ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[บ้านริมโขง]

ปริมาณมากแล้วน้องแก้วเอ๋ย
อย่าละเลยคุณภาพกราบวอนขอ
หาสาระใส่บ้างอย่าร้างรอ
ผู้มาต่อพอสมนิยมคำ(๔๙)

"บ้านริมโขง"

[รพีกาญจน์]

เคยกดกาอายุลุห้าสิบ
ครบพอดิบพอดีชีพนี้คว่ำ
หากไม่ตายหายใจต่อพะนอนำ
ว่าเลิศล้ำกำไรไม่ขาดทุน(๕๐)

เมื่ออายุยี่สิบ ได้กำหนดตัวเองจะตายอายุห้าสิบ
ครบห้าสิบถ้ายังไม่ตาย อยู่ต่อไปกี่วันถือว่ากำไร


 

รพีกาญจน์ 59

[กามนิต]

ท่านรพีฯ มีกำไรให้อิจฉา
ท่านคนดีมีวิชามาเกื้อหนุน
ท่านแก่แล้วก็เลี้ยวเทียวทำบุญ
ท่านการุณวางกลอนมาอ้อนกลอย  (๕๑)

ประสบการณ์ท่านรพีฯ ช่างดีนัก
มาสลักกลอนล้วนสำนวนอร่อย
แอบอ่านชิมอิ่มคำที่ร่ำร้อย
เป็นรูปรอยแห่งรพีฯ วจีงาม  (๕๒)

กามนิต
๑๒ ม.ค.๕๕

[พรายม่าน]

หิมาลัยสูงลิบแทบหยิบฟ้า
ฤาจะกล้าท้ามนุษย์ให้หยุดห่าม
นับร้อยสิบเซ่นค่าพยายาม
พันยังข้ามขึ้นประลัยเพื่อไต่ลง ฯ(๕๓)

พรายม่าน
สันทราย
๑๒ มกร์ ๕๕

[กาญจนธโร]

แนวเทิบผากล้าแกร่งยังแหว่งวิ่น
ธรณินยังถล่มเป็นหล่มผง
แล้วใดฤๅยื้อยันได้มั่นคง
ที่ยืนยงยิ่งแท้เห็นแต่กรรม(๕๔)

ปภัสร์

[ช่วงนี้ไม่ว่าง]

ในโลกนี้  มีใด  ไหนทานเที่ยง
จะหลีกเลี่ยง  เริ่ม,จบ  ลบถลำ
คำพระชี้  อริยสัจจ์  ท่านตรัสนำ
ล้วนแต่คำ  พระสอน สังวรปลง(๕๕)

......................(โดนปาด).....................

กว่าจะถึง  พันบท  คงหมดไส้
ก็แต่งมั่ว  กลั้วไป  กลัวไหลหลง
กลอนไม่เพราะ  เสนาะนัก  ชักจะงง
แม่โฉมยง  เขาไม่อ่าน  ให้ผ่านตา(๕๖)

เราหรือสู้   ถักถ้อย  ร้อยอักษร
ส่งงามงอน  ทุกช่วง  ว่าห่วงหา
แต่คนดี  นี่ไฉน   ไม่ชายตา
ตายดีกว่า  เสียชื่อ  หรือละเรา(๕๗)

แม้ผิดพลาด  พลั้งไป  อภัยด้วย
ขอคนสวย  ยกโทษ  ที่โฉดเขลา
ภาษารัก  หนักใจ  อยู่ไม่เบา
สู้ขัดเกลา  หลายครั้ง  ยังไม่เพราะ(๕๘)

ด้วยอ่อนใน  เชิงรัก  อยากให้รู้
เรื่องเจ้าชู้   ไก่แจ้  พึ่งแบเบาะ
ด้อยสำนวน  โวหาร  การฉอเลาะ
หวังเกี่ยวเกาะกุมใจช่างไกลจัง(๕๙)

จึงฝากคำ ย้ำมา  ว่ารักมาก
เป็นรักจาก  จิตใจ  ใช่เพียงหวัง
เพียงเท่านี้  แหละหนอ ขออย่าชัง
แม่ร้อยชั่ง  ถ้าอ่าน  วานตอบกลอน(๖๐)

