ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[a moth]

เพื่อนเอย..



เพื่อนเอย..
ดาริกาเราเคยเอ่ยถามไถ่
ว่าดาว ณ เบื้องหน้าชื่อว่าไร
โพ้นฟ้ากว้างแสนไกล..ใครสะท้าน
มือใครตอกหมายหมุดทุกจุดหมาย
ก่อนความตายลงดาบมากลับด้าน
เพียงเธอพลิกฝ่ามือคือร้าวราน
ก็ประหารฉันได้ในพริบตา

วเนจรร่อนเร่-ทะเลชีวิต
นครหมอกสถิต ณ เบื้องหน้า
ขอเถิดขอ..น้ำใจ-ดุจสายธารา
ปลุกตำนานหาญกล้าด้วยตาเธอ
อย่ารีบเด็ดดาวทิ้งจากกิ่งฟ้า
หว่างวนาคืนค่ำ น้ำค้างเหม่อ
ฉันแค่จุดเล็ก-เล็ก หาให้เจอ
ใช่ดาวเหนืออิ่มเอ่อ นะเธอนะ
...
เพื่อนเอย..
ฉันมิเคยตระบัดทุกสัจจะ
ถ้ายังอยากเว้นห่วง ช่วงระยะ
สภาวะหัวใจ..คงตายทั้งเป็น!

add complete
by Klonthaiclub fb

[ภู กวินท์]

คืนหมายปฏิบัติ ทุกสัจจะ
ช่วงขณะเพื่อนเอ๋ย อย่างเคยเห็น
ทุกข์เลื่อนลอยถอยไกล ใครลำเค็ญ
ส่องไล้เพ็ญเด่นดวง ห้วงนภา
…..
การสัญจรร่อนเร่ ว้าเหว่นัก
ดาวความรักล่องลิ่วพัดปลิวหา
เก็บทุกความเขลาขลาด หยาดน้ำตา
ลบคืนวันอ่อนล้า อย่าหวั่นเกรง
…..
ดาวคือดาวส่องสกาวอยู่พราวฟ้า
สวยสง่าค่านักมักปลั่งเปล่ง
เป็นลำนำใบไม้ร่ายบทเพลง
กล่อมบรรเลงจุดหมายในสายลม
…..
ใช่เพียงจุดเล็กน้อย แต่พร้อยใส
อิ่มเอมในตัวเราเข้าห้อมห่ม
คือความหมายรายล้อมใช่ตรอมตรม
เป็นสิ่งที่สวยสม อารมณ์ดี
…..
เปล่าเลย…
ถ้อยคำเอ่ยเผยออกบอกความถี่
ไม่สูญสิ้นน้ำใจและไมตรี
สะท้านไหวนาที ที่พบเจอ!
…..

 

[สุวรรณ]

สู้!!ทุกบทชีวิตที่คิดวาด
และองอาจผงาดอยู่ เสมอเสมอ
ปลุกใจปั่นวันคืน, ตื่นละเมอ
ฉันก็แค่ลมดึกเพ้อ ให้เธอฟัง

ทะเลเพลิงชีวิตอาจเวิ้งว้าง
มีหมอกควันบางบาง กั้นความหวัง
ระหว่างใจไว้ให้ได้ภินท์พัง
อยู่ทีเธอจักเหนี่ยวรั้ง ความหวังคืน

ฉันลมดึกแค่เพ้อละเมอนะ
เพียงอยากลดสวาวะที่สุดฝืน
ในบางช่วงขณะ ที่กล้ำกลืน
ของใครหนึ่งซึ่งยืนอยู่เดียวดาย

ให้เธอมองดาวเหนือท่อง,ละล่องฝัน
ด้วยหัวใจหมายนั้น หาจุดหมาย
อย่าได้ท้อต่อวันซังกะตาย
เรื่องร้ายร้าย ลืมซะ นะเพื่อนเอย

[a moth]

เวิ้งราตรีมืดมิด – มิตรเห็นไหม?
ไร้แสงไฟออกดอกกลางหมอกเหมย
ใช่แล้วมิตรลมอุ่นดึกคุ้นเคย
เราผ่านเลยคืนวันฝันชำรุด!
...
แต่หัวใจใครเล่าเข้าถึงบ้าง
สมรภูมิอ้างว้างอำพราง,ฉุด
ตรงเฆี่ยน,โบย โหยไห้-จิตใจมนุษย์
ตบเท้าหยุดตรงหน้าราตรีกาล
มาหัวเราะเยาะหยันโลกวันเหงา
จิบรสเศร้ามิเคยล่วงเลยผ่าน
แววระวีโรจน์ลับดับตำนาน
วาดหวังเพียงทิพย์ธาร-กำลังใจ
อ่อนแอและร่วงรื้นคืนน้ำหนาว
มิตรเอย..ฟ้าร้างดาว ร้าวหนามไหน่
ขออิงแอบทรวงอกนกแสงไฟ
หากหายโศกาลัยใคร่หวนคืน

สุดฟากฟ้าตะวันออก,หมอก-ดาวเหนือ
แฝงกลิ่นเกลือรินร่ำความขมขื่น
จากป่าช้าความทรงจำกล้ำกลืน
หลับเพื่อตื่นสะทก แล้วผกบิน
...
หอมสายลมมลายูและภูผา
เด็ดดอกปีบโปรยฟ้าฝ่าก้อนหิน
จากดินแดนตะวันออกทุกดอกดิน
ซึมซับกลิ่นอาทร..ก่อนเดินทาง
รักจะรินร่ำโรยมาโชยผ่าน-
ตลอดกาล-แม้กายจะไกลห่าง
โปรดเก็บใจดอกปีบกลีบบอบบาง
ไว้ข้าง-ข้างหมอนหนุนใบอุ่นนั้น.


