ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[sunthornvit]

                       ยามรักร้าว  หนาวซม  จมห้วงเหว
         ผจญเปลว  เพลิงผลาญ  ลาญหัวจิต
         รักถนอม  บูชา  มาเนืองนิตย์
         ถูกตัดสิทธิ์  สิ้นเยื่อ  มิเหลือใย

            ไร้ซึ่งคำ  อำลา  อาลัยรัก
         มิมีสัก  จุมพิต  อุทิศให้
         มิมีถ้อย  คำปลอบ  มอบน้ำใจ
         ที่ทิ้งไว้  ก็แต่  แผลในทรวง

            ลมเหมันต์  ดังมีด  คอยกรีดเฉือน
         ตามย้ำเตือน  ให้ช้ำ  น้ำตาร่วง
         เมื่อหนาวก่อน  สองเรา  เคล้าคู่ควง
         ผลัดตักตวง  รักแท้  มอบแก่กัน

            มองฟากฟ้า  ราตรี  ที่มืดมิด
           ดวงชีวิต  ตกอับ  ยามคับขัน
         ช่างเวิ้งว้าง  ว่างเปล่า  เหงาจาบัลย์
         คนปลอบขวัญ  ร้างไกล  ไม่เห็นเงา

            เอ็นดูเถิด  ส่งใจ  มาให้บ้าง
         คนอยู่ห่าง  เย็นเยียบ  แสนเงียบเหงา
         รอเธอกลับ  คืนอู่  สู่ลำเนา
         เหมือนครั้งเรา  สุขศรี  ร่วมชีวิน

                     

[เปรียว]

หนาวลมฝนหล่นมากับฟ้าค่ำ
ยินน้ำคำพี่ชายให้ถวิล
ฉันเจ็บปวดกมลจนชาชิน
ไม่ยลยินคำกล่าวสุดเศร้าใจ

เป็นเพราะเธอใช่ไหมใจร้ายก่อน
เธอตัดรอนฉันจนทนไม่ไหว
เมื่อรู้ว่าเธอนี้ยังมีใคร
เก็บซ่อนไว้ในใจเธอเสมอมา

ฉันจำตัดใจจากแม้ยากยิ่ง
เพราะผู้หญิงของเธอเสนอหน้า
พร้อมออดอ้อนสารพันแสนมารยา
เข้าทายท้าประจำฉันช้ำตรม

เมื่อฉันอยู่ไม่ได้ก็ไม่อยู่
เพราะฉันรู้อยู่ไปใจก็ขม
เชิญเธอไปเทคแคร์แม่ตาคม
ไปชื่นชมเขาเถิด ฉันเปิดทาง

เปรียว

[บูรพาท่าพระจันทร์]

มิทันไร ไยอ้าง หาทางหนี
เผยวจี ชี้บอก ออกเมินหมาง
จากหวานลิ้น สิ้นหมด เหลือรสจาง
มาทิ้งขว้าง ร้างไกล ช่างใจดำ

จำประกาศ ขายใจ ได้ไหมเจ้า
ผู้ใดเล่า พร่ำบอก ใจชอกช้ำ
มิทันไร ลืมหมด มิจดจำ
แม้ถ้อยคำ ยกใจ ให้ฟรีฟรี.../

บูรพาท่าพระจันทร์

[เปรียว]

จำประกาศขายใจได้แม่นมั่น
เป็นเพราะฉันเศร้านักเมื่อรักหนี
ฉันทนทุกทรมานนานนับปี
คิดให้ดีใครโฉดโหดกว่ากัน

เมื่อใจชายเสแสร้งแบ่งเป็นสอง
ก็ไม่ต้องหันหน้ามาหาฉัน
เกลียดคนเห็นแก่ตัวไม่พัวพัน
ชั่วชีวันขอสาบตราวันตาย

เปรียว

[sunthornvit]

หนาวลมฝนหล่นมากับฟ้าค่ำ
ยินน้ำคำพี่ชายให้ถวิล
ฉันเจ็บปวดกมลจนชาชิน
ไม่ยลยินคำกล่าวสุดเศร้าใจ

เป็นเพราะเธอใช่ไหมใจร้ายก่อน
เธอตัดรอนฉันจนทนไม่ไหว
เมื่อรู้ว่าเธอนี้ยังมีใคร
เก็บซ่อนไว้ในใจเธอเสมอมา

ฉันจำตัดใจจากแม้ยากยิ่ง
เพราะผู้หญิงของเธอเสนอหน้า
พร้อมออดอ้อนสารพันแสนมารยา
เข้าทายท้าประจำฉันช้ำตรม

