| 25 ธันวาคม 2011, 10:41:AM |
|
สุนันยา
|
 |
« เมื่อ: 25 ธันวาคม 2011, 10:41:AM » |
 ชุมชน
|
“สายลม บ้านทุ่ง”
สายลมพลิ้ว ทิวสน โอนเอนไหว
สายธารใส ไหลล่อง ท้องทุ่งกว้าง
แสงแดดอ่อน ทอทาบ ฉาบสีจาง
สองริมทาง ซ้ายขวา ดอกหญ้าบาน
บัวชูช่อ ล้อลม ที่พรมแผ่ว
หอมดอกแก้ว รวยรื่น ชื่นสนาน
ดอกราตรี ยี่สุ่น กรุ่นดวงมาน
รัตติกาล อบอวล ชวนภิรมย์
อาทิตย์ลับ เหลี่ยมเขา เป็นเงาไหว
แสงดาวใส แจ่มกระจ่าง พร่างเวหน
เดือนโค้งเรียว เกี่ยวฟ้า นภาดล
เสียงอึงอล เสนาะยิ่ง หริ่งเรไร
สายลมหวน ยวนเย้า ราวหยอกยั่ว
โลมไล้ทั่ว สองข้าง ของปรางใส
ลมดั่งลูบ จูบแต้ม แก้มทรามวัย
ซ่านทรวงใน ไหวหวาม ยามต้องลม..
“สุนันยา”
|
|
|
|
|
|
 ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : บูรพาท่าพระจันทร์, sunthornvit, ลมหนาว, รัตติกาล, บ้านริมโขง, ♥หทัยกาญจน์♥, รพีกาญจน์, panthong.kh, Prapacarn ❀, Thammada, สิงขร, รัตนาวดี, จ.รัตติกาล, กวีเขลา, nisakorn, พี.พูนสุข, •ปักษาวายุ○
ข้อความนี้ มี 17 สมาชิก มาชื่นชม
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
ชะตาชีวิต ลิขิตผกผัน....ดิ้นรนฝ่าฟัน..เพื่อฝันที่มี
|
|
|
| 25 ธันวาคม 2011, 07:00:PM |
|
บูรพาท่าพระจันทร์
|
|
« ตอบ #1 เมื่อ: 25 ธันวาคม 2011, 07:00:PM » |
ชุมชน
|
หากไม่รู้ อันใด ใคร่ขอบอก
มิย้อนยอก อกใจ ให้ขื่นขม
รู้บ้างไหม ใครเล่า คอยเฝ้าชม
จุมพิตพรม โลมสงวน นวลละออง
ยามรุ่งเช้า เพลางาย นะสายจิตต์
แนบสนิท ลูบไล้ มิให้หมอง
แสงสุรีย์ ผ่องอำไพ คือใจปอง
โลมเนื้อทอง อุ่นไอ ให้ผิวนวล
แม้เย็นย่ำ มืดฟ้า ใช่ลาจาก
มิได้พราก ดวงจิตต์ ยังคิดหวน
อยู่แนบชิด สนิทเนา เจ้าลำดวน
ฝากแสงชวน นวลน้อง ของเดือนดาว
ได้ยินไหม ใครบรรเลง บทเพลงกล่อม
เคียงเครื่องหอม อบอวล เนื้อนวลสาว
ทุกสิ่งสรรพ์ นั้นแทนถึง ซึ่งเรื่องราว
เป็นข่าวคราว เสมอใจ แทนให้เธอ.../
บูรพาท่าพระจันทร์ |
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : สุนันยา, panthong.kh, รพีกาญจน์, Prapacarn ❀, Thammada, ลมหนาว, รัตนาวดี, บ้านริมโขง, จ.รัตติกาล, nisakorn, พี.พูนสุข
ข้อความนี้ มี 11 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
"สั้น-ตรงเป้า-เร้าใจ"
|
|
|
| 26 ธันวาคม 2011, 07:13:AM |
|
สุนันยา
|
|
« ตอบ #2 เมื่อ: 26 ธันวาคม 2011, 07:13:AM » |
ชุมชน
|
หรือเป็นลมสวาทที่วาดหวัง
พัดมาสั่ง อาลัยไว้เสนอ
ส่งคำหยอดพลอดรักฝากละเมอ
ให้ลมเผลอพัดบอกเย้าหยอกกัน
ทุกถ้อยคำนำฝากว่ารักแน่
หรือเป็นแค่ลมลวง ในห้วงฝัน
เมื่อยามตื่นเลือนหาย กลายสัมพันธ์
ดังสวรรค์ ปิดทาง ให้ร้างไกล
สายลมหวนนวลช้ำระกำจิต
คงหมดสิทธ์ทวงฝันแม้วันไหน
เป็นสาวทุ่ง คุ้งคลอง ท้องบ้านไพร
จะมีใคร รักจริงไม่ทิ้งจร
เพียงสายลมโลมไล้ดุจสายรัก
ไม่นานนักเลือนสลายให้ถ่ายถอน
กลายเป็นตรมอุราคราร้าวรอน
รอยน้ำตาเปียกปอน นอนระทม... 
