| 01 มกราคม 2012, 10:32:PM |
|
สล่าผิน
|
 |
« เมื่อ: 01 มกราคม 2012, 10:32:PM » |
 ชุมชน
|
เมื่อปีเก่าเรายังเคยนั่งนับ
เวลาลับหมดไปในปีเก่า
นั่งหน้าจอรอปีใหม่ให้เยือนเรา
มาปีนี้มีเศร้ามาเย้าเยือน
ขาดเธอนั่งคู่เคียงขาดเสียงขาน
ช่างร้าวรานหัวใจหาใดเหมือน
แหงนมองฟ้ามืดมิดคิดถามเดือน
ฉันขาดเพื่อนคู่ใจทำไงดี
เธอนั้นลาลับไปในปีเก่า
ไร้แม้เงาเยี่ยมกรายเธอหน่ายหนี
ไม่กลับมาเยี่ยมเยือนเหมือนกับปี
เพราะยังมีปีใหม่ได้อีกครา
ขาดเธอนับเค้าท์ดาวน์ใจหนาวเหน็บ
ใจเฝ้าเจ็บเฝ้าเศร้าเฝ้าถามหา
อยากให้เธอนั้นอยู่ดูเวลา
นับถอยหลังดั่งวันวาผาสุกใจ
หมดปีเก่าเศร้าจิตเพราะพิษรัก
มาอกหักอีกทีในปีใหม่
ปีเก่าหายเธอหายมลายไป
นั่งร้องให้หน้าจอรอเธอคืน
น้ำตาคลอรอเธออย่างเพ้อคลั่ง
เหมือนกับนั่งรับปีใหม่ไห้สะอื้น
น้ำตาชายท่วมท้นทนกล้ำกลืน
เธอเป็นอื่นหรือไรไยทิ้งกัน
สล่าผิน
|
|
|
|
|
|
 ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : สิงขร, ดิษฐา, panthong.kh, พ่อค้าพเนจร, กังวาน, รพีกาญจน์, nisakorn, รัตนาวดี, บ้านริมโขง, บูรพาท่าพระจันทร์, สะเลเต, นางฟ้า ชาลี, เปรียว, สุนันยา, ดาว อาชาไนย, ...สียะตรา..
ข้อความนี้ มี 16 สมาชิก มาชื่นชม
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
ชายใจคอนโด
|
|
|
| 01 มกราคม 2012, 11:28:PM |
|
กังวาน
|
|
« ตอบ #1 เมื่อ: 01 มกราคม 2012, 11:28:PM » |
ชุมชน
|
เธอก็หายคล้ายว่าจะลาลับ
ฉันนั่งนับวันคอยน้อยหรือนั่น
ไปไม่ลามาเมื่อไหรใครรู้กัน
น้อยใจฉันหรือว่าใครไยไม่มา
จากปีเก่าเข้าปีใหม่ไปไหนหนอ
กลัวถูกล่อลวงไปไม่คืนหา
หรือพบรักปักใจเลยไม่ลา
เช็ดน้ำตารออยู่คนรู้ใจ
กลับมาเถิดยอดขวัญฉันคิดถึง
จะกลอนซึ้งหรือกลอนว่ามาได้ไหม
หลายคนหวงห่วงหาและอาลัย
หรือเธอไม่มีรักให้นักกลอน
แด่นักกลอนทุกท่านที่หายไปครับ |
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : panthong.kh, nisakorn, รัตนาวดี, บ้านริมโขง, บูรพาท่าพระจันทร์, สะเลเต, สล่าผิน, นางฟ้า ชาลี, เปรียว, สุนันยา, รพีกาญจน์, ดาว อาชาไนย
ข้อความนี้ มี 12 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
ถ้ารู้สึกพอ ก็เป็นสุขทันที
|
|
|
|
|
| 02 มกราคม 2012, 07:20:AM |
|
สะเลเต
|
|
« ตอบ #3 เมื่อ: 02 มกราคม 2012, 07:20:AM » |
