ใจร้าวฉาน
อย่าปล่อยทิ้งน้องไว้บนคานนาน
เดี๋ยวสังขารย่ำแย่..แก่ร่วงตุ๊บบบ ( ๗๙๑ )
..กุสุมา..
พี่รินจะรอให้แก่ร่วงคานเองแล้วค่อยมารับ ดอกฦๅ..เจ้าค่ะ

[BangPlaMa]

๐จะชาตินี้ หรือชาติไหน หนีไม่พ้น
ต้องมีรัก กันทุกคน คือบทสรุป
ถ้ารักมา ต้องกล้าหน่อย คอยตะครุบ
เหมือนปลาฮุบ เหยื่อไว้ ในทันที(๊๗๙๒)
๐อย่ามัววอน งอนเง้า เจ้าจะอด
ต้องรันทด บนคานทอง ให้หมองศรี
กุสุมา คว้าปู่ริน แสนยินดี
ยุมานี่ ด้วยรักดอก จึงหยอกเอิน(๗๙๓)

[ลมหนาว]

มาต่อกลอนตอนดึกฝึกฝนเขียน
มาแวะเวียนที่นี้มิห่างเหิน
มาต่อเติมเสริมสร้างอย่างเพลิดเพลิน
มาเผชิญเรียนรู้สู่วิชา
มารำบายคลายเหงาเฝ้าเขียนอ่าน
มาไขขานความในใฝ่โหยหา
มาด้วยอยากฝากศิลป์จินตนา
มาด้วยรักศรัทธาภาษาเอย

[พี.พูนสุข]

                                                                              มอบดอกไม้ ในสวน เย้ายวนนัก
                                                                            มอบดอกรัก เรียงร้อย สร้อยคำเผย
                                                                            มอบดอกแย้ม แก้มกลีบ จีบคุ้นเคย
                                                                             ชมชื่นเชย คำหอม ย้อมดวงมน... (๗๙๖)
                                                                                               
                                                                                         พี.พูนสุข

[panthong.kh]

มอบดอกไม้ แต่เช้า รับเอาไว้
ดอกอะไร ใหญ่จัง นั่งสับสน
ดอกพุดซ้อน หงอนไก่ ไงหน้ามน
กระดังงา ร่วงหล่น ไฟลนเอง (๗๙๗)

มหาหงส์ ราตรี มีดอกรัก
ดูคึกคัก มอบมา ห้าหกเข่ง
ทำอย่างไร ดีเล่า เรายำเกรง
จึงรีบเร่ง ไปขาย ได้ราคา (๗๙๘)
พันทอง

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 

ด้วยรักรส บทกลอน อักษรศรี
ด้วยรักพลี วลีจาร ม่านภาษา
ด้วยรักขาน ผจานซึ้ง ถึงขวัญตา
ด้วยรักพา อุราเผย เฉลยคำ (799)

เฝ้าวอนลม พรมผ่าน ซึ่งสาส์นรัก
เฝ้าวอนสัก ปักฤดี ที่งามขำ
เฝ้าวอนหวัง สั่งฤทัย ให้ซึ้งจำ
เฝ้าวอนนำ ซ้ำซ้ำ เพื่อย้ำเธอ (800)


 

บูรพาท่าพระจันทร์

[เนิน จำราย]

 

ด้วยรักรส บทกลอน อักษรศรี
ด้วยรักพลี วลีจาร ม่านภาษา
ด้วยรักขาน ผจานซึ้ง ถึงขวัญตา
ด้วยรักพา อุราเผย เฉลยคำ (799)

เฝ้าวอนลม พรมผ่าน ซึ่งสาส์นรัก
เฝ้าวอนสัก ปักฤดี ที่งามขำ
เฝ้าวอนหวัง สั่งฤทัย ให้ซึ้งจำ
เฝ้าวอนนำ ซ้ำซ้ำ เพื่อย้ำเธอ (800)


 

บูรพาท่าพระจันทร์

ไม่ว่าจันทร์ เจ้าจะล่วง ไปห้วงไหน     

หนึ่งดวงใจ ลอยไปเฝ้า เจ้าเสมอ

ทุกข์สุด เศร้าแสน ก็จะเจอ           

สุขแท้ ยามเธอ ประสบตา (801)

นับวันเดือน เพียรพยาม ให้พบพักตร์   

สุดที่รัก ด้วยหมายมาด ปรารถนา

นี่ปีล่วง เดือนลับ ไม่กลับมา      

คนึงหา ตั้งตาแล ชะแง้คอย (802)

               เนิน จำราย

[ปู่ริน]

ปู่รินคะ! ดินหวังดี มีเรื่องบอก
ไม่หลอกดอก บอกตรง-ตรง จงเฉลียว
เรื่องงานบ้าน ดินไม่เก่ง เซ็งแน่เชียว
ไม่ปราดเปรียว ไวว่อง ไม่คล่องงาน(767)

จะแกงส้ม ต้มยำ ก็ทำมั่ว
ขอบอกสั่ว กลัวนัก รักไม่หวาน
อยู่นานไป ใจปู่ จะรำคาญ
ไม่ชำนาญ ปราดเปรื่อง มีเคืองงอน(768)

เรื่องกับข้าวกับปลาหารังเกียจ
ไม่ส่อเสียด ปู่..ทำได้ นะดวงสมร
อย่าพะวงสงสัยเลยบังอร
ปู่จะสอนให้สิ้นกระบวนความ (๘๐๓)

ข้าวผัดเช้า ฉู่ฉี่บ่ายให้เจนจัด
เริ่มฝึกหัดแต่หัวค่ำจนตีสาม
ดินรักปู่ อยู่ด้วยกันนะนงราม
มีลูกสามสี่ห้า ปู่..ซู่ซ่าร์จังเลย...(๘๐๔)

                            ริน ดอนบูรพา
                                ๓๑ มี.ค.๕๕

                                  ปู่  ซู่ซ่าร์  ฮา  อีกล่ะ...