"สุนันยา"
|
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : Prapacarn ❀, บูรพาท่าพระจันทร์, Thammada, ลมหนาว, รพีกาญจน์, รัตนาวดี, บ้านริมโขง, panthong.kh, จ.รัตติกาล, nisakorn, พี.พูนสุข
ข้อความนี้ มี 11 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
ชะตาชีวิต ลิขิตผกผัน....ดิ้นรนฝ่าฟัน..เพื่อฝันที่มี
|
|
|
| 27 ธันวาคม 2011, 10:21:PM |
สิงขร
Special Class LV2
นักกลอนผู้ก้าวสู่โลกอักษร
คะแนนกลอนของผู้นี้ 95
 ออฟไลน์
เพศ: 
กระทู้: 172
|
|
« ตอบ #3 เมื่อ: 27 ธันวาคม 2011, 10:21:PM » |
ชุมชน
|
สาวโสภา ในนากว้าง ไม่ร้างคิด
ชายใดชิด นิดหนึ่ง ก็ซึ้งสม
ทั้งใจกว้าง พูดเพราะ เคาะอารมณ์
อยากสุขสม ภิรมณ์นาน จนปานตาย
หญิงชาวทุ่ง ฟุ้งเสน่ห์ ไร้เล่ห์กล
ชายหลายคน ค้นหา แม่โฉมฉาย
สืบตามหา พานาง มาข้างกาย
รักจนตาย ไม่คลายคลอน ตัดรอนเธอ
|
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : นางฟ้า ชาลี, รัตนาวดี, บ้านริมโขง, Thammada, สุนันยา, รพีกาญจน์, บูรพาท่าพระจันทร์, panthong.kh, จ.รัตติกาล, nisakorn, ลมหนาว, พี.พูนสุข
ข้อความนี้ มี 12 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 28 ธันวาคม 2011, 06:32:AM |
|
สุนันยา
|
|
« ตอบ #4 เมื่อ: 28 ธันวาคม 2011, 06:32:AM » |
ชุมชน
|
สายลมหนาว ผ่านมา ปานว่าหยอก
ทั้งเหมยหมอก พรมพร่าง ดั่งเสนอ
พลิ้วแผ่วเสียง เคียงร้อย ลอยละเมอ
ดั่งใครเพ้อคร่ำคราวญ ถึงนวลนาง
เสนาะโสต ซ่านซึ้ง รำพึงแผ่ว
ดังหวานแว่วออดอ้อน ตอนรุ่งสาง
ลมรำเพย เชยชื่น เป็นคลื่นทาง
แสงแดดจางระเรื่อ เมื่ออรุณ..
"สุนันยา" |
ชะตาชีวิต ลิขิตผกผัน....ดิ้นรนฝ่าฟัน..เพื่อฝันที่มี
|
|
|
| 28 ธันวาคม 2011, 02:23:PM |
|
|
|
| 29 ธันวาคม 2011, 09:25:AM |
|
สุนันยา
|
|
« ตอบ #6 เมื่อ: 29 ธันวาคม 2011, 09:25:AM » |
ชุมชน
|
สายลมทุ่งจรุงจิตพิสมัย
รำเพยไออาบอุ่นละมุนสม
บริสุทธิ์ดุจทิพย์หยิบเชยชม
เข้าห่อห่มสมสวาทมิคลาดคลา
ล้วนละเมียดละมัยดวงใจเจ้า
รื่นเริงเร้าเคล้าคลอรอห่วงหา
จากอรุณรุ่งสางสว่างตา
จวบจนฟ้ามืดลงยังคงคอย
เจ้าลมทุ่งมุ่งมาหาใดหนอ
ใครเคลียคลอรอหวังดั่งสุดสอย
เหนื่อยบ้างไหมในวันอันเลื่อนลอย
เจ้าคงน้อยใจบ้างระหว่างรอ
ฉันเป็นดังต้นไม้ที่ตายซาก
ที่ลมผ่านแล้วจากตากแดดต่อ
ไม่เหลือใดให้ซึ้งตรึงลออ
ชะเง้อคอเพียงมองหมองระทม
มองตามริ้วปลิวผ่านสะท้านหนาว
ตาฝ้าราวขาวหมอกหลอกใจข่ม
น้ำตาหยาดสู่แก้มแย้มระบม
ยามหันชมลมจากฝากอาลัย
เถิด..เลยจากฟากนี้ถึงที่สุด
อย่าสะดุดหยุดก่อหนอฝันใฝ่
อย่าอ่อนล้าลาแรงแสงส่องใจ
พัดเรื่อยไปให้ทุ่ง ฟุ้งรัญจวน.
