ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[--ณัชชา--]

กาลเวลาผ่านผันถึงวันใหม่
ธารน้ำใสซึ่งไม่เคยไหลกลับ
ดาวเด่นดวงส่องสกาวพราวระยับ
เหมือนรอรับพี่ยากลับมาเยือน

ในคืนที่หนาวเย็นเป็นที่สุด
ความคิดหยุดทวนทบเหมือนกลบเกลื่อน
ผุดภาพฝันเจือจางแสนลางเลือน
คอยตามเตือนจิตตนจนตื้นตัน

ภาพที่เราเคียงกันในวันก่อน
ภาพของความอาทรตามกร่อนฝัน
ภาพคืนวันเคยสุขเคยผูกพัน
ภาพเหล่านั้นเคยซึ้งติดตรึงตรา

ชีวิตเคยแห้งแล้งจึงแฝงสุข
มีเธอปลุกปลอบจินต์ถวิลหา
ไม่เคยคิดถึงมันวันจากลา
เพราะเชื่อว่ารักนี้จะจีรัง

ใจของฉันมอบให้จนไม่เหลือ
ไม่คิดเผื่อสักนิดจะผิดหวัง
เมื่อความทุกข์จู่โจมโหมประดัง
วิมานพังแหลกสลายไร้ชิ้นดี

ใจของฉันสลดเธอหมดรัก
จึงจมปลักโศกศัลย์ทุกวันวี่
ฆ่าเสียเถิดเมื่อสลัดตัดไมตรี
พร้อมจะพลีชีวา...ถ้ากล้าทำ

--ณัชชา--

[♥หทัยกาญจน์♥]

เพียงชีวิตจิตใจใครกำหนด
ทุกหน้าที่มีบทจดงามขำ
ล้วนความรักร้างลามาดั่งกรรม
สุดพ่ายแพ้แท้ช้ำน้ำตานอง

เพียงหมดรักหักจิตชีวิตนี้
ยังมากมีมิ่งมิตรชิดเป็นสอง
มีชายอื่นหมื่นแสนแล่นครอบครอง
อย่าเพิ่งจองจับตายคล้ายจากลา

สลัดรักหักใจเจ้าเสียเถิด
ความรักเกิดก่อแก้วแว่วคุณค่า
คือบทเรียนเขียนล้ำกว่าตำรา
เรียกวิชาชีวิตจิตมีรัก

หทัยกาญจน์
๔ มกราคม พ.ศ.๒๕๕๕
 

[Music]

ยอม
ยอมให้เธอครวญคร่ำทุกคำพูด
เพื่อพิสูจน์ให้เห็นว่าเป็นหลัก
ถ้าเจ็บปวดร้าวรอน..เชิญนอนพัก
เล่าเป็นวรรคเป็นเวรให้เย็นใจ

แล้วลืมความผูกพัน...ของวันเก่า
ฉันมีเข่าให้หลบซบแทนไหล่
น้ำอุ่นอุ่นคุ้นเคย...ไหลเลยไป
ใครหนอใครทำลงน่าสงสาร

ได้ลูบไล้ปลายผม...พอสมเหตุ
ใครแจ้งเจตน์คิดหวังมาสังหาร
ทำให้เจ้าตัดพ้อ..ทรมาน
แม้นเนิ่นนานไม่ปลื้ม..ควรลืมลง

ต่อแต่นี้พี่พร้อม..ยอมทุกอย่าง
เป็นหน้าต่าง.จาน.ชาม.บันได.ยักไย่.ขี้ผง
เป็นหมอนข้างกอดระบายแบบสายตรง
พร้อมบรรจงกอดกลับจนหลับตา

 

[yaguza]

เขามีเข่า เข้ารอง เป็นของฝาก
จึงไมอยาก สนใจ ไปดีกว่า
เมื่อไม่เคย ต้อนรับ การกลับมา
อนิจา พูดไป ทำไมมี

คงมีใหม่ ได้ปลื้ม ลืมคนเก่า
ทำให้เจ้า ลืมรัก คน"สักสี"
ขออวยพร จากใจ ให้โชคดี
ต่อแต่นี้ ยากูซ่า ขอลาจร


......ยากูซ่า......

