ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[sunthornvit]

                           ยามเดินผ่าน  สถาน  บ้านเก่าเก่า
            ชวนให้เรา  หวนคำนึง  ถึงอดีต
            ก่อนแถวนี้  ตึกราม  งามประณีต
            เปลี่ยนโทรมซีด  เมื่อผ่าน  กาลเวลา
   
               ทั้งอิฐ,ปูน  เหล็ก,ไม้  ใกล้ผุพัง
            พลอยนึกปลง  อนิจจัง  ในสังขาร์
            พริบตาเดียว  ทุกอย่าง  ต่างโรยรา
            แล้วกายา  เลือดเนื้อ  จะเหลือใด
   
                บ้านโบราณ  ส่วนหนึ่ง  พึ่งรื้อถอน
            ผุดสลอน  โครงการ  อาคารใหญ่
            เหมือนผู้เฒ่า  มรณา  ลาจากไป
            ชนรุ่นใหม่  แข่งกำเนิด  เกิดทดแทน
   
               คิดเสียดาย  ความสุข  ยุคสมัย
            คืน,วัน,วัย  นาที  ที่โลดแล่น
            มิตรสหาย  ยามเด็ก  เล็กแน่นแฟ้น
            กลับคลอนแคลน  ห่างหาย  ตอนใกล้วาย
   
               สังขารคน  เปรียบไป  คล้ายวัตถุ
            สิ้นอายุ  ก็สึกกร่อน  มรณ์สลาย
            มองบ้านเก่า  ดุจตัวเรา  เข้าบั้นปลาย
            น่าใจหาย  ชีวัน  ไยสั้นนัก
                        

[hort39]

ไม่มีใครยืนยงอยู่คงที่
วันเดือนปีผ่านไปได้ประจักษ์ำ
ชีวิตร่วงโรยไปไวยิ่งนัก
ได้ตระหนักนึกรู้อยู่ในธรรม

มีหวั่นไหวไปบ้างอย่างที่เห็น
ทุกข์ลำเค็ญหัวใจไยถลำ
หลงรูปรสกลิ่นสีที่ชี้นำ
ไม่เคยจำซ้ำเจ็บเก็บนานมา

เปรียบเหมือนไม้ไกลฝั่งรอฝังกลบ
เหมือนชีวิตจวนจบพบโลกหน้า
อยู่ด้วยความมุ่งหวังสร้างศรัทธา
ปรารถนาความหวังดีมีให้กัน...

 

[sunthornvit]

ไม่มีใครยืนยงอยู่คงที่
วันเดือนปีผ่านไปได้ประจักษ์ำ
ชีวิตร่วงโรยไปไวยิ่งนัก
ได้ตระหนักนึกรู้อยู่ในธรรม

มีหวั่นไหวไปบ้างอย่างที่เห็น
ทุกข์ลำเค็ญหัวใจไยถลำ
หลงรูปรสกลิ่นสีที่ชี้นำ
ไม่เคยจำซ้ำเจ็บเก็บนานมา

เปรียบเหมือนไม้ไกลฝั่งรอฝังกลบ
เหมือนชีวิตจวนจบพบโลกหน้า
อยู่ด้วยความมุ่งหวังสร้างศรัทธา
ปรารถนาความหวังดีมีให้กัน...

 

                                      ต่างผู้  รู้ซึ้ง  ถึงวิถี
                    ชีวี  ถึงครา  ย่อมอาสัญ
                    กลับมุ่ง  ละโมบ  โลภดึงดัน
                    โรมรัน  ขันแข่ง  ยื้อแย่งชิง

                           คนวาย  ตายดับ  เพื่อทรัพย์สิน
                    โกงกิน  หินทราย  ได้ทุกสิ่ง
                    ทั้งที่  เงินทอง  ใช่ของจริง
                    หลงอิง  ความเท็จ  สังเวชใจ   

[Charlie]

เมื่อสังขาร  ปานวัตถุ  ปะผุแหว่ง
ต้องตกแต่ง  ให้เลิศล้ำ  นำสมัย
เมื่อชีพยัง  ก็ต้องอยู่  สู้กันไป
ตราบถึงวัย  มรณา  มาผจญ

เปรียบเหมือนไม้  ใกล้ฝั่ง  รั้งไม่อยู่
ได้แค่ดู   ได้แค่เป็น  เห็นขัดสน
คือชีวิต  ลิขิตฟ้า  หรือชะตาคน
คือถนน  สายชีวิต  ลิขิตแล้ว

 

[yaguza]

มีดินน้ำ ลมไฟ ในสังขาร
เมื่อลุกาล ล่วงวัย หายใจแผ่ว
รอเวลา ผุพัง ไปทั้งแนว
ไม่เหลือแวว ความงาม ยามชรา

อนิจา ตัวเรา ก็เท่านี้
สิ้นชีวี เป็นศพ ดินกลบหน้า
ทั้งดินน้ำ ลมไฟ เขาให้มา
เมื่อถึงครา มิอาจฝืน คืนเขาไป


......ยากูซ่า......

