ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[♥หทัยกาญจน์♥]

<a href="http://www.youtube.com/v/PcUO5it0u-g&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/PcUO5it0u-g&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

บทเพลง หนาวเอย
ประพันธ์ คุณลุงชิกง
ขับร้องโดย คุณสุนันยา และ คุณคิก ศิวิไล


หนาวเอยเผย หนาวใจ ใครจะรู้
หญิงควรชวน ชิดคู่ อยู่เคียงสอง
ข้างกายชาย เช้า-เย็น เป็นครอบครอง
ค่ำคืนตื่น ฟื้นสนอง ป้องปกกัน

หนาวลมห่ม หนาวพัด ซัดใจเจ้า
สำเนียงเสียง สอดเคล้า เล่าสุขสันต์
ชายหญิงอิง แอบกอด พรอดรำพัน
คงอุ่นคุ้น ครวญฝัน มั่นภิรมย์.....



หทัยกาญจน์
๗ มกราคม พ.ศ.๒๕๕๕

emo_47กลบท สิงโตเล่นหาง 

[สะเลเต]

ห่มผ้าหนาหลายชั้น...นั้นมิหาย
หนาวกายคลายทุเลา...เอาผ้าห่ม
หนาวใจให้..ชอกช้ำย้ำระทม
ขืนขมตรม..แพ้รักทักหวานซึ้ง

ฝากลมห่มความเหงา....เราเพ้อหา
เอ่ยวาจา...ฝากลมผสมคิดถึง
ความหนาวร้าวรานนัก...รักตราตรึง
คะนึงจึง...คร่ำครวญหวนอาวรณ์

ฝากดาวพราวแสงผ่อง....ส่องเวหน
จากคนหม่น...หมองเศร้าเฝ้ากอดหมอน
ดาวช่วยด้วยเอ่ยสั่ง...ยังอาทร
วิงวอนอ้อน..."ขอโทษโปรดกลับมา"

---สะเลเต---

[กวีน้อย ลุ่มน้ำยาว]

emo_62หทัยกาญจน์     หวานใจ    หนาวใช่เปล่า
ส่วนตัวเรา   กวีน้อย     ก็หงอยเหงา
ห่มโตโต้     ก็ยัง      ไม่ทุเลา
ก็ยังไม่    คลายหนาว    คลายเหงาใจ
ทหัยกาญจน์    ยอดรัก    หากยังว่าง
ช่วยมาเป็น      หมอนข้าง    จะได้ไหม
เราทั้งสอง     จะหายหนาว     หายเหงาใจ
กวีน้อย           เอ่ยจากใจ      ใช่ชีกอ


กวีน้อย   ลุ่มน้ำยาว

[/b]

[สมนึก นพ]

หนาวเอยเผย หนาวใจ ใครจะรู้
หญิงควรชวน ชิดคู่ อยู่เคียงสอง
ข้างกายชาย เช้า-เย็น เป็นครอบครอง
ค่ำคืนตื่น ฟื้นสนอง ป้องปกกัน

หนาวลมห่ม หนาวพัด ซัดใจเจ้า
สำเนียงเสียง สอดเคล้า เล่าสุขสันต์
ชายหญิงอิง แอบกอด พรอดรำพัน
คงอุ่นคุ้น ครวญฝัน มั่นภิรมย์.....

หทัยกาญจน์
๗ มกราคม พ.ศ.๒๕๕๕

กลบทสิงโตเล่นหาง
หทัยกาญจน์วางกระทู้ดูเหมาะสม
ขอผังนี้ด้วยหนามาให้ชม
คำผสมสัมผัสจัดอย่างไร

ขอลองแต่งแจงรู้ดูให้ด้วย
คุณคนสวยช่วยทานกานต์ผมใหม่
วางมานี้ที่เห็นเป็นเช่นใด
ถูกบ้างไหมในคำควบกล้ำมา.