[บูรพาท่าพระจันทร์]

กาลเวลาผ่านผันถึงวันใหม่
ธารน้ำใสซึ่งไม่เคยไหลกลับ
ดาวเด่นดวงส่องสกาวพราวระยับ
เหมือนรอรับพี่ยากลับมาเยือน

ในคืนที่หนาวเย็นเป็นที่สุด
ความคิดหยุดทวนทบเหมือนกลบเกลื่อน
ผุดภาพฝันเจือจางแสนลางเลือน
คอยตามเตือนจิตตนจนตื้นตัน

ภาพที่เราเคียงกันในวันก่อน
ภาพของความอาทรตามกร่อนฝัน
ภาพคืนวันเคยสุขเคยผูกพัน
ภาพเหล่านั้นเคยซึ้งติดตรึงตรา

ชีวิตเคยแห้งแล้งจึงแฝงสุข
มีเธอปลุกปลอบจินต์ถวิลหา
ไม่เคยคิดถึงมันวันจากลา
เพราะเชื่อว่ารักนี้จะจีรัง

ใจของฉันมอบให้จนไม่เหลือ
ไม่คิดเผื่อสักนิดจะผิดหวัง
เมื่อความทุกข์จู่โจมโหมประดัง
วิมานพังแหลกสลายไร้ชิ้นดี

ใจของฉันสลดเธอหมดรัก
จึงจมปลักโศกศัลย์ทุกวันวี่
ฆ่าเสียเถิดเมื่อสลัดตัดไมตรี
พร้อมจะพลีชีวา...ถ้ากล้าทำ

--ณัชชา--

เพราะด้วยกล้า ท้าทาย นะสายจิตต์
ขาดพินิจ คิดคะนึง จึงถลำ
สู่ห้วงเหว เลวเร้น เช่นหลุมดำ
ดังบ่วงกรรม ทำมา แต่คราบรรพ์

อยากลองลิ้ม ชิมรส ที่สดหวาน
เปรียบปีนตาล เรี่ยวแรง ควรแข็งขัน
พร้อมวิธี หนีไล่ ให้พร้อมพลัน
มิเช่นนั้น จะเจ็บอก เพราะตกตาล.../

 

บูรพาท่าพระจันทร์

[--ณัชชา--]

เขามีเข่า เข้ารอง เป็นของฝาก
จึงไมอยาก สนใจ ไปดีกว่า
เมื่อไม่เคย ต้อนรับ การกลับมา
อนิจา พูดไป ทำไมมี

คงมีใหม่ ได้ปลื้ม ลืมคนเก่า
ทำให้เจ้า ลืมรัก คน"สักสี"
ขออวยพร จากใจ ให้โชคดี
ต่อแต่นี้ ยากูซ่า ขอลาจร


......ยากูซ่า......

คนที่ชอบสักสีขี้ใจน้อย
ชอบสำออยที่สุดไม่หยุดหย่อน
ง้อครั้งแล้วครั้งเล่าเอาแต่งอน
และสุดแสนขี้อ้อนฉันอ่อนใจ

รับด้วยศอกด้วยเข่าเราไม่ว่า
อย่าบอกลาแล้วกันกลัวหวั่นไหว
ไม่ต้องมาเพ้อพร่ำทำร่ำไร
รู้ใช่ไหมรักเราเน่าทั้งเพ

--ณัชชา--

 

[--ณัชชา--]

เพราะด้วยกล้า ท้าทาย นะสายจิตต์
ขาดพินิจ คิดคะนึง จึงถลำ
สู่ห้วงเหว เลวเร้น เช่นหลุมดำ
ดังบ่วงกรรม ทำมา แต่คราบรรพ์

อยากลองลิ้ม ชิมรส ที่สดหวาน
เปรียบปีนตาล เรี่ยวแรง ควรแข็งขัน
พร้อมวิธี หนีไล่ ให้พร้อมพลัน
มิเช่นนั้น จะเจ็บอก เพราะตกตาล.../

 