ชุมชน
|
น้ำตาคลอรอเธออย่างเพ้อคลั่ง
เหมือนกับนั่งรับปีใหม่ไห้สะอื้น
น้ำตาชายท่วมท้นทนกล้ำกลืน
เธอเป็นอื่นหรือไรไยทิ้งกัน
สล่าผิน เวลาอยู่คู่เคียงเธอเบี่ยงบ่าย
ตอนเราผละจะตาย...จริงไหมนั่น
ต้องตามง้อ...รอเขาเราจาบัลย์
เพื่อแบ่งปันเศษเวลา....โทรหาเรา
เวลาอยู่คู่เคียงก็เลี่ยงหลบ
ฉันต้องพบเดียวดาย...ใจทนเหงา
เหนื่อยและท้อเหว่ว้าไล่คว้าเงา
ใจเธอร้างว่างเปล่า....เฝ้าเตือนตน
ทางเดินรักเราเป็นเช่นเส้นขนาน
พบเพื่อผ่านนานวันฉันหมองหม่น
ต้องเสียหลักรักร้าวคราวทุกข์ทน
บนถนนหัวใจ.....ไร้คนปอง
"ลาก่อนนะ" ให้เป็นเช่นของขวัญ
ส่งท้ายกันก่อนจาก..ฝากแทนของ
ฝากน้ำตาหยดสุดท้ายให้เธอมอง
เราทั้งสองอย่าพบ.....จบสิ้นกัน
(รักเราสองจบกัน....ณ.บัดนาว)
---สะเลเต---
|
|
|
|
|
| 02 มกราคม 2012, 07:47:AM |
|
เปรียว
|
|
« ตอบ #4 เมื่อ: 02 มกราคม 2012, 07:47:AM » |
ชุมชน
|
น้ำตาคลอรอเธออย่างเพ้อคลั่ง
เหมือนกับนั่งรับปีใหม่ไห้สะอื้น
น้ำตาชายท่วมท้นทนกล้ำกลืน
เธอเป็นอื่นหรือไรไยทิ้งกัน
สล่าผิน
 ยังวนเวียนอยู่ใกล้ใกล้ไม่ไกลห่าง
อย่าอ้างว้างวิโยคหรือโศกศัลย์
พี่จงเช็ดน้ำตาอาจาบัลย์
สุดอัดอั้นเหลือที่ยามพี่ตรม
ยังส่งใจร่วมเรียงมาเคียงใกล้
อย่าหมองไหม้กล้ำกลืนอย่าขื่นขม
อีกไม่นานเราสองครองชิดชม
จะสุขสมนิรันดร์เช่นวันเดิม
เปรียว
|
ในโลกที่สับสน...ยังมีคนที่จริงใจ
|
|
|
| 02 มกราคม 2012, 08:01:AM |
|
บูรพาท่าพระจันทร์
|
|
« ตอบ #5 เมื่อ: 02 มกราคม 2012, 08:01:AM » |
ชุมชน
|
น้ำตาคลอรอเธออย่างเพ้อคลั่ง
เหมือนกับนั่งรับปีใหม่ไห้สะอื้น
น้ำตาชายท่วมท้นทนกล้ำกลืน
เธอเป็นอื่นหรือไรไยทิ้งกัน
สล่าผิน เวลาอยู่คู่เคียงเธอเบี่ยงบ่าย
ตอนเราผละจะตาย...จริงไหมนั่น
ต้องตามง้อ...รอเขาเราจาบัลย์
เพื่อแบ่งปันเศษเวลา....โทรหาเรา
เวลาอยู่คู่เคียงก็เลี่ยงหลบ
ฉันต้องพบเดียวดาย...ใจทนเหงา
เหนื่อยและท้อเหว่ว้าไล่คว้าเงา
ใจเธอร้างว่างเปล่า....เฝ้าเตือนตน
ทางเดินรักเราเป็นเช่นเส้นขนาน
พบเพื่อผ่านนานวันฉันหมองหม่น
ต้องเสียหลักรักร้าวคราวทุกข์ทน
บนถนนหัวใจ.....ไร้คนปอง
"ลาก่อนนะ" ให้เป็นเช่นของขวัญ
ส่งท้ายกันก่อนจาก..ฝากแทนของ
ฝากน้ำตาหยดสุดท้ายให้เธอมอง
เราทั้งสองอย่าพบ.....จบสิ้นกัน
(รักเราสองจบกัน....ณ.บัดนาว)