นพ
7 ม.ค.55

[บูรพาท่าพระจันทร์]

ห่มผ้าหนาหลายชั้น...นั้นมิหาย
หนาวกายคลายทุเลา...เอาผ้าห่ม
หนาวใจให้..ชอกช้ำย้ำระทม
ขืนขมตรม..แพ้รักทักหวานซึ้ง

ฝากลมห่มความเหงา....เราเพ้อหา
เอ่ยวาจา...ฝากลมผสมคิดถึง
ความหนาวร้าวรานนัก...รักตราตรึง
คะนึงจึง...คร่ำครวญหวนอาวรณ์

ฝากดาวพราวแสงผ่อง....ส่องเวหน
จากคนหม่น...หมองเศร้าเฝ้ากอดหมอน
ดาวช่วยด้วยเอ่ยสั่ง...ยังอาทร
วิงวอนอ้อน..."ขอโทษโปรดกลับมา"

---สะเลเต---

ยินน้ำคำ พร่ำวอน อ้อนจากสาว
ว่าหนาวร้าว อกใจ ไห้โหยหา
เธอนั้นพลัน อยู่ไหน ไม่คืนครา
น้ำตาข้า ลาหลั่ง ดั่งฟ้าครวญ

ใคร่นำคำ ฝากถึง ซึ่งลมจ๋า
โปรดมาหา ปลอบฤดี ที่ไห้หวน
พี่รักนัก ใครเล่า เท่าเนื้อนวล
ทั้งมวลล้วน มอบแต่ "  แค่เพียงเธอ ".../


 

บูรพาท่าพระจันทร์         

[♥หทัยกาญจน์♥]

หนาวเอยเผย หนาวใจ ใครจะรู้
หญิงควรชวน ชิดคู่ อยู่เคียงสอง
ข้างกายชาย เช้า-เย็น เป็นครอบครอง
ค่ำคืนตื่น ฟื้นสนอง ป้องปกกัน

หนาวลมห่ม หนาวพัด ซัดใจเจ้า
สำเนียงเสียง สอดเคล้า เล่าสุขสันต์
ชายหญิงอิง แอบกอด พรอดรำพัน
คงอุ่นคุ้น ครวญฝัน มั่นภิรมย์.....

หทัยกาญจน์
๗ มกราคม พ.ศ.๒๕๕๕

กลบทสิงโตเล่นหาง
หทัยกาญจน์วางกระทู้ดูเหมาะสม
ขอผังนี้ด้วยหนามาให้ชม
คำผสมสัมผัสจัดอย่างไร

ขอลองแต่งแจงรู้ดูให้ด้วย
คุณคนสวยช่วยทานกานต์ผมใหม่
วางมานี้ที่เห็นเป็นเช่นใด
ถูกบ้างไหมในคำควบกล้ำมา.

นพ
7 ม.ค.55

ตัวอย่างวางวาดคำนำมากล่าว
ร้อยรสพจน์แพรวพราวสาวศึกษา
อักษรกลอนกลนี้ที่ตรึงตรา
นำแก่นแผนผังว่า...หาให้คุณ




หทัยกาญจน์
๗ มกราคม พ.ศ.๒๕๕๕

emo_47กลบท สิงโตเล่นหาง 
การแต่ง  :  มีการบังคับให้ใช้สระเสียงเดียวกัน “ซ้ำกัน ๒ คู่ อยู่ ณ กลางวรรค
ของทุกวรรค โดยให้มีคำมาคั่นระหว่างคำ ๒ คู่นั้น ๑ คำ”
ดังรูป...



ข้อสังเกต ความแตกต่างระหว่าง กลบท สิงโตเล่นหาง กับ กลบท
ช้างชูงวง คือ ช้างชูงวง มีคำที่ ๓ กับคำที่ ๔  และคำที่ ๖ กับคำที่
๗ มีสระเสียงเดียวกัน ส่วนสิงโตเล่นหาง มีคำที่ ๒ กับคำที่ ๓ และ
คำที่ ๕ กับคำที่ ๖ มีสระเสียงเดียวกัน

ตัวอย่างเช่น

แสนรักหนักฤาทัยใครจะเสมอ
นอนกลางวันฝันถึงเจ้าเฝ้าละเมอ
ลืมเผยอเนตรเขม้นเห็นแต่เงา

สำคัญจิตร์คิดว่าน้องย่องมาแอบ
เห็นวับแวบเดินดูรู้ว่าเสา
นำสะเทินเขินคิดผิดแล้วเรา
สลดทรวงง่วงเหงาเศร้าโศกโทรม