[D]

งั้น !วันนี้ เรามาจัด หัดเข้าครัว
ปู่อย่ามั่ว เปิดตำรา มาเฉลย
ดินขอถาม ปู่หน่อย มิค่อยเคย
แกงส้มเลย ใส่ส้ม กี่ผลดี.(805)

หลังแกงเสร็จ ทำแพนง แกงราดข้าว
ไม่อยากเดา ถามปู่หน่อย คอยบอกนี่
ผัดแพนง ลูกชิ้นหอย อย่ารอรี
บอกหน่อยซี ไม่เคยทำ จะจำไง.. (806)

[blackbear]

เรื่องเข้าครัว อย่างไร ไม่ถนัด
แต่ถ้าจัด ตีท้ายครัว อั๊วพอไหว
เรื่องแกงส้ม แกงหอย น้อยปะไร
พออาศัย แกงถุง ปรุงกินกัน ๘๐๗

ข้าวของแพงค่าแรงต่ำสุดช้ำชอก
หนี้สินงอก กำไรหาย ร้ายเหลือนั่น
แต่ชีวิต ยังมีค่า ต้องฝ่าฟัน
ว่าแล้วพลัน เอามาม่า มาต้มกิน ๘๐๘

[dinner]

 

พอตกเย็นหิวขึ้นมาน้ำตาตก
สั่นสะทกใจอยู่มิรู้สิ้น
อยากจะกู่เสียงร้องให้ก้องจินต์
น้ำตาริน...ข้าวสารหมด...ระทดใจ.... (809)

มาม่าห่อสุดท้ายกินไปแล้ว
อกใจแป้ว...คิดขึ้นมา...น้ำตาไหล
ข้าวสารหมด...รสรักฝื่น...ขื่นหทัย
ยังเหลือค่าสิ่งใดไว้ให้ชม.... (810)

 

[nnn]

            ขออภัย  ในความไร้   รับผิดชอบ
ที่ไม่ตอบ  กระทู้ตน  นานไฉน
โทษตัวเอง  ลืมเลือน  วันเดือนไป
มากธุระ  กอปรให้  ไร้เวลา...๘๑๑
            เคลื่อนมาจน  ใกล้จบ  แลครบถ้วน
น่าดีใจ  คนไทยถ้วน  ล้วนรักษา
อนุรักษ์  กลอนใจ  ในอุรา
ถึงแม้ว่า  จะเจือจาง  อย่างปัจจุบัน...๘๑๒
           ยังดีที่  บ้านกลอนสอน  คนรุ่นใหม่
ในสมัย  ที่ถูกสื่อ  ยื้อความฝัน
ช่วยกันแต่ง  แย่งกันต่อ  ให้ครบพัน
ถึงวันนั้น  คงแสดง  ความแกร่งไกล...๘๑๓
        เนื่องจากพ่อ  ของผม  พึ่งผ่าตัด
แม้ว่ากัด  ฟันแกร่ง  แรงไม่ไหว
ใจมานะ  กายทุลัง  ยังกระไร
ผมลูกชาย  ฮึดกายใจ  แบ่งเบางาน...๘๑๔
        เดือนกว่าที่  ปิดเทอม  ยังไม่พัก
ทำงานหนัก  ยางพารา  กว่าต่อสาน
ให้พ่อพัก  จากที่เหนื่อย  หนักมานาน
จึงเข้าบ้าน  ได้ไม่บ่อย  เหมือนผ่านมา...๘๑๕
          ถึงวาระ  ปีใหม่ไทย  ขอพรให้
พระศรีไตร  รัตนะ  จะรักษา
ให้คนไทย  ทุกคน  พ้นโรคา
รับเงินตรา  ร้อยพันล้าน ราวฝนโปรย...๘๑๖

[รัตนาวดี]

        ถึงวาระ  ปีใหม่ไทย  ขอพรให้
พระศรีไตร  รัตนะ  จะรักษา
ให้คนไทย  ทุกคน  พ้นโรคา
รับเงินตรา  ร้อยพันล้าน ราวฝนปราย...๘๑๖

ศฤงคาร 

สาธุ
 

ขอให้คำ อวยพร นี้ย้อนกลับ
มาประดับ บารมี คลี่ขยาย
แด่ครอบครัว ตัวคุณ บุญพร่างพราย
ให้เรื่องร้าย คลายเกลียว เกี่ยวเรื่องดี (๘0๗)

รัตนาวดี
 

[nnn]

ขอให้คำ อวยพร นี้ย้อนกลับ
มาประดับ บารมี คลี่ขยาย
แด่ครอบครัว ตัวคุณ บุญพร่างพราย
ให้เรื่องร้าย คลายเกลียว เกี่ยวเรื่องดี (๘0๗)

รัตนาวดี

แหมดึกแล้ว  ยังไม่นอน  อีกคุณเอ๋ย
ขอบพระคุณ  ทรามเชย  เป็นสุขศรี
มีความสุข  ทุกข์หมดไป  ในทั้งปี
สวีดัส  สวัสดี  ปีใหม่ไทย...๘๐๘