---สะเลเต---
ปีใหม่นี้ พี่ระทม สุดขมขื่น
เคยระรื่น ชื่นหทัย เก็บไปฝัน
ได้อิงแอบ แนบทรามชื่น ทุกคืนวัน
ใต้แพรพรม ชมจันทร์ กันอุ่นไอ
คำว่า" ใหม่ " ได้ยิน แทบสิ้นค่า
โอ้ขวัญตา พาตน อยู่หนไหน
ไยลวงเรา เฝ้าระกำ อยู่ร่ำไป
หรือมีใหม่ ให้เรา เศร้าค้างปี.../
บูรพาท่าพระจันทร์
|
"สั้น-ตรงเป้า-เร้าใจ"
|
|
|
| 02 มกราคม 2012, 08:13:AM |
|
สล่าผิน
|
|
« ตอบ #6 เมื่อ: 02 มกราคม 2012, 08:13:AM » |
ชุมชน
|
น้ำตาคลอรอเธออย่างเพ้อคลั่ง
เหมือนกับนั่งรับปีใหม่ไห้สะอื้น
น้ำตาชายท่วมท้นทนกล้ำกลืน
เธอเป็นอื่นหรือไรไยทิ้งกัน
สล่าผิน
น้องได้ข่าว เค้าท์ดาวน์ กับเมียพี่
แล้วไยมี คำกลอน อ้อนออดฉัน
นั่งรอเธอ ที่เก่า เศร้าจาบัลย์
ตัวเธอนั้น เมียรั้งไว้ ไม่ให้มา
หลอกให้หลง คอยเก้อ เพ้อหม่นหมอง
หลอกมาสอง สามปี ชายหนีหน้า
หลอกให้ฉัน เศร้าซม ตรมอุรา
หลอกให้ฉัน นอนผวา คราเธอไกล
อนิจจา ใจชาย ร้ายกว่าเสือ
หลงไปเชื่อ เลยช้ำ ช่างทำได้
นับแต่นี้ ขอสิ้นสุด หยุดทันใด
ไม่อยากเป็น น้อยใคร ให้ป่วยการ
พันทอง
ตอนเมียเผลอเพ้อหามานั่งคู่
แต่ไม่รู้เป็นไงไม่อาจหาญ
ไม่มาหาเหมือนเคยเลยช้ำมาน
เธอคงคร้านคบหาจึงลาไกล
มิเคยหลอกเจ้าหลงเจ้าคงรู้
พี่มีคู่อยู่ก่อนตอนพบใหม่
พี่นี้บอกหมดเปลือกเลือกคบใคร
ความจริงใจบอกหมดทุกบทตอน
แม้นมีเมียเมียเผลออยากเจอน้อง
แต่มาหมองเมื่อพันนั้นหนีก่อน
น่าเสียดายยิ่งนักมักอาวรณ์
พันจากจรจนพี่นี้เพ้อครวญ
สล่าผิน |
ชายใจคอนโด
|
|
|
| 02 มกราคม 2012, 08:15:AM |
|
บูรพาท่าพระจันทร์
|
|
« ตอบ #7 เมื่อ: 02 มกราคม 2012, 08:15:AM » |
ชุมชน
|
น้ำตาคลอรอเธออย่างเพ้อคลั่ง
เหมือนกับนั่งรับปีใหม่ไห้สะอื้น
น้ำตาชายท่วมท้นทนกล้ำกลืน
เธอเป็นอื่นหรือไรไยทิ้งกัน
สล่าผิน
ยังวนเวียนอยู่ใกล้ใกล้ไม่ไกลห่าง
อย่าอ้างว้างวิโยคหรือโศกศัลย์
พี่จงเช็ดน้ำตาอาจาบัลย์
สุดอัดอั้นเหลือที่ยามพี่ตรม
ยังส่งใจร่วมเรียงมาเคียงใกล้
อย่าหมองไหม้กล้ำกลืนอย่าขื่นขม
อีกไม่นานเราสองครองชิดชม
จะสุขสมนิรันดร์เช่นวันเดิม
เปรียว
น้ำคำหญิง จริงเพียงไร จักใคร่ถาม
วอนคนงาม ทรามวัย ได้กล่าวเสริม
ใช่รักเพิ่ม เติมวัน ช่างสรรเติม
ชอบริเริ่ม ซ้ำซ้ำ อยู่ร่ำไป
อันตัวพี่ นี้ครอง สำรองหรือ
ไยยึดถือ ของเล่น เช่นไฉน
จึงทิ้งพราก จากลา สิ้นอาลัย