คัดลอกมาจาก หนังสือ ร้อยกรอง ผู้เขียน รองศาสตราจารย์ วราภรณ์ บำรุงกุล หน้า  ๒๗๑

ปล. เท่าที่ศึกษามามีดังที่กล่าวข้างต้น หากเพื่อนๆ ท่านใด มีสิ่งใดเพิ่มเติมช่วยชี้แนะได้นะค่ะ

[สุนันยา]

หนาวเอยเผยทรวงใน ไม่ลวงหลอก
ที่บอกออก จากใจ ใช่ย้ำหา
หนาวทรวงหน่วง ด้วยรัก ปักอุรา
พร่ำพาครา อาวรณ์ นอนเดียวดาย

หนาวใจไร้ คู่เคียง เสียงออดอ้อน
ลมจรต้อน หนาวมา พารักหาย
เพลงครวญนวลน้องเจ้าเฝ้าเอียงอาย
ร้างคู่อยู่ เคียงหมาย คลายหนาวทรวง..

“สุนันยา”
 

[กวีน้อย ลุ่มน้ำยาว]

emo_85หน้าหนาวสาว ควรใคร่  ไหวหวั่นจิต
พินิจคิด  คร่ำควร  ชวนไหลหลง
สุนันยา  ยาใจ  ใฝ่พะวง
เธอนี้มี  ทรวดทรง   องค์เทวี
หากใครได้  ครอบครอง    ต้องสุขสม
ภิรมย์ชม ชื่นช้อย  ร้อยสุขี
น้องนิ่มยิ้ม  พริ้มพราย ชายเปรมปรี
วจีนี้  พร่ำบอก ออกจากใจ


กวีน้อย  ลุ่มน้ำยาว

[/b]

[ช่วงนี้ไม่ว่าง]

อยากฝากคำ  ย้ำย้ำ  ลำนำกล่าว
ว่าสาวหนาว  คราวนี้  มีพลีไหม
แข่งแต่งงาน  หวานซ่าน  มานสานใจ
หวังไรไป  ให้สม  รมย์บ่มปอง

สาวหนาวเหน็บ  เจ็บร้าว  สาวหนาวเหน็บ
เพราะเคยเก็บ  ความรู้สึก  นึกนึกหมอง
มาวันนี้   ดีใจ  ได้คู่จอง
อยู่ร่วมห้อง  ครองรัก  ปักหลักลุย

ไม่ใช่กลบทอะไรหรอก  กลอนนนี้ผมมั่ว

 

[สุนันยา]

emo_85หน้าหนาวสาว ควรใคร่  ไหวหวั่นจิต
พินิจคิด  คร่ำควร  ชวนไหลหลง
สุนันยา  ญาใจ  ใฝ่พะวง
เธอนี้มี  ทรวดทรง   องค์เทวี
หากใครได้  ครอบครอง    ต้องสุขสม
ภิรมย์ชม ชื่นช้อย  ร้อยสุขี
น้องนิ่มยิ้ม  พริ้มพราย ชายเปรมปรี
วจีนี้  พร่ำบอก ออกจากใจ


กวีน้อย  ลุ่มน้ำยาว

[/b]

หนุ่มน้อยถ้อย หวานนัก ทักทายบอก
ดูเจ้าเย้า หยิกยอก หลอกไฉน
คมคำล้ำ ลึกเร้น เป็นเหมือนไฟ
แอนซ่อนชอน เชื้อไว้ อยู่ในจินต์

เรียงร้อยถ้อย อักษร กลอนสลวย
สอดแทรกแจก คำสวย ด้วยษรศิลป์
งามหมดบท วาดวาง ทางกวิน
ร้อยรินสิ้น ตำหนิ ติที่ใด..

“สุนันยา”
 
 

[กวีน้อย ลุ่มน้ำยาว]

หนุ่มน้อยถ้อย หวานนัก ทักทายบอก
ดูเจ้าเย้า หยิกยอก หลอกไฉน
คมคำล้ำ ลึกเร้น เป็นเหมือนไฟ
แอนซ่อนชอน เชื้อไว้ อยู่ในจินต์

เรียงร้อยถ้อย อักษร กลอนสลวย
สอดแทรกแจก คำสวย ด้วยษรศิลป์
งามหมดบท วาดวาง ทางกวิน
ร้อยรินสิ้น ตำหนิ ติที่ใด..