มีแค่นี้  ที่อยาก  จะฝากไว้
เพื่อจอมใจ  ได้ผ่าน  อ่านอักษร
โปรดรับรู้  เถิดหนอ  ใคร่ขอวอน
โฉมบังอร  อย่าเขิล  เมินพี่ชาย(๖๑)
          

[Prapacarn ❀]

 
มหาสมุทร ลึกล้ำ ยังดำดิ่ง
เพ็ญแขพริ้ง พราวจ้า พาใจหลง
ยังตะกาย หมายพิชิต จิตผจง
ดาวสูงส่ง ไม่เกินคว้า ไขว่มาครอง (62)
 
อัศจรรย์ อัตตา หน้าซื่อซื่อ
ไยจึงดื้อ กวัดแกว่ง แกร่งผยอง
สุดปัญญา ปรับปราม ตามทำนอง
ใจหม่นหมอง แพ้ตน...ล้นอัตตา (63)

แซมค่ะ
"ประภาคาร"
01/12/2012

ขออภัยค่ะ แซมตกสัมผัส จะโพสต่อ พี่พรายม่าน..
ถูกพี่ปภัสร์แซงไปนิดเดียวเอง..
จ๊าก..... ถูกแซงสองต่อ... แซมหมอบด่วน....

[กวีน้อย ลุ่มน้ำยาว]

แนวเทิบผากล้าแกร่งยังแหว่งวิ่น
ธรณินยังถล่มเป็นหล่มผง
แล้วใดฤๅยื้อยันได้มั่นคง
ที่ยืนยงยิ่งแท้เห็นแต่กรรม(๕๔)

ปภัสร์




 "กัมมุนา      วัตตะติ       โลโก" ไซร้
จงท่องจำ        เอาไว้         อย่าถลำ
ว่าสัตว์โลก         ต้องเป็น     ไปตามกรรม
เป็นหลักธรรม พุทธองค์  ทรงให้มา (๖๔)

เพราะมุษย์    เรานั้น   ชอบประมาท
ย่อมผิดพราด   นั่งเสียใจ    ไม่เป็นท่า
สุดท้ายแล้ว    มานั่งซึม   ดื่มสุรา
ช่างโง่เขลา   เบาปัญญา   กันเหลือเกิน (๖๕)






กวีน้อย    ลุ่มน้ำยาว
 

[/b]

[sunthornvit]

เขียนไม่ได้  คิดไม่ออก  บอกไม่ถูก
แคะขี้มูก  เกรอะกรัง  นั่งเก้อเขิน
คนเขียนดี  ทั่วถ้วน  ชวนเพลิดเพลิน
เรางกเงิ่น  เขียนห่วย  ด้วยไร้ภูมิ(๖๖)

สุนทรวิทย์

[พรายม่าน]

เราใช้ครึ่งชีวิตเรียนคิดรู้
เพื่อตามตู่แย่งเปล่าเหมือน “เตาหูม”
เราเร่ารนหารักมาปักปูม
เพี่อจะขึ้งตึงตูม หมดน้ำตาล ฯ(๖๗)

แก้หน่อยครับ ท่านสุนทรวิทย์วางยา

พรายม่าน
สันทราย
๑๓ มกร์ ๕๕

[Charlie]

อ้าวแล้วกัน  พี่ท่านจ๋า  มาเปลี่ยนท้าย
หนูต้องตาย แล้วนะพี่  ไม่มีอู๋ม
ภาษาไทย  แสนประหลาด  เพราะขาดปูม
นั่งหน้าตูม  แต่งบทกลอน  ค้อนจนเอือม(๖๘)

 

(โดนปราชญ์ปาดค่ะ)

[กามนิต]

หัวแทบแตก คิดทั่วหัวแทบแตก
อ๊ะ มีแทรก แก้ภูมิ อันเกินเอื้อม
เหล่ากวีจั๊กกะจี้จั๊กกะเดือม
เป็นงูเหลือมขวางคลองมองแล้วมึน (๖๙)

 