บูรพาท่าพระจันทร์

[/quote]

เพราะน้ำคำพร่ำมาไม่น่ารัก
คำที่เธอทายทักช่างหักหาญ
เธอไม่มีดวงจิตคิดเจือจาร
มาเปรียบปานตาลขมสุดข่มใจ

จะลองลิ้มชิมตาลที่หวานหอม
เรื่องจะยอมเธอนั้นมันไม่ใช่
คิดปีนเก็บน้ำตาลหวานเกินใคร
รอชาติใหม่ค่อยลิ้มชิมเนื้อมัน

--ณัชชา--

[พิมพ์วาส]

คำสัญญามั่นใดที่ใครพร่ำ
เลิกจดจำคำหวานจารณ์รสลิ้น
สิ้นพะน้อคลอรักปักอาจิณ
เหมือนจะผินวินเวียนจนเจียนทาง
คราดูดาวพราวเด่นดวงเพ็ญใส
มองคนไกลไหนหักปักใจหมาง
แว่วหวานเอ่ยเผยถ้อยร้อยรสจาง
เหมือนรุ่งสางพรางจิตคิดระกำ
จึงมอบกลับนับย้อนวอนคำคิด
เธอหรือฉันนั้นผิดไม่คิดขำ
หม่นไหม้ไซร้ตรอมทุกข์ไม่สุขกัน
เหมือนอาถรรพ์อำพรางในทางรัก

คราสุดท้ายหน่ายหนีฤดีร้าง
รักจืดจางห่างเหินพะเนินหัก
เจ็บปวดร้าวผ่าวรอนคำอ้อนนัก
รักที่ผลักชักเลือนไม่เชือนมา

[สล่าผิน]

เขามีเข่า เข้ารอง เป็นของฝาก
จึงไมอยาก สนใจ ไปดีกว่า
เมื่อไม่เคย ต้อนรับ การกลับมา
อนิจา พูดไป ทำไมมี

คงมีใหม่ ได้ปลื้ม ลืมคนเก่า
ทำให้เจ้า ลืมรัก คน"สักสี"
ขออวยพร จากใจ ให้โชคดี
ต่อแต่นี้ ยากูซ่า ขอลาจร


......ยากูซ่า......

คนที่ชอบสักสีขี้ใจน้อย
ชอบสำออยที่สุดไม่หยุดหย่อน
ง้อครั้งแล้วครั้งเล่าเอาแต่งอน
และสุดแสนขี้อ้อนฉันอ่อนใจ

รับด้วยศอกด้วยเข่าเราไม่ว่า
อย่าบอกลาแล้วกันกลัวหวั่นไหว
ไม่ต้องมาเพ้อพร่ำทำร่ำไร
รู้ใช่ไหมรักเราเน่าทั้งเพ

--ณัชชา--

 

ยากูซ่าลาไกลอย่าได้หวั่น
สล่านั่นรับไว้อย่าได้เขว
ยังรักมั่นในณัชจัดใจเท
รักไม่เก๊รักแท้แน่จากทรวง

หากรักเขาเน่าพังพี่ยังรัก
อยากให้หักใจลาสล่าห่วง
คนสักสีมีใจใคร่คิดลวง
เลิกคิดควงกับเขารักเน่าพัง

ใจสล่ามีไว้ให้ณัชหมด
จงประชดรักเน่าเขาเสียมั่ง
หนีไปหาสล่าผินจินต์จริงจัง
จงระวังคนสักสีหนีให้ไกล

สล่าผิน

มายุแยงครับ คริ คริ

[--ณัชชา--]

พี่สล่าคนดีนี่ตาถึง
ใจเป็นหนึ่งทุ่มเทไม่เฉไฉ
ยากูซ่าขี้อ้อนงอนเกินไป
คิดเทใจให้สล่าน่าจะดี

ติดตรงที่พี่ต่ายจะไม่ชอบ
เห็นเธอลอบค้อนควักชักวอรี่
พี่พันทองอาจมาขอท้าตี
คงเห็นทีซี้แน่นแก้ไม่ทัน