เมื่อฉันอยู่ไม่ได้ก็ไม่อยู่
เพราะฉันรู้อยู่ไปใจก็ขม
เชิญเธอไปเทคแคร์แม่ตาคม
ไปชื่นชมเขาเถิด ฉันเปิดทาง

เปรียว

                                            น้องกล่าวถึง  หญิงคนไหน  ไม่รู้จัก
                       คงทึกทัก  ไปเอง  ตะเบ็งอ้าง
                       พี่มิเคย  กลิ้งกลอก  ออกนอกทาง
                       รักแต่นาง  มิเคย  เชยชิดใคร

                            เคยโอบไหล่  กานดา  ตอนฟ้าหม่น
                       กลางสายฝน  พรำพรำ  ยังจำได้
                       เดินประคอง  คล้องแขน  แสนสุขใจ
                       แล้วผู้ใด  ยุแหย่  จึงแชเชือน

[บูรพาท่าพระจันทร์]

จำประกาศขายใจได้แม่นมั่น
เป็นเพราะฉันเศร้านักเมื่อรักหนี
ฉันทนทุกทรมานนานนับปี
คิดให้ดีใครโฉดโหดกว่ากัน

เมื่อใจชายเสแสร้งแบ่งเป็นสอง
ก็ไม่ต้องหันหน้ามาหาฉัน
เกลียดคนเห็นแก่ตัวไม่พัวพัน
ชั่วชีวันขอสาบตราวันตาย

เปรียว

โอ้คนดี มีใจ ให้สี่ห้อง
แบ่งเป็นสอง ของดี ไม่มีหาย
ยังเหลือว่าง ร้างอยู่ เคียงคู่กาย
ไม่เดียวดาย หรอกน้อง อีกสองคน

จะยกย่อง น้องยา ว่าเป็นหนึ่ง
เป็นที่พึ่ง เปรียบเช่น เป็นต้นหน
นำนาวา ฝ่าคลื่น ระรื่นชล
ให้หน้ามน ชนเห็น เช่นกัปตัน.../
 

 

บูรพาท่าพระจันทร์

[พิมพ์วาส]

ครารักร้าวผ่าวรอนร้อนทรวงห้อง
คราเพ่งมองลองรักจักอาสัญ
รักลวงหลอกกล้องกลิ้งคำทิ้งกัน
ทำชีวันหวั่นร่ำพร่ำเพ้อครวญ

ครารักร้างห่างไกลไซร้ตายจาก
จิตจำพรากซากรักให้หักหวน
หมดสิ้นแล้วแว่วขานหนาวรัญจวน
จำนึกทวนปรวนใจใคร่อำลา

ประหนึ่งว่าคราจิตให้พิศรัก
หยุกทอทักหักมนยลเสน่ห์หา
หมดสิ้นมนต์สนเทเห่มายา
แล้วก็พาคร่ารักหักอาดูร

[..กุสุมา..]

                               เอ็นดูเถิด  ส่งใจ  มาให้บ้าง
         คนอยู่ห่าง  เย็นเยียบ  แสนเงียบเหงา
         รอเธอกลับ  คืนอู่  สู่ลำเนา
         เหมือนครั้งเรา  สุขศรี  ร่วมชีวิน

มิได้ลี้ หนีหาย ไปสักหน่อย
ทำใจน้อย ดั่งไกล คล้ายผกผิน
ถ้อยอาวรณ์ ร่ำไร ได้ยลยิน
รู้ไหมจินต์ ห่วงหา อาทรนัก
    วอนสายลม จันทร์ทรา พาอกอุ่น
ทรวงละมุน อิงแอบ แนบเนารัก
ทุกคืนค่ำ พร่ำอ้อน นอนหนุนตัก
ดวงใจภักดิ์ คนดี พี่สุนทรฯ
     ..ซ้อสี่..กุสุมา..

[sunthornvit]

โอ้คนดี มีใจ ให้สี่ห้อง
แบ่งเป็นสอง ของดี ไม่มีหาย
ยังเหลือว่าง ร้างอยู่ เคียงคู่กาย
ไม่เดียวดาย หรอกน้อง อีกสองคน

จะยกย่อง น้องยา ว่าเป็นหนึ่ง
เป็นที่พึ่ง เปรียบเช่น เป็นต้นหน
นำนาวา ฝ่าคลื่น ระรื่นชล
ให้หน้ามน ชนเห็น เช่นกัปตัน.../
 

 

บูรพาท่าพระจันทร์

[/quote]
                                                 หัวใจทั้ง  สี่ห้อง  ถูกจองหมด
                               ได้เงินสด  รถรา  มาปลอบขวัญ
                               พี่มัวแต่  อึกอัก  ยักแย่ยัน
                               อย่าเพ้อฝัน  หมดสิทธิ์  คิดครอบครอง

