06 มกราคม 2012, 11:31:PM |
กังวาน
|
|
« เมื่อ: 06 มกราคม 2012, 11:31:PM » |
ชุมชน
|
หญิงสามผัวชายสามโบส์ถเขาโจษกล่าว แต่เรื่องราวของเราเศร้าเหลือหลาย แต่งงานมาสามครั้งพังทลาย น้ำตาชายร่วงหล่นบนหัวใจ
ครั้งที่หนึ่งซึ้งมากไม่อยากเล่า เพราะว่าเรามองตากันจนวันใหม่ รักครั้งแรกแปลกนักเมื่อรักใคร สุดท้ายไปจนลับไม่กลับมา
ครั้งที่สองครองคู่ดูเหมาะสม เราชื่นชมกันและกันที่ฝันหา ทัศนคติไม่ตรงกันพลันเลิกรา สองปีกว่าหาใหม่ตัวใครตัวมัน
ครั้งที่สามตามติดชีวิตคู่ คราวนี้อยู่หกเดือนเหมือนสวรรค์ หกเดือนหลังฝังกลบเป็นจบกัน ชีวิตฉันเหมือนถูกสาปคงบาปกรรม
ขอไถ่ถามท่านนักกลอนสอนฉันหน่อย ควรจะปล่อยให้เป็นโสดโกรธงามขำ หรือแต่งงานครั้งที่สี่...ดีจะทำ ผมขอคำปรึกษามีค่าครู ...เรื่องจริงผ่านจอเลยนะเนี่ย...
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ไพร พนาวัลย์, Prapacarn ❀, amika29, Thammada, Music, ช่วงนี้ไม่ว่าง, นางฟ้า ชาลี, รัตนาวดี, panthong.kh, สุนันยา, บูรพาท่าพระจันทร์, sunthornvit, สะเลเต, รพีกาญจน์, ภู กวินท์
ข้อความนี้ มี 15 สมาชิก มาชื่นชม
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
ถ้ารู้สึกพอ ก็เป็นสุขทันที
|
|
|
07 มกราคม 2012, 02:22:AM |
Music
|
|
« ตอบ #1 เมื่อ: 07 มกราคม 2012, 02:22:AM » |
ชุมชน
|
สิ่งที่เธอคาดหวัง...ฉันสังหรณ์ คอยหลอกหลอนจนเกิดภาพเลิศหรู ถามกระจกทุกวัน..เมื่อหมั่นดู อยากพันตูสักตั้ง..กระทั่งเบลอ
"เธอเป็นแฟนฉันแล้ว...รู้ตัวไหม?" "แล้วเมื่อไหร่เรียกฉันแฟน..แทนบ้างเหรอ?" ถามทุกค่ำย้ำทุกคืน...ตื่นละเมอ อยากไปเจอเพื่อรู้ใจ...ทำไงดี?
ไม่รู้เลยเธอถลา..มาตอนไหน? เล่นทำฉันหวั่นไหว..ใคร่เสียผี ฝากบทเพลงทางอ้อมย้อมชีวี เผื่อบางทีมีใจ...ดั่งในเพลง
ฟังเพลงนี้ให้จบ.....แบบครบถ้วน ช่วงสั้นสั้นห้วนห้วน...นั่นตรงเผ็ง ร้องให้ครบลำนำทำบรรเลง เพราะฉันเอง...แอบลอกมาบอกเธอ
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ช่วงนี้ไม่ว่าง, Thammada, สุนันยา, บูรพาท่าพระจันทร์, amika29, sunthornvit, Prapacarn ❀, รัตนาวดี, สะเลเต, กังวาน, รพีกาญจน์, ภู กวินท์, ไพร พนาวัลย์
ข้อความนี้ มี 13 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
...อย่าคิดว่ายาก.แต่ทำได้../..ควรทำให้ได้.แม้มันจะยาก...