“สุนันยา”



 emo_85แหมพี่นี้    ชมเกิน  เขินไปหมด
กลอนบท รจนา  พาลื่นไหล
แต่วาจา  ว่าสวย  ด้วยดวงใจ
พาเอาเรา  หวั่นไหว  ไปทั้งทรวง
สุนันยา ยาใจ   ใช่เย่อหยิ่ง
เพราะจริงๆ  แอบรัก จักต้องหวง
ไม่อ่อนอ้อน  รักแท้  แม่พุ่มพวง
ดวงจิตคิด ไคร่ควง ดวงฤทัย

กวีน้อย  ลุ่มน้ำยาว

[/b]

[♥หทัยกาญจน์♥]

emo_62หทัยกาญจน์     หวานใจ    หนาวใช่เปล่า
ส่วนตัวเรา   กวีน้อย     ก็หงอยเหงา
ห่มโตโต้     ก็ยัง      ไม่ทุเลา
ก็ยังไม่    คลายหนาว    คลายเหงาใจ
หทัยกาญจน์    ยอดรัก    หากยังว่าง
ช่วยมาเป็น      หมอนข้าง    จะได้ไหม
เราทั้งสอง     จะหายหนาว     หายเหงาใจ
กวีน้อย           เอ่ยจากใจ      ใช่ชีกอ

กวีน้อย   ลุ่มน้ำยาว

รู้จักปัก ป้ายหวาน สาส์นส่งถึง
ร้อยเรียงเสียง สื่อซึ้ง ถึงแล้วหนอ
สรรค์สร้างวาง ว่างไหม??? ใจคนรอ
ทุกคำจำ จิตต่อ ย่อดั่งความ

เป็นหมอนนอน หนุนแนบ แอบอิงชิด
คงไม่ได้ ไร้สิทธิ์ ติดห้วงห้าม
หากตอบชอบ ชิดเชย เผยนิยาม
"รัก" เพียรเขียน ขีดงาม ท่ามจิตเรา



หทัยกาญจน์
๗ มกราคม พ.ศ.๒๕๕๕

emo_47กลบท สิงโตเล่นหาง 

[กวีน้อย ลุ่มน้ำยาว]

รู้จักปัก ป้ายหวาน สาส์นส่งถึง
ร้อยเรียงเสียง สื่อซึ้ง ถึงแล้วหนอ
สรรค์สร้างวาง ว่างไหม??? ใจคนรอ
ทุกคำจำ จิตต่อ ย่อดั่งความ

เป็นหมอนนอน หนุนแนบ แอบอิงชิด
คงไม่ได้ ไร้สิทธิ์ ติดห้วงห้าม
หากตอบชอบ ชิดเชย เผยนิยาม
"รัก" เพียรเขียน ขีดงาม ท่ามจิตเรา



หทัยกาญจน์
๗ มกราคม พ.ศ.๒๕๕๕


 emo_85เรานั้นมัน   บ้านนอก  คอกนานะ
เศษสวะ   แถมชั่ว  กว่าใครเขา
เด็กเสเพล  เกินไป  ใครจะเอา
แถมเมาเหล้า   เช้าค่ำ  อยู่ร่ำไป
ฉันคนจน ดิ้นรน   ทนทุกข์ยาก
เงินตราข้า   ไม่มาก   อยากรักไหม
ตัวดำดำ  เสื้อขาด    บาดดวงใจ
แล้วทีนี้   รับได้     ไหมล่ะเธอ


กวีน้อย   ลุ่มน้ำยาว

[/b]

[คอนพูธน]

อาหารว่าง

อุ่นเช้าเล้า..ผิวไล้ใสน้ำค้าง
แมงมุมขยุ้มออกย่างกลางป่าปก
ดินแดนแสนป่าสร้างช่างเกินรก
จุ้นจ้านง่านงันงก..ตกแต่งรัง

ทีละนะ..เพียงน้อยค่อยทอถัก
จนเรียบเปรียบกรงปักดักรอขัง
เพลินพลางกร่างบินไกลไม่ระวัง
คือนั้นพลันแล้วพลั้ง..ยังชีวิต

เริ่มเรียงเพียง..แล้วเพิ่มเติมผูกร้อย
พิศยาวคราวนานค่อย..พลอยเพลินผลิต
ยิ่งไปใหญ่กว้างยลล้นอิทธิฤทธิ์
เหยื่อขวางทางหลงทิศ..ติดบ่วงแร้ว