[Prapacarn ❀]

 
ทิงนองนอย อ้อยอิ่ง ทิงนองนอย
แซมน้องน้อย มาขยับ ขับถึงกึ๋น
ว่าเพลงยาว สาวฮึก น้องบึกบึน
เดี๋ยวครูขึ้น รำไม่หยุด ช่วยฉุดที.. (70)
"ประภาคาร"
01/12/2012
 

[Charlie]

รำไม่หยุด  ฉุดไม่อยู่  เมื่อครูขึ้น
เริ่มจะมึน  แล้วละหนอ  ฉันขอหนี
เดี๋ยวงานเข้า  เราขาดหลัก  นักกวี
กลัวจะซี้  แหงแก๋   แย่แล้วโอ๊ว(๗๑)

 

[Prapacarn ❀]

 
ฉันหยุดแล้ว เธอไม่หยุด ฉุดกันใหญ่
ต้องรีบหนี ลงเรือใบ ไปไหโขว่
หนีไม่ทัน หันไป เมืองไกวโจว
กินไฉ่โป๊ว กลางทาง อย่างทนเจี๊ยะ (72)

"ประภาคาร"
01/12/2012
 

[เมฆา...]

 

๐ ตกกะใจ ไอ๋หย๊ะตกกะใจ
อ่านอ่านไปไฉนลงสระเอียะ
น่าจะตีให้หนักเอาซักเพี๊ยะ
แถมปี่เซียะอีกคู่..ดูแล้วมึน (73)

๐ หัวไม่แตก พี่ใหญ่(กามนิต)หัวไม่แตก
เจอคำแปลกคำคล้องแล้วของขึ้น
ปล่อยเขาเล่นของลึก..เราทึกทึน
ไม่ทันกึ๋น..จำเก็บเหน็บเนียนเนียน  (74)

๐ ขอลอยด้วยในคลองน้องลอยด้วย
จะรอช่วยชาละวัน..หวั่นคลื่นเหียน
เจอวางยาคำท้าย..ร้ายแบบเซียน
หมดทางเขียนขูดขีดรีดปัญญา....(75)

 
 


     เอิ๊กๆๆๆๆ

[บูรพาท่าพระจันทร์]

อันน้ำใจ ไมตรี ควรมีตอบ
ใจเขาชอบ มอบคืน ชื่นหนักหนา
ต่างส่งมอบ ตอบพลัน กันไปมา
ชื่นชีวา พาให้ สมใจปอง (76)

อย่าพึงได้ ฝ่ายเดียว ช่างเลี้ยวลด
น่าสลด หดหู่ ดูเศร้าหมอง
ถึงมากเพชร เม็ดมณี สีเรืองรอง
ยังน่ามอง น้อยค่า กว่าดินทราย (77)


 


บูรพาท่าพระจันทร์

[กามนิต]

ซึ้งน้ำจิตมิตรจำซึ้งน้ำจิต
รสชาตินี้ชีวิตช่างหลากหลาย
กลอนสดสดรสล้ำได้รำบาย
ทั้งหญิงชายควรค่าอย่าได้ลืม (๗๘)

 

[พรายม่าน]

กลางนทีหรือจะนึกถึงคุณน้ำ
เหลือแหวกว่ายผุดดำ ไหนจำดื่ม
แต่หยดหนึ่งบนผากกลบอยากยืม
ก็ปลาบปลื้มล้นปลาที่บ้าบึง ฯ(๗๙)

พรายม่าน
สันทราย
๑๓ มกร์ ๕๕

[เมฆา...]

 

มัจฉาชาติ..ปราดเปรียวด้วยเรียวครีบ
กระโจนจีบจุ่มท้ายสายธารขึง
กระโดดว่ายคล้ายคลอพนอคลึง
อยู่กับหนึ่ง..นที.มิมีแปร

 แม้นผุดว่ายส่ายพลิ้วปลิวไสว
หาพ้นไออบอวลแห่งตรวนแห
จำต้องว่ายตามปราชญ์ฉลาดแล
นั่นแหล่ะแน่รอดรู้..พหูสูต   (๘๐)