รินโลมฝันปันเสกวิเวกเปลี่ยว
อยู่คนเดียวเสี้ยวรักได้หักไหว
ธาราลูบจูบลงเพียงตรงใจ
น้ำใสใสไหลผ่านธารริมคลอง
คราล่องเรือเจือจิตให้พิศเศร้า
เจียนหงอยเหงาเร้าทรวงดวงใจหมอง
รักได้หักปักอกตระหนกปอง
ตามครรลองคลองธรรมระกำรัก
น่ำรินไหลในคูดูเย็นเยียบ
จะมาเทียบเลียบลุ่มปทุมจักษ์
เจ็บอุราพาเหนื่อยเมื้อยล้านัก
รักที่ปักจักร้างเจียนทางไป
รักนี้
ดวงฤดีนี้ห่างทางฝันใฝ่
รักหมดสิ้นผินรางทางไปไกล
เหมือนน้ำไหลไปสู่คู่คลองบึง
น้ำไหลไปแล้ว น้ำตา น้ำตาของคนเศร้า
รู้ไหมฉันเหงา เจ็บช้ำเฝ้าร่ำแต่ถึง...
ทุกวันนี้ ทุกๆวันฉันนั้นได้แต่รำพึง
ได้แต่เฝ้าคะนึง ถึงเพียงเธอ
แต่สายน้ำ บางทีก็ไหลเชี่ยว
เหมือนใจฉันที่เปลี่ยว ..เปล่าทรวงเสมอ
ดังนกปีกหักเพราะรักด้แต่เฝ้า.....พร่ำเพ้อ
หรือเฝ้าละเมอ......ถึงเธออยู่....ในใจนี้ร่ำไป
ขอบคุณภาพจาก Internet ค่ะ 