"บ้านริมโขง"
พลิ้วเพลงพรหม ด้วยลม ที่ห่มรัก
สานสลัก ตรึงตรา คราพัดหวน
ฟังหวิวแว่ว แผ่วผ่าน คำหวานครวญ
อุ่นไออวล แช่มชื่น...ระรื่นทรวง....
รักลอยลม พรมซ้ำ เย็นฉ่ำชื่น
ที่กล้ำกลืน ครั้งก่อน วอนขอสรวง
ให้สลาย ไกลห่าง เส้นทางลวง
เผชิญช่วงสุขแทรก แยกระทม
โอ้ลมทุ่ง มุ่งตาม สร้างความฝัน
เพียงรำพัน พัดพา อย่างสาสม
ลมรำเพย เชยพักตร์ ตระหนักชม
อย่าเป็นลม ละเมอ ให้เพ้อคอย-
เหมือนดั่งเช่น ต้นไม้ กลายเฉาแห้ง
คราวเปลี่ยนแปลง โรยรา จึ่งล้าถอย
ลมสวาท พัดเยือน อย่าเลื่อนลอย
พารักคล้อยเคลื่อนลา ให้อาวรณ์
อย่าให้ต้องหมองหม่นเทียวบ่นหา
โอ้ลมจ๋า คราร้าว เฝ้าถ่ายถอน
ดุจพัดพราก รักลา ไม่อาทร
ทรวงสะท้อน ดั่งย้ำ สิ้นคำนึง.......
“สุนันยา”
|
ชะตาชีวิต ลิขิตผกผัน....ดิ้นรนฝ่าฟัน..เพื่อฝันที่มี
|
|
|
| 29 ธันวาคม 2011, 09:43:AM |
กวีเขลา
LV4 นักเลงประจำหมู่บ้าน
คะแนนกลอนของผู้นี้ 7
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 49
เอ้อระเหยลอยชาย
|
|
« ตอบ #7 เมื่อ: 29 ธันวาคม 2011, 09:43:AM » |
ชุมชน
|
พลิ้วเพลงพรหม ด้วยลม ที่ห่มรัก
สานสลัก ตรึงตรา คราพัดหวน
ฟังหวิวแว่ว แผ่วผ่าน คำหวานครวญ
อุ่นไออวล แช่มชื่น...ระรื่นทรวง....
รักลอยลม พรมซ้ำ เย็นฉ่ำชื่น
ที่กล้ำกลืน ครั้งก่อน วอนขอสรวง
ให้สลาย ไกลห่าง เส้นทางลวง
เผชิญช่วงสุขแทรก แยกระทม
โอ้ลมทุ่ง มุ่งตาม สร้างความฝัน
ลมรำพัน พัดพา อย่างสาสม
ลมรำเพย เชยพักตร์ ตระหนักชม
อย่าเป็นลม ละเมอ ให้เพ้อคอย-
เหมือนดั่งเช่น ต้นไม้ กลายเฉาแห้ง
คราวเปลี่ยนแปลง โรยรา จึ่งล้าถอย
ลมสวาท พัดเยือน อย่าเลื่อนลอย
พารักคล้อยเคลื่อนลา ให้อาวรณ์
อย่าให้ต้องหมองหม่นเทียวบ่นหา
โอ้ลมจ๋า คราร้าว เฝ้าถ่ายถอน
ดุจพัดพราก รักลา ไม่อาทร
ทรวงสะท้อน ดั่งย้ำ สิ้นคำนึง.......   ล้อละลิ่ว พลิ้วพล้อง ตามสายลม
ชั่งน่าชม พลิ้วสะบัด ให้นึกหวน
นึกถึงบ้าน กลางทุ่งนา ที่รัญจวน
นึกถึงสวน ถึงทุ่ง ถึงบ้านนา
นึกถึงควาย ถึงวัว ถึงหญ้าคา
ถึงกาญดา ในสวน คอยเก็บผัก
ถึงแม่ไก่ ในไร่ คอยนั่งฟัก
ถึงความรัก ณ บ้าน แห่งหนนี้
ไม่รู้ว่า ลมนี้ มาจากไหน
จากที่ใด ใครรู้ ใครพบเห็น
จากที่นั่น ที่นี่ ไม่รู้เอน
จากใต้เลน จากบนฟ้า ที่แห่งใด
จากบนดิน ผืนฟ้า ท้องนภา
ปากนาคา พญาครุฑ กรีดร้องหอน
จากหัวใจ คนที่ เอื้ออาทร
จากการนอน หลับใหล ในโลกา... --kay-- |
เหม่อมองฟ้าไปวันวัน อยู่ในฝันอันแสนหวาน
|
|
|
|