[sunthornvit]

เมื่อสังขาร  ปานวัตถุ  ปะผุแหว่ง
ต้องตกแต่ง  ให้เลิศล้ำ  นำสมัย
เมื่อชีพยัง  ก็ต้องอยู่  สู้กันไป
ตราบถึงวัย  มรณา  มาผจญ

เปรียบเหมือนไม้  ใกล้ฝั่ง  รั้งไม่อยู่
ได้แค่ดู   ได้แค่เป็น  เห็นขัดสน
คือชีวิต  ลิขิตฟ้า  หรือชะตาคน
คือถนน  สายชีวิต  ลิขิตแล้ว

 

                                    กายสังขาร ทุกส่วน ล้วนสมมุติ
                       จักพิสุทธิ์ วิราม งามผ่องแผ้ว
                       หรือขี้เหร่ เกรอะกรัง ดังมันแกว
                       ต่างไม่แคล้ว ต้องสลาย มลายลง

                             เมื่อชีพยัง อย่าได้ วุ่นวายนัก
                       ผ่อนเบาหนัก สร้างสัมมา อานิสงส์
                       คงความดี ถือธรรม โดยจำนง
                       ยามปลดปลง สงบ จบสบาย

[sunthornvit]

มีดินน้ำ ลมไฟ ในสังขาร
เมื่อลุกาล ล่วงวัย หายใจแผ่ว
รอเวลา ผุพัง ไปทั้งแนว
ไม่เหลือแวว ความงาม ยามชรา

อนิจา ตัวเรา ก็เท่านี้
สิ้นชีวี เป็นศพ ดินกลบหน้า
ทั้งดินน้ำ ลมไฟ เขาให้มา
เมื่อถึงครา มิอาจฝืน คืนเขาไป


......ยากูซ่า......

                                             ยามสังขาร ม้วยลง คงแต่ชื่อ
                          คนสัตย์ซื่อ ทำดี มีคนไหว้
                          คนชั่วช้า ถูกหยัน ด่าจัญไร
                          สุดแต่ใคร กลั้วเกลือก เลือกเส้นทาง

                               ผู้ยิ่งใหญ่ โด่งดัง แสนมั่งคั่ง
                          ตายลงยัง มิพ้น คนถากถาง
                          คนสร้างบาป สร้างกรรม ยากอำพราง
                          มีตัวอย่าง ให้เห็น เป็นอาจิณ

[รพีกาญจน์]

 
                                                   
                  ..................................
                                                       
   
                สังขารคน  เปรียบไป  คล้ายวัตถุ
            สิ้นอายุ  ก็สึกกร่อน  มรณ์สลาย
            มองบ้านเก่า  ดุจตัวเรา  เข้าบั้นปลาย
            น่าใจหาย  ชีวัน  ไยสั้นนัก
                        

เป็นวัตถุ จุจาตุ ธาตุทั้งสี่
มีอินทรีย์ รู้สึก ผนึกหลัก
กอปรสัญญา วาทะ เป็นชนัก
จิตใสสัก พระธรรม ชูนำทาง

กายของเรา เผาผลาญ ทำงานได้
เนิ่นนานไป น้อยเนื้อ เหลือแต่ร่าง
ผิวหนังหย่อน อ่อนล้า ตาฝ้าฟาง
นั่งชันคาง หน้าหมอง สองหูตึง

ปากของเรา เว้าวอน ฉะอ้อนออด
พูดฉอฉอด หยอดหวาน ปานอ้อยผึ้ง
น้ำลายสอ คอดัง เสียงกรังกรึง
พร่าเช่นอึ่ง ถูกวัว เหยียบตัวแบน

ใจของเรา เงางาม ยามแสงส่อง
สวยผุดผ่อง ต้องหยก กระจกแว่น
ถูกเคราะห์นำ กรรมซัด วิบัติแทน
ไร้กฎแกน ลงลู่ สู่อบาย

เปรียบสังขาร รานเลือน เหมือนวัตถุ
แตกพังผุ ก่อกูณฑ์ สิ้นสูญหาย
หมดรูปกาม ความคิด จิตละลาย
คงเครื่องหมาย ไปทั่ว เพียงชั่วดี

 

รพีกาญจน์ 59

[sunthornvit]

เป็นวัตถุ จุจาตุ ธาตุทั้งสี่
มีอินทรีย์ รู้สึก ผนึกหลัก
กอปรสัญญา วาทะ เป็นชนัก
จิตใสสัก พระธรรม ชูนำทาง

กายของเรา เผาผลาญ ทำงานได้
เนิ่นนานไป น้อยเนื้อ เหลือแต่ร่าง
ผิวหนังหย่อน อ่อนล้า ตาฝ้าฟาง
นั่งชันคาง หน้าหมอง สองหูตึง

ปากของเรา เว้าวอน ฉะอ้อนออด
พูดฉอฉอด หยอดหวาน ปานอ้อยผึ้ง
น้ำลายสอ คอดัง เสียงกรังกรึง
พร่าเช่นอึ่ง ถูกวัว เหยียบตัวแบน

ใจของเรา เงางาม ยามแสงส่อง
สวยผุดผ่อง ต้องหยก กระจกแว่น
ถูกเคราะห์นำ กรรมซัด วิบัติแทน
ไร้กฎแกน ลงลู่ สู่อบาย

เปรียบสังขาร รานเลือน เหมือนวัตถุ
แตกพังผุ ก่อกูณฑ์ สิ้นสูญหาย
หมดรูปกาม ความคิด จิตละลาย
คงเครื่องหมาย ไปทั่ว เพียงชั่วดี

 

รพีกาญจน์ 59


                                                      เกิดจากดิน  คืนสู่ดิน  สิ้นสังขาร
                                   หมดลมปราณ  กาลสงบ  จบวิถี
                                   จบความโลภ  ยื้อแย่ง  แข่งชิงดี
                                   จบชีวี  ทรัพย์สิน  ล้วนสิ้นลง

                                           อนิจจัง  สังขาร  มินานเนิ่น
                                   ก็ยับเยิน  เปื่อยยุ่ย  เป็นผุยผง
                                   เหลือเพียงชื่อ  ความดี  ที่ยืนยง
                                   ยังดำรง  คงไว้  ให้จดจำ