คงด้วยใจ เช่นไม้ ไส้ระกำ.../
บูรพาท่าพระจันทร์
|
"สั้น-ตรงเป้า-เร้าใจ"
|
|
|
| 02 มกราคม 2012, 08:22:AM |
|
สล่าผิน
|
|
« ตอบ #8 เมื่อ: 02 มกราคม 2012, 08:22:AM » |
ชุมชน
|
น้ำตาคลอรอเธออย่างเพ้อคลั่ง
เหมือนกับนั่งรับปีใหม่ไห้สะอื้น
น้ำตาชายท่วมท้นทนกล้ำกลืน
เธอเป็นอื่นหรือไรไยทิ้งกัน
สล่าผิน เวลาอยู่คู่เคียงเธอเบี่ยงบ่าย
ตอนเราผละจะตาย...จริงไหมนั่น
ต้องตามง้อ...รอเขาเราจาบัลย์
เพื่อแบ่งปันเศษเวลา....โทรหาเรา
เวลาอยู่คู่เคียงก็เลี่ยงหลบ
ฉันต้องพบเดียวดาย...ใจทนเหงา
เหนื่อยและท้อเหว่ว้าไล่คว้าเงา
ใจเธอร้างว่างเปล่า....เฝ้าเตือนตน
ทางเดินรักเราเป็นเช่นเส้นขนาน
พบเพื่อผ่านนานวันฉันหมองหม่น
ต้องเสียหลักรักร้าวคราวทุกข์ทน
บนถนนหัวใจ.....ไร้คนปอง
"ลาก่อนนะ" ให้เป็นเช่นของขวัญ
ส่งท้ายกันก่อนจาก..ฝากแทนของ
ฝากน้ำตาหยดสุดท้ายให้เธอมอง
เราทั้งสองอย่าพบ.....จบสิ้นกัน
(รักเราสองจบกัน....ณ.บัดนาว)
---สะเลเต---
 ปีใหม่นี้ พี่ระทม สุดขมขื่น
เคยระรื่น ชื่นหทัย เก็บไปฝัน
ได้อิงแอบ แนบทรามชื่น ทุกคืนวัน
ใต้แพรพรม ชมจันทร์ กันอุ่นไอ
คำว่า" ใหม่ " ได้ยิน แทบสิ้นค่า
โอ้ขวัญตา พาตน อยู่หนไหน
ไยลวงเรา เฝ้าระกำ อยู่ร่ำไป
หรือมีใหม่ ให้เรา เศร้าค้างปี.../
บูรพาท่าพระจันทร์
เราก็เหมือนท่านบรูฯผู้เศร้าสร้อย
มานั่งหงอยน้อยใจเจ้าไกลหนี
มาบอกลาพาเราเศร้าโศกี
ต่อไปนี้เธอตัดเราเศร้าเหลือเกิน
เคยออดอ้อนตอนรักสุขหนักหนา
กลับมาลาทิ้งไปใจห่างเหิน
ช่างอยากตายหายไปใจไร้เพลิน
หญิงมาเดินจากลาจะบ้าตาย
นั่งร้องไห้ใจช้ำน้ำตาร่วง
มาตกบ่วงความเศร้าเหงาไม่หาย
เพราะความรักหักลาพาวุ่นวาย
รักมากลายเกลียดกันฉันโศกตรม
ขึ้นปีใหม่อีกทีกลับมีทุกข์
ไร้ความสุขหัวใจได้ขื่นขม
ไม่เค้าท์ดาวน์เหมือนก่อนตอนชื่นชม
เหลือแต่ลมเป็นคู่อยู่ปลอบใจ
สล่าผิน |
ชายใจคอนโด
|
|
|
|
|
| 02 มกราคม 2012, 09:06:AM |
|
สล่าผิน
|
|
« ตอบ #10 เมื่อ: 02 มกราคม 2012, 09:06:AM » |
ชุมชน
|
น้ำตาคลอรอเธออย่างเพ้อคลั่ง
เหมือนกับนั่งรับปีใหม่ไห้สะอื้น
น้ำตาชายท่วมท้นทนกล้ำกลืน
เธอเป็นอื่นหรือไรไยทิ้งกัน
สล่าผิน
ยังวนเวียนอยู่ใกล้ใกล้ไม่ไกลห่าง
อย่าอ้างว้างวิโยคหรือโศกศัลย์
พี่จงเช็ดน้ำตาอาจาบัลย์
สุดอัดอั้นเหลือที่ยามพี่ตรม
ยังส่งใจร่วมเรียงมาเคียงใกล้
