ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[บ้านริมโขง]

เห็นเขาเฝ้า เกี่ยวข้อง ร้องเพลงคู่
แอบฟังนั่ง อดสู ดูเขาหวาน
อิจฉาพา บึ้งตึง ถึงกับพาล
สื่อสารกานท์ ผ่านกลอน ค่อนแคะไป

ต่างรู้อยู่ คราวต้อง จ้องดูสาว
หน้าหนาวขาวใสปิ๊ง ยิ่งหวั่นไหว
จะแย่งแข่ง หนุ่มน้อย พลอยเศร้าใจ
จึงแสร้งแกล้ง บ่นให้ใครโลเล

เออหนอพ่อ คุณเอ๋ย เผยเสียหมด
รินรสพจน์ อักษร กลอนหักเห
ว่าสาวหนาว หมดสวย ด้วยลมเพ
ช่างเกเร เหลี่ยมเล่ห์ เพทุบาย

เหนื่อยนักพักก่อนซีพี่ชายเอ๋ย
อย่าเปรยเลย หนาวนี้พี่เสียหลาย
เดี๋ยวเลยเผย หมดช่วงห่วงพี่ชาย
สาวเปิ้นเมิน หน้าหาย อายแทนจัง

“สุนันยา”

 

ด้วยสาวสาวมักเป็นเช่นที่ว่า
อ้างหนาวยาวยักท่าหาที่หวัง
ให้รู้อยู่ดูทันหันหน้าบัง
ทำเป็นเช่นโศกสั่งหลั่งน้ำตา

เชื่อได้ไงใจหญิงสิ่งลึกลับ
ซ่อนเงื่อนเจื่อนเลื่อนลับจับยากหนา
ร้อยเกวียนเวียนพันเล่ห์เททับมา
พุทโธ่ ! โอ้..กานดาพาช้ำทรวง

ปากร่ำคำรักล้นจนหมดสิ้น
ใจเดือดเชือดดับดิ้นกลิ่นห่วงหวง
ปากหวานปานตาลต้นบนงางวง
ก้นเปรียวเปรี้ยวเหลียวลวงบ่วงนารี

ไม่เชื่อเหลือเกินรับจับคู่สอง
ไม่หวังยังใฝ่ปองน้องโฉมศรี
ไม่อยากยากมากเรื่องเคืองพาที
ไม่รับกับเอ่ยนี้..พี่กลั้วกลัว.. 

"บ้านริมโขง"

[พ่อค้าพเนจร]

<a href="http://www.youtube.com/v/PcUO5it0u-g&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/PcUO5it0u-g&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

บทเพลง หนาวเอย
ประพันธ์ คุณลุงชิกง
ขับร้องโดย คุณสุนันยา และ คุณคิก ศิวิไล


หนาวเอยเผย หนาวใจ ใครจะรู้
หญิงควรชวน ชิดคู่ อยู่เคียงสอง
ข้างกายชาย เช้า-เย็น เป็นครอบครอง
ค่ำคืนตื่น ฟื้นสนอง ป้องปกกัน

หนาวลมห่ม หนาวพัด ซัดใจเจ้า
สำเนียงเสียง สอดเคล้า เล่าสุขสันต์
ชายหญิงอิง แอบกอด พรอดรำพัน
คงอุ่นคุ้น ครวญฝัน มั่นภิรมย์.....