                                      พี่มีใหม่  กี่คน  มิสนด้วย
                               ตอนนี้รวย  อยู่เย็น  มิเป็นสอง
                               เบื่อแล้วความ  โศกศัลย์  ไม่หันมอง
                               เลิกเกี่ยวข้อง  กับพี่  แต่นี้ไป

[sunthornvit]

จำประกาศขายใจได้แม่นมั่น
เป็นเพราะฉันเศร้านักเมื่อรักหนี
ฉันทนทุกทรมานนานนับปี
คิดให้ดีใครโฉดโหดกว่ากัน

เมื่อใจชายเสแสร้งแบ่งเป็นสอง
ก็ไม่ต้องหันหน้ามาหาฉัน
เกลียดคนเห็นแก่ตัวไม่พัวพัน
ชั่วชีวันขอสาบตราวันตาย

เปรียว

                                  ขายห้องใจ  จริงหรือ  ขอซื้อหมด
                    แล้วสมรส  จดความ  ตามกฎหมาย
                    ห้ามโป้ปด  ผิดเพี้ยน  เปลี่ยนกลับกลาย
                    ห้ามยักย้าย  โลเล  มีเล่ห์กล

                           รักแต่พี่  คนเดียว  ห้ามเบี้ยวบิด
                    ร่วมชีวิต  ผูกพัน  บันดาลผล
                    มีลูกหลาน  หญิงชาย  หลายหลายคน
                    เลิกกังวล  ว่าพี่จัก  มิรักจริง

[sunthornvit]

ครารักร้าวผ่าวรอนร้อนทรวงห้อง
คราเพ่งมองลองรักจักอาสัญ
รักลวงหลอกกล้องกลิ้งคำทิ้งกัน
ทำชีวันหวั่นร่ำพร่ำเพ้อครวญ

ครารักร้างห่างไกลไซร้ตายจาก
จิตจำพรากซากรักให้หักหวน
หมดสิ้นแล้วแว่วขานหนาวรัญจวน
จำนึกทวนปรวนใจใคร่อำลา

ประหนึ่งว่าคราจิตให้พิศรัก
หยุกทอทักหักมนยลเสน่ห์หา
หมดสิ้นมนต์สนเทเห่มายา
แล้วก็พาคร่ารักหักอาดูร

                                    ยามอกหัก  รักร้าว  น้าวไม่อยู่
                  ซมหดหู่  อาวิล  รักสิ้นสูญ
                  แอบคร่ำครวญ  โศกี  ทวีคูณ
                  โศกาดูร  อาภัพ  หลับไม่ลง

                         ทุกค่ำคืน  ดื่นดึก  ให้คิดถึง
                  กาลครั้งหนึ่ง  รักเกลียวกลม  สมประสงค์
                  เธอบอกฉัน  สัญญา  ว่ามั่นคง
                  ไยลืมหลง  หายลับ  ไม่กลับเรือน

[sunthornvit]

                               เอ็นดูเถิด  ส่งใจ  มาให้บ้าง
         คนอยู่ห่าง  เย็นเยียบ  แสนเงียบเหงา
         รอเธอกลับ  คืนอู่  สู่ลำเนา
         เหมือนครั้งเรา  สุขศรี  ร่วมชีวิน

มิได้ลี้ หนีหาย ไปสักหน่อย
ทำใจน้อย ดั่งไกล คล้ายผกผิน
ถ้อยอาวรณ์ ร่ำไร ได้ยลยิน
รู้ไหมจินต์ ห่วงหา อาทรนัก
    วอนสายลม จันทร์ทรา พาอกอุ่น
ทรวงละมุน อิงแอบ แนบเนารัก
ทุกคืนค่ำ พร่ำอ้อน นอนหนุนตัก
ดวงใจภักดิ์ คนดี พี่สุนทรฯ
     ..ซ้อสี่..กุสุมา..

                                      ขอวิงวอน  อนงค์  จงหวนกลับ
                       พี่รอรับ  อยู่นะ  สายสมร
                       จงทำเช่น  วาจา  คำอาทร
                       ใช่ยอกย้อน  เสแสร้ง  แกล้งไยดี

                             ลมเหมันต์  รัญจวน  ป่วนดวงจิต
                       เตือนให้คิด  คำนึง  ถึงโฉมศรี
                       เธออยู่แห่ง  หนใน  ในธาตรี
                       รู้ไหมพี่  จับเจ่า  เฝ้ารอคอย