คืออาณา..เขตนี้ที่ของฉัน
ใครนั้นครั้นติดคล้ายตายแน่แน่ว
จะกัดฟัดแทะฝากยากคลาดแคล้ว
โอ้แววแห้วชีพหด..หมดทางจร

หยากไย่ใส..ที่สร้างกางไว้ฆ่า
บินงงหลงเพลงล่าพล่าหลอกหลอน
ดิ้นมัดรัดทั่วร่างอย่างแน่นอน
ยกกรวอนแม้นไหว้..ไม่มีทาง

แดดเช้าเล้า..โลมลามยามอุ่นอาบ
นานหนอทอแสงทาบภาพพราวพร่าง
ไยพลันสั่นหมดสิทธิ์ติดเคว้งคว้าง
คงคราว่าของว่าง..อย่างที่นึก
                      คอนพูทน
ฝากแจมด้วยจร้า ขอบคุณมากมาย

[บูรพาท่าพระจันทร์]

สิงโตโง่ หรือไร ไม่รับรู้
ปล่อยกูรู ดึงไป ไร้รู้สึก
หางเหี้ยนเตียน คราใด ไม่หาญฮึก
ดูลึกลึก นึกไป ใช่หางหนู.../

 


บูรพาท่าพระจันทร์

[บ้านริมโขง]

..ยามหนาว..สาว..แตก..

ยามหนาวสาว ผิวผ่องน้องมาแตก
เขียดน้อยคอย ซุกแทรกแยกรอยผิว
คร่ำครวญหวน โหยแห้งแล้งลมปลิว
มองตามง่าม ลามนิ้วสิวเม็ดโต

ครีมนำบำ-รุงนักคักขนาด
สีแต้มแย้ม แซมวาด..ป๊าด..อักโข
รองพื้นยืน อื่นตามงามพาโล
โรงงิ้วลิ่ว ออกโชว์ โห..นางเอก

ตามมองน้อง ยามหนาวกล่าวยังยาก
รอยแผลแล ตามปากมากปานเสก
ยิ้มหุบหลุบ อุบอู้บู้บี้เบรก
ถ้อยวาจา พาเขกเฉกคลื่นกวน

ยังพร่ำคำ นำอ้อนวอนหาคู่
มีใครไหม หนึ่งผู้อยู่สงวน
เจอแตกแปลก ผิวผ่องของเนื้อนวล
ต้องโกยโดย รีบด่วนป่วน..อาการ.   

"บ้านริมโขง"

[สุนันยา]

เห็นเขาเฝ้า เกี่ยวข้อง ร้องเพลงคู่
แอบฟังนั่ง อดสู ดูเขาหวาน
อิจฉาพา บึ้งตึง ถึงกับพาล
สื่อสารกานท์ ผ่านกลอน ค่อนแคะไป

ต่างรู้อยู่ คราวต้อง จ้องดูสาว
หน้าหนาวขาวใสปิ๊ง ยิ่งหวั่นไหว
จะแย่งแข่ง หนุ่มน้อย พลอยเศร้าใจ
จึงแสร้งแกล้ง บ่นให้ใครโลเล

เออหนอพ่อ คุณเอ๋ย เผยเสียหมด
รินรสพจน์ อักษร กลอนหักเห
ว่าสาวหนาว หมดสวย ด้วยลมเพ
ช่างเกเร เหลี่ยมเล่ห์ เพทุบาย

เหนื่อยนักพักก่อนซีพี่ชายเอ๋ย
อย่าเปรยเลย หนาวนี้พี่เสียหลาย
เดี๋ยวเลยเผย หมดช่วงห่วงพี่ชาย
สาวเปิ้นเมิน หน้าหาย อายแทนจัง

“สุนันยา”

 

[สุนันยา]

หนุ่มน้อยถ้อย หวานนัก ทักทายบอก
ดูเจ้าเย้า หยิกยอก หลอกไฉน
คมคำล้ำ ลึกเร้น เป็นเหมือนไฟ
แอนซ่อนชอน เชื้อไว้ อยู่ในจินต์

เรียงร้อยถ้อย อักษร กลอนสลวย
สอดแทรกแจก คำสวย ด้วยษรศิลป์
งามหมดบท วาดวาง ทางกวิน
ร้อยรินสิ้น ตำหนิ ติที่ใด..