 

add complete
by Klonthaiclub fb

[♥หทัยกาญจน์♥]

มีเธอมีฉัน..เพื่อนกันตลอดไป

ดอกปีบกลีบบาง..ข้างหมอนอุ่น
พลิ้วผ่านม่านอรุณ...ละมุนฝัน
ฟ้ากำลังจะสาง...ระหว่างวัน
ฟังเสียงเธอ-ฉัน...ลั่น...เพื่อนเอย

ค่ำคืนตื่นดึก...ผลึกสร้าง
เปรียบนักเดินทาง....หน้าต่างเผย
รับแสงวันใหม่....ใจคุ้นเคย
ลมหนาดาวเอ๋ย...เปรย...รู้สึก

......................

นอนต่อดีไหม...ดวงใจถาม???
เขียนพจน์บทความ....ในยามดึก
ตื่นอ่านกลอนเก่า..นั่งเฝ้านึก
ถ้อยคำรำลึก....ตรองตรึกมา

ดอกปีกกลีบบาง...วางเคียงหมอน
สำเนียงเสียงผ่อน...อันอ่อนล้า
สบายดีหรือเปล่า...เจ้าแก้วตา
เพียงพบสบหน้า...แล้วล้าลับ

..............

จะเช้าแล้วแก้วตา...ว่าเพื่อนฉัน
นอนต่อแล้วกัน....ฝันสดับ
เก็บห้วงทรงจำ..ทุกคำพับ
ทุกกล่องห้องหับ...ประดับใจ

....................

แสงตะวันอันอุ่น..อรุณจ้า
ค่อยตื่นพบหน้า....ฟ้าสวยไหม??
"มีเธอมีฉัน..เพื่อนกันตลอดไป"
จดจำคำไว้...ในคืนนี้....

หทัยกาญจน์
๒๖ ธันวาคม พ.ศ.๒๕๕๔
 

[..กุสุมา..]

เพื่อนเอย..


เพื่อนเอย..
ฉันมิเคยตระบัดทุกสัจจะ
ถ้ายังอยากเว้นห่วง ช่วงระยะ
สภาวะหัวใจ..คงตายทั้งเป็น!

     เขตป่าเขาชายแดน.. แสนลำบาก
ต้องพลัดพราก.. ร้างไกลให้ยากเข็ญ
หลบห่วงหาสัจจะ.. ไปลำเค็ญ
อาศัยแสงเพ็ญนภา.. ในป่าดง
     เวิ้งทะเลชีวิต.. จิตหลอนหลอก
หมู่ม่านหมอกพร่างคลุม.. ลุ่มไหลหลง
ยอมเพราะรักเจ็บเพราะรัก.. แทบปลดปลง
วางเธอลงตรงหน้าดอกฟ้าดอย
     หมุดที่วาง.. ทิ่มกลางหว่างอกฉัน
แทบจาบัลย์.. ผันดาบสาปส่งห้อย
ลิ่มน้ำตาสีเลือด.. มิเหือดรอย
ผลิกมือปล่อย.. ประหารมานตัวเอง
     เสียงหัวใจสิ้นฝัน.. วันไร้เธอ
ล่องลอยเพ้อพัดฝาก.. พรากข่มเหง
ทิวดอกเหมย..หล่นร่วงทรวงวังเวง
ริมทางเร่งทิ้งให้ตายทั้งเป็น
           ..กุสุมา..

[สุวรรณ]

ลมดึกยังละเมอเพ้ออยู่นี่
เวิ้งราตรีช่วงหนึ่งซึ่งแลเห็น
ความสวยงาม ท่ามคืนไร้เดือนเพ็ญ
ยังแฝงเร้นทุกขณะ ที่ใจคุ้น

จึ่ง ข้อความส่งไปไว้แนบฟ้า
คืนนี้เริ่มแรกนาทีที่หมุน
ศูนย์จุดศูนย์นาฬิกาอย่างสมดุล
ของโลกที่อบอุ่น และคุ้นตา

อาจ ดีร้ายปะปนหม่นหมองบ้าง
ทุกหย่อมย่าง บางทีมีปัญหา
ให้สะอึกอกแน่นแทนน้ำตา
แต่ล้วนย่อมมีค่า ในตัวมัน

ทุกวันนี้จึงมีคำขอบคุณกล่าว
จากใจลบรอยร้าว ที่เสกสรรค์
บทชีวิตที่ดีทุกวี่วัน
ให้ฝ่าความทุกข์นั้นไปด้วยดี

ทุกอย่างที่เข้ามาในชีวิตย่อมมีค่าเสมอนะคะ
อยู่ที่การมองของเรา สู้ๆค่ะ