หากสองสาวเขาเกิดเปิดทางให้
เราคงได้ร่วมเรียงเคียงคู่ฝัน
ห่วงแต่พี่เฒ่าชะแรยักแย่ยัน
แข้งขาสั่น นั่งหัวส่าย ตายคาเตียง

--ณัชชา--

[สล่าผิน]

พี่สล่าคนดีนี่ตาถึง
ใจเป็นหนึ่งทุ่มเทไม่เฉไฉ
ยากูซ่าขี้อ้อนงอนเกินไป
คิดเทใจให้สล่าน่าจะดี

ติดตรงที่พี่ต่ายจะไม่ชอบ
เห็นเธอลอบค้อนควักชักวอรี่
พี่พันทองอาจมาขอท้าตี
คงเห็นทีซี้แน่นแก้ไม่ทัน

หากสองสาวเขาเกิดเปิดทางให้
เราคงได้ร่วมเรียงเคียงคู่ฝัน
ห่วงแต่พี่เฒ่าชะแรยักแย่ยัน
แข้งขาสั่น นั่งหัวส่าย ตายคาเตียง

--ณัชชา--

ทั้งพี่ต่ายพี่พันทองน้องอย่าห่วง
เขาไม่หวงหึงหรอกไม่ออกเสียง
พี่จัดการเขาได้ให้ร่วมเรียง
ณัชไม่เสี่ยงหรอกหนอขอวางใจ

พี่สล่าเรียนมาภาษารัก
ถนัดนักจัดการบริหารได้
แม่ย่านางวางเป็นหนึ่งตรึงหทัย
สองสามสี่พี่ไว้ในบัญชี

แล้วพี่จัดณัชชาน้องหล้าสุด
พี่จะหยุดเพียงน้องต้องใจพี่
จงเลิกกับยากูซ่าน่าคนดี
พี่นั้นมีเงินให้ใช้สบาย

สล่าผิน

เรียนบริหารจัดการมาจ้า คริคริ

[กังวาน]

เรื่องผู้ชายพายเรืออย่าเชื่อนัก
หญิงอกหักไม่ถ้วนล้วนมุ่งหมาย
ว่ารักแท้แน่จริงหญิงจากชาย
พอสุดท้ายเขาทิ้งขว้างทำอย่างไร

คำแนะนำที่ดีพอมีบ้าง
ดูคนข้างณัชชาหาพอไหว
รูปไม่หล่อไม่รวยหนักรักเต็มใบ
เพราะหัวใจบริสุทธิ์หยุดที่เธอ

เขาคนดีคนซื่อเขาชื่อkarn
ปากไม่หวานรักแท้แน่เสมอ
พี่สล่าฯยากูซ่าอย่าไปเจอ
พอเมียเผลอแอบมาจีบแล้วรีบลา

[--ณัชชา--]

คำของท่าน kaikarn หวานชะมัด
ช่างรอบจัดเหลือดีคุณพี่ขา
ดูท่านแสนใจเย็นเห็นกับตา
มากล่าวหาสล่าผินหมดชิ้นดี

ยากูซ่ามิใช่แฟนควงแขนหลอก
เขานอกคอกเฝ้ารักแต่”สักสี”
คนที่รักจริงใจไม่เห็นมี
หาเป็นปีฝันเพ้อเจอแต่ตอ

ว่าจะลองมองท่าน karnkai หน่อย
ติดตามอ่อยครั้งใดก็ใจฝ่อ
เห็นลูกเมียท่านเฝ้าเคล้าเคลียคลอ
เลยนึกท้อไม่อยากแก่งแย่งของใคร

--ณัชชา--

 

[กังวาน]

ภาพที่เห็นอาจไม่เป็นเช่นที่คิด
ลูกเมียชิดเคลียคลอ อ๋อ! มิใช่
นั่นน้าสาวคราวแม่แก่เกินไป
หลานผมไงตามติดสนิทกัน

เรื่องแก่งแย่งของใครไม่ต้องห่วง
คำหลอกลวงสักนิดอย่าคิดฝัน
จะดูแลทุกข์สุขทุกคืนวัน
นี่คือสัญญาใจจากkaikarn