“สุนันยา”



 emo_85แหมพี่นี้    ชมเกิน  เขินไปหมด
กลอนบท รจนา  พาลื่นไหล
แต่วาจา  ว่าสวย  ด้วยดวงใจ
พาเอาเรา  หวั่นไหว  ไปทั้งทรวง
สุนันยา ยาใจ   ใช่เย่อหยิ่ง
เพราะจริงๆ  แอบรัก จักต้องหวง
ไม่อ่อนอ้อน  รักแท้  แม่พุ่มพวง
ดวงจิตคิด ไคร่ควง ดวงฤทัย

กวีน้อย  ลุ่มน้ำยาว

[/b]

หนุ่มน้อยคอย ส่งคำ พร่ำรักพลอด
หวานยอดหยอดลงมา พาสงสัย
ดูเพิ่มเติม แต่งแต้ม แย้มเผยนัย
จะปราบราบ รุ่นใหญ่ ไม่เกรงกัน

อยากลองปองสักที มีพันผูก
รักถูกปลูก ฝังราก จากความฝัน
พี่ยาพา ขัดเขิน เพลินกลางวัน
ตื่นตามา นี่ฉัน ฝันลวงลวง....

"สุนันยา"
 

[♥หทัยกาญจน์♥]

 emo_85เรานั้นมัน   บ้านนอก  คอกนานะ
เศษสวะ   แถมชั่ว  กว่าใครเขา
เด็กเสเพล  เกินไป  ใครจะเอา
แถมเมาเหล้า   เช้าค่ำ  อยู่ร่ำไป
ฉันคนจน ดิ้นรน   ทนทุกข์ยาก
เงินตราข้า   ไม่มาก   อยากรักไหม
ตัวดำดำ  เสื้อขาด    บาดดวงใจ
แล้วทีนี้   รับได้     ไหมล่ะเธอ

กวีน้อย   ลุ่มน้ำยาว

[/b]

ชีวิตจิต เจ้านี้ ที่แตกต่าง
คือคนจน จงวาง สร้างเสนอ
เพราะเมาเหล้า เรื่องเที่ยว เดี๋ยวพบเจอ
ลำบากยาก อย่าละเมอ เผลอพูดมา

พูดตอบกรอบ กล่าวคำ ทำยากยิ่ง
รับได้ไหม ใจหญิง อิงคุณค่า
คนดีมี ศีลธรรม ล้ำวิชา
คนเมาเหล้า เมายา ว่าอย่าเลย




หทัยกาญจน์
๘ มกราคม พ.ศ.๒๕๕๕

emo_47กลบท สิงโตเล่นหาง 

[กวีน้อย ลุ่มน้ำยาว]

ชีวิตจิต เจ้านี้ ที่แตกต่าง
คือคนจน จงวาง สร้างเสนอ
เพราะเมาเหล้า เรื่องเที่ยว เดี๋ยวพบเจอ
ลำบากยาก อย่าละเมอ เผลอพูดมา

พูดตอบกรอบ กล่าวคำ ทำยากยิ่ง
รับได้ไหม ใจหญิง อิงคุณค่า
คนดีมี ศีลธรรม ล้ำวิชา
คนเมาเหล้า เมายา ว่าอย่าเลย




หทัยกาญจน์
๘ มกราคม พ.ศ.๒๕๕๕






 emo_62น้องนางช่าง   ทำร้าย    ใจข้านัก
ตัวพี่นี้   จำจัก  พักนิ่งเฉย
พี่คนจน   ลาแล้ว   แก้วทรามเชย
สิ้นน้ำคำ  เฉลย  เอ่ยวาจา

ที่เกเร     เพราะโดน   คนเขาหลอก
ปากบอกออก    ว่ารัก    ปักใจข้า
หลงไหลใน   รอยยื้ม    นิ่มกานดา
แท้มายา    สุดแสบ   แทบวายปราณ

หลังจากพราก กันไป  ใจพี่เศร้า
เลยเอาเหล้า   มาดื่ม   ลืมตาหวาน
แม้นแดดิ้น   สิ้นลม  ล้มคลุกคลาน
ใจพี่นี้   ร้าวร้าน   นานพอควร

กวีน้อย  ลุ่มน้ำยาว

[/b]