หทัยกาญจน์
๗ มกราคม พ.ศ.๒๕๕๕

emo_47กลบท สิงโตเล่นหาง 

งามจริงหญิง กล่าวหวาน กานท์คราหนาว
ขอเฝ้าเจ้า พริ้มพราว คราวสุขสม
ทั้งให้ใจ อิงแอบ แนบเชยชม
โอบค้อมหอม เข้าห่ม พรมด้วยใจ
✿
เพราะดาวขาว พร่างฟ้า ราตรีล่วง
ทำเจ้าเหงา แดดวง ห้วงอกไหว
แสงอ่อนอ่อน ระยิบ พริบแววไว
จรูงจูง จิตให้ ใจเหงาทรวง

✿ ◕ พ่อค้าพเนจร  ◕ ✿

[สุนันยา]

ด้วยสาวสาวมักเป็นเช่นที่ว่า
อ้างหนาวยาวยักท่าหาที่หวัง
ให้รู้อยู่ดูทันหันหน้าบัง
ทำเป็นเช่นโศกสั่งหลั่งน้ำตา

เชื่อได้ไงใจหญิงสิ่งลึกลับ
ซ่อนเงื่อนเจื่อนเลื่อนลับจับยากหนา
ร้อยเกวียนเวียนพันเล่ห์เททับมา
พุทโธ่ ! โอ้..กานดาพาช้ำทรวง

ปากร่ำคำรักล้นจนหมดสิ้น
ใจเดือดเชือดดับดิ้นกลิ่นห่วงหวง
ปากหวานปานตาลต้นบนงางวง
ก้นเปรียวเปรี้ยวเหลียวลวงบ่วงนารี

ไม่เชื่อเหลือเกินรับจับคู่สอง
ไม่หวังยังใฝ่ปองน้องโฉมศรี
ไม่อยากยากมากเรื่องเคืองพาที
ไม่รับกับเอ่ยนี้..พี่กลั้วกลัว.. 

"บ้านริมโขง"

โถพี่นี่ กระไร ไม่เข้าท่า
กล่าวหามา สับสน จนเวียนหัว
หน้าหนาวสาวผ่องใส ไปทั้งตัว
อุ่นไอใน เหงาหลัว ทั่วกายา

ใครกันฝัน เชยชม พรมหยอกเย้า
ผิวนวลชวน คลอเคล้า เฝ้าโหยหา
ถ้อยคำย้ำ เพียงบอก หลอกอำมา
สาวเอยเผย เสน่หา น่าดูชม

โอ้ชายหมาย ประคองน้องสิหนา
เอ่ยวาจา หวังให้ ได้สุขสม
แกล้งป่วนกวนออกไป ใจมีปม
อยากกอดพลอด ภิรมย์ ชมเนื้อนวล

ประมาณการณ์ วาดวาง อย่างมีแผน
ถ้อยแกนแทนคำพ้อรอให้สวน
โธ่..เอ๋ยเอ่ย พาที มียียวน
 แต่..ล้วนครวญ ออดอ้อน..วอนแนบเนา ..

“สุนันยา”

 

[♥หทัยกาญจน์♥]

 

งามจริงหญิง กล่าวหวาน กานท์คราหนาว
ขอเฝ้าเจ้า พริ้มพราว คราวสุขสม
ทั้งให้ใจ อิงแอบ แนบเชยชม
โอบค้อมหอม เข้าห่ม พรมด้วยใจ
✿
เพราะดาวขาว พร่างฟ้า ราตรีล่วง
ทำเจ้าเหงา แดดวง ห้วงอกไหว
แสงอ่อนอ่อน ระยิบ พริบแววไว
จรูงจูง จิตให้ ใจเหงาทรวง

✿ ◕ พ่อค้าพเนจร  ◕ ✿

พี่ชมคม คำหญิง อิงแอบชิด
ลากดาวพราว แพรวสนิท พิศแดนสรวง
เขียนชั้นฝัน สวรรค์ฟ้า ธิดาดวง
หยดฝนหล่น หลุดร่วง ช่วงเวลา

อันกานท์หวาน วาดกลอน อักษรฝัน
ทุกพจน์บท บีบคั่น ลั่นโหยหา
จึงเวียนเขียน ขีดหนึ่ง ให้ตรึงตรา
รู้สาวหนาว ราวว่า มาห่วงใย



หทัยกาญจน์
๙  มกราคม พ.ศ.๒๕๕๕

emo_47กลบท สิงโตเล่นหาง