อย่าหมองไหม้กล้ำกลืนอย่าขื่นขม
อีกไม่นานเราสองครองชิดชม
จะสุขสมนิรันดร์เช่นวันเดิม
เปรียว
น้ำคำหญิง จริงเพียงไร จักใคร่ถาม
วอนคนงาม ทรามวัย ได้กล่าวเสริม
ใช่รักเพิ่ม เติมวัน ช่างสรรเติม
ชอบริเริ่ม ซ้ำซ้ำ อยู่ร่ำไป
อันตัวพี่ นี้ครอง สำรองหรือ
ไยยึดถือ ของเล่น เช่นไฉน
จึงทิ้งพราก จากลา สิ้นอาลัย
คงด้วยใจ เช่นไม้ ไส้ระกำ.../
บูรพาท่าพระจันทร์
เห็นน้องเปรียวเหลียวแลแท้จริงหรือ
อยากยึดถือเป็นจริงกริ่งถลำ
เหมือนท่านบรูน์บอกไว้ในน้ำคำ
กลัวจะช้ำตอนหลงคงช้ำตาย
ช้ำมามากหากช้ำรำกำอีก
คงจะฉีกหัวใจให้สลาย
เจ็บมานักรักร้างเธอห่างกาย
ชีวาวายแน่แน่แพ้อีกคราว
หากน้องเปรียวเกี่ยวข้องต้องอย่าจาก
อย่าได้พรากลาไปได้ไหมสาว
โปรดจงอยู่ดูแลแต่ยืนยาว
อย่าให้ร้าวในทรวงอย่าลวงกัน
สล่าผิน |
ชายใจคอนโด
|
|
|
| 02 มกราคม 2012, 09:21:AM |
|
นางฟ้า ชาลี
|
|
« ตอบ #11 เมื่อ: 02 มกราคม 2012, 09:21:AM » |
ชุมชน
|
เมื่อปีเก่าเรายังเคยนั่งนับ
เวลาลับหมดไปในปีเก่า
นั่งหน้าจอรอปีใหม่ให้เยือนเรา
มาปีนี้มีเศร้ามาเย้าเยือน
ขาดเธอนั่งคู่เคียงขาดเสียงขาน
ช่างร้าวรานหัวใจหาใดเหมือน
แหงนมองฟ้ามืดมิดคิดถามเดือน
ฉันขาดเพื่อนคู่ใจทำไงดี
เธอนั้นลาลับไปในปีเก่า
ไร้แม้เงาเยี่ยมกรายเธอหน่ายหนี
ไม่กลับมาเยี่ยมเยือนเหมือนกับปี
เพราะยังมีปีใหม่ได้อีกครา
ขาดเธอนับเค้าท์ดาวน์ใจหนาวเหน็บ
ใจเฝ้าเจ็บเฝ้าเศร้าเฝ้าถามหา
อยากให้เธอนั้นอยู่ดูเวลา
นับถอยหลังดั่งวันวาผาสุกใจ
หมดปีเก่าเศร้าจิตเพราะพิษรัก
มาอกหักอีกทีในปีใหม่
ปีเก่าหายเธอหายมลายไป
นั่งร้องให้หน้าจอรอเธอคืน
น้ำตาคลอรอเธออย่างเพ้อคลั่ง
เหมือนกับนั่งรับปีใหม่ไห้สะอื้น
น้ำตาชายท่วมท้นทนกล้ำกลืน
เธอเป็นอื่นหรือไรไยทิ้งกัน
สล่าผิน
  ยังนั่งอยู่ ที่เดิม เพิ่มความช้ำ
ยังระกำ กล้ำกลืน ตื่นจากฝัน
ยังเฝ้ารอ ขอใจ ไม่เว้นวัน
ยังอัดอั้น ตันใจ ในสัญญา
ไหนบอกว่า จะมา หาที่นี
ไหนบอกพี่ จะมา รอหน่อยหนา
ไหนบอกน้อง รอนิด คิดจะมา
ไหนพี่ว่า คิดถึง ซึ้งกว่าใคร
แล้วทำไม ใยไป กับใครอื่น
แล้วระรื่น ชื่นจิต นี่ผิดไหม
แล้วให้รอ ง้ออยู่ เธอผู้ไป
แล้วจะใด้ อะไร ในการรอ
ปีเก่าใหม่ ใครใคร เขาก็สุข
ปีเก่าทุกข์ ซุกร้าว เศร้าจริงหนอ
ปีใหม่แล้ว แต่เรา เขาไม่คลอ
ปีใหม่ท้อ ถาโถม ลมรักลวง
นางฟ้า ชาลี |
|
|
|
|
|