|
|
|
07 มกราคม 2012, 03:24:AM |
Thammada
|
|
« ตอบ #2 เมื่อ: 07 มกราคม 2012, 03:24:AM » |
ชุมชน
|
ไม่รู้ท่วงทำนองหากร้องป่าว อาจเป็นขาวดาวสวยเสน่หา หรือดำด่างลางร้ายป้ายน้ำตา จะควรค่าเหมาะสมภิรมย์ใจ
ครั้งที่สี่ดีเลิศอาจเทิดทูน หรือสิ้นสูญศรัทธากับกล้าใหม่ อาจมิสมห่มรักถักวันวัย ต้องสวมใส่ในเศร้าต่างเงาตน
โสดเสรีมีสิทธิ์ก็คิดอยู่ ควรมีคู่เคียงครองไม่หมองหม่น เติมสีสันวันสวยด้วยสองคน อาจท่วมท้นปนสุขในทุกทาง
หากผิดหวังวังวนทนสุดท้าย บ่นเบื่อหน่ายคลายรักยามหักห่าง ทอดสมอขอลาว่าปล่อยวาง ยืนอยู่ข้างทางธรรม...บวชค้ำบุญ
ภาพจาก http://hilight.kapook.com
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : Music, panthong.kh, สุนันยา, บูรพาท่าพระจันทร์, amika29, sunthornvit, รัตนาวดี, สะเลเต, Prapacarn ❀, กังวาน, รพีกาญจน์, ภู กวินท์, ไพร พนาวัลย์
ข้อความนี้ มี 13 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
07 มกราคม 2012, 04:49:AM |
panthong.kh
|
|
« ตอบ #3 เมื่อ: 07 มกราคม 2012, 04:49:AM » |
ชุมชน
|
หญิงสามผัวชายสามโบส์ถเขาโจษกล่าว แต่เรื่องราวของเราเศร้าเหลือหลาย แต่งงานมาสามครั้งพังทลาย น้ำตาชายร่วงหล่นบนหัวใจ
ครั้งที่หนึ่งซึ้งมากไม่อยากเล่า เพราะว่าเรามองตากันจนวันใหม่ รักครั้งแรกแปลกนักเมื่อรักใคร สุดท้ายไปจนลับไม่กลับมา
ครั้งที่สองครองคู่ดูเหมาะสม เราชื่นชมกันและกันที่ฝันหา ทัศนคติไม่ตรงกันพลันเลิกรา สองปีกว่าหาใหม่ตัวใครตัวมัน
ครั้งที่สามตามติดชีวิตคู่ คราวนี้อยู่หกเดือนเหมือนสวรรค์ หกเดือนหลังฝังกลบเป็นจบกัน ชีวิตฉันเหมือนถูกสาปคงบาปกรรม
ขอไถ่ถามท่านนักกลอนสอนฉันหน่อย ควรจะปล่อยให้เป็นโสดโกรธงามขำ หรือแต่งงานครั้งที่สี่...ดีจะทำ ผมขอคำปรึกษามีค่าครู ...เรื่องจริงผ่านจอเลยนะเนี่ย... ถ้าได้แต่ง กับฉัน สุขสันต์แน่ จะดูแล เธอให้ ได้สวยหรู ขอเพียงนก เขาขัน จู้ฮุกกรู มันหมั่นสู้ ทุกคืน ยันตื่นนอน
เพราะสาเหตุ เมียนาย ที่เขาเลิก เอิกเกริก อยู่ไป ให้สะท้อน นอนคืนได จิตใจ ของบังอร กอดแต่หมอน ข้างเดียว เปลี่ยวเอกา
เมียนายบอก ว่านาย นั้นนอนนิ่ง ไม่ไหวติง เรื่องจริง หรือเปล่าหนา อยู่กับนาย เขาบอก เอือมระอา เจ็บอุรา นกเขานั้น ไม่ขันเลย
ฉันจึงขอ สมัคร ชักอยากช่วย นกเขาป่วย ของนาย คงหนุกเหวย ขันทั้งคืน ตื่นเต้น ได้เช่นเคย ค่าครูนั้น อย่าเอ่ย สอนให้ฟรี พันทอง
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : สุนันยา, บูรพาท่าพระจันทร์, sunthornvit, รัตนาวดี, สะเลเต, Thammada, กังวาน, รพีกาญจน์, Music, ภู กวินท์, ไพร พนาวัลย์
ข้อความนี้ มี 11 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
07 มกราคม 2012, 08:24:AM |
Prapacarn ❀
|
|
« ตอบ #4 เมื่อ: 07 มกราคม 2012, 08:24:AM » |
ชุมชน
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : รัตนาวดี, Music, panthong.kh, สะเลเต, Thammada, กังวาน, รพีกาญจน์, บูรพาท่าพระจันทร์, สุนันยา, ภู กวินท์, ไพร พนาวัลย์
ข้อความนี้ มี 11 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
Take my love, take my land Take me where I cannot stand I don't care, I'm still free You can't take the sky from me..
