ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[sunthornvit]

                          ตราบขุนเขา  ยืนยง  ดำรงมั่น
               มิไหวหวั่น  แรงลม  คมแดดเผา
               ตราบนั้นฉัน  มั่นคง  ต่อนงเยาว์
               ไม่บรรเทา  ผันแปร  แม้ธุลี

                  ตราบอาทิตย์  ขึ้นสู่  บูรพา
               ท้องเวหา  ราตรี  มีศศี
               ตราบนั้น  ฉันบูชา  กัลยาณี
               ขอภักดี  ผูกพัน  จวบวันวาย

                  ให้ทะเล  ทั่วถ้วน  ล้วนเหือดแห้ง
               ธารทุกแห่ง  แล้งขอด  ตลอดสาย
               น้ำใจฉัน  คงเหลือ-เฟือมากมาย
               มิสูญหาย  ถอยถด  สักหยดเชียว

                  มดปลวกใด  สัมผัส  กัดโฉมศรี
               ฉันจะบี้  ให้ตาย  หลายหลายเที่ยว
               ใครทำเธอ  หงุดหงิด  แม้นิดเดียว
               จักเข่นเขี้ยว  เกรี้ยวโกรธ  ถึงโคตรมัน

                  รักของใคร  มัวเมา  หนักเท่าไหน
               ก็คงไม่  คลุ้มคลั่ง  ดั่งตัวฉัน
               มิเห็นหน้า  จอมขวัญ  วันสองวัน
               ทุกข์โศกศัลย์  แดดิ้น  แทบสิ้นใจ
                              

[สุนันยา]

คำก็รัก สองคำ ย้ำบอกรัก
เชื่อยากนัก ย่ารู้ ปู่เหลวไหล
รักต่อหน้าพอลับ กลับเปลี่ยนไป
คนอะไร รักจนทั่ว มั่วจริงเชียว

เปรียบไปเถอะ ขุนเขา อีกเท่าฟ้า
ที่บอกมา แบบนี้ กี่สิบเที่ยว
แต่ว่าบอกออกไปใช่คนเดียว
ที่ข้องเกี่ยว บอกหมด จดไม่ทัน

ทั้งซ้อสี่ นางฟ้าฯ มารับรู้
รักของปู่ มากมายมีหลายขั้น
ทั้งพันทอง น้องเอย เฉลยกัน
ปู่เคยกลั่น คำรัก ฝากกี่ที...หุหุ

“สุนันยา”

[sunthornvit]

คำก็รัก สองคำ ย้ำบอกรัก
เชื่อยากนัก ย่ารู้ ปู่เหลวไหล
รักต่อหน้าพอลับ กลับเปลี่ยนไป
คนอะไร รักจนทั่ว มั่วจริงเชียว

เปรียบไปเถอะ ขุนเขา อีกเท่าฟ้า
ที่บอกมา แบบนี้ กี่สิบเที่ยว
แต่ว่าบอกออกไปใช่คนเดียว
ที่ข้องเกี่ยว บอกหมด จดไม่ทัน

ทั้งซ้อสี่ นางฟ้าฯ มารับรู้
รักของปู่ มากมายมีหลายขั้น
ทั้งพันทอง น้องเอย เฉลยกัน
ปู่เคยกลั่น คำรัก ฝากกี่ที...หุหุ

“สุนันยา”

                                           บอกรักย่า  ทุกวัน  นับพันครั้ง
                       พูดจริงจัง  ฟังชัด  ถนัดถนี่
                       ใช่ปากหวาน  มารยา  ย่ารู้ดี
                       รักชั่วนา-ตาปี  มิมีเลือน

                             ยกขุนเขา  เวหา  มาเอ่ยอ้าง
                       ยังไกลห่าง  เกินจะ  เสมอเหมือน
                       รักคุณย่า  กว่าหาว  เหนือดาวเดือน
                       ไม่เลื่อนเปื้อน  เคลื่อนคลา  ดังย่าคิด