|
|
|
07 มกราคม 2012, 04:05:PM |
กังวาน
|
|
« ตอบ #5 เมื่อ: 07 มกราคม 2012, 04:05:PM » |
ชุมชน
|
ครั้งที่สี่มีแน่ไม่แปรผัน และเป็นครั้งที่ฉันมั่นเสมอ ครั้งสุดท้ายแห่งความรักประจักษ์เจอ ขอเสนอการแต่งงานกับหวานใจ
จะแน่วแน่แก้ไขไม่ยึดติด ทั้งชีวิต...มิวสิคจ๋า...อย่าหวั่นไหว ขอเป็นแฟนแทนค่าว่าน้อยไป พี่ยกให้เป็นภรรยาค่าคู่ควร
|
ถ้ารู้สึกพอ ก็เป็นสุขทันที
|
|
|
07 มกราคม 2012, 05:56:PM |
กังวาน
|
|
« ตอบ #6 เมื่อ: 07 มกราคม 2012, 05:56:PM » |
ชุมชน
|
ถ้าได้แต่ง กับฉัน สุขสันต์แน่ จะดูแล เธอให้ ได้สวยหรู ขอเพียงนก เขาขัน จู้ฮุกกรู มันหมั่นสู้ ทุกคืน ยันตื่นนอน
เพราะสาเหตุ เมียนาย ที่เขาเลิก เอิกเกริก อยู่ไป ให้สะท้อน นอนคืนได จิตใจ ของบังอร กอดแต่หมอน ข้างเดียว เปลี่ยวเอกา
เมียนายบอก ว่านาย นั้นนอนนิ่ง ไม่ไหวติง เรื่องจริง หรือเปล่าหนา อยู่กับนาย เขาบอก เอือมระอา เจ็บอุรา นกเขานั้น ไม่ขันเลย
ฉันจึงขอ สมัคร ชักอยากช่วย นกเขาป่วย ของนาย คงหนุกเหวย ขันทั้งคืน ตื่นเต้น ได้เช่นเคย ค่าครูนั้น อย่าเอ่ย สอนให้ฟรี พันทอง
ฟังพันทองน้องพี่ที่ปลุกปลอบ ผมขอขอบพระคุณการุณพี่ รู้ว่านกตกคอนสอนให้ดี แต่ไม่มีความรักมาทักทาย
ก็มิกล้ารับดอกบอกให้รู้ เพราะว่าดูดีเกินไปน่าใจหาย สอนทั้งคืนตื่นเต้นเป็น(หัว)ใจวาย กลัวผมตายคาอก...เมียตกใจ!
|
ถ้ารู้สึกพอ ก็เป็นสุขทันที
|
|
|
07 มกราคม 2012, 06:28:PM |
กังวาน
|
|
« ตอบ #7 เมื่อ: 07 มกราคม 2012, 06:28:PM » |
ชุมชน
|
อ่านคำกลอนอ่อนหวานข้ามผ่านฟ้า รู้เลยว่าครั้งที่สี่มีความฝัน ประภาคารผ่านแสงส่องมามองกัน หัวใจฉันเต้นตึกตักรักมาเยือน
เรื่องสาวอื่นหมื่นแสนในแดนไหน พีkarnkaiถอยห่างวางเป็นเพื่อน ในหมู่ดาวพราวฟ้าแจ่ม...แซมคือเดือน คอยย้ำเตือนให้รอวันฝันของเรา
จะขายบ้านขายรถเพื่อปลดหนี้ บินทันทีไปหาถ้าเธอเหงา ครั้งสุดท้ายแห่งรักหนักหรือเบา พี่ขอเอาหัวใจวางต่างสัญญา
|
ถ้ารู้สึกพอ ก็เป็นสุขทันที
|
|
|
|
07 มกราคม 2012, 10:01:PM |
natnid
บุคคลทั่วไป
|
|
« ตอบ #9 เมื่อ: 07 มกราคม 2012, 10:01:PM » |
ชุมชน
|
ฉันทำผิด พินิจดู รู้พิษรัก ฉันอกหัก ใช่คิด ริษยา ฉันเจ็บย้ำ ช้ำใจ ใช่กายา ฉันเสียหยดน้ำตา ใช่ตัวตาย
ฉันยังยิ้ม คงได้ แม้ไร้รัก ฉันเพียงพัก หยั่งใจ ที่เคยหมาย ฉันเพียงน้อม หลักคำสอน "ของนอกกาย- จะอะไร มากมาย ใช่ของเรา"
ถูกเขาทิ้ง ถือว่าสิ้น กรรมทำอยู่ ใช่อดสู ทำตัว ดั่งคนเขลา เพียงใช้จิต ครุ่นคิด พินิจเอา "จะโฉดเฉา หรือจะเอา เป็นบทเรียน"
|
|
|
|
|